Share

ตอนที่ 7

last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-03 00:14:30

py pub

ใช่ครับ ผมอยู่ผับ ผับผมเองแหละ ก็แวะมาคลายเครียดกันนิดหน่อย พวกผมเป็นผู้ชาย ที่สำคัญโสด มันก็เป็นธรรมดาของพวกผมที่จะต้องมากินเหล้าเคล้านารี อย่าด่าพวกผมเลวเลยครับ เรียกว่าแบ่งปันความหล่อให้สาว ๆ ได้เชยชมก็พอ ซึ่งเพื่อนสามตัวของผมก็มีสาวนั่งข้างเรียบร้อย โดยเฉพาะไอ้เหนือที่ตอนนี้มันกับสาวไซซ์มหึมาแทบจะล่อกันตรงนี้อยู่ละ

"มึง กูไปละ" ไอ้วินพูดจบ มันก็เดินไปกับสาวร่างเล็กที่นมไม่เล็ก

"โชคดีนะพวก"

พูดจบ ไอ้ดินมันก็ควงสาวผมแดงขึ้นห้องทันที ใช่ครับพวกผมมีห้องไว้ทำภารกิจที่นี่ สำหรับลงความใคร่น่ะครับ รวมถึงห้องนอนด้วย แต่ห้องนอนไม่มีใครมีสิทธิ์เข้านะครับ เพราะมันเป็นพื้นที่ส่วนตัว สาว ๆ ที่พวกผมมีอะไรด้วยก็แค่ วันไนท์สแตนด์ ไม่มีการผูกมัด มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย พร้อมกับเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นค่าตอบแทนแก่สาว ๆ

"ไอ้เหนือ ห้องมีไอ้สัตว์ ไปได้แล้ว มึงจะล่อกันตรงนี้เลยหรือไง"

ผมพูด ผมล่ะยอมมันจริง ๆ หื่นไม่เลือกที่จริง ๆ มันเงยหน้าจากนมผู้หญิงคนนั้นพร้อมมองผมอย่างไม่สบอารมณ์

"ไปกันเถอะครับน้องหญิง จะได้ไม่มีใครมาขัดอารมณ์เราสองคนอีก" มันพูดกับผู้หญิงที่เป็นเหยื่อของมันในค่ำคืนนี้ ก่อนจะเดินออกไป เฮ้อ

"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ" ผมนั่งอยู่สักพักก็มีผู้หญิงเข้ามาทักผม อืม หุ่นใช้ได้ โดยเฉพาะหน้าอก ผมมองหน้าอกผู้หญิงคนนี้สักพักก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าของเธอ หึ หน้าตาสวยใช้ได้คนนี้แหละเหยื่อของผม

"เชิญครับ" ผมพูดเธอก็นั่งลงข้างผม พร้อมเอานมมาถูแขนผมทันที

"ชื่อแยมนะคะ" หึ แยมงั้นเหรอ อยากกินแยม

"พายุครับ" ผมตอบพร้อมกระตุกยิ้มให้หนึ่งที

"พายุนี่ พูดน้อยนะคะ" เธอยังคงพูดพร้อมกับนำมือของเธอมาลูบอยู่บริเวณหน้าอกของผม

"หึ" ผมเพียงแค่หัวเราะในลำคอเท่านั้น

"แยมชอบคุณแล้วสิ แถมยังอยากกินพายุอีกด้วย พายุจะอนุญาตไหมคะ" เธอพูดขอแต่มือเธอวนมาลูบใกล้ ๆ เป้าผมแล้ว ถ้าจะขนาดนี้จะขอทำไมวะ

"คงไม่ต้องขอแล้วมั้งครับ เพราะคุุณลุกผมแล้ว" ผมพูดพร้อมมองหน้าเธออย่างมีเลศนัย

"แล้วจะยอมให้แยมลุกไหมล่ะคะ" แยมพูด

"วันไนท์ไม่ผูกมัด แตกแล้วแยก" ผมพูด ใช่ครับมันคือกฎของผม ถ้าทำตามไม่ได้ก็จบกันตั้งแต่ตอนนี้

