เข้าสู่ระบบแชร์
มาแล้วก็ต้องทำใจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-27 12:16:31จากนั้นก็มาถึงหน้าบ้านใหญ่สกุลเฉิน จ้าวเฟยเฟยเรียกเฉินกังบิดาไอ้เด็กเปรตเฉินกวงมาเปิดประตูทันที
"ตาแกเฉินกัง ข้ามาเอาของๆ ข้าคืน ทางที่ดีคืนข้ามาซะ"
เฉินกังไม่ยอมมาเปิดกระทั่งเสียงร้องไห้ของบุตรชายดังมาเขาจึงรีบออกมาดู นางหูภรรยาของเขาก็ตามมาด้วย ก่อนจะชี้หน้าด่าทอ
"นางตัวดี ถุ้ย อย่ามาทำบ้านข้าสกปรกไสหัวไป"
"ฮือๆๆ ท่านแม่ นางตัวดีนี่ตีข้าขอรับ ข้าเจ็บจังเลย"
นางหูรีบมาดูบุตรชายทันที กล้าตีบุตรชายนางหรือ เมื่อเปิดเสื้อถกกางเกงออกก็เห็นแต่แนวไม้เรียว นางหูโมโหจึงไปคว้าด้ามจอบเดินมาหาจ้าวเฟยเฟยทันที จากนั้นก็เงื้อมือหมายจะฟาดลงที่ร่างของนาง แต่จ้าวเฟยเฟยตั้งรับยังไม่ทันฟาดลงมาก็มีมือหนามาคว้าเอาไว้
"ป้าสะใภ้ใหญ่...ท่านจำต้องลงมือกับหลานสะใภ้ตนเองหนักเพียงนี้เชียวหรือ"
เฉินกังเห็นหลานชายปกป้องจ้าวเฟยเฟยก็ชี้หน้าของเฉินมู่หยางทันทีก่อนจะเอ่ยถากถาง
"ถุ้ย...เจ้าอยากจะปกป้องนางสารเลวแพศยานี่ มันกล้าตีลูกชายข้าวันนี้ข้าจะตีมันให้ตายใครจะทำไม โอ๊ะ โอ๊ย นางจ้าวเฟยเฟยเจ้ากล้าตีข้าหรือ"
เฉินมู่หยางกำลังเอ่ยกับนางหู ใครจะรู้ว่าด้ามจอบมาอยู่ในมือนางจากนั้นก็ฟาดไปที่สีข้างลุงใหญ่ของเขาทันที นางหูจะเข้ามาช่วยก็ถูกถีบออกไป จ้าวเฟยเฟยตีไม่ยั้ง แต่รู้ว่าที่ใดที่ตีแล้วไม่ทิ้งรอยเอาไว้จึงกระหน่ำไม่ยั้งมือ
สองผัวเมียสะบักสะบอม พ่อเฒ่าและแม่เฒ่าเฉินรีบออกมาจากบ้านเพราะบุตรชายคนโตและสะใภ้ร้องโหยหวนเสียงดัง ชาวบ้านเองก็พากันมามุงดูเหตุการณ์เช่นกัน กระทั่งมีคนไปตามผู้ใหญ่บ้านมา ผู้ใหญ่บ้านนับว่ายุติธรรมพอสมควรเมื่อมาถึงก็เอ่ยปากถามเรื่องราวทันที
"พวกเจ้าโวยวายกันแต่เช้าจะไม่ให้คนได้กินข้าวหรืออย่างไรกัน"
"ผู้ใหญ่บ้านท่านต้องช่วยพวกเราด้วยนะเจ้าคะ นางสารเลวจ้าวเฟยเฟยนี่มาถึงก็ทุบตีพวกเราสตรีร้ายกาจเช่นนี้ข้าจะให้หลายชายข้าหย่ากับเจ้า"
"ถุ้ย...ยายแก่เจ้าจะให้ใครหย่าใคร โกงสมบัติพ่อแม่ของเขายังพอว่า ขับไล่ลูกชายเขาออกจากบ้าน ข้าวสักเม็ดก็ไม่ให้ หึ ท่านปู่หลี้เจิ้ง เดิมข้ามิคิดจะมีเรื่องแต่ท่านก็รู้พวกเขานอกจากแยกบ้านยังตัดความสัมพันธ์กับพวกเราอีก ที่ข้ามาเพื่อทวงคืนสินเดิมของข้าเจ้าค่ะ"
"น่าขัน เพ้ยนางคนชั้นต่ำสินเดิมของเจ้ามีที่ไหนกัน"
จ้าวเฟยเฟยเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะขนหม้อกะทะออกมา นางหูภรรยาของเฉินกังรีบไปแย่งเอามาแต่กลับถูกถีบกระเด็น จ้าวเฟยเฟยบเอ่ยเสียงดัง
