6 หื่นต่อไม่รอแล้วครับ nc++

คะนึงรักตื่นขึ้นจากเสียงสายน้ำกระทบผนังที่ดังมาจากในห้องน้ำ หญิงสาวรีบหันไปดูข้างกายซึ่งมีแต่ความว่างเปล่า ไร้เงาร่างสูงใหญ่ แต่ผิวกายเรียบลื่นที่เธอซุกซบอยู่ทั้งคืน เธอแอบอายนิดๆ เมื่อหนุ่มน้อยสุดฮอตคนนั้นตื่นก่อนเธอ เพราะไม่รู้ว่าเธอนอนหลับในท่าน่าอายบ้างหรือเปล่า แต่เมื่อมาทบทวนดูแล้ว ท่าทางน่าอายตอนเธอหลับคงเทียบไม่ได้กับสารพัดท่าที่เธอกับเขา ‘จัด’ กันมาเมื่อคืนเป็นแน่

ประโยคแรกหลังจากตื่นนอนมาเจอหน้ากันในตอนเช้า หลังจากที่โรมรันกันทั้งคืนควรเป็นอะไรดีนะ แต่น่าจะไม่ใช่คำว่า ‘อรุณสวัสดิ์ ตื่นแล้วเหรอ’ หรือ ‘เมื่อคืนหลับสบายไหม’ แน่ๆ

เสียงน้ำกระทบผนังเงียบลง จากนั้นคนในห้องน้ำจึงออกมา เขาใช้ผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหญ่พันท่อนล่างไว้ ส่วนผ้าเช็ดตัวผืนเล็กอีกผืนหนึ่งเช็ดที่เรือนผมเปียกน้ำ เมื่อเขาเห็นว่าเธอตื่นแล้วก็ส่งยิ้มละลายใจมาทักทาย แถมยังเอ่ยประโยคที่เธอเพิ่งคิดว่าไม่เข้าท่าเสียเกือบครบ

“ตื่นแล้วเหรอครับ เมื่อคืนหลับสบายไหม”

ใครจะไปคิดว่าหนุ่มน้อยจะเอ่ยทักแบบนี้ คะนึงรักดึงผ้าห่มขึ้นปิดทรวงอก พยักหน้าน้อยๆ “ก็หลับสบายดี หลับเหมือนซ้อมตาย ไม่ได้หลับสนิทแบบนี้มานานแล้ว”

“แสดงว่าคุณไม่ค่อยได้ออกกำลังกายให้เลือดสูบฉีด ทีหลังต้องออกกำลังกายบ่อยๆ นะครับ” ชายหนุ่มนั่งลงที่ปลายเตียง “คุณใช้ห้องน้ำได้เลยนะ ผมเสร็จแล้ว”

“ได้ ขอบคุณนะ แล้วนี่...น้องไม่ได้สายตาสั้นหรือ” คะนึงรักถามด้วยความสงสัย เพราะเขาออกมาจากห้องน้ำโดยไม่ได้สวมแว่นตา จะว่าไป...ตอนที่เขาขึ้นจากสระว่ายน้ำก็ไม่ได้สวมแว่นตาเหมือนกัน

“เปล่า สายตาผมปกติ ผมแค่ใส่แว่นเอาไว้ให้ดูน่าเชื่อถือขึ้นเท่านั้นแหละ”

“อ้อ เอาไว้ล่อลวงสาวๆ สินะ”

“ไม่ใช่ครับ” เขาหัวเราะอารมณ์ดี “มีคนชอบบอกว่าผมหน้าเด็กเกินไป มันไม่ค่อยเหมาะกับงานของผมเท่าไหร่”

“จะบอกว่าตัวเองไม่เด็กแล้วงั้นสิ”

“อืม” เขาพยักหน้าพลางใช้ผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเล็กเช็ดเรือนผมต่อในท่วงท่าสบายอกสบายใจ ไม่สนใจว่าแผงอกเปลือยเปล่าขาวแข็งแรงจะรบกวนสมาธิเธอมากแค่ไหน

คะนึงรักดึงสายตากลับมาจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาขาวจัดของชายหนุ่มรุ่นน้อง ตัดสินใจพูดตรงๆ

“ในเมื่อน้องบอกเองว่าตัวเองไม่เด็กแล้ว งั้นเรามาคุยกันแบบผู้ใหญ่สองคนคุยกันนะ คือ...เรื่องเมื่อคืน...มันเป็นความผิดพลาดของพี่เอง”

“ความผิดพลาดเหรอ”

“ใช่ ผิดพลาด พลั้งเผลอ หรือน้องจะเรียกอะไรก็ได้ แต่พี่ไม่เสียใจนะ น้องไม่ต้องกังวลไปนะ ไม่ต้องมารับผิดชอบ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับพี่เป็นประจำ เมาทีไรเป็นต้องลากผู้ชายเข้าห้องทุกที”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มขัน ส่งสายตาให้เธอมองไปที่คราบเลือดดวงเล็กสองสามแห่งบนผ้าปูเตียง “จะพูดหรือโกหกอะไรก็ช่วยให้เกียรติรอยเปื้อนบนผ้าปูที่นอนด้วย หรือย่างน้อยคุณก็ควรให้เกียรติตัวเอง อย่าด้อยค่าตัวเองเพื่อให้ผมสบายใจเลย”

หญิงสาวหน้าชา “ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ครั้งแรก พี่ไม่ได้เพิ่งเดบิวต์เมื่อคืนนะ ก็แค่ไม่ค่อยได้ทำบ่อย ช่วงหลังมัวทำแต่งาน อวัยวะที่ไม่ค่อยได้ใช้งานเลยประท้วง”

“อ้าว ไหนบอกว่าทำเป็นประจำไง อวัยวะจะประท้วงได้ไงครับ”

“ก็ทำบ้าง ไม่ทำบ้างไง”

“แล้วใครกันนะที่โวยวายว่า...ครั้งแรก...เจ็บจัง...”