"หึ ตกลงค่ะ" เธอพูดพร้อมมองหน้าผมแล้วกัดริมฝีปากอย่างยั่วยวน

"งั้นก็ไปครับ ผมก็อยากกินแยมแล้วเหมือนกัน" พูดจบผมก็เดินนำเธอเข้าห้องทันที

ณ ห้องประชุม

เมื่อไหร่จะมากันน้า โอ๊ย ฉันละเครียด ไหนจะเรื่องการแสดง ไหนจะตัวคนแสดง นี่น้องมนต์นางจะไม่ลงแข่งจริง ๆ เหรอ

"ไม่เป็นไรน่าเจ๊ริชชี่ ยังไงซะน้องมันก็ต้องมาที่นี่อยู่แล้ว" รันนี่ตุ๊ดหัวโปกพูด

"ใช่เจ๊ น้องมาเราค่อยกล่อมน้องให้ลงก็ได้" ปูเป้ตุ๊ดฝึกหัดพูดต่อ จริงอย่างตุ๊ดสองตัวมันว่า ยังไงซะน้องก็ต้องมาที่นี่ ถึงเวลาค่อยใช้วาจาอันศักดิ์สิทธิ์กล่อมน้องมันก็ได้หนิ แล้วเมื่อไหร่จะมากันเนี่ย ตุ๊ดเครียด

"อ้าว เจ๊ ทำไมนั่งหน้าเครียดขนาดนั้นอะ แล้วนี่พวกเฮีย ๆ ยังไม่มากันอีกเหรอ" ไอ้ก้องประธานปีสองพูด เฮ้อ พอเห็นหน้าหล่อ ๆ ของมันก็สบายใจ มันใช่เวลาไหมเนี่ย…

"ไง นั่งหน้าเครียดเชียว" นั่นไงเสียงแบบนี้มีคนเดียว ไอ้พายุ แก๊งหล่อเลว

"แล้วนี่น้องยังไม่มากันอีกเหรอ" ไอ้ดินพูด

"เอาเหอะ รอน้องหน่อย" ไอ้วินสุภาพบุรุษจอมปลอม

"อย่าเครียด ๆ เดี๋ยวไม่สวยนะฮะ" ไอ้นี่ก็กะล่อนตัวพ่อไอ้เหนือ

สิบนาทีต่อมา

"ขอโทษนะคะที่มาสาย พอดีออกมาช้าค่ะ รถเลยติด" น้องน้ำหวานมาแล้ว มาพร้อมกับน้องทิพย์ น้องพิ้งค์ น้องแดน แต่ขาดไปหนึ่งคนอ่า นี่น้องจะไม่มาจริง ๆ เหรอ

"เอ่อ คือยัยมนต์ไปเข้าห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวนางตามมา" น้องพิ้งค์พูด

"ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไร แค่พวกหนูมากันเจ๊ก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นสิจ๊ะน้องพิ้งค์ พวกมันไม่กัดหรอก นี่พวกแกก็ทำหน้ามันดี ๆ หน่อยสิ เห็นไหมนางฟ้าของฉันกลัวกันหมดแล้ว" ฉันพูดกับน้อง ๆ เพราะตอนนี้น้องพิ้งค์ดูกลัวไอ้แก๊งหล่อเลวขนาดหนักเลย ไอ้พวกนี้ก็นิ่งซะ จะคีพลุกไปถึงไหน

"เจ๊"

"อะไรจ๊ะน้องทิพย์"

"เจ๊มองหาคนเปลี่ยนตัวไอ้มนต์หรือยังคะ ไอ้มนต์มันจะไม่ลงนะ" คำพูดประโยคต่อมาของน้องทิพย์ทำให้ฉันอึ้งจนไปไม่เป็นเลยล่ะ

"เอ่อ แล้วถ้าเจ๊บอกว่าจะกล่อมมัน หวานบอกเลยค่ะ ไม่มีทาง"

