บทที่ 34 ประชัน

เวลาผ่านไปเพียงพริบตาก็ถึงเทศกาลหยวนเซียวแล้ว เฉียวซื่อบรรจงคัดสรรแต่เสื้อผ้าที่งดงามและเครื่องประดับที่ล้ำค่ามาให้เฉินเจียวเจียวได้สวมใส่ แม้ว่าจะไม่อยากเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองนี้มากสักเพียงใดแต่เฉินเจียวเจียวก็ไม่อาจจะทำให้ตนเองต้องได้รับความอับอาย อีกทั้งนางยังคิดว่าการที่เฉียวซื่อกระตือรือร้นจนถึงขั้นนี้ก็เพียงเพราะหวังดีต่อนางอย่างแท้จริง

อย่างน้อยคุณหนูจากสกุลใหญ่หลายจวนก็ไม่ได้มีโอกาสได้เข้าร่วมพิธีเฉลิมฉลองอันยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ ในเมื่อมารดาเลี้ยงของนางสามารถคว้าสิทธิพิเศษเช่นนี้มาให้นาง นางก็ควรจะรับไว้และไม่ควรทำให้ความพยายามของเฉียวซื่อต้องสูญเปล่า นางจึงให้ความร่วมมือกับเฉียวซื่อเป็นอย่างดีอีกทั้งยังช่วยเฉียวซื่อเลือกชุดและเครื่องประดับด้วยตนเองอีกด้วย

แม้ว่าจะมีเพียงไม่กี่จวนที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานเฉลิมฉลองในพระราชวัง แต่ก็เมื่อรถม้าของจวนผิงกั๋วกงไปถึงหน้าประตูวังก็ยังต้องต่อแถวเพื่อเข้าไปด้านในอยู่ดี เมื่อได้เข้าไปในเขตพระราชฐานแล้วทั้งความหรูหราและความใหญ่โตของสิ่งก่อสร้างภายในวังถึงกับทำให้ทั้งเฉินเจียวเหม่ยและเฉินเจียวมี่ที่ได้ติดตามเฉียวซื่อและเฉินเจียวเจียวมาร่วมงานด้วยถึงกับสำรวมตนจนเนื้อตัวแข็งทื่อไปจนเกือบจะทั้งตัว

“พวกเจ้าไม่ต้องตื่นเต้น ขอเพียงติดตามข้าแล้วทำตามข้าย่อมไม่ต้องกลัวว่าตนเองจะทำผิดพลาด” เฉี่ยวซื่อหันไปเอ่ยกับเด็กสาวทั้งสองด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ส่วนเฉินเจียวเจียวนั้นนางไม่ได้รู้สึกกังวลกับการวางตัวของลูกเลี้ยงผู้นี้เลยสักนิด

นอกจากเฉินเจียวเจียวจะได้มีโอกาสเข้าออกวังหลวงบ่อยครั้งกว่าผู้อื่นแล้วนางยังได้รับการสั่งสอนจากมามาในวังมาอย่างเคร่งครัด ทั้งขนบธรรมเนียมภายในวังและกิริยาการวางตัวตลอดจนการปฏิบัติตัวต่อเชื้อพระวงศ์ชั้นสูง เฉียวซื่อจึงมีความมั่นใจว่าเฉินเจียวเจียวย่อมจะต้องสามารถวางตัวได้ดี

ที่นั่งที่เฉียวกุ้ยเฟยจัดให้สตรีจากจวนผิงกั๋วกงนับได้ว่าให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก ถัดจากเชื้อพระวงศ์ที่นั่งอยู่ในแถวหน้าก็เป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ที่ทุกคนต่างจับตามองก็คือที่นั่งของจวนผิงกั๋วกงและจวนของอัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวานั่งอยู่ตำแหน่งเดียวกันพอดี แต่กลับอยู่คนละฝั่งของปะรำพิธี

จ้าวซีอินส่งสายตาแข็งกร้าวข้ามแท่นพิธีมาหาเฉินเจียวเจียวอย่างไม่คิดจะปิดบังแววตาแต่เฉินเจียวเจียวกลับส่งยิ้มบางๆ มอบให้นางอย่างไม่คิดจะถือสา ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่มีทางถือสาคนใกล้ตายอย่างจ้าวซีอินหรอก แม้ว่าในชาติก่อนนางเองก็ตายเช่นกันแต่อย่างน้อยนางก็ได้ใช้ชีวิตเนิ่นนานกว่าสตรีผู้นั้น ในใจของเฉินเจียวเจียวได้แต่คิดว่า

