บทที่ 486

“คุณเวิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ” ซ่งหลานอินเดินมาอยู่ตรงหน้าเวินจิ่งซีแล้วยิ้ม “ฉันได้ยินว่าคุณเสิ่นป่วย ก็เลยซื้อผลไม้มาเยี่ยมเธอหน่อยค่ะ”

ตอนนี้พอเวินจิ่งซีเห็นหน้าซ่งหลานอิน ก็เหมือนกับได้เห็นนางร้ายในละครทีวี

ร่างสูงใหญ่ของเขาขวางอยู่ที่ประตูห้อง ทำหน้าเย็นชาไล่คน

“เก็บความหวังดีจอมปลอมของคุณไปซะ แล้วก็เอาผลไม้เน่า ๆ ของคุณกลับไปด้วย ไสหัวไป!”

ซ่งหลานอินเลิกคิ้วยิ้ม “มารยาทในการต้อนรับแขกของคุณเวินนี่ช่างน่าประทับใจจริง ๆ นะคะ”

“คุณเป็นแขกประเภทไหนกัน?” เวินจิ่งซีกลอกตา “อ้อ พวกใจแคบปากร้ายน่ะสิ!”

ซ่งหลานอิน “...”

เห็นได้ชัดว่าเวินจิ่งซีจะไม่ยอมให้เธอเจอเสิ่นชิงซูเด็ดขาด

ซ่งหลานอินก็ไม่โกรธ เธอวางตะกร้าผลไม้ไว้บนที่นั่งข้าง ๆ “ก็ได้ค่ะ ในเมื่อคุณเวินไม่ต้อนรับฉัน งั้นฉันกลับก่อนแล้วกัน”

“เอาผลไม้กลับไปด้วย!”

“เป็นแค่น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะ ถ้าคุณเวินไม่เต็มใจจะรับ ก็เอาไปแจกจ่ายก็ได้” พูดจบซ่งหลานอินก็หันหลังเดินจากไปอย่างสง่างาม

เวินจิ่งซีโมโหแทบตาย พอเห็นผลไม้พวกนั้นก็ยิ่งโมโห!

พอดีกับที่มีป้าแม่บ้านทำความสะอาดเดินผ่านมา เวินจิ่งซีก็เรียกป้าไว้แล้วเอาผลไม้ให้ไป

หลังจา