"สินเดิมข้ามีหม้อสามใบ กะทะสองใบ ผ้าห้มแพรสามผืน ผ้านวมสามผืน แม้ว่าบิดาของข้าจะได้ใหม่ลืมเก่าแต่ของเหล่านี้เป็นขอบงที่มารดาข้าเตรียมไว้ให้ รวมถึงปิ่นเงินกับกำไลเงินที่บุตรสาวของเฉินกังแย่งไป ตอนนี้ข้าต้องการสินเดิมของข้าคืน"
"ไม่ได้ แต่งมาแล้วทุกอย่างที่นำมาย่อมเป็นของบ้านข้า"
"เพ้ย...ยายแก่หน้าหนา เดิมอยากเรียกเจ้าว่าท่านย่าสักหน่อย แต่ในเมื่อตัดความสัมพันธ์กันแล้วเจ้านับเป็นตัวอะไร ไปเปิดประตูห้องเก็บของข้าต้องการผ้าห่มและผ้าฝ้ายของข้าคืนไม่งั้นข้าไม่มีบ้านอยู่พวกเจ้าก็ไม่มีเช่นกัน"
แม่เฒ่าเฉินลงไปนั่งเหยีดยาวทุบหน้าขาตนเองร้องคร่ำครวญด่าทอเฉินมู่หยางว่าแต่งสตรีเนรคุณเข้าบ้าน
"ฮือๆๆ สวรรค์ท่านฆ่าข้าซะเถอะ ลูกหลานอกตัญญูแล้ว แต่สตรีชั่วร้ายคนนี้มาก็มีแต่เรื่อง ท่านมารับข้าไปเถอะได้โปรด"
จ้าวเฟยเฟยมองยายแก่ตรงหน้า ดูละครคุณธรรมาเยอะ แต่ๆ ไอ้ประเภทที่ลงไปนั่งแข่งร้องไห้กับยายแก่นี่แบบในละครเจ๊ไม่ทำหรอก อยากตายหรือได้เดี๋ยวสงเคาระห์ให้
"อยากตายหรือ สวรรค์รับฟัวงความต้องการของเจ้าแล้ว มาเถอะยายเฒ่าเฉินข้าส่งเจ้าเอง ส่วนจะไปสวรรค์หรือนรกเจ้าคงรู้ดีกว่าข้า ทำกรรมไว้ไม่น้อยนี่"
จ้าวเฟยเฟยเดินไปถึงก็คว้าคอเหี่ยวย่นออกแรงบีบจนผู้ใหญ่บ้านต้องห้าม ชายฉกรรจ์มาแยกนางออกไป แต่ทุกคนกลับนสู้ไม่ได้ ถึงจะไม่ได้ทำงานในองค์กรแต่ชาติก่อนก็ฝึกอยู่หลายปีไม่ให้เสียชื่อหน่วยสวาทหรอก
"มู่หยางห้ามเมียเจ้าหน่อยเถอะ เฟยเฟยเอ๋ย เจ้าเห็นแก่หน้าแก่ๆ ของข้าได้หรือไม่ปล่อยนางก่อน"
จ้าวเฟยเฟยไม่ได้จะฆ่าใครจริงๆ ที่ทำเพื่อเชือดไก่ให้ลิงดู ในเมื่อบ้านเฉินรังแกร่างเดิมสารพัดจนนางปกป้องตัวเอง ในที่สุดก็ถูกคนบ้านนี้เอาไปป่าวประกาศว่านางเป็นสตรีชั่วร้ายและชาวบ้านก็เชื่อ งั้นก็ร้ายให้สมใจเสียเลย
บทล่าสุด
ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ สองแม่ลูกสกุลหลิน
เฉินมู่หยางที่กำลังทำปลาอยู่ก็หันมาทางนางและเด็กๆ เฉินโม่หวายกระดกแก้วไม้ไผ่ทีเดียวเพื่อเอาน้ำข้าวลงท้อง นี่เป็นเงินที่ท่านพ่อหามาอย่างลำบากเพื่อซื้อข้าวสารให้เขา ต้องกินสิเขาไม่ได้กินเพราะนางสั่งให้กินเสียหน่อย กินเพราะเห็นแก่ท่านพ่อต่างหาก เฉินโม่หวายดื่มเร็วไปจึงสำลักออกมา"แค่กๆๆ แค่กๆๆ " มือผอมแห้งทุบหน้าอกตนเอง จ้าวเฟยเฟยเดินไปลูบหลังให้ เขาผงะในใจยังระแวงนางอยู่ จ้าวเฟยเฟยกลอกตามองบนก่อนจะเอ่ย"การเกิดเป็นคนนั้นยากยิ่ง หากเจ้าจะกินมื้อนี้เพื่อสั่งลาข้าก็ไม่ว่า แต่คนเราน่ะนะถ้าอยากตายอย่างน้อยก็ตายอย่างมีศักดิ์ศรีหน่อย ไม่ใช่ตายเพราะตะกละ"เฉินโม่หวายมองหน้านางน้ำตาคลอ สตรีคนนี้ร้ายกาจยิ่งนัก เขาสะบัดหน้าวิ่งเข้าเรือนแพไปนั่งร้องไห้ เฉินมู่หยางเดินมาพอดีก่อนจะส่งปลาที่ทำเรียบร้อยให้กับนาง เขาเอ่ยตำหนิคนตรงหน้า"โม่หวายยังเด็ก แต่ละคำพูดของเจ้าล้วนทำร้ายจิตใจ""แล้วอย่างไร จะกระโดดน้ำตายหรือ หึยายแกนั่นทั้งตบทั้งตี กระทั่งด่าว่าลูกโสเภณียังไม่เห็นตายเลย แต่พอข้าพูดกลับรับไม่ได้หรือ เขาเป็นเด็กผู้ชายอนาคตต้องรับผิดชอบครอบครัวเป็นที่พึ่งให้น้องสาว นิสัยหยุมหย
ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ ให้เขาช่วยทวงหนี้2
น้ำเสียงไร้เยื่อใยตอบกลับไปจ้าวเฟยเฟยมองหน้าเขากำหนวดเขาแน่นขึ้นไปอีก โคนหนวดถูกดึงจนตึงจนเฉินมู่หยางนิ่วหน้า ยายเด็กบ้านี่เป็นคนหรือปีศาจกันแน่นะ กระทั่งนางเอ่ยถามเขา"ทำไมไม่ช่วย ข้าต้องการเงินนะ เจ้าไม่อยากได้เงินที่ยายจิ้งจอกแม่เลี้ยงข้ามายืมไปหรือ""ไม่อยากได้ ข้าต้องการคนมาดูและเด็กๆเรื่องนี้ข้าไม่ช่วย"จ้าวเฟยเฟยถึงบางอ้อทันที กลัวนางคืนเงินแล้วจะทิ้งเขากับเด็กทั้งสองคน นางจึงสัญญากับเขา"เอาอย่างนี้นะตาเฒ่าเฉิน ท่านช่วยข้าทวงเงินกลับมา ข้าสัญญาว่าจะอยู่เลี้ยงลูกให้ท่านจนกว่าท่านจะกลับ ที่สำคัญอย่าเดินโง่ๆไปให้ใครเขาเอาดาบเสียบเหลือแต่เถ้ากระดูกกลับมาล่ะ"เฉินมู่หยางมองหน้านาง ตั้งแต่นางถูกตีที่ศีรษะฟื้นขึ้นมาก็เปลี่ยนไป หรือนิสัยจริงๆของนางไม่ได้ร้ายกาจ แต่เพราะบ้านใหญ่ของเขาทำให้นางต้องต่อสู้ เท่าที่เขารู้อยู่บ้านเดิมนางก็ก้มหน้ายอมแม่เลี้ยงกับน้องสาวตลอด จากนั้นก็เอ่ยกับนาง"เจ้าต้องรู้นะหากหนีแต่งงาน มีชู้ หรือว่าสวมหมวกเขียวกฎหมายเป่ยเยี่ยนบอกว่า ต้องเอ่อ""ต้องถูกชำเราจากม้าและสุกร หากรอดตายค่อยถ่วงน้ำ ระหว่างที่ใช้แซ่เฉินของท่านข้าไม่ทำอย่างนั้นห
ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ ให้เขาช่วยทวงหนี้1
จ้าวเฟยเฟยสบถใส่ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก นางข้ามสะพานไม้ไปยังฝั่งบ้านหลังเก่าก่อนจะแหวกหาสิ่งที่สะดุดตาเมื่อวานนี้ตอนที่นางมาล้างเนื้อล้างตัว กอขิงขึ้นอยู่กระจุกใหญ่ ถัดไปอีกหน่อยมีต้นหอมป่าอยู่ สายตานางเห็นของกินหลายอย่างที่สามารถกินได้ เมื่อได้ขิงกับต้นหอมป่ามาแล้วนางก็มานั่งลงที่สะพานไม้ก่อนจะเอาตะกร้าใบเล้กใส่ขิงเขย่าๆล้างดินออก นางปอกต้นหอมลอกเอาส่วนที่ใบแห้งและเน่าออกไป ตัดรากทิ้ง จากนั้นก็นำไปล้างน้ำอีกที ขณะที่นางกำลังล้างขิงและต้นหอม จี้หยกที่นางผูกไว้ที่ข้อมือก้ส่งแสงสีเขียวจางๆ จ้าวเฟยเฟยไม่ได้สังเกตแต่อย่างใด ฝูงปลาและกุ้งเริ่มว่ายมาหานางมากขึ้น