Share

บทที่ 8

Author: wmtawisa9a
last update Last Updated: 2025-04-09 20:14:30

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์ พวกยมทูตก็มารับสัญญาการต่ออายุจากฉันไป ใครบอกว่ายมทูตต้องใส่ผ้าคลุมสีดำถือเคียวมาค๊อกประตูเอาวิญญาณไปกันนะ ที่ฉันเจอมีแต่หนุ่มหล่อมาดธุรกิจมารับสัญญาจากฉันไปโดยที่ไม่ลืมจะแจกนามบัตรยมทูตให้กับฉันอีกด้วย

‘สนใจทำสัญญากับยมทูตเขต1 ติดต่อได้ที่เบอร์ xxx และปรโลกสาขา 1 แถมฟรีไก่ทอด 1 ถัง’

“ทำงานกันเป็นทีมดีนะ ยมทูตพวกนี้”

“ใครมาหรอคะ”

จีราญาเอ่ยถามฉันในขณะที่ตัวเธอก็กำลังจัดเตรียมโต๊ะอาหารเช้าต้อนรับอทินซึ่งกำลังจะไปจัดงานโฆษณารถยนต์ของฉันด้วย ทั้งที่บอกว่าไม่ต้องทำ เธอก็ไม่ยอมฟัง ยัยเด็กเอาแต่ใจเอ้ย

“พวกยมทูตน่ะ แต่เธอไม่เห็นพวกเขาหรอก ถ้าตายไปแล้วก็อีกเรื่อง”

“นี่ยูโรตายไปแล้วหรอคะเนี่ย”

“เธออยากโดนฉันลบความทรงจำมากใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวจัดให้เลย ชักเอาใหญ่แล้วนะ”

“อย่านะคะ ความทรงจำที่ไม่มีคุณ ฉันไม่เอาหรอกค่ะ ไม่ล้อแล้วก็ได้”

“งั้นสัญญามาว่าจะไม่บอกใครเรื่องฉัน”

“ถึงบอกใครไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอกค่ะ อีกอย่างคุณไม่เคยบอกฉันเลยว่าคุณเป็นใคร”

“ถ้าฉันบอกแล้วมันจะเปลี่ยนอะไรได้”

“ฉันก็ได้รู้จักคุณมากขึ้น”

“ไม่จำเป็นต้องรู้จักฉันมากขึ้นหรอก เธอเป็นอิสระแล้ว ที่เหลือก็แค่ให้พ่อของเธอหาหนอนบ่อนไส้ในบริษัทให้เจอ ส่วนเรื่องอทินเธอไม่ต้องช่วยฉันแล้วก็ได้”

“ทำไมล่ะคะ อยู่ๆคุณเป็นอะไรไป”

แค่รู้สึกว่ามันแปลกๆไป....

“ฉันแค่รู้สึกว่าเธอไม่ต้องทำแล้วมันก็เท่านั้น”

“โกหก คุณเป็นอะไรกันแน่-”

“ งั้นฉันจะพูดตรงๆก็ได้ เธอกำลังชอบฉันใช่ไหม”

ทันทีที่ฉันตัดสินใจถามออกไป จีราญาก็ชะงักลงดื้อๆ เธอมีอาการล่นลานอย่างเห็นได้ชัด

“มะ...ไม่ใช่นะคะ”

“แล้วทำไมต้องหลบตาฉันด้วย”

“ฉันไม่ได้ชอบคุณ...”

“แล้วทำไมต้องเสียงสั่น”

“ฉันไม่ได้...”

“หยุดโกหกเถอะ เธอชอบฉัน ”

ยูโรไล่ต้อนอีกฝ่ายที่เบือนหน้าหนีตนก่อนจะใช้ฝ่ามือดันผนังห้องเอาไว้ไม่ให้จีราญาหันหน้าหนีไปไหนได้อีก

“ทำไมคุณต้องบังคับให้ฉันพูดด้วย”

“เพราะว่าถ้าเธอชอบฉัน ฉันคงต้องให้เธอไป ก่อนมันจะสายไปกว่านี้ ”

“แล้วทำไมฉันถึงชอบคุณไม่ได้ ”

“ เพราะมันไม่มีเหตุผลน่ะสิ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ”

“ แล้วคุณมาทำดีกับฉันทำไม.... ”

“ถ้าจะพลักไสกันแบบนี้... คุณมาช่วยฉันไว้ทำไมคะ....ทำไมถึงทำเหมือนว่า...ฉันมีค่า ”

"....ทำให้ฉันคิดไปเอง....ว่าฉันพิเศษ”

“ฉัน....”

