LOGINShare
ตอนที่14อย่าเผลอมีใจให้เขานะ
Last Updated:
2025-10-26 22:12:36
Latest chapter
จิ้งจอกอ่อนหัดขององค์ชายจอมโหด ตอนที่44เกือบ
ค่ำคืนนี้ดึกสงัดจนแทบได้ยินเสียงลมหายใจของผู้คนในวังหลวง เมื่อจิ้งจอกมิ่นหมิ่นวิ่งผ่านห้องพักของหยงเจี้ยนไปแล้ว ตลอดทางที่มันวิ่งผ่านไปยังห้องพำนักของม่านม่าน เงาร่างเล็กของมันเคลื่อนไหวเร็วเหมือนลม แม้ว่าหยงเจี้ยนจะยังคงอยู่ข้างหลัง แต่มิ่นหมิ่นก็ไม่แยแสและยังคงเร่งฝีเท้าของมันไปข้างหน้า“เจ้าหมาน้อย รอก่อนรอข้าก่อนจะไปไหน”เมื่อเข้าไปถึงประตูของห้องม่านม่าน มิ่นหมิ่นสะดุดหยุดยืนนิ่ง มันหันไปมองย้อนกลับไปยังทางที่จากมา สายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจและความน้อยใจ จิ้งจอกน้อยยืนอยู่ตรงประตูห้อง ขนแน่นเต็มหลังคล้ายแผ่ปีกออกมาเพียงรอเวลาจะเคลื่อนไหวทว่าเสียงของใครบางคนดังขึ้นในความมืด"เจ้าจะไปไหน เจ้าจิ้งจอกน้อย" เสียงหยงเจี้ยนที่เข้มขรึมดังขึ้นจากทางด้านหลัง มันทำให้มิ่นหมิ่นสะดุ้งเล็กน้อยและหันกลับไปมอง"ไม่นะ ห้ามไปทางนั้น!" เสียงของเขาดังออกมาด้วยความร้อนรน เมื่อเห็นจิ้งจอกน้อยกำลังจะเดินเข้าไปในห้องเขาภาวนาว่าไม่ให้ม่านๆ ตื่นมาตอนนี้ มิ่นหมิ่นหันกลับไปมองหยงเจี้ยนอีกครั้ง สีหน้ามีทั้งความเจ็บปวดและโกรธแค้น หันกลับมาเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ…. ฮึไม่ต้องตามมาเลย ทำไมท่านก็ทำเหมือนว่าข้า
จิ้งจอกอ่อนหัดขององค์ชายจอมโหด ตอนที่43จิ้งจอกน้อยของข้า
หลินหานที่ยังอุ้มจิ้งจอกน้อยมิ่นหมิ่นไว้ในอ้อมแขนเหลือบตามองหยงเจี้ยนแล้วรู้สึกคันปากขึ้นมา เขาเอียงคอเล็กน้อยเหมือนกำลังเลือกคำพูดก่อนจะพูดแกล้งๆ ออกไปฟังเหมือนหยอกเย้า"เรื่องอะไรข้าต้องฟังท่านด้วยเล่า ข้าเจอเจ้าจิ้งจอกน้อยนี่ก่อน"หยงเจี้ยนเงยหน้าขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ดวงตาคมกริบวาววับ"เจ้าจิ้งจอกน้อยตัวนี้เป็นของข้า ข้าเป็นเจ้าของ เจ้าอยากจะขโมยหรืออย่างไร"หลินหานหัวเราะเบาๆ แบบกวนๆ ตีหน้ายียวนเจตนายั่วให้โมโหกว่าเดิม"แล้วท่านไม่จรดพู่กันเขียนชื่อติดไว้หน่อยล่ะปล่อยให้มันเดินเพ่นพ่าน ข้าเห็นมันวิ่งออกมาตากลมหนาวร้องไห้เสียใจอยู่ตั้งนาน ถ้ามันเป็นของท่านจริง…เหตุใดท่านถึงไม่ดูแลมันให้ดี ทำมันเสียใจจนวิ่งหนีออกมาล่ะ"สีหน้าหยงเจี้ยนตึงเครียดขึ้นทันที ตอบเสียงต่ำและหงุดหงิดจนลืมยับยั้งอารมณ์"ข้าทำธุระสำคัญ คุยกับแขกสำคัญ จะว่างมาดูมันได้อย่างไรกัน"จิ้งจอกน้อยทำหน้าเศร้าเมื่อได้ยินคำว่า ….คนสำคัญหลินหานยกคิ้วขึ้นอย่างเอ็นดูกึ่งยั่ว เขายื่นหน้าเข้าใกล้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ตั้งใจแทงใจคนฟังให้สุด "อ๋อ เช่นนี้เอง มี คนอื่น ที่สำคัญมา ท่านก็เลยลืมเจ้าตัวน้อยสินะ พอเขากลับไปแล้วถึงนึก
จิ้งจอกอ่อนหัดขององค์ชายจอมโหด ตอนที่42ข้าบอกเจ้าแล้ว
