(18)ทายาให้

ทายาให้

พอฉันเข้ามาในห้อง ก็พบว่าหว่าหวากำลังคุยโทรศัพท์อยู่

"พี่สิงห์จะมาเหรอคะ"ปากบางพูดเข้าไปในสายแต่สายตามองมาที่ฉันแล้วอมยิ้ม

"หว่าหวาอยู่วีไอพี 25 นะคะ"ฉันเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาที่เดิม

"โอเคค่ะ แล้วเจอกัน"พอสิ้นเสียง หว่าหวาก็กดวางสายแล้วหันมาที่ฉัน

"แก พี่สิงห์จะมาดื่มกับเราด้วยนะพอดีพี่เขาเพิ่งจะเลิกประชุม"ฉันรู้สึกกังวลใจขึ้นมาทันที ที่รู้ว่าภิสิงห์จะมา

"เอ่อ..."

"เทมโปไปตรวจงานข้างล่างน่ะ"

"แกนไม่ได้จะถามถึงเขา"หว่าหวาคงคิดว่าฉันถามถึงเทมโปจึงรีบบอก

"แล้วแกนจะพูดอะไรเหรอ"สุดท้ายแล้วฉันก็คงห้ามภิสิงห์มาไม่ได้หรอก

"ไม่มีอะไร"พูดจบก็ยิ้มให้เพื่อนบาง ๆ ก่อนที่จะยกแก้งค็อกเทลขึ้นดื่ม

"จริงสิ ตอนที่แกนไม่อยู่เทมโปคุยอะไรกับหว่าหวาบ้าง"ฉันถามออกไปเพราะอยากรู้ว่าเทมโปจะพูดล่อลวงเพื่อนฉันหรือเปล่า

"พอแกนลงไปสักพัก เทมโปก็ขอตัวไปตรวจงานก็เลยไม่ได้คุยอะไรกัน"คำตอบของหว่าหวาทำให้ฉันรู้สึกสงสัยอยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เราสองคนนั่งดื่มและพูดคุยกันตามประสา จนกระทั่งเจ้าของคลับเข้ามา

"เทมโป...พี่สิงห์จะขอมาดื่มกับพวกเราด้วยนะ"หว่าหวาพูดขึ้นระหว่างที่ชายหนุ่มผมสีทองเดินมานั่งลงที่บนโซฟา พอเขาได้ฟังที่หญิงสาวพูดสีหน้าก็เปลี่ยนไปแล้วหันมาทางฉัน

"เธอเป็นคนอยากให้มันมา?"ฉันรีบส่ายหน้าสั่นพรืดทันที

"หว่าหวาเป็นคนชวนพี่สิงห์เอง นายมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"เทมโปมองไปที่หว่าหวาหน้านิ่ง

"ไม่มีปัญหาอะไรนิ"เขาพูดเสียงเรียบใบหน้านิ่ง

"เดี๋ยวฉันมานะ"ชายหนุ่มร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป

"เขาเป็นอะไรของเขา เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป"เสียงบ่นพึมพำของคนข้าง ๆ ครืนนนน ครืนนนน โทรศัพท์ของฉันที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังขึ้นจนล้วงขึ้นมาดู แล้วต้องเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจ เพราะคนที่โทรเข้ามาเป็น เทมโป ฉันดูอยู่ครู่นึงจึงตัดสินใจกดรับ

"ฮะ..."

(หาวิธีขอกลับก่อน ห้ามเจอกับไอ้ภิสิงห์เด็ดขาด!) เสียงแทรกขึ้นมาทั้งที่ฉันยังไม่พูดอะไรเลย พอสิ้นเสียง เทมโปก็กดวางสายไป ฉันมองไปที่หน้าจอแล้วลอบหายใจออกมาเบา ๆ

"มีอะไรหรือเปล่าแกน"หว่าหวาเอ่ยถามขึ้นฉันก็นึกอะไรออกมาทันที

"หว่าหวา แกนขอโทษนะ"เธอขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น

"ขอโทษหว่าหวาเรื่องอะไร"

"คือ พ่อแกนอยากให้รีบกลับบ้านน่ะ"ขอโทษนะหว่าหวาที่ต้องโกหก ฉันคิดในใจ

"ใครเป็นอะไรเหรอ"หว่าหวาพูดขึ้นด้วยสีหน้าดูเป็นห่วง

"ไม่มีใครเป็นอะไรหรอก เพียงแค่ว่าพ่อมีธุระจะคุยกับแกนน่ะ"

"คงจะสำคัญมากสินะ"ฉันผงกหัวรับ

"งั้นแกนกลับก่อนก็ได้ หว่าหวาไม่โกรธหรอก"ฉันคลี่ยิ้มหวานให้กับเพื่อนคนสวย

"แกนไปก่อนนะ..."เอื้อมไปหยิบกระเป๋ามาสะพาย

"....ฝากขอโทษพี่สิงห์ด้วยที่ไม่ได้อยู่รอเจอ"

"อืม ขับรถดี ๆ ล่ะ"

"จ๊ะ"จากนั้นฉันก็เดินออกมาจากห้องลงมาที่ชั้นล่าง ก็เจอกับเทมโปที่ยินพิงกำแพงยกแขนกอดอก

"ทำได้ดีนิ...ไปรอฉันที่คอนโด"พอสิ้นเสียง ฉันก็หันขวับไปที่เขา

"แกนอยากกลับบ้าน"