"ใช่ค่ะ ไม่มีใครบังคับมนต์ได้หรอกเจ๊ คำพูดของมันคือคำขาด ไม่ก็คือไม่" ยังสมทบกันอีกนะเด็ก ๆ เจ๊จะเป็นลม

"ทำไมหนูถึงรู้นิสัยของมนต์ดีกันจังล่ะจ๊ะ" เออ ฉันก็สงสัยนะ น้องมันสนิทกันมากขนาดนั้นเลย

"เจ๊ไม่สังเกตหรือสงสัยติดใจในชื่อพวกหนูเลยเหรอคะ" เออนั่นสิ ที่น้องพิ้งค์พูดก็มีเหตุผล ชื่อคล้าย ๆ กัน

"ก็นิดหน่อยจ้ะ" เป็นยัยรันนี่ตอบน้องไปเอง

"จะไม่รู้ได้ยังไงคะ พวกหนูสี่คนเนี่ย เรียกว่ารู้ไส้รู้พุงกันหมดเลยล่ะ พ่อแม่ของพวกหนูเป็นเพื่อนกันย้ำว่าสนิทกันมาก ถึงขนาดตั้งชื่อพวกหนูให้คล้องจองกัน เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก รู้ข้อดีข้อด้อยของกันอย่างชัดเจน เรียกได้ว่า ไม่ต้องพูดมองตาก็รู้ใจเลยล่ะเจ๊" โห ยิ่งกว่าละคร มิน่าถึงมักเห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน น้องหวานร่ายซะยาวเลย ไอ้หล่อเลวสี่ตัวเอ้ย สี่คนก็นั่งมองน้องตาไม่กะพริบ มีอยู่คนมองที่ประตูอย่างเดียว จะใครล่ะก็พายุไง

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • จะว้ากให้เธอรัก   ตอนที่ 84 จบ

    30 นาทีต่อมาก๊อก ก๊อก ก๊อกฉันเคาะประตูเรียกคนในห้อง แต่ก็ไม่ยอมออกมาเปิด ฉันยืนชั่งใจอยู่หน้าประตูสักพัก ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้อง เข้าไปก็เห็นเขานอนหันหลังให้ประตูอยู่“ลุกขึ้นมาคุยกันก่อนค่ะ” ฉันเรียกแต่คนตัวโตก็ไม่ยอมขยับพรึบฉันพลิกร่างให้เขานอนหงายก่อนจะนั่งคร่อมเขาเอาไว้ แล้วไล้มือไปตามหน้าอกของเขาช้า ๆ เขามองการกระทำของฉันนิ่ง ๆ“มนต์ขอโทษ ทีหลังจะไม่ทำแบบนี้แล้วค่ะ” ฉันบอกเขาเสียงหวาน แล้วมองเขาด้วยสายตาเชิญชวนที่สุด“อย่ามายั่ว เดี๋ยวจะไม่ได้นอน” เขอพูดแล้วจับเอวจะให้ฉันลงจากตัวเขา แต่ฉันไม่ยอม นั่งบดเบียดให้ส่วนนั้นของเขากับฉันบดเบียดกันมากกว่าเดิม“น้ำมนต์”“หายโกรธมนต์สิคะ แล้วมนต์จะหยุด นะ นะคะ” เขามองฉันนิ่งก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา“มาง้อแบบนี้คิดดีแล้ว” เขาถามฉันจึงพยักหน้าเขิน ๆ ให้เขาไปพรึบอะ “ขอบคุณนะครับ” ตัวของฉันถูกกดลงบนเตียงนอน ในใจเต้นตึกตัก รอคอยสัมผัสจากเขา จมูกเธอได้กลิ่นครีมอาบน้ำที่เขาใช้ ทำไมนะทั้ง ๆ ที่ห้องของเขาและฉันใช้สบู่กลิ่นเดียวกัน แต่กลับรู้สึกว่าเมื่อมันอยู่บนตัวเขาแล้วมันดันหอมกว่าซะงั้นจุ๊บ จ๊วบเขาค่อย ๆ ไล่จูบฉันตั้งแต่

