ตอนที่138คำสารภาพรัก

ซูหว่านค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ บนเตียงนุ่มที่ซูหว่านออกแบบและจัดหามาด้วยตัวเอง ร่างกายยังรู้สึกเจ็บปวดไปทั่ว แผลที่ชายโครงด้านซ้ายยังคงเจ็บแปลบอยู่แม้จะผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ความเจ็บปวดจากกระสุนที่ฝังอยู่ทำให้ซูหว่านไม่อาจขยับตัวได้มากนัก แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดให้เริ่มตั้งสติและมองไปรอบๆ ตัว

ทันใดนั้น เสียงของเซิ่นเหยี่ยนดังขึ้นเบาๆ ข้างๆ เตียง

"เจ้าฟื้นแล้ว" เสียงที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความโล่งใจ ทำให้ซูหว่านรู้สึกถึงความห่วงใยจากเขาได้อย่างชัดเจน

“ข้านอนไปนานแค่ไหน”

“ห้าชั่วยามแล้ว”

ซูหว่านยิ้มบางๆ และเสียงแหบๆ จากการเจ็บปวดก็ดังออกมา

"คุณชายหวง..."กล่าวชื่อของเขาด้วยเสียงอ่อนแรง

เซิ่นเหยี่ยนยิ้มให้กับเธอ

"ข้ากับพี่ฟงพาเจ้ากลับมาที่โรงเตี๊ยมเจียซิน ท่านหมอประหลาดใจที่จู่ๆ ก็พบกระสุนเปื้อนเลือดตกอยู่ข้างตัวเจ้า และอาการเจ้าก็ดีขึ้น ชีพจรเต้นเป็นปกติและเจ้าก็หลับไป”

เขาพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย พลางหันไปมองที่หน้าของเธอด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย

ซูหว่านพยักหน้าช้าๆ แสดงให้เห็นว่าเธอฟังเขาและเข้าใจ แต่ภายในใจของเธอกลับคิดถึงระบบที่ช่วยในยามคับขัน ดีนะยังมีทองที่เก้บไว้พอช่วยค่ารักษา

"ขอบคุณคุณช