Share

บทที่ 507

Author: หรงหรงจื่ออี
เด็กทั้งสองนั่งอยู่ในรถโบกมือพูดบ๊ายบายกับเสิ่นชิงซูและเวินจิ่งซี ใบหน้าเล็ก ๆ ประดับรอยยิ้มไร้เดียงสาน่ารัก

เสิ่นชิงซูโบกมือกับพวกเขา

ฟู่ซือเหยียนเปิดประตูคนขับ เงยหน้ามองเสิ่นชิงซูทีหนึ่ง เม้มริมฝีปากบาง ครู่หนึ่งแล้วจึงพูด “ไปแล้วนะ”

เสิ่นชิงซูไม่ได้มองเขา

ฟู่ซือเหยียนหลุบตาก้มตัวลงนั่งในรถ

รถเมย์บัคสตาร์ตเครื่องยนต์ หมุนพวงมาลัยแล้วเคลื่อนตัวออกไป

กระทั่งท้ายรถลับหายไปในราตรี เสิ่นชิงซูจึงค่อย ๆ หลับตาลง หายใจเข้าลึก ๆ และผ่อนออกหนัก ๆ

เวินจิ่งซีมองเธออย่างกังวล “ยังโอเคไหม?”

เสิ่นชิงซูลืมตาขึ้น ส่ายหน้าเบา ๆ “ยังไงก็ต้องชิน”

วันก่อนเธอนัดจิตแพทย์

เธอพูดคุยกับจิตแพทย์มากมาย

จิตแพทย์บอกว่า “ถ้าคุณมาหาฉันในฐานะ ‘ตัวคุณเอง’ ฉันบอกได้อย่างมั่นใจเลยว่า สาวน้อย บนโลกนี้ไม่มีใครที่คู่ควรให้คุณต้องทนทุกข์หรือฝืนใจนอกจากคุณหรอก คุณต้องรู้จักเข้าข้างตัวเองบ้าง แต่ถ้าคุณมาหาฉันในฐานะ ‘แม่’ ฉันจะบอกคุณว่า คุณแม่คะ คุณต้องเรียนรู้ที่จะ ‘ปรับสมดุลกับตัวเอง’ กระบวนการนี้ไม่มีใครช่วยคุณได้ เพราะนี่คือบทเรียนเฉพาะของแม่ทุกคน”

เสิ่นชิงซูไม่เข้าใจ เธอถามจิตแพทย์ “ฉันมักกังวลว่าลูกจะได้รับ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 510

    เขาถึงขั้นนึกถึงคำพูดที่เสิ่นชิงซูเคยพูดกับเขา[ฟู่ซือเหยียน กระทั่งว่าลูกสาวกำลังโกรธคุณหรือกำลังอ้อนคุณ คุณก็ยังแยกไม่ออก]ดังนั้นตอนนี้ลูกสาวกำลังอ้อนเขาอยู่สินะฟู่ซือเหยียนไม่แน่ใจแต่เขาต้องลองทำความเข้าใจนี่คือสิ่งที่เขาซึ่งเป็นพ่อควรกระทำฟู่ซือเหยียนมองเด็กน้อยเปราะบางน่ารัก เสียงอ่อนโยน “ลูกรัก พ่ออยากกอดหนู ได้ไหมจ๊ะ?”เสี่ยวอันหนิงกะพริบตาปริบ พ่อไม่รู้จักเอาใจเด็กสักนิดจริง ๆ!แต่ไม่เป็นไร พ่อของเธอ เธอจะสอนก็แล้วกัน!“พ่อคะ ถ้าพ่ออยากกอดหนู พ่อควรชมว่าหนูน่ารักก่อนค่ะ”ฟู่ซือเหยียนลดตัวรับคำสั่งสอน “ลูกน่ารักจริง ๆ ให้พ่อกอดหน่อยได้ไหม?”“ได้ค่ะ!”เสี่ยวอันหนิงกางสองแขนออกอย่างใจกว้างสุด ๆในดวงตาดำขลับของฟู่ซือเหยียนมีแววดีใจปราดผ่าน กลับมีความสับสนว่านี่ก็คือ ‘การเอาใจ’ เหรอเขายื่นมือออกไปอุ้มลูกสาวมาเสี่ยวอันหนิงนั่งอยู่บนตักของพ่อ ปลายจมูกฟุดฟิด ๆ เหมือนว่าตัวพ่อจะมีกลิ่นยาจีนอยู่จาง ๆ?คลินิกแพทย์แผนจีนของบ้านอาจิ้นต้องต้มยาให้ผู้ป่วยทุกวัน กลิ่นนี้เหมือนอยู่บ้าง?“พ่อกำลังกินยาจีนอยู่เหรอคะ?”ฟู่ซือเหยียนไม่นึกว่าจมูกของลูกสาวจะไวอย่างนี้ เขาใจเ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 509

    เสี่ยวเนี่ยนอันเอาแต่บอกว่าพ่อเสียงเพราะมาก ทำจนเธออยากฟังเหลือเกิน!เสิ่นชิงซูมองความคิดของเด็กน้อยออก จึงหัวเราะพูด “งั้นเดี๋ยวลูกก็ลองถามพ่อดูนะ ถ้าพ่อไม่ว่างค่อยโทรหาแม่?”“ได้ค่ะ!” เสี่ยวเนี่ยนอันหยุดชะงัก ขมวดคิ้วเล็ก ๆ พูด “แม่คะ มีเรื่องหนึ่งหนูรู้สึกแปลกมากเลย!”“อะไรเหรอจ๊ะ?”“ตอนเย็นพ่อเล่นบันไดลื่นเป็นเพื่อนเรา พ่ออุ้มหนูขึ้นบันไดเลื่อน อุ้มกี่ทีหนูจำไม่ได้แล้ว...แล้วจู่ ๆ พ่อก็ไอ หนูเห็นท่าทางเขาดูทรมานมากเลย?”เสิ่นชิงซูชะงักงันคำพูดนี้ของลูกสาวทำให้เธอนึกถึงคำพูดที่เวินจิ่งซีบอกกับเธอตอนเย็นหรือว่าร่างกายของฟู่ซือเหยียนจะมีปัญหาจริง ๆ?“เสี่ยวอันหนิงกำลังคุยกับแม่เหรอ?”เสียงผู้ชายทุ้มต่ำแว่วมาจากโทรศัพท์เสิ่นชิงซูได้สติ“พ่อคะ หนูกำลังคุยโทรศัพท์กับแม่อยู่ค่ะ” เสี่ยวอันหนิงชูสมาร์ตวอทช์ “พ่อจะคุยกับแม่ไหมคะ?”ฟู่ซือเหยียนนิ่งไป มองสมาร์ตตวอทช์ที่ยื่นมาตรงหน้า เขาลังเลชั่ววูบหนึ่งแต่เสิ่นชิงซูที่อยู่ปลายเสียงก็เงียบไปแล้วบรรยากาศตึงเครียดในพริบตาผู้ใหญ่ทั้งสองคนเงียบ เสี่ยวอันหนิงขมวดคิ้ว “พ่อคะ พ่อเป็นผู้ชาย ครูของเราบอกว่าผู้ชายต้องเป็นสุภาพบุรุษนะ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 508