  • จะว้ากให้เธอรัก   ตอนที่ 83

    1 ปีผ่านไป ทุกคนคะตอนนี้ฉันขึ้นปีสองแล้วค่ะ ส่วนเฮียพายุก็อยู่ปีสี่แล้ว ปีนี้เฮียพายุฝึกงาน เราจึงไม่ค่อยได้เจอกันนัก เจอกันอาทิตย์ละสองถึงสามวันก็เท่านั้นเองแต่ฉันไม่เคยน้อยใจเขานะคะ เข้าใจเขาซะอีก เพราะงานเขาเยอะมาก ไหนงานที่จะต้องฝึก ไหนจะงานที่ผับเขาอีก เขาไม่ป่วยก็ดีสุด ๆ แล้วค่ะ ที่สำคัญถึงเราจะไม่เจอกัน แต่เฮียพายุเขาก็หาเวลาโทรมาคุยกับฉันทุกครั้ง ทุกครั้งที่โทรมาก็จะอ้อนนั่นอ้อนนี่ไปเรื่อยตามแบบฉบับเขานั่นแหละค่ะขออัปเดตเรื่องราวของเพื่อนสักหน่อย ยัยหวานกับพี่ดินก็หลังจากที่ผ่านการระหองระแหงกันคราวนั้นได้ก็รักกันปานจะกลืนกิน ชีวิตมีแต่สีชมพูไม่อมทุกข์โศกเหมือนใครเขาส่วนคู่พิ้งค์รายนั้นพี่วินก็ตามง้อขอคืนดีจนได้ แต่กว่ายัยพิ้งค์จะคืนดีด้วย ก็ตอนมาขึ้นปีสองนี่แหละค่ะ นางบอกว่าต้องดูให้แน่ใจก่อน จะให้โอกาสแต่ละครั้งต้องคิดดี ๆ เพราะไม่อยากเสียใจส่วนคู่ที่ฉันห่วงสุดคือยัยทิพย์กับพี่เหนือนี่แหละค่ะ ตอนนี้ทะเลาะกันหนักมาก ทะเลาะจนพี่เหนือขอห่างกับมันมาเป็นเดือนแล้ว มันเล่าให้ฟังพี่เหนือเขาเบื่อและรำคาญที่มันหึงเขากับน้องข้างบ้าน ทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่ามันไม่มีอะไร แต่นางก็ยังหึง ฉั

  • จะว้ากให้เธอรัก   ตอนที่ 82

    อื้อฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเมื่อมีแสงเล็ดลอดผ่านม่านระเบียงห้องเขามา แสงแดดที่ส่องผ่าน ทำให้ฉันต้องกะพริบตาหลายครั้งเพื่อนให้คุ้นชินกับสภาพแสงในห้อง ฉันไล่สายตาไปรอบ ๆ ห้องอย่างไม่คุ้นชิน เพราะที่นี่มันไม่ใช่ห้องฉัน ก่อนจะก้มลงมองที่เอวเมื่อรู้สึกมีอะไรรัดเอวอยู่“เฮียพายุ”ทันทีที่ฉันก้มหน้าลงไปมองที่เอวก็เจอกับวงแขนที่กอดรัดเอวฉันไว้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ว่าแต่ฉันมาอยู่ที่ห้องพี่พายุได้ยังไง นี่คอนโดเขาเหรอ เอ๊ะ ทำไมรู้สึกโหวงเหวงข้างในนะ“กรี๊ดดดด”ฉันกรี๊ดออมาอย่างตกใจ เมื่อก้อมหน้ามองดูที่คอเสื้อ ฉันไม่ได้ใส่เสื้อใน!“มนต์เป็นไร ใครทำอะไรครับ”“เฮียนั่นแหละทำอะไรมนต์”“อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร” เขาตอบแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน“เฮียคะ ไม่ตลกนะ”“แล้วเราคิดว่าเฮียทำอะไรละ”“เฮียจิ้มมนต์แล้วใช่ไหม”โป๊ก“โอ๊ย เฮียดีดหน้าผากมนต์ทำไม มนต์เจ็บนะ คนฉวยโอกาส”“คิดดี ๆ ถ้าเฮียจิ้มมนต์ เราจะมีแรงลุกมาโวยวายไหม” ฉันคิดตามที่เขาพูด แล้วตรวจสภาพตัวเองก็พบว่าทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิมขาดก็แต่เสื้อในเท่านั้นที่หายไป“แล้วเฮียทำอะไรบ้างละคะ” ฉันถามเขาพร้อมทำหน้างอ“จะให้พูดจริงเหรอ”“เฮีย!!” ฉันมองเขาทั้ง

