บทที่ 2 แซค

บทที่ 2

เปรมาเปลี่ยนท่าจากเท้าแขนเป็นเอนตัวพิงพนัก ดวงตาคมรีนิ่งใช้ความคิด

“พี่เลิฟอยากเห็นพ่อของแซมไหมคะ นี่ไงคะ พ่อแซมชื่อแซค รูปนี้เพจเพิ่งลงเมื่อสองวันก่อน พ่อของแซมไปงานเลี้ยงธุรกิจในโรงแรม ดารา คนดังไปกันเยอะเลยค่ะ”

คิ้วโก่งสวยบนหน้าหวานยกขึ้น เธอชะโงกตัวไปยังกลางโต๊ะเพื่อมองหน้าจอโทรศัพท์ที่น้องสาวเปิดภาพพ่อของแซมให้ดู

ในภาพเธอเห็นผู้ชายคนหนึ่งอายุราวปลายสามสิบหรืออาจต้นสี่สิบ สวมสูทราคาแพงพอดีตัวรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าแกร่งคมด้วยคิ้วเข้มดกหนาได้รูป จมูกโด่งสูงแต่ปลายงุ้มลงเล็กน้อย นัยน์ตาดำคมกริบดุดัน ผมสีเข้มดำสนิท ทุกสิ่งทุกอย่างบนร่างกายชายคนนี้ช่างผิดแผกแตกต่างไปจากลูกชายของเขาโดยสิ้นเชิง

เปรมาเงยหน้าขึ้นมองแซมด้วยใบหน้าฉงน จนแม้แต่แซมเองยังเข้าใจยิ้มแห้ง ๆ ออกมา

“ผมเหมือนแม่น่ะครับพี่เลิฟ”

เปรมาพยักหน้าแล้วก้มมองรูปภาพในโทรศัพท์อีกครั้ง นอกจากรูปร่างสูงใหญ่แล้ว เธอยังเห็นความสง่างามและหยิ่งทะนงอยู่ในท่ายืนตรงมือล้วงกระเป๋าหนึ่งข้าง มองกล้องดั่งชายผู้มีความมั่นใจในตัวเองสูงและครอบครองโลกใบนี้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างของเขาโอบเอวนางแบบชื่อดังไว้แนบกาย

“ลิฟ กลับไปคอนโดอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีไหม พี่ว่าเราอย่าไปทั้งที่ใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้น่ะ”

เปรมายืดตัวขึ้นนั่งเอนพนักพิงเหมือนเดิม ในคราแรกเธอยังพอมีความหวังเรื่องของเด็กทั้งสองที่ต้องการแต่งงานกันโดยเร็วที่สุด แต่เมื่อเธอได้เห็นใบหน้าคมเข้มของผู้ชายคนนั้นแล้ว เธอพลันไม่แน่ใจเสียแล้ว

“ค่ะดีเหมือนกัน งั้นลิฟกับแซมกลับคอนโดก่อนนะคะ เจอกันคืนนี้ค่ะพี่เลิฟ”

เปรมานั่งมองเด็กทั้งสองเดินจูงมือกันออกจากร้านกาแฟของเธอ ใจเริ่มหวาดหวั่นพ่อของแซม ภาพร่างแกร่งสูงสง่ามองกล้องท่วงท่าหยิ่งทะนง ดวงตาคมกล้า ทำให้เธอคาดว่าเด็กทั้งคู่คงฟันฝ่าไม่ง่ายนัก แต่ในเมื่อปาริมาเป็นน้องสาวของเธอ เธอก็จะช่วยให้ถึงที่สุดเพื่อความรักของสองหนุ่มสาว

แซค ฮิวส์ เอนกายพิงพนักโซฟาอยู่ในคลับหรูย่านซอยชื่อดังของเมืองหลวง มือใหญ่ยังโอบเอวนางแบบสาวที่เขาควงมาได้สักอาทิตย์หนึ่งแล้ว

ในภาพห้วงความคิดของเขาคือภาพเด็กหนุ่มสาวสองคนอายุไม่มากเมื่อตอนอาหารค่ำวันนี้ คนหนึ่งลูกชายเพียงคนเดียว แซม และเด็กสาวอีกคนที่ลูกเขาแนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนสาว

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักสำคัญถ้าคนทั้งคู่คบหากันปกติทั่วไป เพราะเขาเองก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน

แต่คำพูดเอ่ยขออนุญาตออกมาต่างหากทำให้เขาเกือบสติหลุด แซมขออนุญาตแต่งงานกับเด็กสาวคนนั้น และขอให้เขาทำหน้าที่ผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าวไปพูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาว ซึ่งจากที่แซมเล่าเด็กคนนั้นเหลือพี่สาวอยู่เพียงคนเดียว

ความทรงจำที่เคยผ่านมาก่อนยามรักหวานชื่นเมื่อครั้งวัยรุ่นกลับมาอีกครั้ง เขาก็เคยเป็นเฉกเช่นเดียวกันกับแซม ความลุ่มหลงของร่างกายทั้งเขาและเธอต่างทำให้คิดกันเอาเองว่ามันคือความรัก

“แซค ไม่สนุกเหรอคะ”

เจนี่ นางแบบชื่อดังเอนกายผอมบางแนบกายแกร่ง มือขาวเนียนนุ่มลูบไปบนร่างกายเขาท่ามกลางความมืดสลัวของคลับ

แชคดึงบุหรี่ออกจากการปากพ่นควันออก ก่อนโน้มกายลงจูบนางแบบสาว ส่งลิ้นช่ำชองกวาดไล้ทั่วโพรงปากที่มีรสชาติแอลกอฮอล์และบุหรี่เช่นเดียวกับเขา เธอจูบตอบได้อย่างทัดเทียมกัน มือบางเริ่มลูบไล้ไปทั่วอกแกร่งลงสู่ด้านล่างกางเกงที่กำลังแข็งชัน

“อือ เจนี่อยากกลับแล้วนะคะ”

“ยังหรอกคนสวย ผมยังอยากนั่งเล่นอีกสักพัก”

เขาเอนกายพิงพนักโซฟาต่อไม่พูดอะไร มือที่คาบบุหรี่ไว้หยิบแก้วเหล้าเบอร์เบินขึ้นจิบ

ปีนี้เขาอายุสามสิบเก้าปีและเมื่อสิบเก้าปีที่แล้วลูกชายของเขาได้ถือกำเนิด เรียกว่าความผิดพลาดอาจพูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำดีนัก

เขาในตอนอายุสิบเก้าเป็นเด็กหนุ่มคึกคะนอง และบาร์บาร่าสวยเสียจนเขาต้องได้มาครอบครอง แต่ชีวิตจริง ๆ มันเกิดขึ้นหลังการแต่งงานต่างหาก สองปีหลังจากแซมถือกำเนิดเขาก็พอกันทีกับชีวิตคู่

ภาพบาร์บาร่าขว้างจานลงพื้น บางวันก็เอาลิปสติกสีแดงละเลงไปทั่วเสื้อผ้าของเขายังทำให้เขาเข็ดขยาดจนทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าส่วนหนึ่งของเรื่องราวมันเกิดจากเขาก็ตาม

แซคแหงนศีรษะขึ้นพาดพนักพิงเมื่อเจนี่นางแบบสาวเริ่มโน้มศีรษะลงด้านล่างตรงเป้ากางเกง เขาพ่นควันบุหรี่ออกเป็นสายพร้อมกันสูดปาก หล่อนช่างชำนาญเสียจนเขายังไม่เบื่อหล่อนแม้ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว

มืออีกข้างกดศีรษะเล็กทำสีผมสีทองไว้โยกเป็นจังหวะ สายตามองไปยังโดยรอบที่ซึ่งไม่มีใครสนใจใคร

เลิฟ ชื่อพี่สาวของเด็กคนนั้น ช่างเป็นชื่อที่ประทับอยู่ในใจเขา โดยเฉพาะรูปร่างสูงอวบอิ่มผิวสีน้ำผึ้งเรืองรอง เขามองภาพบนหน้าจอโทรศัพท์ที่แฟนของลูกชายยื่นส่งมาให้แล้วเจ้าแซคน้อยในกางเกงพลันแข็งโด่อยู่ใต้โต๊ะมือค่ำจนเขาต้องนั่งขยับตัวอยู่เป็นพัก

เสียงดนตรีดังกลบเสียงครางทุ้มต่ำที่กำลังสุขสม แซคน้อยคับแน่นอยู่ในปากของหล่อน และเมื่อเจนี่เงยหน้าขึ้นอีกครั้งทุกอย่างก็เรียบร้อย

แซคมองใบหน้างามยิ้มยั่วยวนบิดกาย นางแบบสาวยกมือขึ้นป้ายปากเช็ดคราบโดยรอบแล้วดูดที่เหลือตรงปลายนิ้วตัวเอง

“คุณทำให้ผมต้องกลับบ้านแล้วคนสวย”