    “พ่อ...”“เสี่ยวอันหนิง!”เสี่ยวเนี่ยนอันเดินมาจูงมือน้องสาว“เสี่ยวเนี่ยนอัน เธอว่าพ่อป่วยหรือเปล่า?”เสี่ยวเนี่ยนอันไม่ได้มองฟู่ซือเหยียน แต่ให้ร่างเล็ก ๆ ของตัวเองบังวิสัยทัศน์ของเสี่ยวอันหนิง“เสี่ยวอันหนิง ฉันมีของเล่นใหม่สนุกมากเลย ฉันจะพาเธอไปดูดีไหม?”“ของเล่นใหม่เหรอ?” เสี่ยวอันหนิงดวงตาลุกวาว ถูกของเล่นดึงดูดความสนใจไปทันที “ฉันจะดู ๆ!”เสี่ยวเนี่ยนอันจูงมือเธอเดินเข้าไปในบ้านยามราตรี เสียงไอของผู้ชายค่อย ๆ เพลาลงผ้าเช็ดหน้าในมือเปื้อนเลือดฟู่ซือเหยียนโยนผ้าเช็ดหน้าลงถังขยะ ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปในบ้านเขาเดินอย่างเร่งรีบตรงไปถึงห้องนอนและเข้าห้องน้ำไปเปิดก๊อกน้ำที่อ่างล้างหน้าบ้วนปากจากน้ำสีแดงฉานค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อน กลิ่นคาวเลือดในโพรงปากจางหายไปทีละน้อย ลมหายใจเร็ว ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงเสียงน้ำซ่า ๆ หยุดเขาเงยหน้ามองตัวเองในกระจกสีหน้าขาวซีด รอบดวงตาคล้ำเล็กน้อยระยะนี้ผอมซูบไปมาก องคาพยพจึงดูเย็นแข็งมากขึ้นทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสั่นซ่งหลานอินโทรมาฟู่ซือเหยียนปัดหน้าจอฟัง เสียงกวนของซ่งหลานอินดังขึ้นจากอีกฝั่ง“เสน่ห์ของฉันไม่

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 507

    เด็กทั้งสองนั่งอยู่ในรถโบกมือพูดบ๊ายบายกับเสิ่นชิงซูและเวินจิ่งซี ใบหน้าเล็ก ๆ ประดับรอยยิ้มไร้เดียงสาน่ารักเสิ่นชิงซูโบกมือกับพวกเขาฟู่ซือเหยียนเปิดประตูคนขับ เงยหน้ามองเสิ่นชิงซูทีหนึ่ง เม้มริมฝีปากบาง ครู่หนึ่งแล้วจึงพูด “ไปแล้วนะ”เสิ่นชิงซูไม่ได้มองเขาฟู่ซือเหยียนหลุบตาก้มตัวลงนั่งในรถรถเมย์บัคสตาร์ตเครื่องยนต์ หมุนพวงมาลัยแล้วเคลื่อนตัวออกไปกระทั่งท้ายรถลับหายไปในราตรี เสิ่นชิงซูจึงค่อย ๆ หลับตาลง หายใจเข้าลึก ๆ และผ่อนออกหนัก ๆเวินจิ่งซีมองเธออย่างกังวล “ยังโอเคไหม?”เสิ่นชิงซูลืมตาขึ้น ส่ายหน้าเบา ๆ “ยังไงก็ต้องชิน”วันก่อนเธอนัดจิตแพทย์เธอพูดคุยกับจิตแพทย์มากมายจิตแพทย์บอกว่า “ถ้าคุณมาหาฉันในฐานะ ‘ตัวคุณเอง’ ฉันบอกได้อย่างมั่นใจเลยว่า สาวน้อย บนโลกนี้ไม่มีใครที่คู่ควรให้คุณต้องทนทุกข์หรือฝืนใจนอกจากคุณหรอก คุณต้องรู้จักเข้าข้างตัวเองบ้าง แต่ถ้าคุณมาหาฉันในฐานะ ‘แม่’ ฉันจะบอกคุณว่า คุณแม่คะ คุณต้องเรียนรู้ที่จะ ‘ปรับสมดุลกับตัวเอง’ กระบวนการนี้ไม่มีใครช่วยคุณได้ เพราะนี่คือบทเรียนเฉพาะของแม่ทุกคน”เสิ่นชิงซูไม่เข้าใจ เธอถามจิตแพทย์ “ฉันมักกังวลว่าลูกจะได้รับ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 506

