เวลาล่วงเลยจนลู่ชิงตามกลับจวนชินอ๋อง ก็ผ่านไปถึงสามชั่วยามพระสนมทั้งสองที่ถูกทำโทษให้คุกเข่า ได้เป็นลมหมดสติไปหลายรอบ รวมถึงพวกนางกำนัลขันทีรับใช้ แต่เมื่อร่างของใครล้มลงถูกพื้นที่ร้อนจัด จะมีน้ำเย็นคอยสาดให้ฟื้นเช่นนั้นทุกครั้ง สภาพอากาศที่ร้อนและน้ำที่เย็น ทำให้เสื้อผ้าของพระสนมทั้งสองเปียกชื้นภา
หลังจากการรักษาผ่านพ้นไปด้วยดี องค์ชายรองที่เอาแต่หลบอยู่นอกวัง ก็รีบมาเยี่ยมพระมารดาทันทีที่ได้ข่าว และโกรธแค้นคนที่เป็นต้นเหตุให้พระมารดาต้องเป็นเช่นนี้ จึงส่งคนไปสืบข่าวครอบครัวของลู่ชิง เกี่ยวกับการเดินทางกลับตำบลหย่งฝู เพราะองค์ชายรองต้องการแก้แค้นให้พระมารดาซึ่งเหลือเวลาอีกสามสี่วันลู่ชิงจะออ
ฉัวะ!! อึก! ตุบ“ไม่คิดว่าองค์ชายรองจะสืบเรื่องของพวกเรา แค่เพียงตอนที่ยังไม่เลื่อนระดับพลังสินะ จิ๊ ๆ ๆ มีองครักษ์ที่ฝีมือไม่ได้เรื่อง แล้วเช่นนี้ คิดจะชิงตำแหน่งรัชทายาท ชาติหน้าตอนเช้า ๆ จะได้เป็นเรอะ ฝันกลางวันมากเกินไปกระมัง” ก้งคุนรู้พอ ๆ กับสหาย ว่าใครที่คิดจะสังหารครอบครัวนี้เพื่อแก้แค้นให้ม
“เอ่อ คนที่มาเป็นพ่อค้าที่อยู่ในหมู่บ้าน กับอันธพาลที่คอยช่วยงานพวกเขามาหาที่บ้านเมื่อวันก่อน และจะมาเอาคำตอบในวันนี้ตอนยามเซิน”“ผู้นำหมู่บ้านผิงสุ่ยไม่ทำอะไรบ้างหรือขอรับ ปล่อยให้คนพวกนี้ทำตามอำเภอใจ ก็ไม่สมควรเป็นผู้นำคนมากมายเลย นั่นเป็นคนในหมู่บ้านของตนแท้ ๆ” ลู่เสียนไม่ชอบใจกับการปล่อยปละละเลย
“ได้ ท่านเป็นคนพูดเองว่าให้ข้าลงมือ จะมากล่าวโทษทีหลังไม่ได้เด็ดขาด นี่คือการสั่งสอนคนปากดีอย่างท่าน”ชิ้งงงงง…เคร้ง! ฉับ! พรวดดด! อ๊ากกกกก! “มะ มะ มือของข้า ๆ ขาดไปแล้ว อ๊ากกกกก”“ละ ละ เลือด ๆ ๆ จางเหมามือของเจ้า” เล่ยเซินที่ถูกเลือดของจางเหมา กระเด็นไปโดนใบหน้าและเสื้อผ้า ถึงกับพูดตะกุกตะกัก“ลูก
บ้านตระกูลสวียังคงอยู่อย่างมีความสุข หน้าที่งานของใครทำอะไรบ้าง ไม่มีการอิดออดหรือเกียจคร้านที่จะทำ แม้แต่พวกเจียวมิ่งเองก็ตามที และข่าวจากแดนเหนือในตอนนี้ เยวี๋ยนจิ้งห้าวรายงานมาในจดหมาย ผลไม้อย่างเฉ่าเหมยและเฉ่าเหมยเจี้ยงขายดี จนมีพวกคนฐานะร่ำรวยมักจะซื้อไปในจำนวนมากเพื่อนำไปเป็นของฝากและเก็บไว้ท
เยี่ยเกาจงรีบหาทางลงป้องกันตนเองทนที “ฝ่าบาทโปรดระงับโทสะ พวกกระหม่อมมิได้มีเจตนาไม่ดี เพียงแต่เงินมากมายเหล่านี้ ยังมีเรื่องให้จัดสรรไปพัฒนาบ้านเมืองอีกเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ” เยี่ยเกาจงรีบพาพรรคพวกคุกเข่า กล่าวคำแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ เพื่อมิให้ถูกฮ่องเต้จ้องจับผิดตนได้“พวกกระหม่อมเพียงเป็นห่วงเกรงว่าเงินใ
“แค่เรื่องคนร้ายไม่กี่คน องค์ชายรองยังไม่อาจจะตามตัวได้ แล้วจะรับผิดชอบเรื่องใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร ฝ่าบาทกระหม่อมเห็นว่าหน้าที่นี้ องค์รัชทายาทเหมาะสมมากกว่าพ่ะย่ะค่ะ ก่อนที่องค์รัชทายาทจะมีอาการประชวร ได้รับผิดชอบเรื่องใหญ่อยู่หลายครั้ง และไม่เคยเกิดเรื่องการยักยอกเงินทั้งยังบริหารจัดการเรื่องเงิน
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”