MasukShare
ตอนที่79 ตื้นตันใจ
Terakhir Diperbarui:
2025-05-20 15:26:48
Bab terbaru
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่79 ตื้นตันใจ
เฉินเมี่ยวซินขอบคุณท่านกั๋วกงกับฮูหยินที่เมตตาเจ้าค่ะ” นางเยื้องย่างกลับไปเบื้องหน้าผู้อาวุโสที่สอง คุกเข่าลง แล้วก้มศีรษะคำนับเต็มพิธีการ สีหน้าแววตาแสดงออกถึงความตื้นตันใจสุดประมาณ “ต่อแต่นี้ไป ทุกคนจงปฏิบัติต่อนางเสมือนดังบุตรสาวของข้า ห้ามล่วงเกินเป็นอันขาด” ไป๋หลันประกาศก้อง บ่าวไพร่ที่ยืนอยู่นั่นต่างร้องรับเป็นเสียงเดียว“เอาล่ะ ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วก็กลับเรือนตัวเองกันเถิด” เยี่ยนหยางเจวี๋ยเห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้วจึงเอ่ยปากให้ทุกคนแยกย้ายได้ เขากับฮูหยินจะได้พักผ่อนเสียทีหลังจากอำลาบิดามารดา เยี่ยนหยางจงก็หันมาหาจ้าวกุ้ยอิน เดิมทีคิดจะประคองนางกลับเรือน แต่อีกฝ่ายกลับยื่นมือไปให้ชิวเยวี่ยแล้วเดินออกจากห้องโถงไปโดยไม่รอเขา เยี่ยนจิ้นหลิงเห็นดังนั้นก็หัวเราะเบา ๆ แล้วเดินออกจากห้องโถงเป็นคนถัดไปแม้เสียงของน้องชายตัวแสบชวนให้คนเกิดโทสะ แต่เยี่ยนหยางจงก็มิได้แสดงท่าทีอะไร เพียงแค่สาวเท้าก้าวใหญ่ไปทางประตู โดยมิได้สนใจสตรีอีกนางที่มองตามเขาด้วยแววตาลึกซึ้ง เยี่ยนหยางจงเร่งฝีเท้าตามจ้าวกุ้ยอินไป แต่ก่อนจะเดินทัน ก็ได้ยินเสียงคนเอ่ยเรียกเขาเสียก่อน“พี่หยางจง ช้าก่อนเจ้าค่ะ”ไม่ใช่แ
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่78 เฉินเมี่ยวซิน
ความจริงรถม้าคันใหญ่ของจวนไคกั๋วกงควรให้ความรู้สึกสะดวกสบาย แต่ยามนี้จ้าวกุ้ยอินกลับรู้สึกอึดอัดราวกับนั่งอยู่บนรถเทียมเกวียนของชาวนา หางตาก็ลอบปรายไปทางเยี่ยนจิ้นหลิงเป็นระยะ ยิ่งเห็นรอยยิ้มละมุนปานเทพบุตรบนใบหน้าหล่อเหลาเหนือสามัญของเขาเจิดจ้ามากขึ้นเท่าไหร่ หัวใจนางก็ยิ่งรู้สึกวิตกกังวลมากเท่านั้นประตูจวนไคกั๋วกงอยู่อีกไม่ไกล จ้าวกุ้ยอินได้แต่หวังว่าลางสังหรณ์ของนางจะเป็นเพียงเรื่องไร้สาระครั้นรถม้าจอดสนิท บุรุษผมสีเงินพลันลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเป็นคนแรก ตามด้วยเยี่ยนหยางจงที่ลงไปรอรับจ้าวกุ้ยอินที่ด้านล่าง ระหว่างนี้พวกเขามิได้พูดคุยกันแม้แต่ประโยคเดียว เพียงพากันเดินผ่านประตูใหญ่เข้าไปด้านในครั้นเห็นเยี่ยนจิ้นหลิงเดินนำผู้เป็นซื่อจื่อกับฮูหยินที่หายไปหลายวันกลับเข้ามา พ่อบ้านใหญ่ประจำจวนก็รีบมาต้อนรับ “ซื่อจื่อ คุณชายรอง ฮูหยินน้อย พวกท่านกลับมาแล้ว”“มีอะไรสำคัญหรือ พ่อบ้านใหญ่ถึงต้องมายืนรอรับพวกข้า” เยี่ยนหยางจงกล่าวเสียงเรียบ“เรียนซื่อจื่อ ฮูหยินใหญ่แจ้งว่า หากพวกท่านกลับมาแล้วให้ไปพบขอรับ” ช่างลี่กล่าวรายงานความประสงค์ของฮูหยินไคกั๋วกงโดยไม่รอช้า พอเยี่ยนหยางจงพยักหน้าพ่อ