หยงเจี้ยนยืนอยู่หน้าประตูห้องบรรทมของหยงฉี รออยู่อย่างนิ่งเงียบ ท่ามกลางความเงียบสงบของห้องนั้น แม้ภายนอกจะสงบ แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความคิดหลายๆ อย่างเสียงฝีเท้าของหยงฉีดังขึ้นจากด้านใน และในที่สุดประตูห้องก็เปิดออก หยงฉียิ้มให้กับหยงเจี้ยนขณะเดินออกมาจากห้อง“โอ่ เจ้า สี่ วันนี้ทำไมมาถึงที่นี่ ข้ากำลังให้หม่าซื่อหลินน้ำรังนกตุ่นร้อนไปที่ตำหนักเทียนฮวา” น้ำเสียงของเขามีความยินดี เหมือนว่าไม่ได้คาดหวังว่าจะมีใครมาเยี่ยมเยียนในวันนี้"ขอบพระทัยเสด็จพ่อลูกมานี่มีของสิ่งหนึ่งจะมอบให้ท่าน" หยงเจี้ยนรีบลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมยิ้ม ยกมือไปหยิบของที่เตรียมไว้มาวางบนโต๊ะตรงหน้าหยงฉี“ของสิ่งใดกัน” แม้ว่าภายนอกจะเป็นความสงบ แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยคำถามหยงฉีมองไปที่สิ่งที่ถูกวางลงบนโต๊ะ ดวงตาของเขาไม่แสดงออกชัดเจน แต่นิ้วมือของเขากลับยกขึ้นมาสัมผัสเบาๆ ที่คิ้วขาว ซึ่งขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะเอ่ยถามเสียงทุ้มสายตายังคงจับจ้องไปที่ของที่อยู่บนโต๊ะ ใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่ามีความสงสัย คิดไปถึงสิ่งที่อาจจะเป็น…อาจเป็นยาอายุวัฒนะ ที่เขาคาดการณ์ไว้
จิ้งจอกอ่อนหัดขององค์ชายจอมโหด ตอนที่41เรื่องดีดีกำลังจะมา
ห้องบรรทมของหยงฉีในค่ำนั้นขันทีหม่าซื่อหลินเดินเข้ามาด้วยท่าทีนอบน้อมอย่างที่สุด“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ หม่าซื่อหลินมาแล้ว”“อืมมมพอดีเลยตามสนมจางมาให้ข้าด้วย”“เอ่อๆๆ ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ สนมจางตอนนี้ร่างกายอ่อนแอเดินไหวพ่ะย่ะค่ะ”“เฮ้อ ข้าจำต้องทนให้พวกนางได้พักใช่ไหม”“ฝ่าบาทให้ซื่อหลินตามแม่นางน้อยม่านม่านดีไหม”“ไม่ต้องข้าจะนอนแล้ววันนี้นางเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” หม่าซื่อหลินกำลังจะหันหลังกลับ แล้วก็หันกลับมา"ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยได้ยินเรื่องหนึ่ง ซึ่งฝ่าบาทจะต้องถูกใจอย่างที่สุด" หม่าซื่อหลินพูดขึ้นเบาๆ ราวกระซิบ แต่เสียงของเขากลับสะท้อนในห้องกว้างของตำหนักหยงฉีอย่างชัดเจน ดวงตาของหม่าซื่อหลินเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความหวังหยงฉี ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย “เรื่องใดกัน?” น้ำเสียงของเขายังคงเต็มไปด้วยความสนใจ เขาไม่เคยเห็นหม่าซื่อหลินแสดงสีหน้าแบบนี้มาก่อนหม่าซื่อหลินกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เอ่อ... เรื่องยาอายุวัฒนะพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายสี่ทรงลงมือปรุงยาด้วยองค์เอง”คำพูดนี้ทำให้หยงฉีหยุดชะงัก ดวงตาของเขาค่อยๆ มาเป็นความสนใจที่ทวีคูณมากขึ้น เขามองไปที่หม่าซื่อหลินด้วยความตกใจและแ
จิ้งจอกอ่อนหัดขององค์ชายจอมโหด ตอนที่40เรื่องมหัศจรรย์
