แดร์ริลตื่นเต้นมากเพราะสายจากเคลัน เขานอนไม่หลับเลยทีเดียว!นิกายตำหนักอมตะได้กำจัดตระกูลดิกสันแล้ว!ทิโมธี ดิกสัน ผู้นำตระกูลดิกสันถูกฆ่าตายภายใต้แผนการของเคลัน ลูกบุญธรรมทั้งสี่ของเขา—เซปไฟร์, นิมบัส, เลวิน, และโวลต์—ล้วนถูกจับอยู่ในสาขาของนิกายตำหนักอมตะโดน็อก ผู้ที่ก่อนหน้านี้ถูกแดร์ริลแทงไป 300 ครั้ง ก็ยังไม่ฟื้นตัวจากการบาดเจ็บที่ได้รับจากการแทงเพิ่มอีกหลังจากนิกายตำหนักอมตะได้กำจัดตระกูลดิกสันยังไงก็ตาม ร่างของโดน็อกกลับสูญหายไปในตอนที่พวกเขาเคลียร์สนามรบเคลันยืนกรานว่าโดน็อกไม่มีทางรอดชีวิตได้หลังจากบาดเจ็บสาหัสเคลันถอนหายใจในตอนจบของการสนทนาพวกเขา "ท่านฮอลล์มาสเตอร์ ตระกูลดิกสันได้กระทำการเลวทรามมากมายเพราะรายได้หลักพวกเขามาจากการค้าประเวณีและการพนัน โรงแรมใหญ่มากมายของพวกเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับธุรกิจค้าประเวณีผิดกฎหมาย คาสิโน และแม้กระทั่งการกดขี่ผู้อยู่อาศัยของท้องถิ่น ประชาชนเมืองหยุนโจวต่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรกับตระกูลดิกสัน"แดร์ริลทั้งตื่นเต้นและพอใจในขณะที่เขาเลิกคิ้วขึ้น "ปิดธุรกิจผิดกฎหมายทั้งหมดลงซะ เราต้องไม่รังแกเหล่าคนท้องถิ่นในตอนที่เราครอ
แดร์ริลหมดคำพูดสุด ๆ'ไอ้เวรนี่ อิซาเบลล่ากับฉันเข้าร่วมการแข่งขันปรุงโอสถกันเอง แล้วแกมาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย? พวกนายนี่ชอบพูดอะไรไร้สาระชะมัด' แดร์ริลคิดอย่างโมโหเดซี่ยืนขึ้นก่อนที่แดร์ริลจะได้พูดแล้วกล่าวอย่างดูถูก "แดร์ริล ฉันไม่คิดเลยว่านายจะยังหน้าด้านมาที่นี่อีก ฉันคงไม่กล้ามาที่สถาบันหากฉันเป็นคนที่ทำพังความหวังในการชนะของมิสมอนเต"แด๊กซ์ทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วทุบโต๊ะ เขายืนขึ้นแล้วมองไปรอบห้องก่อนจะตวาดออกมา "พวกแกทุกคนไม่มีอะไรดีกว่านี้ทำแล้วใช่ไหม? แดร์ริลและอิซาเบลล่าเข้าร่วมการแข่งขันด้วยตัวพวกเขาเอง มันไม่ใช่เรื่องของพวกแก"ทั้งห้องพลันเงียบลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงตวาดของแด๊กซ์เดคแลนเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ เขาฝืนกล่าวออกมา "แด๊กซ์ เราก็แค่พูดความจริง ตัวแดร์ริลเองยังไม่แม้แต่จะเถียงเรื่องนี้เลย แล้วทำไมนายถึงไร้เหตุผลนักเล่า? นายเป็นคนที่ทรงอำนาจในเมือง ตงไห่ แล้วไง? ที่นี่คือสถาบันหกวิถี และการต่อสู้เป็นข้อห้าม""ไอ้เ-ี้ย"แด๊กซ์ไม่สนใจกฎของสถาบัน เขาดึงท่อเหล็กออกมาจากลิ้นชักของโต๊ะแล้วเดินไปหาเดคแลน"ปล่อยไปเถอะแด๊กซ์ ไม่มีเหตุผลให้ต้องทะเลาะกับคนพวกนี้" แดร์ริล