บางตัวว่ายทวนน้ำวนกลับมา จ้าวเฟยเฟยที่ได้ยินเสียงปลาดีดน้ำก้เหลือบมอง ปลามาจากไหนเยอะแยะ มีกุ้งอีกด้วยก่อนจะเห็นสาหร่ายน้ำสีเขียวใต้น้ำขยายกอเพิ่มขึ้น นางรีบยกตะกร้าขึ้นจากน้ำทันที"ผีหลอกหรือ ฉันเห็นสาหร่ายอยู่ๆก็งอกยาว แล้วทำไมยาวแค่ตรงนี้ ปลาพวกนี้อีกนี่มันขัดกฎฟิสิกส์ไหม ปลาโลกไหนว่ายทวนน้ำ เฮ้ยมิตินี้บิดเบี้ยวหรือ"เมื่อนางสังเกตดีๆฝูงปลาค่อยๆแตกกระจายออกไป จ้าวเฟยเฟยคิดไปคิดมาก็มองที่ข้อมือตนเองจากน
ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ จี้หยกของคุณแม่
ยามเหมาเฉินมู่หยางลุกมาหุงข้าว เมื่อวานเขาขายหมูป่าได้60ตำลึง ต้องแย่งให้สหายครึ่งหนึ่ง ส่วนเงินที่ขายเขากวางได้100ตำลึงเป็นจ้าวเฟยเฟยบอกกับเขาว่าให้แยกชิ้นส่วนขาย เงินส่วนนี้ควรเป็นของนาง เฉินมู่หยางซื้อข้าวสารและเกลือกลับมาด้วยเมื่อวานนี้แต่ไม่มาก เนื่องจากฝนตกบ้านไม่สามารถอยู่ได้ เดิมจะไปเช่าบ้านท่านปู่กั่วต้งแต่พอกลับมาจ้าวเฟยเฟยก็สร้างที่พักเรียบร้อยแล้ว เขาช่วยนางใส่หลังคาและกั้นราวกันตกเท่านั้น เขาคิดไม่ออกจริงๆว่าจะอยู่อย่างไรคิดได้แค่ว่าต้องเช่าบ้านอยู่ไปก่อนจึงไม่อาจซื้อข้าวของได้เยอะแยะมากมาย ไก่ถูกเฉินมู่หยางนำมาสับก่อนจะใส่ลงในหม้อและเติมน้ำ เขาพอทำอาหารได้แต่ไม่ถึงกับรสชาติดี ฝนเพิ่งหยุดตก ฟ้าหม่นแต่ไม่อึมครึมอีกต่อไป จ้าวเฟยเฟยที่เริ่มมีอาการดีขึ้นก็ลืมตาขึ้น นางพับผ้าห่มอย่างเรียบร้อยก่อนจะเดินออกมา สายตาก็เหลือบไปเห็นเฉินมู่หยางกำลังจะลงมือทำอะไรบางอย่างกับหม้อใหญ่หน้าเตาอย่างเก้ๆ กังๆ"ตาเฒ่า ข้าทำเอง!" นางเอ่ยเสียงเรียบๆคนตัวโตชะงักมือ หันกลับมามอง"ท่านช่วยไปล้างผักตีนเป็ดที่ข้าเก็บมาเมื่อวานหน่อย"เฉินมู่หยางเลิกคิ้ว "ของสิ่งนั้นเจ้าเอามาทำอะไร?""กินไ
ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ ข้าจะเอากระดูกแห้งๆของข้าทิ่มเจ้า
เฉินมู่หยางรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่แขนเสื้อของตนที่นางนอนหนุน นี่นางร้องไห้หรือ ฝันร้ายหรืออย่างไรก่อนจะขยับ ตัวนางไม่ร้อนเท่าไหร่แล้ว เหลือเพียงอุ่นๆเท่านั้น เขาจึงคลายอ้อมกอดแล้วลุกไปอุนยาให้นางอีกครั้ง เมื่อเรียบร้อยก็ยกมาให้นาง เฉินมู่หยางปลุกคนตัวเล็ก"จ้าวเฟยเฟย ตื่นมากินยาได้แล้ว"ฮืม""จ้าวเฟยเฟยกินยาได้แล้ว"ร่างบางตื่นขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าคนตัวโต หนวดเครายามเฟิ้มอัปลักษณ์จริงๆ ตาแก่นี่ไม่รู้จักมีดโกนหนวดหรือไงนะ จากนั้นนางก็ลุกขึ้น รู้สึกแสบๆ ที่บริเวณหน้าอก จ้าวเฟยเฟยคลำดูก็สะดุดเข้ากับบางอย่าง เมื่อนางก้มมองก็เห็นจี้หยกของคุณแม่สวมอยู่ที่คอ มันติดมาด้วยตอนที่เธอรถคว่ำหรือ แต่ดูเหมือนเขาไม่เห็นเฮ้อ...