บทที่ 40 คิดจะเขี่ยพี่ทิ้งง่ายๆยังงั้นเหรอ

“จะรีบไปไหนนาเดีย พึ่งเข้ามาในงานเองนะ”

เหมือนสิ่งรอบตัวหยุดชะงักไปชั่วขณะ เสียงรอบข้างนิ่งสนิทจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจของตัวเอง คนตัวเล็กพยายามแกะมือหนาออก แต่เหมือนเขาจะยิ่งบีบมันแรงขึ้นจนใบหน้าคนตัวเล็กเหยเก

“คือ...หนูจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ” พูดเสียงอู้อี้เหมือนกลัวใครจะได้ยิน นาเดียเอาแต่จ้องมองพื้นทราย และนั่นยิ่งทำให้เจคอปหงุดหงิด เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา!

“เหรอ งั้นก็ไปสิ ฉันเดินไปส่งเอง”

ไม่รอให้หญิงสาวปฏิเสธ เจคอปลากแขนนาเดียออกไปจากบริเวณชายหาดทันที โดยมีสายตางงงวยของญาดามองตามแผ่นหลังของทั้งคู่ไปจนลับตา เธอจับต้นชนปลายไม่ถูก จึงหยิบเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มแก้เก้ออยู่คนเดียว

“โอ๊ยยย พี่เจค หนูเจ็บ โอ๊ย ปล่อยค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็น” นาเดียถูกร่างสูงลากตัวกลับเข้ามาในโรงแรม อารมณ์ที่เดือดพร่านยิ่งโหมความรุนแรงเข้าไปอีกเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ยิ่งได้ยินคำพูดของนาเดีย เขาก็ยิ่งโมโห โมโหจนแทบจะเรียกว่าบ้าเลยก็ว่าได้

“ไม่ต้องห่วงคนอื่น ห่วงตัวเองก่อนเถอะ!”

​         เขาลากหญิงสาวเดินผ่านเข้ามาทางประตูสระว่ายน้ำที่มียามสองนายเฝ้าอยู่ นาเดียรู้สึกใจชื้นขึ้น

“คุณลุงคะ คือผู้ชายคนนี้กำลังเมาหนัก เขาทำท่าจะลวนลามหนู ช่วยหนูด้วยนะคะ”

นาเดียจำต้องเอาตัวให้รอดจากชายผู้มีอารมณ์โมโหร้ายคนนี้เสียก่อน ดูท่าเจคอปจะเริ่มตึงๆเพราะความเมาทำให้คาดเดาอารมณ์ไม่ได้เลย คนตัวเล็กทำสีหน้าอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ แต่ยามสองนายกลับทำเหมือนหูทวนลม ไม่มีทีท่าว่าจะเข้ามาช่วยเธอ

“เรียบร้อยตามที่ท่านสั่งครับ” หนึ่งในชายสองคนก้มศีรษะให้ร่างสูงเล็กน้อย นาเดียหน้าเหวอมองเจคอปยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้คนตรงหน้า

“ดี กั้นบริเวณนี้ให้หมด อย่าให้ใครผ่านเข้ามาได้ แล้วก็..” เขาหันมามองคนในกำมือด้วยแววตาหื่นกระหายที่สุด ดวงตาเขาดูหยาดเยิ้ม “ถ้าได้ยินเสียงดังก็ไม่ต้องสนใจนะ ฉันจะสั่งสอนเด็กมันหน่อย อาจจะรุนแรงไปบ้าง เพราะเด็กมันดื้อเหลือเกิน”

“ครับท่าน!” ยามสองนายโค้งคำนับเมื่อเจคอปลากคนตัวเล็กเดินผ่านเข้าไปในสระว่ายน้ำ นาเดียได้แต่มองตามแผ่นหลังของยามเดินไปคล้องโซ่ล็อคกุญแจแน่นหนาหน้าประตูทางเข้า ก่อนจะเลื่อนแผงกั้นห้ามคนภายนอกเข้ามาปิดไว้อีกชั้น เธอแทบจะหลุดสะอื้น พึ่งสำนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง

“หนู… หนูขอโทษ”

“ไม่ทันแล้วมั้ง ต้องการอะไรห๊ะ! ทำกับพี่แบบนี้เธอต้องการอะไรกันแน่!?” เขาหันมาตะคอกสุดเสียง จับไหล่บางเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน

“โอ๊ย! หนูเจ็บ พูดอะไร หนูไม่เข้าใจ” ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องโมโหถึงขนาดนี้ แต่ยังไม่ทันตั้งตัว ร่างบางก็รู้สึกเบาหวิว ฝ่าเท้าลอยขึ้นจากพื้น “ว๊ายยยยย!!”

ตู้มมมมม!

เจคอปผลักร่างบางลงไปในสระว่ายน้ำ ก่อนจะกระโดดตามลงไป ทั้งสองจมดิ่งลงสู่ก้นสระ ในขณะที่ร่างบางกำลังตะเกียดตะกายขึ้นสู่ผิวน้ำกลับถูกมือหนากระชากเข้าหาตัว เขาประทับริมฝีปากแนบแน่น บดจูบรุนแรงจนนาเดียหายใจไม่ออก ทั้งอึดอัด ทั้งหูอื้อตาลายเหมือนจะขาดใจอยู่ล่อมล่อ เขาจึงยอมปล่อยเธอขึ้นสู่ผิวน้ำ

“อ๊อก แค่ก แค่กก อื้อออ” ไม่ปล่อยให้ร่างบางได้หายใจหายคอ เขาผลักเธอไปติดขอบสระก่อนจะประทับจูบดุเดือดเลือดพร่าน! บดจูบ ขบเม้มกลีบปากอวบของเธอจนรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในช่องปาก ไม่รู้ว่าเลือดใคร แต่ที่รู้คือร่างบางกำลังหวาดกลัวจนถึงขีดสุด เธอไม่ได้เห็นเขาเป็นอย่างนี้มานานมากแล้ว

“อื้ออ เจคอป อื้มมม ปะ ปล่อยย” มือเล็กพยายามดันแผงอกเขาออกแต่ร่างกำยำแทบจะไม่รู้สึก เมื่อไม่ได้ผล เธอจึงเปลี่ยนเป็นกระหน่ำทุบตีเขาแทน ร่างบางออกแรงทุบหนักขึ้นเพราะเธอใกล้จะขาดอากาศหายใจเต็มที เมื่อนั้นเขาจึงยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ นาเดียสำลักอากาศเข้าปอด ก่อนจะมองเขาอย่างเหลืออด แต่เธอก็ต้องสะท้านกับแววตาเจ็บปวดของเขา ไม่รู้ทำไมเขาถึงดู 'อ่อนแอ' เหลือเกิน

“เธอกำลังทำให้พี่เป็นบ้า รู้ตัวไหม!!”

​         สองแขนตรึงร่างบางไม่ให้ขยับเขยื้อนไปไหน จ้องหญิงสาวจนเลือดตาแทบกระเด็น นาเดียเริ่มรู้สึกผิดที่ทำเป็นเมินเฉยไม่สนใจเขา แต่จะให้เธอทำอย่างไรในเมื่อเธอก็มีเรื่องรกสมองให้คิดอยู่ตลอดเวลา แล้วอีกอย่างเธอก็เป็นแค่ของเล่นของเขา ทำไมเขาจะต้องมาสนใจเธอด้วย!