ชายคนนั้นส่งกล่องให้อิซาเบลล่าด้วยรอยยิ้มแล้วกล่าว "ท่านประธานได้กล่าวว่ากลุ่มของคุณนั้นเป็นผู้ชนะที่แท้จริงในงานแข่งเมื่อวาน เธอตัดสินผิดไป ได้โปรดอภัยให้การตัดสินที่ผิดพลาดของเธอด้วย คุณมอนเต กรุณารับรางวัลแชมป์ของคุณไปด้วยครับ"ชายคนนั้นหันหลังแล้วจากไปทันทีที่เขากล่าวจบ!อิซาเบลล่าพลันทะลึงในขณะที่เธอยืนอยู่หน้าชั้นเรียนผลการตัดสินเมื่อวานเป็นการตัดสินผิดพลาด!? เม็ดโอสถที่แดร์ริลใช่เวลา 10 นาที ในการกลั่นเป็นแชมเปี้ยน! อิซาเบลล่าอดไม่ได้ที่จะต้องมองไปที่แดร์ริล ขาของเธอรู้สึกอ่อนแรง เธอเป็นอาจารย์มานานและนี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึดเคารพนักเรียน!ทั้งห้องพลันเงียบลง ทุกคนตะลึงงัน!'เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!? แดร์ริล เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นชนะการแข่งขันการปรุงโอสถจริงเหรอ!?เดซี่และแดฟนีเองก็พูดไม่ออกและมองแดร์ริลด้วยความไม่เชื่อในตอนนั้นเอง อิซาเบลล่าก็เดินมาหาแดร์ริลด้วยส้นสูงของเธอพร้อมใบหน้ามีความสุข เธอหน้าแดงเล็กน้อย เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วกล่าว "แดร์ริล เราชนะได้เพราะเธอ รับรางวัลนี้ไปสิจ้ะ"เธอส่งกล่องนั้นให้แดร์ริลในใจของอิซาเบลล่ายังคงมึนงงจนถึงตอนนี้เธอแทบไม่เชื่อ
มันเป็นเวลา 2 ทุ่มเมืองตงไห่ยังคงสดใสและวุ่นวายด้วยแสงที่สว่างจ้าอยู่เช่นเคยแดร์ริลมาถึงหมู่วิลล่าที่ชานเมืองจากคำเชิญของเซอร์ซี วิลล่าที่อยู่ตรงหน้าภูเขาในขณะที่ด้านหลังมีทะเลสาบ ที่ตั้งของมันค่อนข้างดี แต่ห่างไกลไม่นิดแดร์ริลขมวดคิ้วของเขาเมื่อยืนอยู่หน้าวิลล่า เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกมา "เซอร์ซี ทำไมเธอพาฉันมาที่นี่? ไม่ใช่ว่าฉันควรช่วยเพื่อนเธอกลั่นยาเหรอ?"เซอร์ซีนั้นสวยระดับสุดยอด เธอทั้งน่าเย้ายวนและดูลึกลับน่าค้นหาในคืนนี้ในเดรสยาวสีดำของเธอเซอร์ซียิ้มให้ความสงสัยของแดร์ริลแล้วตอบอย่างนุ่มนวล "มันเป็นเพราะเพื่อน ๆ ของฉันอยู่ที่นี่ เพื่อนสนิทของฉันและตัวฉันเองจะพบกันที่นี่ในวันนี้ ฉันซื้อวิลล่านี้เมื่อวานเพื่อสนุกกับเพื่อน ๆ ของฉัน เราไม่ชอบถูกรบกวน เพราะแบบนั้นที่นี่จึงห่างไกล"ให้ตายเถอะเซอร์ซีซื้อทั้งวิลล่าเพียงเพื่อจะสนุกกับเพื่อน ๆ ของเธอยังไงเสีย เธอเป็นก็เป็นนายหญิงน้อยของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเกียวโตอยู่แล้ว ดังนั้นมันจึงปกติที่เธอจะใช้จ่ายฟุ่มเฟือยแดร์ริลตะลึงมากเมื่อเขาก้าวผ่านทางเข้าหลักของวิลล่า เสียงอันร่าเริงของหญิงสาวมากมายดังออกมาจากวิลล่าการตกแต
