ตอนที่ 6

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญ"

ตอนนี้ยัยตัวเล็กยืนอยู่ข้างหน้าผม หน้าตาไม่ต้องพูดถึง หน้านิ่งแต่ตาเหวี่ยง หึ อ่อนไปอีหนู คิดจะเล่นกับพายุหนูต้องนิ่งกว่านี้

"เรียกมาทำไม"

"ไม่มีมารยาท ที่บ้านไม่สอนเหรอว่าคุยกับผู้ใหญ่ควรพูดยังไง"

"สอน แต่ฉันก็เลือกใช้กับคน"

"หึ เด็ก"

"เด็กแล้วจะทำไม"

"ฉันก็แค่... คนแบบเธอจะเป็นตัวแทนแข่งขัน มันไม่น่า"

"ทำไม คนแบบฉันมันทำไม แล้วก็ขอบอกตรงนี้เลยนะ ฉันไม่ได้เสนอว่าจะแข่ง แต่เป็นเพื่อนในรุ่นมากกว่าที่เลือกฉัน และก็จะบอกให้ ต่อให้ตายฉันก็ไม่มีวันลงแข่งหรอกชิ แค่นี้ใช่มะ เสียเวลาชะมัด" ผมแอบยิ้มมุมปากทันทีที่เธอบอกว่าจะไม่แข่ง

"หยุด ฉันยังไม่อนุญาตเธอก็ออกไปไม่ได้" คนตัวเล็กมองผมอย่างไม่สบอารมณ์

"แล้วจะเอายังไง"

"ก็ไม่ยังไง"

"นี่ ถ้าไม่มีอะไรฉันกลับนะ เหนื่อย ไม่อยากทะเลาะด้วย" คนตัวเล็กพูด ถึงจะพูดห้วน ๆ แต่สายตานี่ขอร้องมาก ผมควรทำยังไงดีวะ จะให้ออกไปก็ยังไงอยู่ คนเขาอุตส่าห์อยากอยู่ด้วย

"เหอะ เอาเถอะ ฉันจะอนุโลมให้เธอหนึ่งวัน อย่าเพิ่งยิ้ม พรุ่งนี้เธอต้องมาพบฉันที่นี่ ตอนบ่ายสองโมงตรง"

"ทำไมฉันต้องมา"

"อย่าลืมสิน้ำมนต์ ว่าเธอมีความผิดติดตัวอยู่ เธอต้องตามล่าชื่อฉันกับฉัน ลืมไปแล้วเหรอ" ผมพูดยิ้ม ๆ

"แต่พรุ่งนี้ฉันมีระ..”

"แล้วก็ไม่ต้องบอกว่ามีเรียน ฉันเช็กตารางเรียนเธอแล้ว พรุ่งนี้อาจารย์เธอยกคลาส เพราะฉะนั้นช่วงเช้าเธอมาพบริชชี่กับเพื่อน ช่วงบ่ายเธอก็ว่าง ไม่มีข้ออ้าง ถ้าเธอไม่มา เพื่อน ๆ ของเธอเดือดร้อนแน่ ฉันรับรอง"คนตัวเล็กมองผมอย่างโกรธ ๆ แล้วไงใครแคร์ ผมยกยิ้มอย่างผู้ชนะ

ปัง!!!

นั่นแหละฮะ อากัปกิริยาความไม่พอใจของน้ำมนต์ ถึงยังไงซะ เธอก็ต้องทำตามความต้องการของผมอยู่ดี

ก๊อก ๆ

"ไงยะไอ้ราชา" ไม่ต้องสงสัยว่าใคร มารยาทในการเคาะห้องสองทีพร้อมเปิดประตูโดยไม่ให้คนข้างในอนุญาตเนี่ยมีอยู่คนเดียวยัยริชชี่!! และมันก็ไม่ได้มาคนเดียว พวกเพื่อนเวรก็มาด้วย ไอ้เหนือ ไอ้วินและไอ้ดิน มากันครบ

