26: เลิกกั๊ก...ก่อนนะเตง [2]

“ท่าน ท่านแม่ทัพเป็นอะไรหรือไม่” หญิงสาวจับร่างแม่ทัพหนุ่มเขย่าเพื่อให้รู้สึกตัว ทว่าเขากลับนอนนิ่งไม่ไหวติง นางจึงดันกายหนาออกให้พ้นกาย ก่อนที่ร่างคนไม่ได้สติจะร่วงลงไปนอนอีกทาง

หญิงสาวถึงกับถอนหายใจ เมื่อชุดที่เขาใส่มานั้นมีรอยเลือดซึมออกมา หากให้เดาก็คงจะแค้นกันมากถึงกับไม่รอให้ร่างกายหายดี ดั้นด้นตามสืบเสาะหานางเจอจนได้สินา

คราแรกก็ตั้งใจจะไม่เหลียวแลหันหลังหนี ทว่าเห็นสภาพเขาแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ทั้งยังเป็นคนที่นางตั้งใจจะมาหาเขาถึงที่นี่ ติ่งอย่างนางจะปล่อยไว้เช่นนั้นได้อย่างไร

“เอาวะ ช่วยก็ช่วย”

เมื่อสมองพ่ายแพ้ให้กับความต้องการก็จำต้องหันหลังกลับ จัดแจงให้คนเจ็บได้นอนในท่วงท่าที่สบาย จึงพบว่าอีกฝ่ายกำลังมีไข้อ่อน ๆ รวมไปถึงบาดแผลบางส่วนได้ปริแตกมีเลือดซึมออกมาไม่น้อย

ร่างบางออกไปตักน้ำใส่กะละมังเล็ก จากนั้นได้กลับมาพร้อมกับกะละมังและผ้าเช็ดตัวผืนน้อย แล้วจัดถอดชุดของหลี่มู่กวาออกเพื่อจะได้เช็ดตัวและทำแผลเสียใหม่ แผลของเขายังไม่หายดีนักนั่นจึงเป็นสาเหตุให้เขายังคงมีไข้เพราะพิษบาดแผล การทำแผลและทายานั้นไม่ใช่ปัญหาในตอนนี้ ทว่าปัญหาใหญ่ก็คือจะทำอย่างไรถึงจะป้อนยาให้คนที่ไม่มีสติได้สำเร็จ

ครั้นจะให้ป้อนยาเหมือนในละครด้วยการป้อนจากปากตัดออกไปได้เลย ลำพังตอนนี้ก็มีเรื่องชวนปวดหัวคิดไม่ตก ขืนนางล่วงเกินเขาอีกมีหวังได้ตายตั้งแต่วันนี้เป็นแน่ ไป๋เหลียนจึงคิดหาวิธีทำอย่างไรถึงจะป้อนยาเขาได้ หญิงสาวพยายามปลุกให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมากินยา ถือว่าโชคยังเข้าข้างอยู่บ้างเมื่อคนป่วยสะลึมสะลือลืมตาตื่นจากการรบกวนของนาง

“ท่านกินยาก่อนนะเจ้าคะ” ไป๋เหลียนพอใจชื้นขึ้นมาบ้าง เมื่อคนป่วยมิได้มีทิฐิมากไปถึงขั้นไม่ยอมรับอะไรจากนางเลย หญิงสาวป้อนยาเขาก็ยอมกลืนมันลงไปอย่างว่าง่าย

หลังจากกินยาหลี่มู่กวาก็หลับไปอีกครั้ง เดิมทีแล้วเวลานี้เขาจะต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากหมอหลวง ด้วยแผลบางส่วนเกิดการอักเสบและติดเชื้อ จำต้องตัดส่วนที่เน่าทิ้งไปขูดเนื้อเน่าออกให้หมด จึงทำให้เกิดเป็นรอยแผลเป็นอันน่ากลัว คำบรรยายถึงบาดแผลของเขาน่ากว่ายิ่งกว่านี้ แต่น่าแปลกนางก็ไม่เห็นว่าจะดูร้ายแรงถึงเพียงนั้น

ในตอนที่หญิงสาวกำลังง่วนอยู่กับการดูแลคนป่วย ขณะหนึ่งหลี่มู่กวาก็ได้สติ เขาได้เห็นทุกการกระทำที่นางทำ กระนั้นก็มิอาจทำให้ความคับแค้นใจหายไปได้หมด ความตั้งใจของเขานั้นก็คือต้องการปิดปากให้นางไม่สามารถพูดเรื่องอัปยศได้อีกเลยตลอดชีวิต

ชายหนุ่มได้แต่ย้ำเตือนตนเอง ต่อให้นางทำดีแค่ไหนจะใจอ่อนไม่ได้เด็ดขาด

แต่อีกใจหนึ่งกลับรู้สึกสงสารไม่อาจฆ่านางได้ลง ด้วยระหว่างทางที่ตามหาเขาก็ได้ข้อมูลของนางมาไม่น้อย พ่อแม่ตายจากไร้ญาติขาดมิตรทั้งยังถูกคนในหมู่บ้านเกลียดชัง ใช้ชีวิตมาด้วยตัวคนเดียวอย่างยากลำบาก นี่เขาดิ้นรนมาเพื่ออะไรกัน ถึงตอนนี้จะฆ่าก็ฆ่าไม่ลงแล้ว

1 ชั่ง = 500 กรัม

1 พันอีแปะ = 1 ตำลึงเงิน