แดร์ริลตีหน้าใสซื่อก่อนที่เขาจะกล่าวต่อ "พูดตามตรงเลยนะ ผมไม่ได้มีความตั้งใจที่จะ...""หุบปาก!"เอเวอลินหน้าแดงแล้วกัดฟันในขณะที่เธอตัดบทของแดร์ริลอย่างโมโหแล้วคิด 'แดร์ริลช่างหน้าด้าน เขาเห็นเราในวิดีโอคอลในตอนนั้นแล้วแกล้งทำไรเดียงสา ช่างเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจ'ยังไงก็ตาม เธอไม่มีทางโต้กลับได้เลย เธอถูกล้อมด้วยเพื่อนสนิทของเธอ มันจะน่าอายเกินไปสำหรับเอเวอลิน หากเพื่อน ๆ ของเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นเอง เซอร์ซีก็เดินมาแล้วถามอย่างแปลกใจ "เอเวอลิน นี่พวกเธอรู้จักกันด้วยเหรอ? ไปรู้จักกันได้ยังไง?"เอเวอลินหน้าแดงแล้วกล่าว "เซอร์ซี ฉันไม่มีทางรู้จักกับไอ้ชั่วนี่หรอก"ไอ้ชั่ว?แดร์ริลเผยรอยยิ้มบิดเบี้ยวบนใบหน้าแล้วกล่าวอย่างจริงจัง "ไม่ ไม่ พวกเราไม่รู้จักกันมาก่อน..."เอเวอลินจ้องแดร์ริลและอดไม่ได้ที่จะถามเซอร์ซี "แล้วเธอพาเขามาทำไมที่นี่?"เซอร์ซียิ้มน้อย ๆ แล้วกล่าว "เขามาเพื่อกลั่นยาให้เธอไง"อะไรนะ?แดร์ริลมาที่นี่พื่อกลั่นยาให้เอเวอลิน?เอเวอลินตะลึงและกระวนกระวายเล็กน้อย "เซอร์ซี อย่าเพ้อเจ้อน่า เขาจะไปรู้เรื่องการกลั่นยาได้ยังไง?"แม้แต่ปรมาจารย์นักกลั่นยาผู้โด
เอเวอลินกระทืบเท้าของเธอแล้วแค่นเสียง "อยากให้ฉันขอร้องนายงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!"ฮึ่มแดร์ริลยักไหล่ "ก็ไม่เป็นไร ไปหาคนอื่นกลั่นยาเอาแล้วกัน ลาก่อน"แดร์ริลหันหลังแล้วเดินจากไป ยังไงก็ตาม เซอร์ซีหยุดเขาในตอนที่เขาเกือบจะถึงประตูแล้ว"แดร์ริล ได้โปรดอย่าโมโหสิ เอเวอลินต้องการยานี้จริง ๆ นะ" เซอร์ซีอ้อนวอนเสียงอ่อนแดร์ริลหัวเราะ เขารู้ว่าพลังหยินที่มากเกินไปจะส่งผลให้การปวดประจำเดือนรุนแรง และเอเวอลินจะต้องทรมานมากในทุกเดือนหากเธอไม่มีเม็ดยาหยาง แดร์ริลเพียงแค่อยากจะปั่นหัวเอเวอลินเล่นเมื่อเขาเห็นว่าเธอไม่ยอมเปิดปากขอ เขาหันหลังแล้วเตรียมจะเดินจากไป"ฉัน-ฉันขอร้องนายแทนเธอล่ะ ได้ไหม?" เซอร์ซีตื่นตระหนก เธอกลัวว่าแดร์ริลจะไป เธอกัดริมฝีปากแล้วอ้อนวอนเสียงอ่อย "ฉันขอร้องนายแทนเอเวอลิน ด-ได้โปรด ช่วยเอเวอลินกลั่นยาด้วยนะ"เซอร์ซีไม่เคยจินตนาการถึงเลยว่าเธอจะพูดแบบนี้ออกมา! ปกติแล้วเธอมักจะเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง โดดยเฉพาะกับผู้ชาย แต่เธอกลับมาอ้อนวอนแดร์ริลวันนี้"เซอร์ซี!" เอเวอลินดึงแขนของเธอก่อนจะตะโกนใส่แดร์ริล "แก! แกระวังไว้เถอะ! ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแก!""อา..." แดร์ริล
