Chapter 15 : โกนหนวด

จัสมินกลับถึงคอนโดตัวเองในช่วงเย็นที่แสงสว่างจากธรรมชาติถูกแทนที่ด้วยแสงไฟ เธอกับไนต์แยกกันที่ลานจอดรถ และเธอไม่ได้ถามว่าเขาจะไปไหนต่อ หรือเอาง่ายๆ คือเธอไม่มีสิทธิ์ถามเรื่องส่วนตัวของเขา แม้จะอยากรู้ว่าเขาจะไปไหนทำอะไรก็ได้แต่เก็บความสงสัยที่มีเอาไว้ในใจ

กล่องนาฬิกาเรือนหรูที่เพิ่งได้มาสดๆ ร้อนๆ ถูกหยิบออกมาเปิดดูอีกครั้ง ก่อนจะถูกเก็บเข้าไว้ในตู้โชว์อย่างดิบดี ดวงตาคู่สวยกวาดมองดูตู้เครื่องประดับของตัวเองที่มีทั้งนาฬิกา กำไลข้อมือ สร้อย แหวน รวมไปถึงตุ้มหู และเครื่องประดับเล็กๆ น้อยๆ อีกมากมาย รวมๆ แล้วในตู้นี้มีมูลค่ามากถึงเลขเจ็ดหลัก ถ้ารวมพวกกระเป๋ารองเท้าด้วยราคาก็น่าจะเหยียบแปดหลักได้

เธอคงจะเป็นของเล่นราคาแพงอย่างที่เขาว่าจริงๆ อย่างปฏิเสธไม่ได้ เพราะสิ่งของเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นเขาที่ให้มา แต่จะมีกระเป๋าใบหนึ่งที่ลูกค้าประจำที่เธอดูแลซื้อให้เป็นของขวัญ แต่ไนต์ไม่รู้ เขาคิดว่าเธอซื้อเอง และเธอก็ตั้งใจให้เขาเข้าใจแบบนั้น เพราะไม่อยากจะให้มีปัญหาตามมา

ครืน… ครืน…

สมาร์ทโฟนที่ถูกปิดเสียงไว้เกิดแรงสั่นขึ้นให้ได้ยิน จัสมินละสายตาจากตู้เครื่องประดับมองหาสมาร์ทโฟนของตัวเอง

คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นเคยแต่ไม่ได้ถูกบันทึกชื่อไว้โทรเข้ามา เธอชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกดรับสายแล้วกรอกเสียงทักทายไป

“สวัสดีค่ะ”

[ครีมโกนหนวดฉันอยู่ไหน]

“คะ? คุณยังไม่ได้หยิบไปเหรอคะ” จัสมินถามพร้อมกับรีบเดินไปเปิดดูในถุงชอปปิ้งของตัวเองไปด้วย

[ถ้าหยิบมาฉันจะโทรหาทำไม]

“มันยังอยู่กับฉันค่ะ” เมื่อเห็นของที่เป็นของเขายังอยู่ในถุงเหมือนเดินก็รีบบอกให้เขารู้

[เอามาให้ฉัน]

“ตอนนี้เหรอคะ”

[...]

ไร้คำตอบจากปลายสาย มีเพียงแค่ความเงียบเท่านั้น นั่นทำให้จัสมินรู้แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อ

“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะรีบไป”

[ถึงแล้วโทรมา]

“ค่ะ...” คนตัวเล็กขานรับเสียงเบาพร้อมกับสายที่ถูกตัดไป

ทั้งที่เพิ่งแยกจากเขาเมื่อชั่วโมงที่แล้วแท้ๆ แต่ต้องกลับไปหาเขาอีกจนได้ สถานะแค่ของเล่นแบบเธอ คนอื่นอาจจะมองว่าเขาคงมาหาบ้างบางครั้ง แต่นั่นก็แค่สิ่งที่คนอื่นมองเท่านั้น เพราะความเป็นจริงเธอกับเขาแทบจะอยู่ด้วยกันตลอด จะห่างกันจริงจังก็แค่ตอนที่เขากลับอังกฤษเท่านั้น…

ตุบ!

