บทที่ 22 เรียกชื่อผัวเร็ว NC

นาเดียเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนถึงที่ทำงาน เพราะหญิงสาวมาเช้ามาก บริเวณชั้นลอยที่เป็นส่วนของห้องน้ำและห้องเปลี่ยนชุดจึงปลอดผู้คน “มาทำงานเช้าขนาดนี้ ผ.อ.น่าจะให้โบนัสเรานะเนี่ย” หญิงสาวพูดกับตัวเองพลางหยิบชุดปลอดเชื้อเข้ามาเปลี่ยนในห้อง

​         “เธอได้แน่ แต่คงไม่ใช่โบนัสหรอกนะ”

นาเดียแทบหยุดหายใจ หญิงสาวทั้งตกใจ ทั้งตกตะลึง หัวใจเย็นวาบจนแทบจะหยุดเต้น ไม่ทันได้กรีดร้อง มือหนาของเจคอปก็เอื้อมมาปิดปากพร้อมกับอุ้มร่างบางผลักเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด

“เธอมันเป็นผู้หญิงตลบตะแลง มารยาร้อยเล่มเกวี่ยน ทำไมเธอถึงได้ร่านขนาดนี้ห๊ะนาเดีย ฉันคนเดียวมันยังไม่ถึงใจเธออีกรึไง!”

​         เจคอปกัดฟันพูดด้วยความโมโห เขาพยายามดึงทึ้งเสื้อผ้าของนาเดียออกจากร่างกาย สาวน้อยยังคงอยู่ในอาการตกใจ ซ้ำยังมึนงงกับสิ่งที่เขากำลังกล่าวหาเธอ

“ผ.อ.ปล่อยนะคะ นี่มันเรื่องอะไร อ๊ะ! อื้มมม หยุด! อื้อออ อืออ” ปากหนาบดจูบอย่างรุนแรง ไม่หลงเหลือความนุ่มนวล เขาถอดเสื้อผ้านาเดียออกก่อนจะถอดกางเกงตัวเองตาม ปลดปล่อยมังกรยักษ์ออกมาผงาดชูลำพร้อมจะสั่งสอนยัยตัวดี เจคอปใช้มือยกขาทั้งสองข้างของเธอจนร่างเล็กลอยขึ้นจากพื้น เขาค่อยๆดันส่วนหัวใหญ่จ่อเข้ากับร่องสวาทที่เริ่มมีน้ำเมือกไหลซึมออกมา เขากำลังตกอยู่ในอารมณ์โกรธ เขาสู้ตามหาเธอไปทั่ว ไปค้นข้อมูลของหญิงสาวที่ฝ่ายบุคคล แต่ประวัติของนาเดียก็ไม่ได้ระบุที่อยู่ปัจจุบันไว้ เขาจึงทำได้เพียงขับรถวนเวียนไปรอบๆโรงพยาบาลอย่างไร้จุดหมาย วนรถหาตามหอพักใกล้ๆ ตั้งแต่ฟ้าสว่างยันฟ้ามืด แต่ก็ไร้วี่แววของเธอ เขาจึงมาดักรอเธอตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ภาพที่เขาได้เห็น ภาพที่เจมส์มาร์ดึงร่างบางเข้าไปกอดจูบ มันทำให้เขาแทบคลั่ง เขากำลังหน้ามืดตามัวด้วยแรงหึงหวง

“ซี๊ดดดด ผ.อ. ยะ อย่า อย่ารุนแรงกับหนู”

เขาดันแก่นกายเข้าไปทันที ก่อนจะแช่มันค้างไว้ คำอ้อนวอนของนาเดียทำให้จิตใจเขาสงบลงอย่างน่าประหลาด

“ฉันสั่งห้ามเธอออกจากห้องจนกว่าฉันจะกลับ ทำไมเธอถึงไม่เชื่อฟังฉัน ทำไมต้องคอยขัดใจฉันอยู่เรื่อย ห๊ะ!” เขาแช่แก่นกายไว้ในร่องเล็ก รอให้ช่องคลอดเธอขยายตัว แม้เขาจะรู้สึกหงุดหงิดโมโหมากแค่ไหน แต่เขาก็อดห่วงร่างบอบบางที่พึ่งสร่างจากพิษไข้ไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้เพียงแค่ว่าเขาไม่อยากเห็นเธอต้องเจ็บปวดอีก มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยมีให้กับใครมาก่อน และเขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องรับมือกับความรู้สึกนี้อย่างไร