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่77 หนึ่งบุรุษงามสง่า
“หนึ่งบุรุษงามสง่าบรรเลงกู่ฉิน หนึ่งสตรีร่ายรำระบำนางฟ้า แลดูเข้ากันได้ดีจนจิ้นหลิงตกใจทีเดียว” กุนซือผมสีเงินยกยิ้มที่มุมปาก น้ำเสียงเนิบนาบกลั้วหัวเราะ นัยน์ตาหงส์เผยแววสัพยอกอย่างไม่ปิดบังพรึ่บ!สิ้นเสียง เส้นผมสีเงินก็ร่วงหล่นลงบนพื้นปอยหนึ่ง“พี่ใหญ่!” เยี่ยนจิ้นหลิงคิ้วกระตุก สีหน้าลำพองเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือด เขาไม่อยากเชื่อว่าพี่ชายใหญ่จะลงมือกับตนเองถึงขั้นนี้“บังอาจ! พี่ชายดุจบิดา เจ้ากล้าเสียมารยาทกับข้าและพี่สะใภ้ใหญ่เยี่ยงนี้ได้อย่างไร” เยี่ยนหยางจงเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงหนักแน่นกังวาล พลางจดจ้องเยี่ยนจิ้นหลิงด้วยแววตาเยียบเย็น รู้สึกว่าที่ผ่านมาเขากับบิดาคงจะเข้มงวดกับน้องชายน้อยเกินไปจริง ๆ ยามนี้ถึงได้ไม่ยำเกรงผู้ใด ดีที่เมื่อครู่เขากับภรรยามิได้แนบชิดกันอยู่“เป็นความผิดของข้าน้อยเองขอรับ” เยี่ยนฝูเห็นท่าไม่ดี เกรงว่าจะถูกลงอาญาสถานหนัก จึงรีบคุกเข่า ชิงออกปากรับผิดเรื่องที่ปล่อยให้เยี่ยนจิ้นหลิงเข้ามาขัดจังหวะเวลาส่วนตัวของเจ้านายถึงเรือนกลางน้ำ“เมื่อรู้ความผิด ก็ไปรับโทษที่ห้องลงทัณฑ์ด้วยตนเองเถิด” เยี่ยนหยางจงกล่าวเสียงเรียบ ไม่แม้แต่จะมองหน้าเยี่ยนฝู“ข้า
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่76 คิดไม่ถึง
“อืม... คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าการนำของสะสมมาเก็บไว้ที่นี่จะมีผลเสียด้วย เช่นนั้นข้ายกภาพเหล่านี้ให้อินเอ๋อร์ดูแลทั้งหมดเลยแล้วกัน เท่านี้ก็ไม่ทำให้ภรรยาปวดใจแล้ว”“อาจงพูดจริงหรือ ไม่ได้ล้ออินเอ๋อร์เล่นใช่หรือไม่” จ้าวกุ้ยอินเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าเยี่ยนหยางจงจะยกภาพวาดต้นฉบับที่ประเมินค่ามิได้ให้นางทั้งหมดอย่างง่ายดาย ราวกับว่าสิ่งเหล่านั้นไม่มีค่าใดสำหรับเขาเลย“ทำไม คำพูดสามีดูไม่น่าเชื่อถือหรือ”“ไม่เลยเจ้าค่ะ ใคร ๆ ก็รู้ว่าแม่ทัพไป๋หู่พูดจริงทำจริง” จ้าวกุ้ยอินยิ้มกล่าวอย่างประจบประแจง“เอาล่ะ ทีนี้ก็ถึงเวลาตอบคำถามของข้าแล้ว”“แหม นึกว่าท่านจะลืมไปแล้วเสียอีก”“ว่าอย่าไร รีบตอบมาเร็วเข้า” เยี่ยนหยางจงจดจ้องนางด้วยแววกรุ่มกริ่ม ทำเอาเสียคนถูกจ้องหน้าแดงระเรื่อ“เอาแต่จ้องแบบนี้ อินเอ๋อร์ก็พูดไม่ออกสิ”“งั้น อาจงหลับตาก็ได้” ว่าแล้วก็หลุบเปลือกตาลงชั่วขณะที่เยี่ยนหยางจงหลับตารอฟัง นางก็ยืดกายขึ้นเล็กน้อย โน้มศีรษะเข้าไปใกล้ใบหน้าคม จนกระทั่งริมฝีปากจิ้มลิ้มอยู่ในระดับเดียวกันกับริมฝีปากของเขา “อินเอ๋อร์ย่อมต้องชอบอาจงมากกว่า”สิ้นคำ จุมพิตแสนหวานก็ถูกประทับลงบนริมฝีปากบางเป็นรางวัลเพ