  • จะว้ากให้เธอรัก   ตอนที่ 81

    ผมมองน้ำมนต์ด้วยความไม่พอใจไม่ใช่ว่าเธอตบรุ้งนะ แต่เพราะบนใบหน้าของเธอมีรอยแดง เป็นรอยนิ้วมือปรากฏอยู่ ผมเคยบอกเธอแล้ว ว่าอย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัว แล้วดูตอนนี้สิหมับ“จะไปไหน”“...” เธอไม่ตอบแต่พยายามสะบัดแขนออกจากมือของผม นี่คงจะคิดเองเออเอง ว่าผมเข้าข้างรุ้งสินะ เหอะ ผมไม่ได้โง่เหมือนพระเอกในละครนะครับที่พอเห็นฉากที่นางเอกมีเรื่องกับนางร้าย แล้วจะเข้าข้างนางร้ายด่านางเอก ผมพายุครับ ผมไม่ได้โง่!!! ผมคบกับมนต์มาตั้งหลายเดือน คิดเหรอว่าผมจะไม่รู้ว่าแฟนตัวเองนิสัยยังไง“ปล่อย”“จะไปไหน อยู่คุยกันก่อน” ผมพูดกับคนที่เริ่มดื้อ คอยดูสิเดี๋ยวก็ร้องไห้ อะนั่นไงน้ำตาไหลแล้ว ผมยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คิดมากไปเองอะมนต์“พี่พายุคะ รุ้งเจ็บ” ผมดึงมนต์เข้ามากอดไว้แน่น เมื่อเห็นเธอร้องไห้ แล้วมองไปที่ไอ้วินให้มันพยุงรุ้งขึ้นมา“แฟนผมก็เจ็บ”“พี่พายุ!” รุ้งเรียกผมอย่างไม่อยากจะเชื่อที่ผมเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเอง ส่วนยัยตัวแสบที่อยู่ในอ้อมกอดผมก็เงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตา จนผมต้องเอื้อมมือไปเช็ดหยดน้ำตาออกจากใบหน้าให้อย่างแผ่วเบา“แต่มนต์เขาทำร้ายรุ้งนะคะ พี่พายุควรจะปลอบรุ้งสิ”“ทำไมฉันต้องปลอบเธอ รุ้