    เวินจิ่งซีผลักประตูเดินเข้ามา “อาซู”เสิ่นชิงซูหันไปเห็นเวินจิ่งซีมีสีหน้าแปลก ๆ จึงถาม “มีอะไรเหรอคะ?”“ความจริงผมมีเรื่องหนึ่งอยากบอกคุณมาตลอด”เสิ่นชิงซูวางเสื้อผ้าตัวสุดท้ายลงในกระเป๋าเดินทางแล้วรูปซิป จึงหันไปมองทางเวินจิ่งซีอีกครั้ง “เรื่องอะไรคะ?”“วันนั้นที่คุณไข้ขึ้นนอนโรงพยาบาล ผมไปหาหมอฉินแล้วได้ยินเขาคุยโทรศัพท์โดยบังเอิญ”เวินจิ่งซีหยุดแล้วจึงพูดต่อ “ตอนนั้นผมได้ยินไม่ชัด แต่ผมได้ยินหมอฉินพูดอะไรว่า ‘ถ้านายตายแล้วเธอพาลูกแต่งงานใหม่ล่ะ’”เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว “คุณคิดว่าคนที่เขาคุยด้วยคือฟู่ซือเหยียนเหรอคะ?”“ผมสงสัยอย่างนี้ ตอนนั้นผมถามหมอฉิน แต่เขาไม่ยอมรับ บอกว่าเป็นเพื่อนอีกคนทะเลาะกับเมียจะหย่า”เสิ่นชิงซูใบหน้าราบเรียบ “หมอฉินพูดอย่างนั้นแล้ว งั้นก็เป็นตามนั้นแหละค่ะ”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “คุณเชื่อเหรอ?”“ไม่เชื่อแล้วจะทำอะไรได้คะ?” เสิ่นชิงซูเสียงเฉยเมย “คุณคงไม่คิดว่าฉันจะห่วงฟู่ซือเหยียนหรอกนะคะ?”“คุณไม่สนใจฟู่ซือเหยียนสักนิดแล้วจริง ๆ เหรอ?”“ตอนนี้เราเลี้ยงลูกร่วมกันอย่างสันติได้ก็เป็นผลลัพธ์ที่ดีมากแล้ว” เสิ่นชิงซูมองเวินจิ่งซี สายตาเรียบเฉย “เสี่ยวเวิน

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 505

    ในห้องรับแขก บรรยากาศสองฝั่งขั้วฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยว ส่วนฉินเยี่ยนเฉิงกับเวินจิ่งซีนั่งอยู่ด้วยกันเวินจิ่งซีไม่แม้แต่จะชงชาให้ โยนให้ฉินเยี่ยนเฉิงไปบริการเองฉินเยี่ยนเฉิงชงชาอย่างขยันขันแข็ง ไม่กล้าต่อต้านแม้แต่น้อยส่วนเฉียวซิงเจียอุ้มเสี่ยวซิงเฉินอยู่ นั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยวตรงข้ามกับฟู่ซือเหยียน ดวงตาอัลมอนด์เจือรังสีสังหารจ้องฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนใบหน้าสุขุม ราวกับหุ่นยนต์ให้เฉียวซิงเจียโจมตีด้วยสายตาตามสบายเสี่ยวอันหนิงกับเสี่ยวเนี่ยนอันนั่งอยู่ข้างเฉียวซิงเจียสองฝั่ง“น้าซิงซิง เขาเป็นน้องชายหรือว่าน้องสาวคะ?” เสี่ยวอันหนิงถามด้วยความสงสัยเฉียวซิงเจียก้มหน้ามองเสี่ยวอันหนิง เด็กน้อยน่ารักจริง ๆ วันนี้เธออิจฉาเสิ่นชิงซูเป็นรอบที่ล้านแล้ว ยิ้มหวานพูด “นี่น้องชายนะจ๊ะ”“อื้อ!” เสี่ยวอันหนิงดวงตาสดใส “ถ้ารวมกับเสี่ยวเนี่ยนอัน หนูก็มีน้องชายสองคนแล้วใช่ไหมคะ?”เฉียวซิงเจียรู้สึกน่ารักกับท่าทางของเธอ “ใช่แล้ว เสี่ยวอันหนิงเป็นพี่ใหญ่ ต่อไปเสี่ยวซิงเฉินกับเสี่ยวเนี่ยนอันอยู่ในความดูแลของหนูแล้วนะ”เสี่ยวอันหนิงดีใจลิงโลด “ดีค่ะ ๆ วันจันทร์ต้องไปบอกเสี่ยวฮวา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status