หลอดครีมโกนหนวดที่เพิ่งถูกเปิดใช้ไปเมื่อสองวันก่อนถูกทิ้งลงถังขยะหลังจากที่กดวางสายเสร็จ

ร่างสูงโปร่งที่สวมเพียงแค่กางเกงเดินออกจากห้องน้ำ เดินตรงไปที่ตู้แช่ไวน์ที่อยู่ข้างเคาน์เตอร์บาร์ ยืนเลือกไวน์ที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบในตู้ออกมาหนึ่งขวด ระหว่างที่รอให้จัสมินเอาครีมโกนหนวดหลอดใหม่มาให้ก็จิบไวน์รอไปพลาง

ดูเวลาแล้วคงอีกราวๆ ครึ่งชั่วโมงหรืออาจจะนานกว่านั้นกว่าเธอจะมาถึง เพราะช่วงเย็นแบบนี้การจราจรค่อนข้างติดขัด

ตอนแรกที่กลับมาถึงเพนท์เฮาส์เขาก็ตั้งใจจะอาบน้ำแต่งตัวเข้าไปที่คลับเหมือนทุกวัน แต่พอรู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดของเธอก็ทำให้เขาเลือกที่จะไม่เข้าไป ให้ลูกน้องคนสนิทอย่างธันย์เข้าไปจัดการแทน

ไนต์ถือแก้วไวน์พร้อมกับถังแช่ขวดไวน์ที่เปิดแล้วเดินออกไปนั่งที่โซนห้องกระจกเปิดโล่งที่สามารถมองเห็นท้องฟ้าและวิวเมืองได้อย่างชัดเจน ปิดไฟที่ให้แสงสว่างจ้าแล้วเปิดเพียงโคมไฟประดับที่อยู่ตามมุมให้พอมีแสงสลัว

บรรยากาศตอนกลางคืน อากาศเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศและไวน์ชั้นดี เป็นอะไรที่ทำให้เขาหลงใหลที่สุด

เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงที่ไนต์นั่งจิบไวน์มองท้องฟ้าอยู่รอการมาถึงของอีกคน ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงสมาร์ทโฟนที่ถูกวางทิ้งไว้ที่เคาน์เตอร์บาร์ส่งเสียงขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ

Rrrrr~

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งขยับตัวลุกจากโซฟาเดินไปดูว่าใครคือเจ้าของสายที่โทรเข้ามา และเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ที่ไร้ชื่อแต่ก็จำได้ดีว่าเบอร์โทรศัพท์เบอร์นี้เป็นของใครจึงรีบกดรับสาย

[ฉันถึงแล้วค่ะ จะให้ฝากไว้...]

“รออยู่ตรงนั้น” เพียงแค่กดรับสายก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา แต่เขาไม่รอให้เธอพูดจบก็รีบพูดแทรกออกไป

ถ้าจะให้ฝากไว้เขาจะสั่งให้เธอเอามาให้ทำไมตั้งแต่แรก

ไนต์กดวางสายแล้วหยิบเสื้อเชิ้ตที่ถอดวางพาดอยู่บนโซฟามาสวมใส่ลวกๆ ก่อนจะเดินไปที่ลิฟต์เพื่อลงไปรับคนตัวเล็กขึ้นมาบนห้อง

ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ลงมาถึงล็อบบี้ สายตาคมกวาดมองรอบๆ เพื่อหาคนที่ตัวเองคุ้นเคย ก่อนจะพบกับร่างบางของจัสมินที่ยืนอยู่ข้างประตูทางเข้า ในมือเล็กถือกล่องครีมโกนหนวดของเขาอยู่

“เอากุญแจรถมา” เดินมาถึงเขาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แบมือไปตรงหน้าเพื่อรอกุญแจรถจากเธอ

“คะ?” คนตัวเล็กถึงกับทำหน้าตางุนงง เมื่ออยู่ๆ เขาก็มาขอกุญแจรถจากเธอแบบนี้

“กุญแจรถ”

เมื่อได้ยินเสียงคนตัวสูงย้ำคำอีกครั้งก็รีบวางกุญแจรถในมือลงที่ฝ่ามือหนา ไม่ทันจะได้ถามอะไรเขาก็ยื่นมืออีกข้างมาจับมือเธอแล้วพาเดินไปที่เคาน์เตอร์ที่มีพนักงานของคอนโดหรูประจำอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง

“เบนซ์ที่จอดอยู่ข้างหน้าเอาเข้าที่จอดให้ด้วย” ไนต์เอ่ยกับพนักงานดูแลของคอนโดหรูด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง วางกุญแจรถลงที่เคาน์เตอร์แล้วดึงมือคนตัวเล็กให้เดินตามต่อไปที่ลิฟต์ทันที

เข้ามาภายในลิฟต์ได้มือเล็กที่ถูกมือหนาจับอยู่ก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกำลังจะได้ขึ้นไปเหยียบบนพื้นที่ส่วนตัวของเขา เพราะปกติแล้วจะเป็นเขาที่ไปหาเธอที่คอนโด และดูท่าแล้วเขาคงไม่ปล่อยให้เธอกลับง่ายๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่สั่งให้คนเอารถเธอเข้าไปจอด

ติ๊ง!

สัญญาณลิฟต์ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก เจ้าของบ้านเดินนำออกไปก่อน ก่อนที่แขกอย่างจัสมินจะเดินตามพร้อมกับมองดูความหรูหราของเพนท์เฮาส์ไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ ต้องรวยขนาดไหนถึงจะสามารถซื้อเพนท์เฮาส์หรูที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุดของตึกสูงแบบนี้ได้ แถมยังมีลิฟต์ส่วนตัวที่เปิดออกมาก็อยู่ภายในบ้านแล้ว ที่สำคัญยังมีสระว่ายน้ำส่วนตัวอีกด้วย

นี่มันบ้านในฝันของเธอชัดๆ

เธอเองก็เคยวาดฝันว่าอยากจะมีบ้านสวยๆ แบบนี้ มีสระว่ายน้ำส่วนตัวแบบนี้ และมันก็ยังคงเป็นความฝันของเธออยู่จนทุกวันนี้ และคงจะเป็นความฝันไปตลอด เพราะเธอคงไม่มีปัญญาที่จะซื้อมันได้

หลังจากที่เพลิดเพลินกับการชื่นชมความสวยงามของเพนท์เฮาส์หรูที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำไปทั่วทุกพื้นที่ของบ้าน ดวงตาคู่สวยก็มองหาเจ้าของบ้านที่ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ไหน ก่อนจะหันไปเห็นว่าเขาเดินออกมาจากห้องห้องหนึ่งด้วยสภาพเปลือยท่อนบนสวมเพียงแค่กางเกงเท่านั้น ในมือของเขามีผ้าขนหนูสีขาวสะอาดตาและมีของบางอย่างที่เธอมองไม่ชัดว่าคืออะไร แต่พอคนตัวสูงเดินมาใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่ามันคือที่โกนหนวด

“ไปล้างมือแล้วตามมา” ไนต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แล้วเดินผ่านหน้าคนตัวเล็กไปที่โซนห้องกระจกที่เดิมก่อนที่เขาจะลงไปรับเธอขึ้นมา

จัสมินมองตามหลังร่างสูงโปร่งที่เดินไปอีกทาง แผ่นหลังกว้างที่มีรอยสักบนช่วงไหล่ซ้ายทำให้เขาดูเป็นผู้ชายที่น่าค้นหาและดูมีเสน่ห์ไปทั้งตัว เธอมองตามหลังของเขาไปจนคนตัวสูงทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา และเหมือนว่าเขาจะหันกลับมาเธอจึงรีบมองหาก๊อกน้ำเพื่อจะไปล้างมือแล้วจะได้รีบไปหาเขา

หลังจากที่ล้างมือเสร็จคนตัวเล็กก็เดินตรงไปหาเจ้าของบ้านที่นั่งเอนหลังกับโซฟาจิบไวน์ไปด้วยท่าทางใจเย็น เดินมาถึงตรงนี้เธอเพิ่งจะได้เห็นว่าไม่ใช่แค่รอบข้างที่เป็นกระจก แต่ด้านบนก็เป็นกระจกที่สามารถมองเห็นกลุ่มดาวบนท้องฟ้าได้ด้วย ถ้าไฟถูกปิดให้มืดสนิทคงมองเห็นดาวได้ชัดกว่านี้

