บทที่ 41 หนูเบื่อพี่แล้วค่ะ NC

“แล้วคุณจะมาสนใจหนูทำไมคะ ยังไงหนูมันก็เป็นแค่ของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวของคุณที่คุณจะเบื่อเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คุณจะมาสนใจทำไม!!”

​         นาเดียตะคอกกลับเช่นกัน มีแค่เขาคนเดียวรึไงที่มีความรู้สึก ฉันเองก็รักได้ เจ็บเป็นเหมือนกันนะ เคยรู้บ้างไหมว่าฉันต้องทุกข์ใจมากแค่ไหน เคยรู้บ้างรึเปล่า

“..........” เป็นฝ่ายเจคอปที่นิ่ง ไร้เสียงใดตอบกลับมา เขารู้สึกจุกแน่นกับคำพูดของเธอ ของเล่นอะไรของเธอ ฉันไปเห็นเธอเป็นของเล่นตอนไหน ฉันคิดถึงเธอจนแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว

“พอกันที ถ้าไม่รักก็ปล่อยหนูไป เลิกยุ่งวุ่นวายกับหนูสักที”

​         “เป็นบ้าอะไรของเธอห๊ะนาเดีย พี่ไปทำอะไรให้ ทำไมอยู่ๆต้องหนีหน้าพี่ด้วย ทำไมอยู่ๆก็มาโวยวายเรื่องนี้” เขาทั้งสับสน ไม่เข้าใจการกระทำของคนตรงหน้า

“งั้นพี่เจคบอกหนูมาสิ ว่ารักหนูบ้างรึเปล่า รักหนูหรือว่าเห็นหนูเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์กันแน่!!” นาเดียตวาดลั่น

“พี่ไม่ได้เห็นเราเป็นที่ระบายอารมณ์สักหน่อย พี่เคยบอกแล้วไงว่าพี่จะพยายามเปลี่ยนตัวเอง ทำไมอยู่ๆต้องมาคาดคั้นเรื่องนี้” ชายหนุ่มมองร่างบางด้วยสายตาตัดพ้อ เขาพยายามจะไม่รุนแรงกับเธอ พยายามหาเหตุผลที่เธอทำตัวหมางเมินใส่เขาแบบนี้ แต่เหมือนนาเดียจะไม่พยายามอธิบายอะไรทั้งนั้น

“ก็เพราะว่าหนูเบื่อผ.อ.แล้วไงคะ ก็ดีเหมือนกันที่เราไม่ได้รู้สึกรักกันทั้งคู่ พอดีว่าเพื่อนหนู ญาดาเขารู้สึกสนใจในตัวผ.อ.มาก หนูว่าผ.อ.เองก็น่าจะชอบเพื่อนหนูได้ไม่ยาก ดังนั้นผ.อ.ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ”

เจคอปรู้สึกเหมือนล้มทั้งยืน คำพูดของเธอตัดขั้วหัวใจจนขาดสะบั้นไม่มีชิ้นดี เขาปล่อยให้มือเล็กแกะฝ่ามือที่เขากอบกุมเอาไว้  นาเดียหันหลังเข้าหาขอบสระและออกแรงดันตัวเองขึ้นจากสระน้ำที่หนาวเหน็บ

เบื่อฉันแล้วยังงั้นเหรอ ถ้าเราไม่ได้รักกันทั้งคู่ยังงั้นเหรอ แล้วคำพูดที่เคยบอกว่ารักฉัน!! แล้วสิ่งที่ฉันทำเพื่อเธอ ที่ฉันพยายามทำดีกับเธอ ดูแลเอาใจใส่เธอ และการที่ฉันต้องมาอยู่ในสภาพนี้ ต้องร้อนรนไม่เป็นอันทำการทำงาน  เจ็บปวดหัวใจจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แค่นี้มันยังไม่พออีกรึไงวะ!

