ตอนที่ 8 คุณเป็นของฉัน

ตอนที่ 8 คุณเป็นของฉัน

ถามจริง คุณกำลังเป็นบ้าเหรอ?” ลลินถามขึ้นทันที เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ทั้งโกรธ ทั้งสับสน ทั้งตกใจ

“คุณปาริกลับมาแล้วนะ ถ้าเธอรู้ว่าคุณกับฉันมีอะไรเกินเลยกัน คุณไม่กลัวว่าเธอจะเสียใจเหรอ?”

ธนาธรนิ่ง ใบหน้าคมเฉียบแสดงออกเพียงความสงบ แต่ในใจกลับคลุ้มคลั่ง

“ทำไมผมต้องกลัว?” เขาตอบเสียงเบา แต่ชัดเจน “ผมกับปาริ…เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”

ประโยคนั้นเหมือนหลุดออกมาโดยไม่ผ่านการคิด แต่พอพูดจบ เขาก็รู้แล้วว่านั่นคือความจริง

ความรู้สึกที่เคยมีให้กับปาริ มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเองก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ เขารู้แค่ว่า...เขากำลังจะสูญเสียผู้หญิงตรงหน้าไป

ลลินส่ายหน้าเบาๆ ใบหน้าของเธอทั้งผิดหวังและอ่อนล้า

“แต่นั่นมันก็ไม่ถูกต้อง เราอยู่ด้วยกันมาตั้งสามปี แม้แต่...จูบกันยังไม่เคยเลย”

เขานิ่ง มองเธอด้วยแววตาที่ลึกขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้โดยไม่พูดอะไร

“ก็ได้...”

ถ้าอย่างนั้น...”

ก่อนที่เธอจะตั้งตัวทัน เขาก็ ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน แล้วก้มลงจูบ จูบของเขาไม่อ่อนโยน แต่มันเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม สับสน และกลัวจะไม่มีโอกาสนี้อีก

แต่เธอ...ไม่ใช่ผู้หญิงที่เคยเงียบงันเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

“เพี๊ยะ!”

เสียงฝ่ามือตบหน้าดังขึ้นกลางห้อง เธอผลักเขาออกอย่างแรง น้ำตาคลอในแววตา

“อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก…” เสียงเธอสั่น แต่หนักแน่นพอที่จะทำให้เขานิ่งไปทั้งร่าง

“ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ถึงได้ทำแบบนี้ เลิกล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันเสียที”

เธอหันหลัง วิ่งออกจากห้อง เสียงประตูเปิดแล้วปิดลงอีกครั้ง เหลือเพียงเขา… ที่ยืนอยู่กลางห้อง

ริมฝีปากยังคงรู้สึกถึงรอยสัมผัสเมื่อครู่ และหัวใจของเขา...ที่ตกอยู่ในความเงียบ

“ล้อเล่นอย่างนั้นเหรอ ผมไม่เคยเล่นกับหัวใจของคุณเลยลิน” เขาพูดคนเดียวมองไปที่ประตูห้องด้วย

สายตาเจ็บปวด เขาทำพลาดไปจริงๆ

            แสงแดดอ่อน ส่องลอดม่านกระจกลงมาแตะพื้นหิน ในห้องทำงานประธานที่เงียบสงบ เสียงเคาะประตูดังขึ้นหนึ่งครั้ง ก่อนที่เลขาจะเปิดเข้ามาพร้อมใบหน้าประหม่า

“ท่านประธานคะ… คุณปาริฉัตรมาค่ะ”

ธนาธรถอนหายใจเบาๆ สายตาที่ยังจ้องอยู่บนหน้าจอค้างไปครู่หนึ่ง เขาอยากนั่งทำงานเงียบๆ

 และคิดหาทางออกเรื่องของเขากับลลิน แต่ว่าปริฉัตรก็เป็นผู้หญิงที่เขาปฎิเสธไม่ได้ง่ายเหมือนกัน

“ถ้าอย่างนั้นก็ให้เข้ามาได้”

ประตูเปิดอีกครั้ง ปาริฉัตรก้าวเข้ามาอย่างมั่นใจ สวมเดรสแบรนด์ดังสีอ่อนกับส้นสูง ชัดเจนพอให้ทุกสายตาหันมอง ใบหน้าแต่งแต้มพองาม ผมยาวถูกเซตออกแนวสาวหวาน ทุกองค์ประกอบ...พร้อมสำหรับการปรากฏตัวในฐานะ “ผู้หญิงของท่านประธาน”

“เหนื่อยไหมคะ ธาม?” เธอเดินเข้ามาแนบชิดเล็กน้อย ยกมือแตะแขนเขาเบาๆ

“วันนี้ปาริมารับคุณไปทานอาหารเย็นด้วยกัน”

เขาเงยหน้าขึ้น สายตานิ่ง “ไม่หิวเท่าไหร่ครับ” เขาพูดอย่างสุภาพ

“แต่...นั่งรอผมสักสิบนาทีได้ไหม ผมขอเคลียร์งานก่อน”

“ได้ค่ะ” เธอยิ้มหวาน วันนี้…เธอรู้สึกเหมือนได้เป็นคนสำคัญ เป็นคนที่เขาไม่ปฏิเสธ เป็นคนที่ได้รับอนุญาตให้ "อยู่ในชีวิตเขา" อย่างเปิดเผย

ด้านนอกห้อง กระแสซุบซิบในออฟฟิศเริ่มดังขึ้นอย่างห้ามไม่ได้

“นั่นน่ะเหรอ ภรรยาท่านประธาน?”

“สวยมากเลยอ่ะ ดูไฮคลาสสุดๆ”

เสียงเหล่านั้น ไม่ได้ดังพอจะเข้าไปถึงในห้อง แต่ความเข้าใจผิด...เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบงัน

และนั่นแหละ...คือสิ่งที่ปาริฉัตรต้องการ

“อีกไม่นาน…คุณต้องเป็นของฉันแน่ๆ ธนาธร” เธอคิดในใจ พร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปาก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้นะคะ หากชอบ ฝากกดหัวใจ 💖 กดติดตามนักเขียน และเก็บไว้ในชั้นหนังสือด้วยค่ะ