(17)คิดว่าจะได้ไป?

คิดว่าจะได้ไป?

ตอนนี้ฉันกับหว่าหวาได้เดินทางมาถึงที่คลับของเทมโปเรียบร้อยแล้ว พอเข้ามาด้านในพนักงานต้อนรับที่เคยคุ้นหน้าคุ้นตาก็เดินเข้ามาทักทายฉันกับหว่าหวา ก่อนจะพาพวกเราขึ้นไปชั้นสองซึ่งเป็นโซนห้องวีไอพี เนื่องจากเทมโปได้ให้คนของเขาเตรียมไว้แล้ว

"ดื่มอะไรกันดีคะ"หลังจากที่ได้เข้ามาในห้องวีไอพี พนักงานต้อนรับสาวสวยก็เอ่ยถามพวกเราทันที

"เอ่อ..."

"...ดื่มอะไรดีแกน"หว่าหวาหันมาพูดกับฉันประโยคท้าย

"อะไรก็ได้แต่ขอแอลกอฮอล์ไม่แรงมาก"ฉันตอบกลับแล้วยิ้มหวานให้ทั้งหว่าหวาและพนักงานต้อนรับ

"ได้ค่ะ..."ว่าแล้วหญิงสาวก็ยื่นเมนูอาหารมาให้พวกเรา

"...เดี๋ยวจะมีพนักงานมารับออเดอร์นะคะ"จากนั้นเธอก็ออกจากห้องไปเพื่อไปเครื่องดื่มมาให้

"จริง ๆ แล้วนายเทมโปนั้นก็เก่งเหมือนกันนะสามารถดูแลคลับใหญ่ขนาดนี้ได้"หว่าหวาพูดขึ้นแล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องด้วยสีหน้าที่ดูชื่นชม

"เขาไม่ได้ดูคนเดียวหรอก"หว่าหวาหันขวับมาที่ฉันแล้วขมวดคิ้วงาม

"เขามีพี่ชายอีกสองคนที่คอยช่วยน่ะ"พูดจบ หว่าหวาก็ผงกหัวรับ

"เมื่อก่อนฉันเห็นแกนกับเทมโปดูสนิทสนมกันมากจนหว่าหวาคิดว่า...."หว่าหงาหยุดพูดแล้วมองมาที่ฉัน

"คิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันงั้นเหรอ"ฉันพอจะเดาออกว่าหว่าหวาจะพูดอะไร

"ใช่ หว่าหวาคิดว่าแกนกับเทมโปคบกัน"เธอพูดจบแล้วยิ้มเจื่อน ๆ

"เราสองคน....ก็แค่เพื่อน"ฉันก้มหน้างุดแล้วพูดประโยคสุดท้ายเบา ๆ อย่างสะเทือนใจ เพราะคำนี้มันเป็นคำพูดของเทมโปที่คอยพูดซ้ำ ๆ กับฉันอยู่เสมอ

"แกน..."ฉันเงยหน้าแล้วมองไปที่เพื่อนสาว

"....เทมโปเขาทำร้ายแกนใช่ไหม"คำถามของเพื่อนทำให้ฉันรู้สึกจุกที่อกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จึงเลือกที่จะเงียบ

"ทำไมถึงเงียบไปล่ะ"หว่าหวาจึงท้วงขึ้น

"เขาไม่ได้ทำอะไรแกนหรอก"ฉันเลือกที่จะโกหกไป หว่าหวาจะได้ไม่ถามอะไรต่อ

"แกนรักเทมโปใช่ไหม"คำพูดของเพื่อนสาวทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาทันที

"ทะ ทำไมหว่าหวาถามแบบนี้ล่ะ"

"ก็แค่อยากรู้..แล้วรักหรือเปล่าล่ะ แกนไม่ได้ตอบหว่าหวาเลยนะ"