เม็ดแรกนั่นก็คือเม็ดยาหยางที่เอเวอลินต้องการ ในขณะที่อีกสองนั้นเป็นเม็ดยาผสานและเม็ดยาสะพรั่งที่มาจากวัตถุดิบพิเศษที่แดร์ริลหยิบไปก่อนหน้านี้ ทั้งสองเม็ดนั้นทั้งหายากและพิเศษ ในขณะที่แดร์ริลกำลังเก็บพวกมันลงกระเป๋าอย่างอารมณ์ดี เขาก็พลันรู้สึกถึงตัวตนทรงพลังจากจ้างหลังของเขา เขาพลันหันไปโดยศัญชาตญาณแล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นพระร่างเตี้ยหัวล้านสูงประมาณ 1.5 เมตร เดินมาหาเขา เขาปลดปล่อยแรงกดดันออกมาในขณะที่มีรอยสักรูปราศีพิจิกอยู่บนหัวล้าน ๆ ของเขาให้ตาย มีรอยสักบนกะโหลกของเขา!? ถึงแม้มันจะดูงี่เง่า แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันดูอันตรายมาก แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือบรรยากาศที่เขาปลดปล่อยออกมาต่างหาก ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่"คุณเป็นใคร?" แดร์ริลถามหลังจากจ้องเขาอยู่หลายวินาทีชายคนนี้ต้องเป็นผู้บ่มเพาะระดับสูงแน่ หรือว่าบางทีเขาอาจเป็นบอดี้การ์ดของเซอร์ซี? ยังไงก็ตาม มันก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่จะจ้างพระมาเป็นบอดี้การ์ดนี่นา?พระองค์นั้นไม่ได้ตอบสนอง เขาเดินไปหาแดร์ริลอย่างเดียว ก่อนจะหยุดลงหน้าเขา โดยไม่กล่าวอะไรสักคำ เขาพลันกดจุดลมปราณของแดร์ริลแดร์ริลไม่ทันป้องกัน เขาต้องการจะหลบ แต่มั
บนเกาะสราญรมย์วันนี้ บนเกาะนั้นมีชีวิตชีวากว่าที่เคยด้วยแสงสีที่จุดขึ้นและศิษย์ที่เดินตรวจตราเป็นแถว จุกลมปราณของแดร์ริลถูกพระกดจุดไว้ เขาทั้งพูดและขยับไม่ได้เลย เขากลัวเมื่อเขาเห็นว่าพระพาเขามาที่เกาะนี้นี่ประมุขนิกายรู้เรื่องที่เขาใช้วิชามังกรนพเก้าทะยานฟ้าแล้วรึเปล่า?หรือประมุขนิกายรู้เรื่องที่เขามีประเด็นกับนายหญิง?บัดซบ! หัวของเขาวุ่นวายไปหมดเมื่อคิดเรื่องพวกนั้นพระอุ้มแดร์ริลไปขณะที่หลบเลี่ยงการตรวจตราของศิษย์ไปที่ห้องก่อนที่จะเคาะประตูเบา ๆนี่… นี่มัน… ห้องของนายหญิงนิกายไม่ใช่รึไง?"นายหญิง เขาอยู่ที่นี่แล้วครับ" การประกาศของพระดังออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มลึกและทรงพลัง"ฮึ่ม เข้ามา" เสียงนุ่มนวลดังออกมาจากในห้องพระแบกแดร์ริลเข้ามาในห้องตามการอนุญาตของเธอแล้วโยนเขาลงบนพื้นก่อนจะออกไป'ให้ตายเถอะ อย่างน้อยก็ช่วยวางฉันเบา ๆ หน่อยสิว้อย!' แดร์ริลพึมพำกับตัวเองในขณะที่เจ็บจากการถูกโยน แต่ต่อมา สายตาของเขาพลันบ้าคลั่งเมื่อเงยหน้าขึ้นไปนายหญิงแหง่นิกาย โมนิก้ากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องของเธอซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นหอม ร่างกายอันสง่างามและประณีตของเธอสวมชุดเดรสผ้าไหมสีม