นาเดียตะเกียดตะกายขึ้นจากสระได้ก็ค่อยๆทรงตัวยืนขึ้นเพราะเธออ่อนแรงจากการคล้ายจะจมน้ำเมื่อสักครู่

“เรากลับเข้าไปในงานกันเถอะค่ะ หนูไม่อยากให้ญาดาสงสัยเรื่องของเราสองคน”

นาเดียพูดทิ้งท้ายทั้งที่ยังยืนหันหลัง ขาเล็กค่อยๆก้าวออกไป แต่ก่อนจะเดินพ้นขอบสระ เธอก็รู้สึกว่ามีมือมาจับเข้าที่ข้อเท้าอย่างแรง ไม่ทันตั้งตัว ร่างบางก็ถูกกระชากกลับจนเสียหลักตกลงไปในสระอีกครั้ง นาเดียตกใจสุดขีด เธอจมลงสู่ใต้น้ำสูดสำลักน้ำเข้าปอดเต็มที่ ในขณะที่พยายามจะตะเกียดตะกายขึ้นมา ก็มีมือหนากดศีรษะไว้ เสียงร้องโวยวายดังลั่น ชั่ววูบที่นาเดียกำลังจะหมดลมหายใจ มือกำยำก็ดึงเธอขึ้นมาเหนือน้ำ ปล่อยให้ร่างเล็กสำลักเอาน้ำออกและสูดอากาศเข้าไป แต่ก็เพียงแค่ชั่วขณะเดียวเท่านั้น

เธอถูกเจคอปประกบริมฝีปากอีกครั้ง นาเดียทั้งเจ็บตัว ทั้งเจ็บใจ น้ำตาปะปนไปกับน้ำที่เปียกปอน อยากจะดิ้นต่อสู้แต่ก็ไม่มีแรงจะขัดขืนเขาอีกแล้ว ในใจได้แต่คิดวนๆซ้ำๆ ว่าทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอได้ขนาดนี้

​“ปล่อยเถอะ แค่กๆๆ” ปากบางเป็นอิสระเพราะเขาเริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอ ออกแรงดึงเพียงสะกิด บิกินีตัวน้อยของเธอก็หลุดออกจากตัว เผยให้เห็นเต้างามเต่งตึง เจคอปไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ไม่มีความสงสาร และไม่มีความเห็นใจอีกต่อไป ปากหนาครอบงับลงบนเม็ดถันที่แข็งตัวเป็นไตเพราะความหนาวเย็นของน้ำ ตามผิวหนังมีเม็ดปุ่มผุดขึ้นทั่วร่างกายบ่งบอกว่าเจ้าของร่างเหน็บหนาวเกินทน เขาดูดดึงหัวนมเธอพร้อมบีบขยี้เต็มแรง ไร้ความนุ่มนวล มีแต่ความป่าเถื่อน นาเดียทั้งเจ็บ ทั้งจุก ตอนนี้ไม่เหลือแม้แต่เรี่ยวแรงจะส่งเสียงออกมา

“นะ หนาวววว ซี๊ดด อืออออ” เสียงครางคล้ายละเมอดังออกมาจากปากเล็ก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ซาตานอย่างเขาใจอ่อนแม้แต่น้อย หากเขาจะพูดอะไรออกมาสักคำก็คงจะดีไม่น้อย อาจช่วยให้เขาได้ระบายความโกรธ ความเจ็บแค้นออกมาบ้าง แต่เขาเลือกที่จะเงียบและเงียบ! เพื่อให้ทุกความรู้สึกถ่ายทอดออกมาที่การกระทำเพียงอย่างเดียว

นาเดียถูกดันให้หันหน้าเข้ากับขอบสระ เธอรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวจากทางด้านหลัง เขาคงจะกำลังถอดกางเกงออก แต่เธอไม่มีแรงที่จะหันกลับไปมอง คงต้องปล่อยให้เขาทำตามใจ อย่างไรเสียก็คงไม่มีอะไรจะรุนแรงไปกว่าครั้งแรกที่เขากระทำกับเธอแล้ว