"....."ฉันเลือกที่จะส่ายหน้าเป็นคำตอบ

"พี่สิงห์ต้องดีใจแน่ ๆ ที่รู้ว่าแกนหัวใจยังว่าง คิกคิก"หว่าหวาพูดจบแล้วปิดปากหัวเราะชอบใจ ฉันก็คลี่ยิ้มบาง ๆ แล้วส่ายหน้าอย่างเอ็นดู

จากนั้นเราสองคนก็สั่งอาหารมาทานประมาณสองถึงสามอย่าง ระหว่างรอพนักงานอีกคนก็ยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ

"คุณเทมโปบอกว่าอีกยี่สิบนาทีจะเข้ามานะคะ"เธอบอกกับฉันและหว่าหวาก่อนจะออกไปจากห้อง

"แกนชนแก้วหน่อย"ฉันยื่นแก้วไปชนกับหว่าหวาทันที เกร๊งงง! แล้วยกขึ้นดื่ม

"ตกลงแกนจะไปฝึกงานที่บริษัทพี่สิงห์กับหว่าหวาไหม"

"เอ่อ..แกนสนใจนะ"พอพูดจบ หว่าหวาก็คลี่ยิ้มหวานให้

"ถ้าสนใจก็ไปด้วยกันนะ..."เธอพูดพลางเอื้อมมาจับมือฉัน

"...หว่าหวาจะได้มีเพื่อน"

"แล้วเพื่อนหว่าหวา?"ฉันรู้ว่าหว่าหวาก็มีกลุ่มเพื่อนของเธอเหมือนกันจึงเอ่ยถาม

"เพื่อนหว่าหวามีที่ฝึกงานกันหมดแล้วบางคนก็ไปฝึกงานที่บริษัทของครอบครัว"หญิงสาวคนสวยพูดจบก็ลอบหายใจเบา ๆ

"งั้นแกนไปก็ได้"ฉันตัดสินใจตกลงที่จะไปฝึกงานที่บริษัทพี่ชายเพื่อน พอหว่าหวาได้ยินแบบนั้นก็ฉีกยิ้มกว้าง

"จริงนะแกน"ฉันผงกหัวรับแล้วยิ้มกลับไป

"เย้...หว่าหวามีเพื่อนฝึกงานแล้วดีใจจังเลยที่แกนยอมไปฝึกงานที่บริษัทพี่สิงห์"ว่าจบ แกร๊ก! เสียงประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมกับร่างชายหนุ่มผมสีทอง

"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ...."เทมโปพูดกับหว่าหวาก่อนที่จะหันมาที่ฉัน

"...เธอจะไปฝึกงานที่ไหน"เขาเอ่ยถามด้วยสีหน้าตึง ๆ ก่อนจะเดินมานั่งบนโซฟาตรงข้ามฉันกับหว่าหวา

"แกนจะไปฝึกงานที่บริษัทพี่สิงห์กับหว่าหวา"เพื่อนใหม่ของฉันเป็นคนตอบ

"ฝึกงาน?...."ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามฉันก่อนจะหันไปที่หว่าหวา

"....บริษัทพี่ชายเธอ?"

"ใช่"หว่าหวาตอบกลับสั้น ๆ แล้วหันมายิ้มกับฉัน

"เธอ คิด ดี แล้วใช่ไหม...ออร์แกน"เทมโปกดเสียงทุ้มต่ำพูดเน้นที่ล่ะคำจ้องหน้าฉันด้วยสายตามกริบแฝงดุดัน

"ทำไมถึงถามแกนแบบนั้นล่ะ"ชายหนุ่มหันขวับไปที่คนพูดพร้อมกับเปลี่ยนสีหน้าปกติ

"ก็ฉันแปลกใจยังไงล่ะ"

"นายแปลกใจเรื่องอะไร"ตอนนี้ฉันได้แต่นั่งเงียบแต่หัวใจเต้นรัว ๆ

"แปลกใจที่ว่าทำไมออร์แกนถึงเลือกจะไปฝึกงานที่บริษัทพี่ชายเธอทั้งที่บริษัทพ่อออร์แกนก็รับเด็กฝึกงานแต่ไม่คิดจะทำ..."เทมโปหยุดพูดแล้วยกยิ้มมุมปากแล้วหันมาที่ฉัน