"ไงยะ ถามไม่ตอบ แกนี่ยังไง เมื่อกี้เห็นหนูน้ำมนต์เดินสวนไปหน้าตาไม่รับแขกมาก" ริชชี่

"นั่นสิ มึงทำอะไรน้อง" ไอ้วิน                              

"ไวนะมึง" ไอ้ดิน

"นี่อย่าบอกนะว่ามึงป่ามป้ามกับน้องอะ" ไอ้เหนือ

"หยุดเลยไอ้เพื่อนเวร มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ แค่เรียกมาคุยอะไรด้วยนิดหน่อย"

"ไม่นิดหน่อยละมั้ง หน้านี่สามารถฆ่าคนได้ขนาดนั้นอะ" ไอ้ดิน

"ยังไง คนนี้จริงจัง" ยัยริชชี่ แต่ยกยิ้มให้มันหนึ่งที

"กูเกลียดยิ้มมึงไอ้ราชา ฉันละสงสารน้องมนต์ล่วงหน้าเลยที่จะถูกแกล่อลวง" ยัยริชชี่พูด แต่อะไรนะ ล่อลวงเหรอ ก็ไม่ขนาดนั้นปะวะ

"ก่อนมึงจะว่ากูอะ นู่นไอ้สามตัวคนดีของมึงหนักกว่ากูอีก" ผมพูด ซึ่งพวกมันก็สะดุ้งกันเป็นแถบ ๆ

"อะไรมึง" ไอ้วิน

"นั่นสิ อะไรของมึง" ไอ้ดิน

"ใช่ อะไรของมึง กูไม่รู้เรื่อง" ไอ้เหนือ ซึ่งมียัยริชชี่จ้องพวกมันทั้งสามอย่างไม่วางตา

"มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอ ว่าที่มึงไม่มาห้องนี้พร้อมกูอะ แท้จริงแล้วมึงไปไหนมา ต้องให้กูพูดไหม" ผมพูดพร้อมยักคิ้วให้หนึ่งที

"โอ๊ย จะเป็นลม พวกแกมันร้าย น้ำพิ้งค์ น้ำหวาน น้ำทิพย์ น้ำมนต์ เจ๊สงสารพวกหนูจริงจริ๊ง ที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับแก๊งหล่อเลว ราชาประจำวิศวะเนี่ย เฮ้อ" ยัยริชชี่พูดเหมือนบ่นพึมพำ แต่มันไม่ขนาดนั้นปะวะ มันก็พูดเกินไป

"แหม ริชชี่แกก็พูดเกินไป" ไอ้เหนือ

"มันไม่เกินไปหรอกยะสำหรับพวกแกอะ หือ นางฟ้าของเจ๊"

"เออ ว่าแต่พรุ่งนี้ที่มึงเรียกน้อง ๆ มา มึงจะคุยอะไรบ้างวะ" และก่อนที่ยัยริชชี่จะได้โอดครวญมากไปกว่านี้ ไอ้วินมันก็ถามคำถามที่พวกผมอยากรู้มาก แต่พวกมันคงไม่รู้ ว่าน้ำมนต์ของผมจะไม่ลงแข่ง หึหึ แค่คิดว่ายัยริชชี่รู้ผมก็จะอั้นขำไม่อยู่แล้ว ซอรี่นะเพื่อน แต่น้องแม่งไม่ชอบการแข่งขันว่ะ

จิ๊... เสียงยัยริชชี่จิ๊ปาก

"ก็รายการแข่งขันไง เราต้องซ้อม ต้องวางตัวว่าใครจะลงแข่งอันไหน และที่สำคัญเราไม่รู้เลยว่าน้อง ๆ มันร้องได้เต้นได้หรือแรปเป็นเปล่า ถ้าน้องมันทำไม่ได้เราจะได้คัดใหม่ไงวะ" ยัยริชชี่พูด

"แล้วถ้าน้องมันทำไม่เป็นเลยสักอย่าง มึงไม่เสียดาย" ไอ้ดิน

"ไม่"