“จะให้ฉันทำอะไรคะ”

“โกนหนวด”

เมื่อได้คำตอบแล้วว่าตัวเองต้องทำอะไรก็ไม่รอช้าที่จะขยับเข้าไปยืนข้างๆ แกะครีมโกนหนวดในมือออกจากกล่องพร้อมกับอ่านวิธีใช้ไปด้วย เพราะนี่คือครั้งแรกที่เธอต้องมาทำอะไรแบบนี้

ไนต์นั่งจิบไวน์อย่างใจเย็นพลางเหลือบมองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วอ่านฉลากข้างกล่องครีมโกนหนวดไปด้วยท่าทางจริงจัง

“ชักช้า”

“ก็ฉันไม่เคยทำมาก่อนนี่คะ”

“แน่อยู่แล้วสิ ถ้าเธอบอกว่าเคยฉันคงต้องให้คนสืบ” ไวน์ที่เหลือในแก้วถูกยกขึ้นกระดกลงคอรวดเดียวหมด ก่อนเขาจะวางแก้วกระแทกลงกับโต๊ะอย่างแรง

ปึก!

เธอไม่เคยทำนั้นมันไม่แปลก แต่ถ้าเธอเคยทำนั่นสิถึงจะแปลก และแบบนั้นเขาคงต้องให้คนตามสืบว่าเธอแอบไปมั่วกับใครมาลับหลังเขาหรือเปล่า...

ฟุ่บ!

ร่างบางของจัสมินถูกมือหนาดึงให้นั่งลงบนตักอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทำเอาตกอกตกใจจนเผลอโผตัวเข้าเกาะไหล่แกร่งไว้แน่น

“ไหนว่าจะให้โกนหนวดไงคะ”

“ยืนค้ำหัวฉันอยู่แบบนั้นเธอจะโกนยังไง”

ก็จริงของเขา แต่การนั่งแบบนี้เธอเองก็ไม่ถนัดเหมือนกัน

“ฉันขอเปลี่ยนท่านะคะ” พูดจบเธอก็ดันตัวเองลุกขึ้นจากตักแกร่งทันทีโดยไม่รอให้เจ้าของตักอนุญาต

คำพูดกำกวมของคนตัวเล็กที่ดูไม่ได้ตั้งใจทำให้คนฟังถึงกับแอบชะงัก รู้สึกลมหายใจติดขัดขึ้นมากะทันหัน เมื่อในหัวของเขาดันนึกถึงการเปลี่ยนท่าในบริบทอื่นที่ไม่ใช่ท่าทางในการโกนหนวด

ฟุ่บ!

คนตัวเล็กที่บอกว่าขอเปลี่ยนท่า นั่งกลับลงมาบนตักของเขาอีกครั้ง แต่เป็นการนั่งคร่อม ขาทั้งสองข้างของเธอวางอยู่ข้างตัวเขา ช่างเป็นท่าโกนหนวดที่ยั่วให้เขาอยากทำอย่างอื่นมากกว่าการโกนหนวดซะอีก

“แน่ใจแล้วเหรอว่าเธอจะนั่งโกนหนวดให้ฉันท่านี้”

“แล้วมีท่าที่ดีกว่านี้รึเปล่าล่ะคะ ท่านี้ฉันถนัดที่สุดแล้ว”

“นั่นสิ ลืมไปว่าเธอเก่งท่านี้...” ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

แค่นึกถึงตอนที่เธอเป็นคนควบคุมเขาในท่านี้ ความเป็นชายที่สงบอยู่ใต้กางเกงก็เหมือนกับว่าจะเริ่มตื่นตัวขึ้นมาช้าๆ

จัสมินที่สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ตัวเองนั่งทับอยู่กำลังตื่นตัวก็รู้สึกได้ถึงอาการเห่อร้อนขึ้นมาบนใบหน้า ไม่รู้เลยว่าระหว่างโกนหนวดให้เขากับทำอย่างอื่นอะไรจะเกิดขึ้นก่อนกัน...