“หุบปาก” เธอสวนขึ้นทันทีก่อนจะได้ยินอะไรน่าอายกว่านี้

“โอเคครับ” เขายกสองมือขึ้นชูเป็นทีว่ายอมแพ้ แต่ดวงตาบ่งบอกว่ารู้ทัน แถมยังยิ้มอ้อนในแบบที่ทำเอาใจสั่น ก็รอยยิ้มสดใสไร้มลพิษแบบนี้ไม่ใช่หรือ ที่ล่อลวงมอมเมาจนเธอมาจบที่เตียงกับเขาได้

คะนึงรักถอนใจแล้วสรุปง่ายๆ “จะครั้งแรกหรือครั้งที่เท่าไหร่ก็ช่างเถอะ แต่เอาเป็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ลืมไปเถอะนะ”

“จะลืมได้ยังไง เราสองคนเข้ากันได้ดีขนาดนั้น”

“บอกตามตรงว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น...พี่ไม่ได้ตั้งใจ”

“เหรอ...เมื่อคืนไม่ได้ตั้งใจสินะ” เขาโน้มตัวเข้ามาหา ดวงตาคมกล้าเปล่งประกายวิบวับเหมือนเมื่อคืนไม่ผิดเพี้ยน

“เดี๋ยว น้องจะทำอะไร” เธอดันร่างกายสูงแกร่งเอาไว้

“ก็เมื่อคืนคุณบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ” ไม่พูดเปล่า มือหนาสอดเข้ามาใต้ผ้าห่ม ลูบขึ้นมาตามเรียวขาเปลือยก่อนจะอ้อยอิ่งที่บริเวณต้นขาด้านใน

“แล้วไง” ปากถามแต่ท้องน้อยเสียววูบ

“ผมก็เลยจะลองทำใหม่ ทำแบบตั้งใจอีกรอบนึงน่ะสิ ดูซิว่าเราสองคนจะไปต่อกันได้ไหม” พอพูดจบ มือร้อนจัดก็ลูบไล้ที่กลางกาย ซอกซอนลึกลง ก่อนที่ปลายนิ้วแข็งจะสะกิดแผ่วๆ ตรงยอดเกสร โลมไล้ หมุนวนจนคนถูกกระทำหายใจติดขัด

คะนึงรักอยากจะขืนตัวออกแต่ปลายนิ้วสากระคายนั้นกลับสร้างความรัญจวนให้เธอมากจนแทบจะลืมทุกสิ่ง ชายหนุ่มไม่ได้กักขังเธอด้วยอ้อมกอด ไม่ได้กดเธอให้นอนราบลงกับเตียง ไม่ได้ใช้กายแกร่งทาบทับ

สิ่งเดียวที่แตะต้องร่างกายเธอคือปลายนิ้วแข็งใต้ผ้าห่ม และดูเหมือนว่าเธอเองก็เป็นใจเสียด้วยเพราะเรียวขาทั้งสองแยกออกจากกันโดยไม่รู้ตัว

เขาเพิ่มความเร็วขึ้น ออกแรงขยี้อีกนิดเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอกำลังตกอยู่ในภวังค์หวาม ติ่งเนื้อน้อยถูกเสียดสีรัวเร็วและรุนแรงขึ้นจนหญิงสาวร้องคราง จำต้องซบใบหน้าลงกับไหล่เปลือยเปล่าของคนตรงหน้า เธอยกมือขึ้นสัมผัสแปะปะไปตามแผ่นหลังเย็นชื้นที่ยังมีหยดน้ำเกาะพราว และโอบกอดเขาไว้ในที่สุด

“แบบนี้ยังจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจอยู่ไหมครับ” เขาถามเสียงอ้อน พลางกอดตอบเธอแนบแน่น

“อืม พี่...ไม่รู้สิ”

“อยากให้ผมหยุดมั้ย”

“อย่านะ อย่าหยุด”

“คุณพูดเองนะ” เขากระซิบที่ข้างหูพลางรัวปลายนิ้วที่จุดอ่อนไหวอย่างช่ำชอง ทำให้เธอเสียวซ่านจนเกินระงับ เมื่อเธอทนไม่ไหว พยายามกระถดตัวหนี มือหนาข้างที่ว่างอยู่ก็รวบบั้นท้ายเข้ามาใกล้ ตรึงให้อยู่กับที่ เพื่อให้ปลายนิ้วร้ายอีกข้างบรรเลงเพลงสยิวอย่างต่อเนื่องจนเธอต้องแอ่นสะโพกขึ้นตอบสนอง

เพียงไม่นานคะนึงรักก็กระตุกเกร็งไปทั้งร่าง สมองขาวโพลน รู้สึกเหมือนตนเองกำลังลอยละลิ่วบนปุยเมฆขาว จากก้อนหนึ่งไปยังอีกก้อนหนึ่งอย่างต่อเนื่อง สุขสมราวกับขึ้นสวรรค์ หญิงสาวปล่อยให้ตัวเองล่องลอยก่อนจะค่อยๆ กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอย่างเชื่องช้า