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่75 ก่อเกิดในหัวใจ
นิ้วเรียวขาวดุจแท่งหยกไล้ไปบนดวงหน้าในภาพวาดอย่างเบามือ หากนางมิได้เห็นสตรีผู้นี้ในกระจกทองเหลืองทุกวี่วัน คงจะคิดว่านี่เป็นภาพวาดของเทพธิดาที่ลอยลงมาจากแดนสรวงครั้นจ้าวกุ้ยอินเหลือบไปเห็นตราประทับ ‘ไร้นาม’ ที่มุมขวาล่าง แสดงว่าผู้ที่รังสรรค์ผลงานชิ้นนี้คืออู๋หมิงกงจื่อ รอยยิ้มพึงใจของนางก็ยิ่งกว้างขึ้นอีก เพราะเท่าที่รู้มา คุณชายไร้นามไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน เพียงแค่ส่งภาพวาดของตนเองไปจัดแสดง หรือประมูลผ่านคนกลางเท่านั้นหลายปีก่อนนางเคยติดต่อกับคนกลางผู้นั้น เพื่อเสนอเงินค่าจ้างสำหรับการติดต่อให้คุณชายไร้นามวาดภาพเหมือนของตนเอง ทว่ากลับได้รับคำปฏิเสธด้วยเหตุนี้คำถามย่อมก่อเกิดในหัวใจดูจากที่ผ่านมา อาจงมักหาของล้ำค่ามาเอาใจข้า นี่คงเป็นหนึ่งในของเหล่านั้นกระมัง แต่ทำไมคุณชายไร้นามจึงยอมวาดภาพเหมือนของข้าให้เขา? หรือว่า... ทั้งสองคนจะรู้จักกัน? ความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวนี้ กระตุ้นความต้องการสะสมงานศิลปะของจ้าวกุ้ยอินให้โชติช่วงชัชวาลขึ้นอีกแปดเก้าส่วน ถ้าสิ่งที่นางคาดคะเนเป็นความจริง ดีไม่ดี ในภายภาคหน้าตนเองอาจสามารถจ้างวานให้คุณชายไร้นามวาดภาพที่มีเพียงชิ้นเดียวได้ แต่ล
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่74 เมื่อตกลงใจได้แล้ว
เรือนกลางน้ำหลังนี้ปลูกต้นไม้และดอกไม้ไว้หลากหลายสายพันธุ์ ยามฤดูเปลี่ยนผันก็จะทำให้เกิดทัศนียภาพที่แตกต่างออกไป ฤดูสาทรชื่นชมดอกเบญจมาศ ยามหิมะโปรยก็จะถึงเวลาของดอกเหมย เมื่อผ่านพ้นความหนาวเหน็บดอกกล้วยไม้ย่อมพากันส่งกลิ่นหอมละมุน และพอถึงฤดูร้อนดอกบัวในสระก็พร้อมจะเบ่งบานรับแสงอรุณนับได้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสรวงสวรรค์บนดินโดยแท้เมื่อตกลงใจได้แล้วจ้าวกุ้ยอินก็หันไปสั่งชิวเยวี่ยให้นำขนมและน้ำชามาที่นี่ ชิวเยวี่ยรับคำแล้วเดินกลับไปทางเรือนหลัก ส่วนนางก็ผลักบานประตูของเรือนกลางน้ำให้เปิดออกก่อนก้าวเท้าเข้าไป จากนั้นก็กวาดสายตาสำรวจโดยรอบในสายตาของจ้าวกุ้ยอิน แม้เรือนแห่งนี้ดูเหมือนสถานที่หย่อนใจธรรมดา แต่หากพิจารณาให้ดี เครื่องเรือนและของประดับที่ใช้ตกแต่งภายในล้วนเป็นของล้ำค่า แค่ฉากกั้นไม้หอมฝังมุกหกบานลวดลายทิวทัศน์อันงดงามของภูเขาเทียนซานก็ยากจะประเมินค่าได้ ไหนจะกระถางกำยานสำริดสลักรูปกิเลนอย่างประณีตนั้นอีกเล่า หากนางเดาไม่ผิด ที่นี่คงเป็นเรือนที่เยี่ยนหยางจงไว้เก็บของสะสมอย่างแน่นอนจ้าวกุ้ยอินยังคงมองไปรอบห้องด้วยนัยน์ตาแวววาว ทว่าสิ่งที่สะดุดตานางที่สุดกลับเป็นภาพวาดบนผนัง เ
