สำนักศึกษา เหวินอี้

อนอื่น พี่ใหญ่จะสอนพวกเจ้า ด้วยตัวเองก่อน"  หลิงเม่ยเม่ยกล่าว  “หา!!...พี่ใหญ่ก็ไม่ได้เรียนหนังสือนี่นาแล้วจะสอนพวกข้าได้  เยี่ยงไรล่า "  “เอ่อ…พี่ก็พอจะรู้มาบ้างนิดหน่อยจากโรงเรียนเซียนนะ”  “โอ้โห!!...สุดยอดไปเลย”                เราจะเริ่มต้นจากพื้นฐานง่ายๆ ก่อน แล้วค่อยๆ พัฒนาไปเรื่อยๆ" เธอสั่งซื้อหนังสือ กระดาษ และพู่กันจากระบบซูเปอร์มาร์เก็ต  ซึ่งเป็นของที่มีคุณภาพดีเยี่ยมและหาไม่ได้ในยุคนี้

หลิงเม่ยเม่ยเริ่มต้นสอนน้อง ๆ ด้วยตัวเอง เธอสอนให้พวกเขารู้จักตัวอักษร การนับเลข และเรื่องราวพื้นฐานต่างๆ ที่เธอจำได้จากโลกเดิม  บทกวี ต่างๆ เธอใช้เทคนิคการสอนที่ทันสมัย พยายามทำให้การเรียนสนุกและน่าสนใจ แต่แล้วเธอก็ต้องพบกับอุปสรรคที่คาดไม่ถึง  น้อง ๆ ของเธอโดยเฉพาะจินเป่าและหงส์เป่า ดูเหมือนจะมีปัญหาในการจดจำ ทำให้ พวกเขามักจะลืมสิ่งที่เรียนไปแล้วอย่างรวดเร็วและดูเหมือนจะใช้เวลานานกว่าปกติในการซึมซับความรู้เหล่านั้น  นั่นอาจจะเป็นเพราะภาวะความอดอยาก ในขณะที่สมองกำลังเติบโตและพัฒนา  "ทำไมพวกเจ้าถึงจำไม่ได้เลยล่ะ" 

หลิงเหม่ยเม่ยถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย  ระคนเป็นห่วง  เธอพยายามอดทนและสอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงไม่เป็นที่น่าพอใจนัก  “พี่ใหญ่…ข้าสองคนโง่นัก ถึงจะอยากเรียน แต่ก็คงเรียนต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ พวกข้าขอโทษ”..พูดพลางยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาป้อยๆทำเอาหลิงเหม่ยเม่ยรู้สึกตัวว่า  ตนนั้นได้พูดและแสดงออกที่ไม่เหมาะสม จึงงทำให้น้อง ๆ เสียใจ 

“โอ้ๆๆ..จินเป่า  หงส์เป่า พี่ขอโทษ  พี่ไม่ได้โทษน้องเพียงแต่พี่ใหญ่คิดหาเหตุผลว่าทำไม  จะได้แก้ไข มันเยี่ยงไรเล่า”  “จริงๆหรือเจ้าคะ!พี่ใหญ่ เราไม่ได้ทำให้พี่เสียใจใช่ไหม?  “ไม่เลยๆ!!...ตอนนี้พี่รู้แล้ว หรือว่า...เป็นเพราะน้อง ๆ ขาดสารอาหารมานานเกินไป ทำให้เซลล์สมองพัฒนาช้า"  เธอเคยอ่านเจอในตำราแพทย์แผนปัจจุบันว่าภาวะ ขาดสารอาหารในวัยเด็กสามารถส่งผลกระทบ  ต่อพัฒนาการทางสมองได้อย่างถาวร

ความคิดนี้ทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวด  เธอรู้สึกผิดที่มาช่วยพวกเขา ช้าเกินไป ในขณะที่หลิงเหม่ยเม่ย กำลังจมอยู่กับความคิดนั้นเอง  เสียงแจ้งเตือนที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในความคิดของเธอ "ท่านเจ้าของระบบ ในร้านค้าของเรามี 'น้ำยาอัจฉริยะ' ขาย" 

"เพียงแค่ดื่มมันก็จะกลายเป็นอัจฉริยะ  และมีอยู่ด้วยกันหลายระดับ 1-2-3- ท่านสนใจหรือไม่?" ดวงตาของหลิงเม่ยเม่ยเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ  และดีใจ "น้ำยาอัจฉริยะ! นี่มันเหมือนกับยาที่เพิ่มสติปัญญาในนิยายวิทยาศาสตร์เลยนี่นา!"  เธอคิดในใจอย่างตื่นเต้น

