เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-21 10:52:24“คะ คุณไม่ได้ป้องกัน?”
“ผมปล่อยในตัวคุณ” ข้าวฟ่างแทบอยากจะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียง ร่างแบบบาง ทั้งผิวและหุ่นสวยสมกับเป็นนางแบบหมุนกลับในแบบที่หันหลังให้เขา ขณะที่สมองกำลังประมวลอะไรหลายๆ อย่างจนมันหนักอึ้ง ทว่ามุมปากของอีกฝ่ายกลับยกยิ้ม สายตากวาดมองคนตัวเล็กจากทางด้านหลัง คนอื่นอาจจะเชื่อในเรื่องของความบังเอิญ แต่ยกเว้นเขา ผู้ชายที่ชื่ออลัน ทุกอย่างในโลกใบนี้ไม่มีความบังเอิญ มีแต่ความตั้งใจ “จะไปไหน” ถามทันทีที่คนเบือนหน้าหนีในตอนแรกหมุนตัวกลับ ฝ่ามือเกือบแตะลงบนต้นแขนขาวแต่ดีที่ยั้งมือเอาไว้ได้ทัน ดวงตาคมกริบทิ้งมองใบหน้าสะสวยในเวลาต่อมา “เอาเป็นว่าฉันจะจัดการทุกอย่างเอง” “ยังไงครับ” “ก็ถือซะว่าระหว่างเรามันเป็นแค่เซ็กซ์ ส่วนเรื่องท้องคุณไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันจัดการตัวเอง” “จัดการยังไง” นางแบบสาวสบตากับคนถาม ลมหายใจเข้าออกเริ่มแรงขึ้นเมื่อต้องมายืนอธิบายในเรื่องที่ไม่อยากจะคุย “ฉันโตแล้วค่ะ หายาคุมฉุกเฉินกินป้องกันได้” “แล้วคุณรู้ไหมครับว่ามันไม่ได้ป้องกันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะฉะนั้นก็แปลว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะท้องลูกของผม” บอกออกมาพร้อมกับทิ้งสายตาลงมองต่ำ “ฉันคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นมั้งคะ” “คุณใจร้ายนะครับที่มองว่าลูกของผมเป็นเรื่องที่โชคร้ายสำหรับคุณ” “แล้วคุณจะเอายังไง สามล้านที่คุณอยากได้ฉันไม่มีให้คุณหรอก แล้วอีกอย่าง… การที่คุณมีอะไรกับฉัน คนที่เสียหายมันก็คือฉัน คุณไม่ควรเรียกร้องอะไรด้วยซ้ำ” “แล้วถ้าผมบอกว่าการที่คุณมีอะไรกับผม มันก็เป็นเรื่องที่โชคดีของคุณเหมือนกันล่ะ” “เดี๋ยวนะ” ฝ่ามือเรียวยกขึ้นห้าม นี่ถือว่าเป็นเรื่องบ้าบอมากที่สุดที่เคยเจอมาเลย “คือฉันเมาค่ะ เมื่อคืนฉันเมามาก เมาจนจำอะไรไม่ได้ และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าคุณเป็นใคร เราไม่รู้จักกัน และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าการนอนกับคุณมันมีดีอะไร” ข้าวฟ่างสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ ทำไมมีความรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าเจ้าเล่ห์มาก ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยราวกับคนไร้ความรู้สึกทำให้ยากเกินกว่าจะอ่านคนอย่างเขาออก ไม่เข้าใจอารมณ์ ไม่เข้าใจความรู้สึก ไม่เข้าใจอะไรสักอย่างเลย! “ผมไม่เอาเงินสามล้านแล้วก็ได้” พอได้ยินแบบนั้น