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่ 73 สั่นสะท้าน
จ้าวกุ้ยอินรู้สึกถึงอาการสั่นสะท้าน รวมไปถึงแววหวาดหวั่นในดวงตาที่ปกติมีแต่ความเฉียบคมของเขา หากเป็นเมื่อก่อนนางคงตอบว่ามู่เลี่ยงหรงโดยไม่ลังเล แต่ตอนนี้…“ช่างเถิด ไม่ต้องตอบก็ได้” ยามนี้เยี่ยนหยางจงรู้สึกเสียใจที่ถามออกไปยิ่งนัก“สามีใคร ใครก็ช่วยเองสิ”“อินเอ๋อร์ เจ้าว่าอะไรนะ” เยี่ยนหยางจงเบิกตากว้าง ไม่แน่ใจว่าตนเองหูเฝื่อนไปหรือไม่“ถ้าไม่ได้ยินก็ช่างเถอะ” จ้าวกุ้ยอินสะบัดกาย ริมฝีปากมุ่ยยื่นอย่างกระเง้ากระงอด“ไม่นะ… ข้าได้ยิน ได้ยินชัดมาก เจ้าจะช่วยข้า… ช่วยข้าไม่ใช่เขา” เสมือนยกหินอันหนักอึ้งออกจากอก สิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจได้รับการปลดปล่อยแล้ว ยามนี้ความหวานล้ำแทรกซ่านไปทั้งทรวง เยี่ยนหยางจงหัวเราะเสียงดังสนั่น ราวกับได้ทุกสิ่งในโลกมาครอบครอง“เจ้าอย่าได้สำคัญตัวผิด ข้าแค่ไม่อยากเป็นหม้าย จำเอาไว้เลย ถ้าข้าไม่อนุญาตให้ตาย เจ้าก็ห้ามตายเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น ข้าจะตามไปอาละวาดเจ้าในปรโลก” จ้าวกุ้ยอินตวัดหางตา เอ่ยเสียงดุ“ข้ารู้อยู่แล้วว่าอินเอ๋อร์ดีที่สุด” รอยยิ้มยินดีของเขากว้างขึ้นเรื่อย ๆ จนผู้มองรู้สึกหมั่นไส้ยิ่งนัก“มั่นใจได้อย่างไร ไม่แน่ว่าวันหนึ่งข้าอาจวางยาพิษในน้ำแกงให
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่72 ข้าตั้งใจว่า
“ครั้งยังเป็นเด็ก บิดาเคยเล่าเรื่องของจางฉ่างให้ฟัง ข้าตั้งใจว่าเมื่อถึงวัยแต่งงานมีภรรยาจะทำให้ได้ดีกว่าขุนนางผู้นั้น ก็เลยใช้น้องรอง...” เยี่ยนหยางจงคิดถึงใบหน้างามกว่าสตรีของเยี่ยนจิ้นหลิงในวัยเยาว์ที่ถูกเขาจับมาแต่งหน้าเล่น ก็หลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง“เจ้าบังคับเยี่ยนจิ้นหลิงแต่งหน้าหรือ?” จ้าวกุ้ยอินเบิกตากว้าง จากนั้นก็หัวเราะตามผู้เป็นสามี รู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก คนอย่างเยี่ยนจิ้นหลิงก็มีเวลาที่ถูกกระทำเหมือนกันสินะ“เขากับฉีเอ๋อร์คล้ายกันมาก หากผู้ใดไม่รู้มาก่อนว่าเขาเป็นเด็กผู้ชาย คงคิดว่าบิดาข้ามีบุตรีฝาแฝด” เมื่อคิดถึงเรื่องในวัยเยาว์ นัยน์ตาคมกล้าของเขาก็แปลเปลี่ยนเป็นอบอุ่นอ่อนโยน“พวกเจ้าพี่น้องคงรักกันมาก