"ไม่เสียดาย" ไอ้วิน

"ไม่เสียดายก็บ้าแล้ว พวกแกรู้มะ นั่นน่ะ แก๊งนางฟ้าเลยนะแก๊ สวย หวาน ห้าว เซ็กซี่ มีครบอะมึง แล้วถ้าน้องทำอะไรไม่เป็นเลยนะ แกคิดเหรอว่าเจ๊ดันการปั้นดาวของฉันจะไม่เสียดายอะฮะ! โอ๊ยแค่คิดก็เครียด" ยัยริชชี่บ่นยาวว่าไปผมก็แอบสงสารนะ อันที่จริงผมก็แอบคิดนะ ว่าพวกน้องมันจะมีความรู้ความสามารถเรื่องร้องหรือเปล่า แต่สำหรับน้องมนต์ของผม ถ้าไม่มีประสบการณ์ยิ่งดี เพราะผมจะสอนให้ร้องได้เอง หึหึ

"แกรู้ไหม ว่าน้องทั้งสี่ออร่าเจิดมาก น้องพิ้งค์หน้าก็สวย หุ่นก็ดี น้องหวานก็หน้าตาไร้เดียงสา สวยใสซะขนาดนั้น น้องทิพย์ถึงหน้าน้องจะดูหยิ่ง แต่น้องก็มีความเซ็กซี่ คนสุดท้ายน้องมนต์ คนสุดท้ายนี่มีครบเลย เหมือนจับเอาส่วนผสมของทั้งสามมารวมอยู่ที่คนเดียว ปัญหามันอยู่ที่ว่าใครจะทำอะไรนี่สิ น้องหวานไม่ต้องพูดถึงเพราะเป็นดาวแสดงอะไรก็ได้ แต่สามนางนี่สิ ทำไมนะ.. ทำไมต้องเป็นการร้องอะไรนี่ด้วย เข้าข้างคณะนิเทศกับดนตรีชัด ๆ ฮึ่ย" ยัยริชชี่ยังบ่นไม่เลิก ที่จริงก็อย่างที่ยัยริชชี่มันบอกนั่นล่ะครับ กฎกติกาบ้า ๆ นี่เพิ่งมามีปีนี้เป็นปีแรกรวมถึงการรับน้องคณะเป็นคู่อีก ถ้าไม่ให้มองเข้าสองคณะนั้นก็เชื่อได้ยาก แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ เพราะยังไงซะ น้องมนต์ของผมก็ไม่ลงแข่ง ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ละ บอกยัยริชชี่เลยแล้วกันมันจะได้มีเวลาคิดไม่ต้องตกใจมาก

"ริชชี่ น้ำมนต์ไม่ลงประกวดหรอก"

"ฮะ!!!" วิน เหนือ ริชชี่และไอ้ดินตะโกนออกมาพร้อมกัน

"มึงพูดใหม่สิ" ริชชี่

"กูบอกว่าน้ำมนต์ไม่ลงแข่งว่ะ"

"ไม่จริง กูไม่เชื่อ มึงบังคับน้องใช่ไหม น้องถึงไม่ลง ไม่น่าล่ะ ตอนพวกกูมา น้องถึงทำหน้าบอกบุญไม่รับ" ยัยริชชี่ยังคงพูดหาเรื่อง

"ขอโทษทีว่ะ น้องมันบอกกูเอง เมื่อกี้เลย ก่อนพวกมึงมา ต่อให้ต้องตาย น้องมันก็ไม่ลงแข่ง" ผมพูด

"ฮือ ยังไม่ทันจะวางตัวเลย ก็ถอยไปซะละหนึ่งคน โอ๊ย ตุ๊ดเครียด"

"ไม่ต้องเครียด หาใหม่ไง" ผมพูด

"มันไม่เหมือนกัน มึงรู้ปะ ว่าไม่เหมือนกัน" มันพูดพร้อมกับหน้าตาเสียดายสุด ๆ หลังจากเราคุยกันจบจึงแยกย้ายกันกลับทันที แต่เชื่อเหอะผมไม่ได้กลับหรอก ที่่กลับน่ะมีแค่ริชชี่คนเดียว พวกผมอยู่ที่...