“ฉันเกลียดคุณค่ะ ฉันเกลียดคุณที่สุดเลย! แบบนี้พอใจแล้วใช่ไหมคะ ฝากบอกคุณอทินด้วยว่าฉันอยู่ทานข้าวด้วยไม่ได้แล้ว...”

พูดจบฉันก็โดนคนร่างบางผลักออกพลางวิ่งร้องไห้ออกไปทันที ทำไมเธอดูเปราะบางจังนะ เผลอแปปเดียวก็ทำให้หัวใจเป็นรอยขึ้นมาแล้วสิ...ใช้ไม่ได้เลยนะฉันน่ะ....

“งานวันนี้มีอะไรไม่พอใจรึเปล่าครับ”

“ไม่นี่คะ มันดีมากเลย”

“จริงหรอครับ แล้วทำไมคุณถึงดูเศร้าจังเลยล่ะ”

อทินมองตามใบหน้าของยูโรซึ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกก่อนจะหาตัวช่วยอย่างรันเวย์มาแทน

“อ่ะ นั่นรันเวย์นี่คะ”

“ครับ เขาก็อยู่ตรงนั้นมาตลอดนั่นล่ะ”

“เอ่อ จริงสิคะ คุณกับพายอาร์เป็นยังไงกันบ้างคะ”

ฉันรีบยิงคำถามใส่เขาทันที เพราะอทินจ้องจะจับผิดฉันอยู่ตลอด ถ้าเขาไม่ทำงานด้านออกแบบ ฉันก็คิดว่าเขาน่าจะไปได้ดีกับอาชีพนักสืบนะ

“เธอก็เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีครับ”

“อ่า เพื่อนร่วมงาน...”

“คุณยูโรช่วยมาดูรูปตรงนี้หน่อยสิคะ คุณคิดว่ามันโอเครึยัง”

พูดถึงก็เดินมาพอดี คนร่างสูง นัยต์ตาหวาน สวมชุดพนักงานขายที่ต้องทำเวลาตามคอนเซ็ปที่อทินวางไว้ให้

“ค่ะ ฉันคิดว่ามันโอเคแล้วนะคะ ทุกคนวันนี้ทำดีมากค่ะ พักกองได้”

เนื่องจากมันเป็นการโฆษณาชุดใหญ่ฉันก็เลยจ้างทีมงานมืออาชีพมาทั้งเซ็ต แน่นอนว่าทั้งหมดนี่ก็เพื่อให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันมากยิ่งขึ้น

“รินคุ นายทำอะไรซักอย่างสิ”

ฉันแอบกระซิบกระซาบคนร่างสูงซึ่งก็มาเป็นนายแบบโฆษณาในครั้งนี้ด้วยเช่นกัน เขาทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะดีดนิ้วหนึ่งทีทำให้เสาไฟที่เป็นเหล็กล้มลงมาจะทับตัวพายอาร์จนอทินที่อยู่แถวนั้นพอดีต้องรีบวิ่งเข้าไปรับเอาไว้แทน

“แบบนี้เป็นไง ซีนโรแมนติก”

“โรแมนติกกับผีสิ อทินเขาเจ็บตัวไม่ใช่เหรอ”

“แหม เพื่อความรัก มันก็ต้องมีเจ็บตัวกันบ้างสิ ยันบ๊อง”

“คิดได้แต่เรื่องใช้กำลังสินะนายน่ะ”

“อย่าเพิ่งเอาแต่ว่า ดูนั่นก่อน”

พูดจบรินคุก็หันหน้าคนร่างบางไปทางพวกเขาทันที

“เจ็บมากไหมคะ! เพราะฉันแท้ๆ เลย”

“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เจ็บเลย โอ๊ย!”