เจคอปบดจูบกลีบปากอวบอีกครั้ง แต่ทว่าคราวนี้มันกลับอ่อนนุ่มยิ่งกว่าครั้งแรกจนนาเดียเผลอเคลิบเคลิ้ม เขาเหมือนพายุร้ายที่รุนแรงและฉุนเฉียว แต่บางครั้งก็เป็นเหมือนสายน้ำเย็น ชะโลมจิตใจเธอให้สงบ เขาเป็นผู้ชายประเภทที่เธอไม่รู้ว่าควรจะรับมืออย่างไรถึงจะดี แต่ที่รู้คือเธอพ่ายแพ้ให้กับความอ่อนโยนของเขาทุกครั้งไป

ช่วงล่างของหญิงสาวเริ่มผ่อนคลายจากอารมณ์ที่คลายตัวลง เหมือนเจคอปจะรู้ตัว เขาค่อยๆ โยกสะโพกเข้าออกช้าๆ นาเดียผวากอดรัดลำคอเขาแน่น เกิดอาการซ่านสยิว ร้าวขึ้นมาจนถึงท้องน้อย

“อื้มม อย่าค่ะ ผ.อ. ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวใครมาได้ยิน”

“ได้ยินก็ดี ทุกคนจะได้รู้ว่าเธอเป็นเมียฉัน โดยเฉพาะเจ้าเจมส์ มันจะได้เลิกยุ่งกับเธอสักที ทำไมถึงปล่อยให้มันจูบ ห๊ะ ชอบใช่ไหม ถึงไม่ยอมเลิกยุ่งกับน้องชายฉันสักที ตอบฉันมาสินาเดีย!” เขาเลื่อนปากมาหอมแก้มข้างที่เจมส์หอม ใช้ริมฝีปากและปลายจมูกถูไถไปบนแก้มเนียนเหมือนอยากจะลบสัมผัสจากชายคนอื่น นาเดียไม่อาจห้ามใจไม่ให้คิดเข้าข้างตัวเองได้ว่าเขากำลังหึงหวงเธอ สัมผัสอ่อนโยนทำให้นาเดียสับสน ทำไมเขาต้องเข้ามาทำให้หัวใจเธอหวั่นไหวด้วย

“เปล่า หนูมะ ไม่ได้ชอบ อืม พี่เจมส์เขา... เขาแค่ยั่วให้ผู้หญิงอีกคนหึง” เธอเลือกจะพูดความจริง และนั่นทำให้เจคอปรู้สึกพอใจ เขาเห็นทุกการกระทำระหว่างเจมส์มาร์กับนาเดีย และผู้หญิงอีกคนที่เธอพูดถึง...เมธาวีนั้นเอง แม้เขาจะรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่เขาก็อดโกรธเคืองเธอไม่ได้ ไม่รู้ทำไม ทำไมเขาถึงต้องโกรธเธอด้วย

“ผ.อ. อื้อออ กะ โกรธอะไรหนู?” นาเดียถามในสิ่งที่สงสัย และเหมือนคำถามของเธอจะไปจี้ใจดำเขาให้พอดี

“เงียบเถอะ ต่อไปนี้ห้ามขัดคำสั่งฉันอีก เข้าใจไหม!” จบประโยค เขาก็เร่งโถมสะโพกเข้าใส่ร่างบางไม่ยั้ง ระบายทุกความโกรธและความห่วงหา ให้สมกับที่เธอทำให้เขาต้องวุ่นวายไม่เป็นอันกินอันนอนเพราะมัวแต่ตามหาเธอทั้งวัน

นาเดียผวาเข้ากอดรัดลำคอแกร่ง รสสวาทรุนแรงและหนักหน่วงที่เขาปรนเปรอให้มันช่างแสนหวานเหลือเกิน คำขู่ที่ดูเหมือนคำอ้อนวอนกลายๆ ทำให้นาเดียเผลอคล้อยตามโดยไม่รู้ตัว หากเธอไม่ขัดใจเขา แล้วเขาจะอ่อนโยนกับเธอแบบนี้ เธอก็จะไม่ขัดใจเขาอีกแล้ว

นาเดียค่อยๆ โน้มหน้าเข้าประกบจูบปากเขาเบาๆ แต่มันกลับทำให้หัวใจของเจคอปพองโตด้วยความดีใจ เขาค่อยๆ จูบตอบอย่างนุ่มนวล สอดแทรกลิ้นเข้าไปควานหาความหวานภายในปากนุ่มนิ่ม หยอกล้อกับลิ้นเล็กที่ดันเข้าหาลิ้นเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ช่างน่ารักเหลือเกินในสายตาเขา รสสวาทของเธอมันเติมเต็มให้เขาอิ่มหน่ำ แต่ก็ยังอยากจะตักขึ้นมากินอีกเรื่อยๆ เจคอปไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังเสพติดการมีเซ็กส์กับนาเดียมากขนาดนี้