นางแบบสาวทำตาโตทันที “โอเคค่ะ แปลว่าคุณ…” “แต่ผมมีข้อเสนออื่นให้คุณนะ” สีหน้าที่กำลังจะหลุดความสบายใจถูกเจือไว้ด้วยความผิดหวังอีกครั้งก่อนที่เรียวปากเอิบอิ่มจะขยับถามออกมา “ข้อเสนออะไร” “ผมไม่เอาเงินสามล้านจากคุณ แต่คุณต้องอยู่กับผมสามเดือน จนกว่าผมจะมั่นใจว่าประจำเดือนของคุณไม่ขาด ท้องของคุณไม่โต คุณไม่เอาลูกของผมติดท้องไป” “แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ” “ผมไม่อยากเป็นคนใจร้ายในสายตาคุณนะ ผมอยากให้คุณรับข้อเสนอของผม เราควรตกลงกันดีๆ” “คุณรู้จักฉันหรือเปล่า คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร แล้วรู้ไหมว่าฉันไม่สามารถอยู่กับผู้ชายคนไหนได้ทั้งนั้น ถ้าคนอื่นรู้เข้าฉันจะเป็นยังไง” “แปลว่าคุณจะยอมอยู่กับผมสามเดือน แต่ไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องของเราใช่ไหมครับ” “แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ?” ถามพร้อมกับสบตาอีกฝ่ายตรงๆ เชื่อเถอะ เป็นใครก็คงไม่ยอมง่ายๆ แน่ๆ แค่ในคืนวันเกิดที่สนุกสุดเหวี่ยง ตื่นขึ้นมากลับพบว่าตัวเองอยู่บนเตียงกับใครก็ไม่รู้ เสียตัวก็มากเกินพอ ต้องไปทำตามข้อเสนอที่เขาเรียกร้องอีก มันไม่น่าจะได้จริงๆ “ผมบอกแล้วว่าผมไม่อยากใจร้ายกับคุณ” “คุณจะทำอะไรฉัน?” “ผมทำให้คุณไม่มีงานได้นะ ถือว่าลงโทษในความดื้อของคุณ” “ดื้อ? ฉันน่ะเหรอที่ดื้อ!” “ผมให้เวลาฟ่างสามวัน ไปเก็บของให้เรียบร้อย แล้วเราจะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน” ชื่อของเธอที่หลุดออกมาจากปากของเขายิ่งทำให้นางแบบสาวเข้าใจว่าเขารู้จักเธอจริงๆ “คุณเป็นใคร แล้วคุณทำแบบนี้กับฉันทำไม” “ฟ่างนั่นแหละที่เป็นฝ่ายเริ่ม” “ฉันอาจจะเริ่มเพราะความเมาไง ฉันเมา ฉันไม่มีสติ ฉันจำอะไรไม่ได้” “แต่พอเมาแล้วฟ่างมามีอะไรกับผมไง ในเมื่ออะไรๆ มันก็เกิดขึ้นแล้ว เราก็ควรยอมรับมันไม่ใช่เหรอครับ” “ฉันว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วนะ ฉันว่าเราควรเลิกคุย” นางแบบสาวกัดฟันแน่น กลั้นใจเดินผ่านคนตัวสูงไปคว้าเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกเก็บอย่างเป็นระเบียบกลับมาสวมใส่ ทั้งที่เธออ่ะเมา และคนเมาอย่างเธอคงทำอะไรแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ เสื้อผ้าทุกชิ้นไม่ว่าจะเป็นชิ้นเล็กหรือชิ้นน้อย ถูกเก็บอย่างเป็นระเบียบ ถ้าไม่ใช่เธอก็ต้องเป็นเขา นั่นก็แปลว่าเขามีสติทุกอย่าง แต่เลือกที่จะปล่อยเลยตามเลยสินะ แบบนี้เขาเรียกจงใจชัดๆ “คุณจะกลับก่อนก็ได้ คุณจะมีเวลาเก็บของสามวันตามที่ผมให้ ครบกำหนดเมื่อไหร่ผมจะไปรับฟ่างด้วยตัวเอง” “หึ!” มุมปากบางผุดรอยยิ้มจางๆ ก่อนจะตวัดสายตากลับไปมอง เอาจริงๆ ถ้าเธอไม่ยอมเขาก็ทำอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้วไหม เขาเป็นใครถึงคิดจะมาบังคับให้เธอทำอะไรก็ได้ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก “แล้วเจอกันนะครับ เดี๋ยวจะมีคนไปส่งคุณที่คอนโดเอง” “ไม่ต้อง” “ถ้าคุณสงสัยอะไรหรือมีปัญหาตรงไหนที่อยากถามผม เบอร์โทรของผมอยู่ในโทรศัพท์ของคุณ ผมรอรับสายฟ่างตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง” “นี่คุณแอบใช้โทรศัพท์ฉันเหรอคะ” ชักสีหน้าออกไปอย่างไม่ชอบใจ โทรศัพท์มือถือเป็นของส่วนตัว และไม่ว่าอะไรก็ตามแต่ที่มันเป็นของของเธอเขาไม่ควรเข้ามายุ่งตั้งแต่แรก “ผมแค่เมมเบอร์ของผมไว้ให้คุณ” “แล้วฉันบอกตอนไหนว่าฉันอยากได้” “เถอะครับ ผมเชื่อว่าคุณจะโทรมา” ใบหน้าของคนฟังเบือนออกไปอีกทาง นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอ ทำไมต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ ถ้าคิดว่าเธอจะติดต่อกลับมาหาเขาเพราะพิศวาสแล้วล่ะก็ บอกเลยว่าไม่มีทาง ถึงใบหน้าของเขาที่แม้จะมองผ่านๆ ยังเห็นว่าหล่อมากแค่ไหน ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหนเขาก็ไม่สามารถทำให้เธอมาสยบแทบเท้าเขาได้ทั้งนั้น เรื่องกลัวว่าเขาจะตามข่มขู่ แบล็คเมล์ หรือตามราวีมันก็ใช่ ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็ค่อยหาทางออกอีกที ถ้าจะให้เธอมายอมเขาง่ายๆ ในตอนนี้ บอกเลยว่าทำไม่ได้จริงๆ ———————-
บทล่าสุด
คุณสามีเป็นมาเฟีย บทที่ 51
๕๑เป็นแฟนกันนะ“ขอดูการกระทำนานกว่านี้ก่อนได้ไหมคะ” ข้าวฟ่างสบตากับอีกคนพร้อมกับเอ่ย เอาเข้าจริงมันไม่ได้มีอะไรแน่นอนเลยโดยเฉพาะหัวใจของเธอที่ตอนนี้มันเหลวเป็นที่เรียบร้อยแล้วเธอพ่ายแพ้ให้อีตามาเฟียขี้อ้อน ไม่รู้ว่าจะอ้อนเก่งไปถึงไหน ถ้าวันไหนได้ใช้หัวใจรัก เธอคงรักเขาหัวปักหัวปำ“นานแค่ไหนครับ จนกว่าลูกๆ ของเราจะโตไหม” ถามไปและไม่ลืมจะใช้สายตาออดอ้อน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทั้งไม่เคยอ้อน และไม่เคยรักใครเท่าเธอ “จนกว่าฟ่างจะแน่ใจว่าไม่มีลูกน้องลันคนไหน ส่งรูปลันกับผู้หญิงคนอื่นมา”“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ ผมรอได้อยู่แล้ว แต่ระหว่างที่รอ ผมขอดูแลนะครับ”“ถ้าไม่เหนื่อย..ก็ตามใจเลยค่ะ” ไม่เหนื่อยหรอก ไม่เหนื่อยแน่นอน กลับมาถึงคอนโดเวลาตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสอง สำหรับอลันเรื่องเวลาไม่ใช่ปัญหา เช่นเดียวกับคนที่เคยทำงานไม่เป็นเวลา ตอนแรกเธอก็คิดว่าเธอน่ะไหว แต่วันนี้รู้สึกแตกต่างออกไป รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย เดาว่าเธออาจจะนอนน้อย พอกลับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำแล้วสวมชุดนอน เราเลือกที่จะค้างที่คอนโดของอลัน อย่างน้อยๆ มันก็สะดวกมากกว่าและใกล้ผับที่เขาดูแลมากกว่าเช่นกันคอนโดมิเนียมหรูริมแม่น้ำ ใ
