บทที่ 128

ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ต่อไปเธอคงอายจนไม่กล้าสู้หน้าใครอีกแล้ว

พอคิดถึงตรงนี้ โจวฉินก็อดไม่ได้ที่จะพร่ำบ่นออกมา “ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ควรรับเธอกลับมาเลย! นอกจากจะสร้างเรื่องขายขี้หน้าให้พวกเราแล้ว เธอยังจะทำอะไรได้อีก?!”

“พอได้แล้ว อย่ามัวพล่ามไร้สาระ รีบไปโรงพยาบาลแล้วบอกให้เธอถอนฟ้องซะ ผมมีประชุมตอนแปดโมง ต้องไปบริษัทก่อน”

พูดจบ สือหมิงฮุยก็ลุกขึ้นเดินจากไปทันที

โจวฉินชำเลืองมองบัตรธนาคารบนโต๊ะ พอนึกถึงเรื่องที่สืออวี๋ไปฟ้องร้องหานเชี่ยน เธอก็รู้สึกหัวเสีย จึงหยิบบัตรขึ้นมาแล้วสั่งให้พ่อบ้านเตรียมรถไปโรงพยาบาล

เมื่อเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย คุณย่าสือกำลังนั่งซดโจ๊กอยู่ ส่วนสืออวี๋ก็นั่งปอกแอปเปิ้ลให้ท่านอยู่ข้าง ๆ

โจวฉินทำหน้าบึ้งตึง “สืออวี๋ ออกมากับฉันเดี๋ยวนี้ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

พอเห็นสีหน้าถมึงทึงของโจวฉิน คุณย่าสือก็แสดงสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที “มีเรื่องอะไรทำไมพูดต่อหน้าฉันไม่ได้?”

“คุณแม่ ท่านอย่ายุ่งดีกว่าค่ะ!”

ขืนคุณย่าสือรู้เรื่องนี้เข้า ด้วยนิสัยที่รักและตามใจสืออวี๋ปานนั้น ก็ไม่รู้ว่าท่านจะมีปฏิกิริยายังไงบ้าง

สืออวี๋ยื่นแอปเปิ้ลที่ปอกเสร็จเรียบร้อย