"...หรืออยากจะให้พ่อเธอตกงาน?"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงความดุดันร้ายกาจ ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ นั่นเป็นเสียงของหัวใจฉันที่เต้นแรงแทบจะผิดจังหวะ ในขณะที่ชายหนุ่มดีดนิ้วเรียกพนักงานเสิร์ฟมาชงเหล้าให้ตัวเอง

"เทมโปพูดอะไรกับแกนเหรอ หว่าหวาไม่ค่อยได้ยิน"เพื่อนสาวกระชิบถามเบา ๆ ข้าง ๆ หู

"มะ ไม่มีอะไร"ฉันรีบปฏิเสธไป เพราะไม่อยากให้เพื่อนมารับรู้

"งั้นชนแก้วกัน"หว่าหวาไม่ได้เซ้าซี้อะไร ยกแก้วค็อกเทลขึ้นแล้วยื่นมาที่ฉัน

"ฉันชนด้วย"นั่นเป็นเสียงชายหนุ่มผมสีทองพูดขึ้นแล้วยื่นแก้วเหล้าของตัวเองมา เกร๊งงง จากนั้นก็ต่างยกขึ้นดื่ม

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ หว่าหวา"เทมโปกลืนเหล้าลงคอแล้วก็พูดขึ้นด้วยสายตาที่จ้องมองหญิงสาวอย่างหวานเยิ้ม

"ยินดีเช่นกัน"หว่าหวาตอบกลับแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ

"เธอมีใครหรือยัง"หญิงสาวขมวดคิ้วจ้องหน้าคนถาม

"ฉันหมายถึงเธอคบกับใครอยู่หรือเปล่า"

"หว่าหวายังไม่ได้คบกับใคร ยังโสด"คำตอบของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะพูดชึ้น

"ฉันก็โสด"

"เหอะ.."หว่าหวากลั้วหัวเราะออกมาทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ

"...หว่าหวาเห็นนะว่านายควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า"

"ก็ฉันเหงา...เธอช่วยมาทำให้ฉันหายเหงาได้ไหมล่ะ"คำพูดของเทมโปมันทำให้ฉันรู้สึกสั่นวูบ หวิว ๆ

"หว่าหวาไม่ชอบคนเจ้าชู้"

"ก็ฉันยังไม่มีใครฉันก็มีสิทธิ์ที่จะเลือก...แต่ถ้าฉันคิดจะคบกับใครสักคนฉันก็จะมีเขาแค่คนเดียว"ฉันยกแก้วค็อกเทลขึ้นดื่มฟังทั้งคู่พูดคุยกันอย่างเงียบ ในขณะที่ก็เกิดความรู้สึกน้อยใจฝ่ายชายอยู่บ้าง

"นายพูดจริงเหรอ"

"อืม"เทมโปตอบกลับสั้น ๆ แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"เอาเป็นว่าหว่าหวาจะขอรับไว้พิจารณาล่ะกัน"ฝ่ายหญิงพูดจบก็กระดกค็อกเทลในแก้วเช่นกัน

"แกนขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ว่าแล้วฉันก็ลุกขึ้นจากโซฟาหนังสีดำแล้วเดินไปเปิดประตูออกจากห้อง แล้วก็พ่นลมหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ

ฉันมองตัวเองในกระจกด้วยสีหน้าที่หมดหวังกับความรักครั้งแรก ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามหยุดรักเขาแค่ไหน ในหัวใจก็ยังจะเรียกร้องแต่เขา ทั้งที่เขาไม่เคยเห็นค่าฉันเลยสักนิด ไม่เข้าใจตัวเองจริง ๆ ว่าทำไมถึงยังโง่รักคนใจร้ายอยู่