คุณสามีเป็นมาเฟีย บทที่ 50
๕๐รักไม่ต้องรอเวลา“ที่นี่มีเมนูไหนเป็นเมนูแนะนำ ช่วยแนะนำฟ่างหน่อยได้ไหมคะ” ข้าวฟ่างหันไปคุยกับเหล่าบอดี้การ์ดหลังจากที่เธอป้อนงานง่ายๆ ที่เงินดีให้ ทุกคนต่างให้ความสนใจว่าที่นายหญิง พยายามจะแนะนำเมนูอาหาร แต่ติดที่คนเป็นนายเอ่ยขึ้นมากลางคัน “มีงานอะไรก็ให้ไปทำ ถ้าใครอู้งานตำแหน่งนั้นจะว่างทันที” คำสั่งเป็นผลทันทีเพราะทุกคนรีบตั้งท่าจะถอยหลังกลับ เมียนายใหญ่กว่านายก็จริง แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่พวกเขาถูกนายหมายหัว ถึงตอนนั้นต่อให้นายหญิงปกป้องก็ไม่ใช่เรื่องดี มีแต่จะโดนหนักเพราะความหวงเมียของนายของพวกเขามากกว่าที่มันจะกำเริบขึ้นมา“เอ่อ..แต่พวกเราดูแลนายหญิงกันอยู่นะครับ”“เมียกู หน้าที่ดูแลเป็นของกู” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดไม่ได้ทำให้ข้าวฟ่างเกรงกลัวแต่อย่างใด ที่พูดเพราะกลัวลูกน้องของเขาทำงานให้เธอหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้ เธอกำลังรอดูไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็คงรู้เอง “ทำไมต้องไล่พวกเขาไปด้วยล่ะคะ เขากำลังจะแนะนำเมนูอาหารให้ฟ่าง”“หน้าที่นั้นมันเป็นของผมนะครับ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับฟ่าง อะไรก็ตามที่ต้องทำให้ฟ่าง มีผมคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้ อยากได้เมนูแนะนำใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมแนะนำให้เอง”“ที่ทำแบบนี้
คุณสามีเป็นมาเฟีย บทที่ 49
๔๙เมียนายรอบเดียวจอด ไม่เคยมีคำนี้ในนิยามของผู้ชายที่ชื่ออลัน! เรื่องอาบน้ำไม่ได้สำคัญเมื่อเนื้อตัวของเมียเขายังคงหอมทุกจุด ไม่ว่าจะแตะต้องตรงไหน ใช้ปากสัมผัสตรงจุดใด เนื้อตัวของเธอมันก็ยังหอมและดีต่อใจเขาเหมือนเดิมอลันอุ้มร่างบางมาวางบนเตียงก่อนจะก้าวขาขึ้นไปคร่อมทับอยู่บนเตียง กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ผสานกับกลิ่นกายจากกายหนา ยิ่งยามที่ลมหายใจอุ่นเป่ารดลงมาบนเนื้อตัว อย่าได้คิดว่าจะมีแรงมาห้าม แบบไหนก็ได้ที่อลันต้องการ เธอยอมเขาทุกอย่างเลย“ละ..