มิเช่นคง...” เนตรหงส์พราวระยับพลันไหววูบ ดวงหน้านวลเผยความขับข้องใจ อาจเป็นเพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าที่เยี่ยนหยางจงกับนางเดินทางมาจนถึงจุดนี้ ส่วนหนึ่งก็มาจากความรักที่พวกเขาพี่น้องมีต่อกัน จึงทำให้นางรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมอยู่บ้างทว่าครานี้แม่ทัพหนุ่มสามารถรับรู้ถึงความอึดอัดใจของนาง เพราะเขาเองก็ไม่เคยได้อธิบายสิ่งใด บางทีนี่อาจเป็นโอกาสที่ดี“อินเอ๋อร์ ไม่ว่า
กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ ตอนที่71 สามีใคร ใครก็ช่วยเองสิ
ควันสีขาวม้วนเกลียวลอยขึ้นจากกระถางกำยาน แผ่กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้อง สายลมพัดม่านโปร่งเผยิบผยาบ แสงอรุณที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาสะท้อนให้เห็นสตรีสวมชุดสีขาวกระจ่างดุจเพ็ญจันทร์ นั่งหลังตรงดุจพู่กันอยู่หน้ากระจกทองเหลือง เนตรหงส์งดงามดุจภาพเขียน องคาพยพหลอมรวมให้ดวงหน้าสะคราญโฉมปานล่มเมือง เรือนผมยาวสลวยที่ทิ้งตัวลงมาราวม่านรัตติกาลเยี่ยนหยางจงค่อย ๆ ก้าวเข้ามาแล้วนั่งลงเคียงข้างจ้าวกุ้ยอินที่เพิ่งทาแป้งเสร็จ นัยน์ตาเฉียบคมเพ่งพินิจใบหน้ารูปแตงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปเชยคางของนางขึ้น แล้วใช้อีกมือหนึ่งหยิบพู่กันเขียนคิ้วมา แต่ยังไม่ทันจะจรดปลายพู่กันลงไปกลับถูกจ้าวกุ้ยอินคว้าข้อมือไว้เสียก่อน“หยุดเลยนะ เจ้ากำลังจะทำอะไร” สีหน้าของนางประหนึ่งคนกำลังถูกปะทุษร้าย“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นเล่า ข้าแค่จะเขียนคิ้วให้เจ้า” เยี่ยนหยางจงตอบในขณะที่ดึงข้อมือออกจากการจับกุมของนาง แล้วยื่นปลายพู่กันเข้าไปอีกครั้ง แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่ยินดีสักเท่าไหร่“ข้าเขียนเองได้” แน่นอนว่านางไม่เชื่อมือบุรุษ หากปล่อยให้ลงมือละก็ วันนี้อาจไม่มีหน้าออกไปพบผู้คน“ถ้าปล่อยให้เจ้าทำเอง เกรงว่าคนทั้งจวนจะจำฮูหย
Anda juga akan menyukai
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.8K Dibacaทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น26.2K Dibacaมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว191.8K Dibacaชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน16.7K Dibacaทารกผู้นี้ มิใช่ของข้า
ซาชิกิวาราชิ106 Dibacaยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง25.0K Dibacaหงส์ซ่อนน้ำตา
จันทร์ส่องแสง561 Dibacaกลวิธีหนีออกจากบ้านของคุณหนูเเห่งสำนักอันดับ1
Iris_717 Dibaca