"แน่นอนว่าสนใจ!" หลิงเหม่ยเม่ย ตอบกลับระบบอย่างรวดเร็ว "ระดับ 1 ให้พี่รอง (หลิงห้าวจื่อ) ระดับ 2 ให้น้องสาม (จินเป่า) และน้องสี่ (หงส์เป่า)    รวมเป็นสามขวด ราคาเท่าไหร่?"  "รวมเป็นร้อยสองตำลึงเงิน ท่านสนใจจะซื้อสินค้าหรือไม่?" ระบบตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ 

 "โห...ปล้นข้าชัดๆ!"  หลิงเหม่ยเม่ยอุทานในใจด้วยความตกใจ  กับราคาที่สูงลิ่ว  ร้อยสองตำลึงเงิน ไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ เลย ในยุคนี้แต่เมื่อคิดถึงอนาคตของน้อง ๆ และความสามารถ ที่พวกเขาจะได้รับ เธอก็ตัดสินใจทันที               "ซื้อก็ซื้อ!" หลิงเหม่ยเม่ยว่า พลางล้วงเอาเงินร้อยสองตำลึง  ที่เธอเก็บไว้ในกระเป๋าเงินที่ได้จากการขายสมุนไพร และผักดองออกมาวางบนโต๊ะ

ทันทีที่เงินวางลงบนพื้นผิวโต๊ะ มันก็หายวับไปราวกับถูกดูดกลืนเข้าไปในอากาศ และแทนที่ด้วยขวดแก้วเล็กๆ สามขวดที่บรรจุน้ำยาสีฟ้าใสระยิบระยับ  "นี่คือน้ำยาอัจฉริยะของพวกเจ้า"  หลิงเหม่ยเม่ยหยิบขวดน้ำยาขึ้นมา “ดื่มมันซะ แล้วพวกเจ้าจะฉลาดขึ้น อย่างไม่น่าเชื่อ" น้อง ๆ ทั้งสามคนมองขวดน้ำยาด้วยความสงสัย แต่ก็เชื่อฟังพี่สาว หลิงห้าวจื่อรับขวดระดับ 1 มาดื่ม จนหมด ในอึกเดียว ตามด้วยจินเป่าและหงส์เป่าที่รับขวดระดับ 2 มาดื่มเช่นกัน

 รสชาติของน้ำยาจืดชืดคล้ายน้ำเปล่า ไม่มีกลิ่นหรือรสชาติแปลกปลอมใดๆ หลิงเม่ยเม่ยสังเกตปฏิกิริยาของน้อง ๆ           แต่ก็ไม่เห็นความเปลี่ยนแปลง ที่ชัดเจนในทันที  พวกเขาก็ยังคงเป็นเด็กๆ ที่ร่าเริงเหมือนเดิม แต่เธอก็เชื่อมั่นในระบบ "เอาล่ะ เมื่อดื่มน้ำยาแล้ว เราก็ต้องเตรียมตัวไปโรงเรียนกัน"  หลิงเม่ยเม่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น  ก่อนที่จะออกเดินทาง หลิงเหม่ยเม่ยตัดสินใจที่จะไปสมัคร    ที่สำนักศึกษาเหวินอี้ด้วยภาพลักษณ์ที่ดีที่สุด

 เธอสั่งซื้อรถม้าคันใหญ่จากระบบ  รถคันนี้ดูโอ่อ่าสง่างาม ทำจากไม้เนื้อดีแกะสลักอย่างประณีต  มีม่านผ้าไหมเนื้อดีประดับตกแต่ง  และมีล้อที่แข็งแรงทนทาน ม้าที่ลากรถก็เป็นม้าพันธุ์ดีที่ดูแข็งแรง และสง่างามเช่นกัน "เราจะไปโรงเรียนกันด้วยรถม้าคันนี้"  หลิงเหม่ยเม่ยบอกน้อง ๆ ด้วยรอยยิ้มน้อง ๆ ต่างก็ตื่นเต้นดีใจ พวกเขาไม่เคยนั่งรถม้าที่หรูหราเช่นนี้มาก่อน หลิงเหม่ยเม่ยแต่งกายด้วยชุดที่เรียบหรูแต่สง่างาม  ผมเผ้าถูกจัดแต่งอย่างพิถีพิถันใบหน้าของเธอเปล่งประกายด้วยความมั่นใจและความงามที่ไม่อาจซ่อนเร้น

เมื่อรถม้าคันงามของตระกูลหลิง แล่นเข้าไปในเขตสำนักศึกษา เหวินอี้  ก็สร้างความสนใจให้กับผู้คนโดยรอบเป็นอย่างมาก  เหล่านักเรียนและอาจารย์ต่างก็หันมามองด้วยความสงสัยว่า ใครกันที่มาเยือนด้วยรถม้าที่โอ่อ่าเช่นนี้