ต้องยอมรับจริงๆ ว่าเธอทะลุมิติมาแล้ว ร่างเดิมมีสามีที่มีลูกติดวัยห้าขวบสองคน ให้ตายสิพับผ่าฉันล่ะเกลียดยายแม่เลี้ยงนั่น แต่สุดท้ายกลับต้องมาเป็นแม่เลี้ยงเสียเองจริงๆหรือนี่ จ้าวเฟยเฟยฮึกฮัดก่อนจะบ่นพวกคนแก่ที่นั่งเล่นหมากอยู่ข้างบนตามความเข้าใจของนาง"พวกตาเฒ่าที่อยู่ข้างบนฟังดีๆ นะ ทางที่ดีอย่าให้แม่ได้ขึ้นสวรรค์ล่ะ ถ้าเจอนะแม่จะเตะเรียงตัวเลย เทพชะตาอะไรเจ๊ไม่สนหรอกส่
ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ มีแม่เลี้ยงก็เหมือนมีพ่อเลี้ยง
จ้าวซินซินน้ำตาเอ่อคลอ ปากสั่นสะท้านราวกับโดนรังแก หวังใช้ความสงสารปิดบังความผิดที่ทำจ้าวเหลียนเฟยหัวเราะในลำคอ เสียงเย็นเยียบราวกับน้ำแข็งเกาะปลายมีด“เข้าใจผิด? เข้าใจผิดจนเสื้อผ้าหลุดไปอยู่ใต้เตียงพี่สาวน่ะเหรอ…?”ร่างบางระหงก้าวอย่างมั่นคงเดินเข้าไปใกล้จนอีกฝ่ายต้องถอยหลังหนึ่งก้าว“ช่างเถอะ ยังไงฉันก็ต้องขอบใจเธอนะจ้าวซินซิน ที่ช่วยเอาขยะชิ้นนั้นไปจากชีวิตฉัน คนอย่างถังชุน...มันก็แค่เศษเนื้อเน่าๆ ที่ฉันยังไม่มีเวลาเอาไปทิ้ง ขอบใจที่เธอยอมเก็บเอาไปน่ะ”จ้าวข่ายทนฟังลุกสาวคนโตด่าทอลุกสาวคนเล้กไม่ได้ก็เงื้อมือหวังจะตบเธอ แต่ยังไม่ทันลงมือ ข้อมือของเขาก็ถูกยึดไว้ด้วยมือแข็งกร้าว ก่อนร่างอ้วนพลุ้ยจะถูกเหวี่ยงกระเด็นไปกระแทกโต๊ะอย่างแรงเสียงกรีดร้องจากเลขาหน้าห้องดังขึ้นเบา ๆ ก่อนจะเงียบลงทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใคร"คุณจ้าว...โปรดสำรวมหน่อย" หลิวฮ่าวเอ่ยเสียงเรียบ"หลานสาวผมไม่ใช่คนที่คุณจะมาแตะต้องได้"“หึ! หลิวฮ่าว! นายเป็นคนยุยงให้นางเด็กนี่ทำแบบนี้ใช่ไหม อยากฮุบบริษัทไว้เองใช่ไหม!”เธอก้าวเข้ามาขวางก่อนที่จะเกิดอะไรไปมากกว่านี้ สีหน้าสงบนิ่งแต่แววตาเด็ดขาด"คุณพอเถอะค่ะ น้าของหนูไม
บางทีคุณอาจจะชอบ
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว10.4K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน82.5K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น36.7K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์9.9K viewsฮูหยินที่ท่านไม่ต้องการ
Lovedee6.8K viewsข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ
Bunmeebooks1.7K viewsกระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์
sammi'P75 viewsสนมคนงามเรามาเล่นกันเถอะ
องค์หญิงโนเนม1.7K views
