หยงเจี้ยนก้าวเข้าไปข้างหน้า“ไปลากตัวนางจิ้งจอกม่านม่านนั่นมาจากคุกหลวง ข้าจะไต่สวนนางเอง” คำพูดที่ทั้งโกรธและเจ็บแค้นเพียงอึดใจเดียว องครักษ์ก็พาม่านม่านมาที่หน้าหยงเจี้ยน ม่านม่านหรือมิ่นหมิ่นถูกบังคับให้คุกเข่าตรงหน้าเขา ใบหน้าโศกเศร้าแม้มีเห็นน้ำตาที่รินไหลลงมาอย่างเงียบๆ แต่ยังคงอยู่เลยไม่ขัดขืนหยงเจี้ยนมองม่านม่านอย่างไม่สบอารมณ์ เอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก“เจ้ามีอะไรจะแก้ตัวไหม นางจิ้งจอก”มิ่นหมิ่นกัดฟันแน่น เงยหน้าขึ้นมองหยงเจี้ยนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด“ใจของไท่จือคิดแบบไหน ข้าไม่อาจคาดเดาหรือเปลี่ยนใจไท่จือได้...แต่ข้าแค่จะบอกว่า ข้าไม่ได้ทำ ทุกอย่างที่ผ่านมาเป็นข้าที่ถูกใส่ความ” เสียงของมิ่นหมิ่นสั่นเล็กน้อย อาภรณ์เปื้อนฝุ่นขะมุกขะมอมความจริงในใจของมิ่นหมิ่นนั้นหนักหน่วงยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เมื่อคิดถึงเหตุผลที่ทำให้ยังคงไม่หนีจากที่นี่ทั้งที่สามารถออกจากวังไปได้ตั้งแต่ต้น แต่นางยังคงเชื่อว่า จะสามารถเปลี่ยนใจหยงเจี้ยนได้สักวันหนึ่งแม้จะเจ็บปวดสักเท่าไรก็ยังคงยึดมั่นในความรักที่มีให้เขาหยงเจี้ยนได้แต่หัวเราะในลำคอ มือของเขาเลื่อนขึ้นจับที่ขมับก่อนจะ
Terakhir Diperbarui : 2025-10-13
Masuk