ลัน” ดาราสาวครางเสียงกระเส่าเมื่อลิ้นสากตวัดโลมเลียที่ปลายถันจนยอดอกเปียกชื้นน้ำลายใส ขาสวยถูกดันให้แยกออกจากกันก่อนที่กายหนาจะกระแทกเข้าหา ร่องรักโอบรัดแก่นกายร้อนจนคนทางด้านบนปวดหนึบ ต้องขยับสะโพกซอยเน้นๆ ยิ่งตอนกระแทกแล้วเธอร้อง ตอนตอกหนักๆ แล้วเธอคราง คนรักเมียหลงเมียก็ยิ่งพอใจร่างกายของเราประสานเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่แบบนั้นซ้ำๆ ทั้งโอบ ทั้งกอด ทั้งจูบ ช่วงล่างกระแทกใส่กันยับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วบริเวณไม่ว่าจะปรนเปรออีกฝ่ายหรือกอบโกยความสุขให้กับตัวเอง อลันเต็มที่ทุกท่า ในตอนที่เธอและเขากำลังจะถึงฝั่งฝัน อลันพลิกร่างเย้ายวนให้
คุณสามีเป็นมาเฟีย บทที่ 48
๔๘ใจร้อน NC+++ข้าวฟ่างปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากเรือนร่างก่อนจะก้าวขาเข้าไปในห้องน้ำโดยมีอลันเดินตามเข้ามาติดๆ ตอนแรกกะจะเล่นกับใจเขาบ้างแต่พอหันกลับไปอีกทีแล้วพบว่าเขาเองก็เปลือยเปล่าเช่นกันเท่านั้นแหละ หัวใจดวงน้อยถึงกับเต้นโครมคราม“ไหนๆ ก็ต้องอาบน้ำให้ฟ่างแล้ว ผมขออาบด้วยเลยละกันนะครับ ถึงยังไงก็ต้องเปียกอยู่ดี”“กลัวเปียก เลยถอดเสื้อผ้าน่ะเหรอคะ”“จริงๆ แล้วเหตุผลที่ผมถอด มันเป็นเพราะผมอยากให้ฟ่างเห็นร่างกายของผมมากกว่า”“เห็นร่างกายลัน?”“ครับ เผื่อว่ามันจะทำให้ฟ่างมีอารมณ์ เหมือนที่ผมกำลังมี” ข้าวฟ่างกรีดร้องในใจพลันแก้มนวลก็ร้อนผะผ่าว เจ้าของใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มที่มุมปาก ในจังหวะที่กำลังจะผละตัวออกห่าง อีกฝ่ายเลื่อนมือเข้ามาประคองสองแก้มเนียน ดวงตากลมสวยเบิกกว้างพลางตวัดขึ้นประสานกับเจ้าของมือเย็นที่เป็นเจ้าของพันธนาการ ในตอนที่สบตากันหัวใจดวงน้อยยิ่งเต้นรัวแรงไม่มีโอกาสได้คิดหรือพูดอะไรออกไป ริมฝีปากร้อนก็ประกบลงมาครอบครองเรียวปากนุ่มเอิบอิ่มอย่างรวดเร็วสัมผัสที่รวดเร็วแต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนส่งผลให้ร่างบอบบางแทบทรงตัวไม่ไหวสัมผัสที่ปาก แต่คล้ายว่าเขากำลังดูดกลืนเรี่ยวแรงไ
คุณสามีเป็นมาเฟีย บทที่ 47
๔๗หน้าที่สามีข้าวฟ่างมองการเคลื่อนไหวของคนตัวสูงที่ก้าวขาเข้าไปในห้องเธอก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาหรูกลางห้อง แขนขายาววางพาดไปทั่ว เสมือนต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ แต่มันไม่ใช่การเป็นเจ้าของห้องนะ เจ้าของเธอต่างหากล่ะ! ให้ตายเถอะ บทจะดื้อ เขาก็ดื้อได้ใจเธอจริงๆ ดาราสาววางโทรศัพท์มือถือไว้บนแท่นชาร์จ จากนั้นก็คว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ตั้งใจเดินไปเปิดน้ำ ทำโน่นทำนี่ให้เสียงดัง ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่ประตูอีกครั้ง ดึงประตูให้เปิดหวังว่าจะได้เห็นในสิ่งที่คิดไว้ แต่กลับกลายเป็นเห็นใบหน้าหล่อๆ ในระยะประชิดแทนอลันอมยิ้ม สบตาเธอในระยะประชิดจนหัวใจดวงน้อยพานเต้นโครมคราม“อ๊ะ! ลัน!”