คิดแล้วก็น้อยใจกับโชคชะตาตัวเอง จากนั้นหยดน้ำใส ๆ ก็หลั่งออกมาจากตา

"ฮือออ ฮึก"ฉันร้องไห้โฮออกมาด้วยความเสียใจ อ้างว้าง และน้อยใจผู้ชายคนที่หลงรัก

ปัง! ปัง! ฉันสะดุ้งโหย่งเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอกประตู

"ออร์แกน อยู่ข้างในหรือเปล่า"พอได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็รีบหยุดร้องไห้แล้วเช็ดน้ำตาออก

"มีอะไรหรือเปล่าเทมโป"ฉันตะโกนกลับไป

"ทำไมเข้าห้องน้ำนานจังว่ะ"เป็นน้ำเสียงบ่น ๆ อย่างไม่สบอารมณ์

"แกนกำลังจะออกไป"

"ฉันให้เวลาห้านาที"เทมโปเอ่ยสั่งน้ำเสียงเข้ม.

พอได้ยินแบบนั้นแล้วฉันก็รีบจัดการตัวเองแล้วออกมาจากห้องน้ำทันที ก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มผมสีทองยืนสูบบุหรี่อยู่ที่มุมหนึ่ง ฉันไม่ได้สนใจรีบก้าวขาเดิน แต่ทว่าก็มีเสียงทุ้มดังขึ้น

"อย่าเพิ่งไป"ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปที่ต้นเสียง.พบว่าเทมโปทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้ก่อนจะเดินมาที่ฉัน

"มีอะไรเหรอเทมโป แกนจะรีบขึ้นไปหาหว่าหวา..."

"เธอจะไปฝึกงานที่บริษัทไอ้ภิสิงห์?"ยังพูดไม่จบประโยคเทมโปก็แทรกพูดขึ้นมาซะก่อน

"อือ"ฉันตอบกลับไปสั้น ๆ ทำให้สีหน้าชายหนุ่มดูไม่พอใจขบกรามแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ

"คิดว่าจะได้ไป?"เขาเลิกคิ้วถามแล้วเอาลิ้นกระพุ้งแก้มจ้องหน้าฉันตาเขม็ง

"ทำไมแกนจะไปไม่ได้"

"หึ..ถ้าเธอไปเมื่อไหร่พ่อเธอตกงานแน่"เขาแสยะยิ้มร้ายหลังจากพูดจบ

"เทมโป..."

"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามยุ่งกับไอ้ภิสิงห์....."นิ้วร้ายจิ้มมาที่หน้าผากฉันแรง ๆ

"...เธออยากลองดีมากใช่ไหม ยังไม่เข็ด?"

"แกนเกลียดเทมโป"ฉันบอกเขาด้วยความอัดอั้น

"ฉันขอร้องให้เธอรัก?"

"...."ฉันยืนนิ่งเม้มปากทั้งสองเข้ากันแน่น

"เธอต้องไปฝึกงานกับฉันเท่านั้นแล้วอย่าคิดจะไปฝึกงานที่อื่นเป็นอันขาด"พูดจบ เทมโปก็เดินไป

"เดี๋ยวสิเทมโป"เขาหยุดเดินแต่ไม่ได้หันมา

"...."

"เทมโปชอบหว่าหวาจริง ๆ ใช่ไหม"ชายหนุ่มร่างสูงหันมาแล้วพูดขึ้น

"ถามทำไม"

"ถ้าคิดจะเล่น ๆ เหมือนกับคนอื่นแกนอยากให้เทมโปหยุด"ฉันตัดสินใจพูดออกไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

"แล้วถ้าเพื่อนเธอยอม...."สายตาคมมองมาที่กลางกายฉันแล้วยกยิ้มมุมปาก

"....นอนกับฉันเองล่ะ"

"หว่าหวาไม่ใช่คนแบบนั้น"ฉันท้วงไปทันที

"หึ"ชายหนุ่มร่างสูงแค่นหัวเราะในลำคอแล้วก็ก้าวขาเดินไป