  • จะว้ากให้เธอรัก   ตอนที่ 80

    วันสอบวันสุดท้าย“ไงพวกแกทำได้กันไหมวะ”“อื้อได้” ฉันเอ่ยถามเพื่อน ๆ ของฉัน หลังจากแกจากห้องสอบแล้วใช่ค่ะวันนี้เป็นวันที่พวกฉันสอบวันสุดท้าย ตลอดอาทิตย์นี้ ฉันกับพี่พายุก็ไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่เพราะว่าพี่เขาก็อ่านหนังสือเตรียมสอบเหมือน แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็ทั้งโทรทั้งไลน์มาคุยกับฉันอยู่ดี"กลับเลยไหม ไหน ๆ ก็สอบเสร็จแล้ว”“พวกแกกลับก่อนเลย ฉันขอรอเฮียพายุก่อน เฮียเขาบอกให้รอ” ฉันตอบยัยพิ้งค์ พวกมันก็พยักหน้ารับก่อนที่จะเดินแยกออกไปขออัปเดตเรื่องราวของยัยพิ้งค์กับพี่วินหน่อยนะ ตอนนี้เขาสองคนเลิกกันแล้วละ สวนพี่วินก็พยายามตามง้อ แต่ยัยพิ้งค์ไม่ยอมคืนนี้ ฉันถามมันว่าทำไม มันบอกฉันว่า วันนั้นที่มันร้องไห้มันตั้งใจจะไปง้อพี่วิน เพราะพี่วินงอนนางอยู่ แต่พอเปิดประตูเข้าไปนางกลับโดนเซอร์ไพรส์ซะเองพี่วินนอนอยู่บนเตียงกับคู่หมั้นเสื้อผ้าไม่ได้ใส่ พี่วินก็พยายามจะอธิบาย แต่นางไม่ฟังวิ่งร้องไห้ออกมา จนในที่สุดนางก็ตัดสินใจบอกเลิกพี่วิน พี่วินตัดสินใจมาพูดคุยกับพวกฉัน ขอให้พวกฉันช่วยจนพวกฉันต้องบอกพี่วินไปตรง ๆ ว่าเรื่องนี้ช่วยอะไรไม่ได้ พี่วินผูกเองก็ต้องแก้เอง แล้วฉันยังบอกพี่วินอีกว่า คนอ

  • จะว้ากให้เธอรัก   ตอนที่ 79

    ผมนั่งมองคนที่นั่งนิ่งไม่ยอมขยับตั้งแต่รถเข้ามาจอดในบ้าน ตอน แรกก็เห็นว่ายิ้มออกแล้วไม่คิดว่าจะขนาดนี้ นั่งนิ่งเป็นหินเลย“ไปครับ ไปเจอครอบครัวเฮียได้แล้ว” ผมหันไปบอกคนที่ทำหน้าจะร้องไห้อยู่ ผมเลยเลือกที่จะลงรถแล้วลงไปเปิดประตูรถให้เธอก่อนที่จะจับมือเธอลงมาจากรถ“พวกท่านจะรักมนต์ เชื่อเฮียนะครับ” ผมบอกคนตัวเล็กอีกครั้ง“ไหน คนที่มั่นใจในตัวเองไปไหนแล้ว น้ำมนต์ที่ปากหมาคนนั้นอยู่ไหนครับ หืม” ผมแกล้งว่าให้คนตัวเล็กก่อนที่ผมจะได้ค้อนวงโตจากเธอ “ไปครับ” ผมยิ้มให้เธอก่อนจะจับมือเธอเดินเข้าไปในบ้าน ไม่รู้จะเกร็งอะไรขนาดนั้น ไม่ได้พามาฆ่าสักหน่อย“อ้าวมาแล้วเหรอตายุ”“ครับคุณพ่อ แล้วนี่คุณแม่กับคุณย่าไปไหนครับ” ผมถามเมื่อไม่เห็นท่านทั้งสองคน“เข้าครัวนะ ทำอาหารรับขวัญแฟนแก”“นี่น้ำมนต์ครับ มนต์นี่พ่อเฮีย”“สวัสดีค่ะคุณลุง”“เรียกพ่อเหมือนตายุเถอะหนูมนต์”“เอ่อ ค่ะ คุณพ่อ” ผมยิ้มออกมาเมื่อเธอยอมเรียกพ่อผมว่าพ่อ ส่วนพ่อก็มองผมด้วยสายตาที่รู้ทัน ผมก็มองคนตัวเล็กที่นั่งเกร็งไม่ยอมขยับ ไม่กล้าพูด น่าเอ็นดูจริง ๆ“อ้าวตายุมาแล้วเหรอ น้องล่ะ”“อยู่นี่ไงครับคุณแม่ มนต์นี่คุณย่ากับคุณแม่ของเฮียเอง”

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status