“กำลังจะออกมาเช็กว่าผมไปแอบเช็กโทรศัพท์ฟ่างที่วางชาร์จไว้หรือเปล่าเหรอครับ” คนถูกถามกัดปากตัวเองทันที ไม่มีอะไรต้องปฏิเสธ เพราะเธอคิดแบบนั้นจริงๆ “ถ้าอยากรู้ว่าผมหึงไหม และผมหวงฟ่างมากแค่ไหน ผมทำให้เห็นก็ได้ ที่ผ่านมาแค่กลัวว่าทำแบบนั้นแล้วฟ่างจะไม่ชอบแค่นั้นเอง”“ฟ่างไม่ได้อยากรู้”“จะบอกว่าไม่ได้ต้องการจะออกมาเช็กผม? แปลว่าตั้งใจออกมาชวนผมไปอาบน้ำด้วยหรือเปล่า” “เปล่า”“อันนั้นก็ไม่ใช่ อัน
คุณสามีเป็นมาเฟีย บทที่ 46
๔๖นี่มันห้องเมียผม“ขอโทษที่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนั้นนะตาร์ วันนี้เราเลยไม่ได้กินข้าวด้วยกันเลย” ข้าวฟ่างก้าวขาเข้ามาในห้องคอนโดในช่วงทุ่มกว่าๆ แว๊บหนึ่งที่ชะงักไปเพราะสัมผัสได้ถึงไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ เธอออกจากห้องไปทั้งวัน ไม่มีทางที่ห้องจะยังเย็นแบบนี้แน่ๆ แค่นึกว่าในห้องไม่ได้มีเธอคนเดียว แค่รู้ว่าเขาพยายามตามมาเคลียร์อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้รู้สึกดีกว่าตอนที่เขาเงียบหายไปเลยแต่ก็นั่นแหละ ไอ้โกรธมันก็ยังโกรธจนอยากแกล้งเขานานๆ(เรื่องนั้นไม่เป็นไรเลย ไม่ใช่ปัญหา กลับไปเคลียร์กับเขาก่อนไหมอ่ะ เขาหึงหวงฟ่างมากเลยนะ)“ฟ่างก็คิดถึงตาร์นะ และจะคิดถึงมากๆ เพราะฟ่างรู้ว่าไม่มีใครรักฟ่างได้เท่าตาร์หรอก”(เดี๋ยวๆ อย่าบอกนะว่าเขาอยู่ตรงนั้นด้วยอ่ะ)“ใช่ ถึงได้พูดว่าคิดถึงไง”(เขาแทบจะหักคอต้าร์อยู่แล้วนะฟ่าง ยังไม่บอกเขาอีกเหรอว่าเราเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกันอ่ะ เขาชี้หน้าตาร์เลยนะ หาว่าตาร์ไปยุ่งกับเมียเขา ขู่ซะกลัวซวยขึ้นมาเลยฟ่าง)“สบายใจได้เลย ฟ่างกับเขาเลิกกันแล้ว เขาไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเรา” ข้าวฟ่างจงใจพูด จากนั้นเสียงใครบางคนที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเป็นเขาก็ดังขึ้นมา“เหอะ...”
บางทีคุณอาจจะชอบ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี120.0K viewsนับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย40.4K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์25.5K viewsDEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_38.7K viewsBad CEO หนี้รักท่านประธาน
ณดารินทร์82 viewsน้องเมีย
ซินเหมย / ณศิกมล1.5K viewsอลเวงรักเจ้าสาวของนายบัานไร่
ฟองน้ำทะเล77 viewsสายธารน่านนที
มณีภัทรสร133 views