“อ๊ะ!!!!” ร่างบางสะดุ้เมื่อรู้สึกว่ากางเกงว่ายน้ำถูกถอดออก ฝ่ามือหนาจับสะโพกเธอให้โก่งออกมาจากขอบสระ แก่นกายของเขายิ่งให้ความรู้สึกอุ่นจนร้อนในน้ำเย็นจัดแบบนี้ นาเดียกัดฟันกรอดเมื่อสิ่งแปลกปลอมทะลวงเข้าสู่ร่างกาย

“โอ๊ยยยยยย”

เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดดังไปถึงยามสองนายที่เฝ้าอยู่ห่างจากสระพอสมควร ทั้งสองหันมามองหน้ากันเหมือนรู้ว่าบทลงโทษของผ.อ.หนุ่มกำลังจะเริ่มต้นขึ้น คนเป็นนายสั่งให้ลูกน้องใส่หูฟังเพื่อไม่ต้องได้ยินเสียงอะไรก็ตามที่จะทำให้เกิดความสงสาร ไม่มีใครกล้าเข้าไปแอบดูเพราะรู้ว่าผ.อ.คนนี้โหดแค่ไหน

นาเดียฟรุบหน้าลงกับขอบสระเพื่อพยุงร่างกายเอาไว้ ปล่อยให้เขาดันตัวกระแทกเต็มที่ โชคดีที่อยู่ใต้น้ำ เขาจึงไม่อาจขยับสะโพกได้รวดเร็วมากนัก แต่ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้ามา มันจุกไปจนถึงช่องท้อง ร่างบางหูอื้อตาลาย เกิดอาการชาเพราะน้ำที่หนาวเย็น ซึ่งก็ดีกับเธอแล้ว เพราะมันช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้เป็นอย่างดี

“ซี๊ดดด ครางออกมา” เสียงแรกที่เธอได้ยินจากเขา ดุดัน เหี้ยมโหด ไร้ความปราณี

“อือ ฮึกก ฮึก” มีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆในลำคอที่ถูกกลบด้วยเสียงกระเซ็นของน้ำในสระ ยิ่งเธอไม่ทำตามคำสั่ง เขาก็ยิ่งโมโห

“ครางออกมา!!”

เขาดึงผมคนตัวเล็กจนใบหน้าลอยขึ้นมาจากขอบสระว่ายน้ำ

“โอ๊ยย” มีเพียงเสียงร้องเบาๆในลำคอ ซึ่งมันยังไม่เป็นที่น่าพอใจสำหรับเขา เขาอยากได้ยินเสียงร้องของความเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน ให้สมกับที่เธอทำให้เขาต้องเจ็บ!

“หึ สงสัยจะชาจนไม่รู้สึกแล้วมั้ง งั้นก็ขึ้นมานี่” ​

เจคอปตะกายขึ้นสู่ผิวน้ำ ออกแรงดึงพรวดเดียวร่างเล็กก็ลอยละล่องขึ้นตามแรง นาเดียเริ่มรู้สึกหวาดกลัว แต่ก็ไม่มีเสียงจะร้องห้าม ร่างบางหมดเรี่ยวหมดแรงเต็มที แข้งขาอ่อนแรงเดินสะเปะสะปะตามแรงดึงจากคนตัวใหญ่ เขาออกแรงเหวี่ยงเธอลงกับเตียงชายหาดพลาสติกที่ไม่ได้มีความอ่อนนุ่มใดๆ

“อึก!” นาเดียเจ็บร้าวไปทั้งแผ่นหลังจากแรงกระแทก เมื่อไร้ความเหน็บหนาวจากน้ำ ความรู้สึกต่างๆก็เริ่มแผ่ซ่านมาตามส่วนปลายของร่างกาย จนแล่นไปทั่วทั้งร่าง เธอกำลังจะรับรู้ทุกความเจ็บปวดต่อจากนี้ แววตาของคนตรงหน้าไม่เหลือเค้าเดิมของคนที่เธอเคยรู้จักอีกแล้ว