"จะขัดคำสั่ง?"เขารีบสวนขึ้นทันที

"...."ฉันก้มหน้างุดนึกถึงรอยแผลด้านหลังที่ยังไม่หายดี

"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกหน่า.."ฉันเงยหน้ามองไปที่ใบหน้าหล่อ

"...ฉันก็แค่จะทายาที่หลังให้ก็เท่านั้น"พูดจบ เทมโปก็เดินขึ้นบันไดไป ปล่อยให้ฉันยืนงงงวยในขณะที่หัวใจดวงน้อยกลับพองโต

"จะทายาให้แกน"ฉันพึมพำเบา ๆ แล้วเผลอยิ้มออกมา

ฉันขับรถออกจากคลับ KAI มุ่งหน้าไปคอนโดเทมโป ระหว่างขับรถก็เผลอยิ้มออกมาแก้มแทบปริ ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย แค่เขาจะทายาให้ทำไมต้องดีใจขนาดนี้ แล้วกลับลืมเรื่องที่เขาทำร้ายกายและใจไปดื้อ ๆ พอมาถึงฉันก็เข้าห้องที่เคยนอนประจำ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย ก็เดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือหยิบสมุดจดเลคเซอร์ขึ้นมาทบทวนเนื้อหาที่เรียนมาของวันนี้

ผ่านไปหลายชั่วโมงเสียงประตูด้านนอกก็เปิดเข้ามา แน่นอนว่าจะเป็นเจ้าของนี้แน่ ๆ จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเปิดประตูออกมาดู

"อาบน้ำเรียบร้อยแล้วใช่ไหม"เทมโปพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ

"อืม"

"งั้นเดี๋ยวฉันเข้าไปหยิบยาก่อน"ขาแกร่งกำลังจะก้าวเดินไปที่ห้อง

"เทมโป...."เขาหยุดชะงักแล้วหันมา

"...นายทำธุระส่วนตัวก่อนก็ได้"ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วหนาจ้องมาที่ฉัน

"คือ..แกนเกรงใจเทมโปหน่ะ"

"หึ"ชายหนุ่มกลั้วหัวเราะออกมาแล้วเปิดประตูห้องเข้าไป ไม่นานนักเทมโปก็เดินออกมาพร้อมยาในมือ

"ถอดเสื้อออกแล้วนอนคว่ำ"เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบ

"ถะ ถอดเสื้อ"ชายหนุ่มช้อนตามองมาที่ฉัน

"จะอายอะไรอีก...ฉันเห็นของเธอทุกซอกทุกมุมแล้วรีบถอดแล้วมานอนคว่ำตรงนี้"เขาชี้ไปที้โซฟายาว ฉันกลืนน้ำลายลงคอแล้วยอมทำตามคำสั่ง ด้วยใบหน้าที่เห่อร้อน

พอฉันนอนคว่ำลงบนโซฟา เทมโปก็บีบยาใส่นิ้วแล้วค่อย ๆ ทาที่แผ่นหลังฉันอย่างเบามือ

"วันนี้เธอทำให้ฉันอารมณ์ดี ฉันจึงอยากตอบแทน"เขาพูดเสียงเบา ๆ พอได้ยิน

"แกนทำให้เทมโปอารมณ์ดี?"

"อืม"

"เรื่องอะไร"คือฉันไม่รู้จริง ๆ จึงถามออกไป

"ก็เรื่องที่เธอไม่ขัดคำสั่งฉันไง"ฉันก็ยังสงสัย แต่ไม่อยากถามอะไรต่อ

"เสร็จแล้ว"เสียงทุ้มพูดขึ้นหลังจากทายาทั่วแผ่นหลังฉันเรียบร้อยแล้ว

"ขอบใจนะ"ฉันลุกขึ้นแล้วกล่าวขอบคุณก่อนจะหยิบเสื้อมาใส่

"อืม"เทมโปตอบกลับสั้น ๆ แล้วลุกขึ้นจากโซฟา แต่ก่อนจะเดินไป

"พรุ่งนี้ไปบอกเพื่อนเธอว่าจะไม่ไปฝึกงานที่บริษัทไอ้ภิสิงห์"ฉันผงกหัวรับอย่างว่าง่าย

"แล้วเทมโปจะให้ไปสมัครที่บริษัทลุงเหนือเมื่อไหร่"

"ไม่ต้องสมัคร"ฉันมองเขาแล้วขมวดคิ้วสงสัย

"ฉันจัดการทุกอย่างไว้ให้แล้ว"พอสิ้นเสียง เทมโปก็เข้าห้องของเขาไป ปล่อยให้ฉันมองแผ่นหลังเขาอย่างงวยงง เพราะจำได้ว่า ฝนที่อยากจะไปฝึกงานกับเทมโปที่บริษัทลุงเหนือยังต้องไปสมัครเลย

"ช่างเถอะ ก็ดีฉันจะได้ไม่เสียเวลา"ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง.

เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวแล้วคว้ากระเป๋าออกมาจากห้อง ก็เห็นเทมโปนั่งดื่มกาแฟพร้อมกับก้มมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์หรูราคาแพงของเขา

"จะไปแล้วเหรอ"ระหว่างที่ฉันเดินผ่านเขา เสียงทุ้มก็ดังขึ้น

"อืม"ฉันตอบกลับไปสั้น ๆ เทมโปเงยหน้าขึ้นแล้วมองมาที่ฉัน

"อย่าลืมเรื่องที่ฉันสั่งไว้"

"ไม่ลืมหรอก...แกนไปก่อนนะ"ใบหน้าหล่อผงกหัวช้า ๆ จากนั้นฉันก็ออกมาจากห้อง