‘เจ้าจะใช้สายตาเช่นนั้นมองข้าไปไย ศัตรูที่แท้จริงของเจ้าคือองค์รัชทายาทที่เจ้าอยากแต่งให้ใจจะขาดนั่นต่างหาก’ แน่นอนว่าความคิดของเฉินเจียวเจียวย่อมจะส่งไปไม่ถึงจ้าวซีอิน หลังจากฝ่าบาทมาถึงเจ้ากรมพิธีการก็ขึ้นมากล่าวเปิดงาน ฝ่าบาททรงกล่าวคำที่เป็นมงคลอีกเล็กน้อยก็เป็นอันเริ่มต้นงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการ

อาหารที่วางตรงหน้าล้วนแล้วแต่มีรูปลักษณ์งดงามและวิจิตรแต่กลับไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้องและกินดื่มมากจนเกินไป หลังจากได้รับประสบการณ์ในงานเลี้ยงส่งท้ายปีสุราภายในงานจึงเป็นเพียงสุราผลไม้ที่มีฤทธิ์อ่อน เฉินเจียวเจียวและเฉินเจียวเหม่ยจึงสามารถดื่มได้ ส่วนเฉินเจียวมี่นั้นนางยังเด็กจนเกินไป เฉียวซื่อจึงให้นางดื่มแค่เพียงน้ำผลไม้เพียงเท่านั้น

เฉินเจียวเจียวจ้องมองการแสดงกลางแท่นปะรำพิธีด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม สำนักสังคีตที่อยู่ภายใต้การดูแลของกรมพิธีการนับว่ามีความสามารถเป็นหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นการบรรเลงดนตรีและการร่ายรำสามารถดึงดูดสายตาของทุกคนภายในงานได้เป็นอย่างดี สีหน้าของทุกคนที่เข้าร่วมงานเต็มไปด้วยความชื่นชมและชื่นชอบ ท่ามกลางสีหน้ายิ้มแย้มของผู้คนภายในงานนอกจากสายตาอันกราดเกรี้ยวของจ้าวซีอินแล้วก็ยังมีอีกดวงหน้าหนึ่งที่ไม่ได้รอดพ้นไปจากสายตาของเฉินเจียวเจียว

“เจ้าเห็นนางหรือไม่ ญาติผู้น้องจากสกุลหลินของเจ้าผู้นั้น เป็นคุณหนูดีๆ กลับไม่ชอบ ยามนี้กลับถูกใช้งานเสียยิ่งกว่านางกำนัลระดับล่างเสียอีก” เฉินเจียวเหม่ยเอ่ยกระซิบกระซาบกับนางพลางชายตาไปทางหลินชิงเหมยที่ยามนี้นางต้องรีบนำเตาอุ่นมือไปมอบให้กับทั้งพระนางเต๋อเฟยและองค์หญิงเก้า เท่านั้นยังไม่พอยังต้องเดินวนไปเวียนมาอยู่หลายรอบเพื่อนำทั้งสุราและน้ำชาไปถวายแก่พระนางเต๋อเฟย

“นางก็แค่ได้รับความลำบากเพียงเล็กๆ น้อยเท่านั้นเจ้าอย่าได้สนใจนางเลย ไม่แน่ว่าการที่นางได้รับความยากลำบากเช่นนี้อาจจะเป็นแผนการของนางที่จงใจทำให้ตนเองดูลำบากเป็นอย่างมากเพื่อเรียกร้องความสนพระทัยจากโซ่วอ๋องก็เป็นได้” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวเหม่ยก็พยักหน้า

“คงจะเป็นดังเช่นที่เจ้าบอก ยามนี้สายพระเนตรของโซ่วอ๋องตามติดนางจนแทบจะสิงร่างของนางอยู่แล้ว” เมื่อเฉินเจียวเหม่ยเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็แค่เพียงยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน นางยังไม่ทันได้เอ่ยอันใดต่อก็มีคนออกหน้าหาเรื่องมาให้นางเสียก่อนแล้ว