“อื้มม เมียจ๋าา ร้อนแรงจัง” เจคอปครางกระเส่า น้ำเสียงแสนหวานทำให้นาเดียใจเต้นระส่ำ เธอเสียวกระสันจนต้องช่วยเด้งสะโพกรับการกระแทก เสียงครางจากปากคนตัวเล็กเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนเจคอปต้องใช้ปากปิดเอาไว้

“เร่งหน่อยค่ะ อ๊ะ พะ พี่ๆ ใกล้จะมาทำงานแล้ว” เจคอปอดยิ้มให้กับอารมณ์หื่นของสาวน้อยไม่ได้ อย่างไรเธอก็ยังคงไร้เดียงสาจนเขาเผลอตื่นเต้นไปด้วยเสมอ

เขาจับร่างบางให้ยืนโก่งโค้ง ก่อนจะเร่งจังหวะซอยสะโพกระรัวจนหน้าอกใหญ่สั่นไหวไปตามจังหวะกระแทก

“อ๊าาส์ ผ.อ.เสียวว เดียเสียวว ซี๊ดด อ๊ะๆๆ” นาเดียลืมตัวปล่อยเสียงครางดังลั่นห้องน้ำ โชคดีที่ยังไม่มีใครมาถึงที่ทำงาน เจคอปพลอยเกร็งร่างกายไปด้วยความตื่นเต้น ในใจก็ภาวนาให้มีคนมาทำงานเสียที เขาอยากประกาศให้ทุกคนรู้เหลือเกินว่านาเดียเป็นเมียเขา

“ซี๊ดด เรียกชื่อผัวเร็ว” เจคอปกระแทกสะโพกเน้นๆ หญิงสาวทั้งเจ็บทั้งเสียว

“เจคอป อ๊าา เสียว เหมือนจะเสร็จเลย อ๊าาา อื้อออ พี่เจค พี่เจค อื้อ” ร่างบางตอดรัดเขาแน่นจนเขาไม่อาจกลั้นอารมณ์เอาไว้ได้

“อ๊าส์ อ๊าส์ เดีย” เขารีบชักท่อนใหญ่ออกมาปลดปล่อยน้ำกามลงบนแก้มก้นงอน เอากับเธอทีไร เขาเป็นต้องเผลอลืมใส่ถุงยางทุกที

นาเดียหยิบกระดาศทิชชู่ออกมาเช็ดทำความสะอาดคราบน้ำที่ก้น ก่อนจะรีบร้อนแต่งตัวและไล่เขาไปก่อนที่จะมีใครมาเห็น

“ทำไม เธอกลัวเจมส์จะรู้เรื่องของเราใช่ไหม” เขาทำท่าดึงดันจะไม่ยอมออกไปจากห้องน้ำหญิง

“เปล่าค่ะ แต่หนูอายคนที่ทำงาน ผ.อ.รีบออกไปก่อนจะมีใครมาเห็นเถอะนะ หนูขอร้อง” นาเดียพยายามดันแผ่นหลังใหญ่ให้ออกไปจากห้องแต่งตัวเสียที

“เอานี่ไป ตอนเย็นรอฉันมารับ ห้ามไปไหนก่อนเด็ดขาด!” เขายื่นโทรศัพท์สมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดให้กับเธอ “รับทุกสายที่ฉันโทรเข้า ตอบทุกข้อความที่ฉันส่งไป ถ้าเธอไม่ยอมรับสายฉัน ฉันจะตามมาข่มขืนเธอถึงในห้องผ่าตัดนี่แหละ” คำสั่งแสนเอาแต่ใจของเขาทำให้นาเดียเผลอยิ้มด้วยความดีใจ เขาทำเหมือนเธอเป็นแฟนเขาก็ไม่ปาน

เมื่อนาเดียยอมพยักหน้ารับปาก เจคอปจึงยอมออกไปจากห้องแต่งตัวแต่โดยดี

“อ๊ะ ผ.อ.มาทำอะไรแต่เช้าคะ วากำลังจะไปรอรับผ.อ.ที่ลานจอดรถอยู่พอดี” วาววามองเจคอปสลับกับห้องน้ำหญิง แล้วเธอก็เข้าใจเรื่องราวได้ในทันที เขาต้องแอบเข้าไปทำอะไรกับใครในนั้นแน่

“จากนี้เธอไม่ต้องเสนอหน้าไปรอรับฉันอีกแล้ว” คำสั่งเสียงแข็งทำให้วาววาหน้าหงาย เธอมองตามแผ่นหลังของเจคอปเดินจากไปอย่างไม่ใยดี วาววารีบเดินเข้าไปด้านใน ร่างบางกำหมัดแน่นพร้อมแววตามุ่งร้าย เธอต้องรู้ให้ได้ว่าอีนังผู้หญิงหน้าด้านที่กล้ามายุ่งกับเจคอปมันเป็นใคร รับรองว่าเธอไม่ปล่อยไว้แน่