เมื่อทุกอย่างสงบลง ลำแสงสีแดงและสีดำที่แหวกว่ายกลางอากาศค่อยๆ สลายหายไป เหลือเพียงกลิ่นไหม้บางเบาในอากาศ เสียงลมหายใจของเหล่าทหารขันทีและนางกำนัลดังแผ่วก่อนกลายเป็นเสียงโห่ร้องโล่งใจ หลินหยูชูกระบี่ขึ้นเหนือศีรษะ แสงสีฟ้าสบายตาค่อยๆ จางหายไป ราวกับหมอกยามเช้าที่สลายตัวเมื่อแสงอาทิตย์ขึ้น"พิธีเสร็จสิ้นแล้ว…" หลินซินพึมพำ พัดในมือพับเก็บแนบลำตัว ส่วนหลินหานก็สะบัดมือปัดฝุ่นบนบ่า ยิ้มอย่างภาคภูมิใจที่ทุกอย่างคลี่คลายเหล่าขันทีนางกำนัลต่างพูดคุยถึงเรื่องการทำพิธีที่ผ่านมาด้วยความตื่นเต้น เสียงพึมพำสรรเสริญชื่อสามพี่น้องสามหลินดังทั่วลานหินเย็น พวกเขาทั้งสามก้าวออกมาประสานมือคารวะตรงหน้าฮ่องเต้หยงฉี ไท่จือหยงซิน และองค์ชายหยงเจี้ยนตามลำดับบรรยากาศคล้ายจะนิ่งเงียบอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่เสียงหัวเราะเบาๆ จะดังขึ้นจากทางด้านข้าง “ละครจบแล้วหรือ” หยงเจี้ยนถามด้วยนำเสียงเย้ยหยัน พลางยกมือประสานไว้ที่ท้ายทอยในท่าสบาย ดวงตาเปล่งประกายราวกับผู้ชมที่พอใจในฉากสุดท้ายของละครเรื่องหนึ่งหลินหยูเพียงยิ้มบางๆ ไม่พูดอะไร หลินซินถอนหายใจยาวราวกับเหนื่อยใจ แต่ยังไม่ทันที่ใครจะกล่าวต่อ เสียงของหลินหานก็ดัง
จิ้งจอกอ่อนหัดขององค์ชายจอมโหด ตอนที่39 มีคนเล่นก็ต้องมีคนดู
หลินหยูชูกระบี่ชูขึ้นเหนือศีรษะ อีกครั้งปลายกระบี่เปล่งแสงสีฟ้าอ่อนราวกับแสงดาว ลำแสงนั้นแตกกระจายออกเป็นวงกลมกว้าง ล้อมรอบทุกผู้คนไว้ภายในทั้งฮ่องเต้หยงฉี ม่านม่าน หยงเจี้ยน อี้จือ ไท่จือหยงซิน เหล่าองค์ชายและเหล่าสนม นางในและขันทีทุกคนต่างตกตะลึงชั่วขณะเมื่อเห็นม่านแสงสีฟ้าเคลื่อนตัวราวม่านหมอกใสที่คลุมลงมาเหนือศีรษะ“โอ้โห้ทำไมแปลกประหลาดเพียงนี้” เสียงขันทีน้อยคนหนึ่งพูดขึ้นดังๆ อย่างไม่ระวังกิริยาอากาศรอบตัวเย็นลงทันที คล้ายมีพลังบางอย่างสั่นสะเทือนอยู่ใต้พื้นหินอ่อน เสียงของหลินชินและหลินหานเริ่มท่องตามทำนองมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ประสานกันเป็นคลื่นเสียงก้องกังวานไปทั่วลานกว้างจนเกิดแรงลมวนขึ้นกลางอากาศ พัดใบไม้กิ่งไม้ปลิวว่อนเหล่าสนมพากันร้องอุทานเบาๆ หลายคนกุมมือกันแน่นด้วยความกลัว ไท่จือหยงซินขมวดคิ้วจับมืออี้จือแน่น สายตาจับจ้องภาพเบื้องหน้าไม่กะพริบ“ไม่ต้องกลัวข้าจะปกป้องเจ้าเอง” หยงซินกะซิบกับอี้จือเบาๆ อี้จือแค่ไม่ขยับตัวออกจากการเกาะกุมปล่อยให้หยงซินกำมืออยู่อย่างนั้นทว่าเพียงผู้เดียวที่ไม่หวั่นไหวคือองค์ชายสี่หยงเจี้ยนเขายืนกอดอกพิงเสา สายตาเย็นชาสงบนิ่งเหมือนผู้ชมที่มองกา
You may also like
ชะตารัก จอมมารไร้บัลลังก์
rasita_suin749 viewsสวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ
rasita_suin934 viewsปาวกะ เทพแห่งไฟ
รัญดา546 viewsเมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline808 views5/B สุสานมรณะ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก359 views5/B เมืองร้างต้องคำสาปที่หายสาปสูญ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก480 viewsอภินิหารหมูน้อยตกสวรรค์
橙花1.2K views5/B ปราสาทต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก367 views