“หม่อมฉันตั้งใจจะแต่งบทกวีเพื่อชื่นชมบรรยากาศในค่ำคืนนี้เพื่อถวายแด่ฝ่าบาทและพระสนม แต่ได้ยินมาว่าคุณหนูจวนผิงกั๋วกงก็มีความสามารถทางด้านนี้เช่นกัน มิทราบว่าทางคุณหนูจวนผิงกั๋วกงยินดีจะร่วมแต่งบทกวีประชันกับข้าได้หรือไม่” เมื่อจ้าวซีอินเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็แค่เพียงส่งยิ้มให้นาง แล้วหันไปทางเฉินเจียวมี่ด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

“เจียวมี่ คุณหนูจ้าวอยากจะประชันบทกวีกับคุณหนูจวนเรา เจ้าในฐานะน้องสาวอย่าทำให้พี่สาวเช่นข้าเสียหน้าเล่า” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวมี่ก็รับคำแต่โดยดีพลางลุกขึ้นยืน

“คุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกงคนที่ข้าท้าประชันนั้นคือเจ้า แล้วเหตุใดเจ้าจึงได้ส่งเด็กสาวที่ยังไม่เติบโตเต็มที่เช่นนี้มาประชันกันเล่า”

“คุณหนูจ้าวอย่าได้ดูถูกเด็กน้อยเช่นข้าสิเจ้าค่ะ หากแม้แต่กับข้าท่านยังไม่สามารถเอาชนะได้ แล้วท่านจะไปประชันกับพี่สาวของข้าได้อย่างไรกันเจ้าคะ” เมื่อเฉินเจียวมี่เอ่ยเช่นนี้ทั้งเฉินเจียวเจียวและเฉินเจียวเหม่ยก็หัวเราะออกมาเบาๆ พวกนางต่างรู้ดีสำหรับฝีมือการแต่งบทกวีของเฉินเจียวมี่นั้นแม้แต่หวังฮุ่ยหลิงผู้เป็นบุตรสาวของท่านราชครูยังต้องยอมแพ้ ส่วนสตรีที่เอาแต่แต่งบทกวีเพื่อเอาหน้าอย่างจ้าวซีอินจะมีความสามารถลึกซึ้งเทียบเท่าเฉินเจียวมี่ได้อย่างไร

“ได้ถ้าเช่นนั้นพวกเรามาประชันต่อโคลงคำคู่ก็แล้วกัน หากผู้ใดไม่สามารถต่อบทต่อไปได้ก็ให้ถือว่าแพ้” จ้าวซีอินเอ่ยออกมาพลางจ้องมองเฉินเจียวมี่ด้วยสายตาดูแคลน

“เจ้าเป็นเพียงแค่เด็กน้อย ข้าให้เจ้าเริ่มก่อนก็แล้วกัน”

“ได้เจ้าค่ะ” เฉินเจียวมี่เอ่ยพลางยอบกายรับคำด้วยท่วงท่าชดช้อย

“จันทร์ส่องแสงสยบเดือนเสมือนเดือนสยบแสงส่องจันทร์” เมื่อเฉินเจียวมี่ส่งเสียงเอื้อนเอ่ยโคลงวรรคนี้ผู้คนต่างพากันอยู่ในความเงียบ

แค่เพียงเอ่ยโคลงวรรคแรกเด็กสาวผู้นี้ก็ใช้โคลงบททวนอักษรมาใช้จัดการกับคู่ต่อสู้เสียแล้ว โคลงบททวนอักษรนี้ไม่ว่าจะอ่านเรียงจากหน้าไปหลังหรือจากหลังไปหน้าก็ล้วนมีความหมาย การเริ่มต้นโคลงบทนี้ไม่เพียงแต่จะเป็นการแสดงให้เห็นว่าตนเองมีความสามารถทางด้านบทกวีสูงส่งกว่าผู้อื่นเท่านั้น แต่การที่นางเริ่มต้นที่ด้วยโคลงที่มีความยากระดับนี้ก็เท่ากับว่าเป็นการปิดหนทางสำหรับคนที่มีความสามารถไม่เพียงพอ

ส่วนจ้าวซีอินนั้นเมื่อได้ฟังโคลงบทนี้ก็พลันนิ่งงันไปเสียนาน เมื่อดูจากสีหน้าของนางแล้วทุกคนก็ต่างส่ายหน้า แม้แต่บุรุษหลายคนที่มีความสามารถทางด้านนี้ก็ยังพากันส่ายหัวด้วยพวกเขาเองก็ไม่สามารถหาประโยคคล้องจองมาต่อโคลงบทนี้ได้เช่นกัน