“ค่อยๆ ลุกนะคะ ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล”

พายอาร์ค่อยๆช่วยพยุงอทินขึ้นก่อนที่ทีมงานแถวนั้นจะรีบวิ่งเข้ามาช่วยเหลือพวกเขาด้วยเช่นกัน

“เห็นไหมล่ะ มันโอเค”

“พวกพระเจ้าหัวรุนแรง คิดได้แค่นี้สินะครับ”

รันเวย์! เขามาอยู่ข้างหลังพวกเราตั้งแต่เมื่อไร....

“นี่จิ้งจอกอ่อนไหวง่ายอย่างแกยังอยู่ดีอีกเหรอเนี่ย เธอไม่รำคาญบ้างรึไง ถ้าเธอโอเค ฉันเผามันแทนได้นะ เห็นแล้วมันขัดตา”

“หยุดเลยรินคุ เขาไม่ได้จะทำร้ายเราก่อนซะหน่อย ถ้านายทำเขา นายก็เป็นฝ่ายผิดนะ”

“นี่เธอเข้าข้างมันเหรอยูโร”

“พูดจาอวดดีได้ตลอดเลยนะครับ ทั้งที่ยังไม่ได้เป็นพระเจ้าเลยแท้ๆ ”

“อยากตายจริงๆ สินะ”

“หยุดเลยทั้งคู่นั้นแหละ ฉันขอสั่งให้พวกนายหยุดทะเลาะกัน แล้วคุมทีมงานที่นี่ด้วย ฉันจะพาพวกเขาไปหาหมอ”

“นี่เธอสั่งฉันอีกแล้วนะยูโร! ถึงไอ้จิ้งจกนี่จะฟังเธอ แต่ฉันไม่ฟังหรอกน่า นี่ได้ยินไหมเนี่ย”

“เธอเดินไปไกลแล้วครับ อีกอย่างผมเป็นจิ้งจอกไม่ใช่จิ้งจกนะ!”

“หนอยแน่ะ ไอ้ลูกหมาแกจะยังไงกับฉันห๊ะ”

“แกนั่นล่ะ อยากโดนหมากัดมากสินะ!”

หลังจากนั้นประมาณ 15 นาทีได้ ฉันก็พาอทินไปถึงโรงพยาบาลได้สำเร็จพร้อมกับพายอาร์ซึ่งมีอาการเป็นกังวลสุดๆ

“ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณอทินเขาต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน มันไม่ใช่ความผิดของคุณเลยค่ะ”

เพราะมันเป็นความผิดของรินคุต่างหากล่ะ!

“แต่สาเหตุมันมาจากฉันนะคะ”

“อย่าคิดมากเลยค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุนี่น่า”

“แต่ว่า...”

“ถ้าคุณยังรู้สึกไม่ดีอยู่ล่ะก็ ฉันมีทางแก้ให้นะคะ”

“อะไรคะ”

“รับผิดชอบคุณอทินสิคะ”

“คะ?”

“ถือว่าดูแลเขาในระหว่างที่เข้าเฝือกแขนอยู่ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณยังรู้สึกผิดอยู่อ่ะนะ”

“จะดีเหรอคะ”

“ดีสิคะ ถ้าเป็นแฟนกันด้วยจะดีมากเลย”

“เมื่อกี้คุณยูโรว่าอะไรนะคะ”

แย่ล่ะสิ...ดันหลุดปากซะได้...

“เอ่อ คือว่า...”

“พายอาร์นี่เธอ ยอมโพล่หัวมาแล้วงั้นเหรอ!”

ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ ที่คนร่างบางลืมคำพูดของฉันไปแล้ว แต่ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันกลับกลายเป็นคนที่บอกกับฉันว่า เธอเกลียดผู้หญิงที่ชื่อพายอาร์เป็นที่สุด ผู้หญิงที่ทำให้พี่ชายของเธอต้องนอนร้องไห้

“น้องเมล์...”

“ฉันไม่ใช่น้องคุณ!”
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 143

    “ก็ไม่แน่ ถ้าไม่อยากให้ฉันขายก็ทำตัวดีๆ ”“อุ๊บ...ฮ่าฮ่าฮ่า โอเคค่ะฉันจะทำตัวดีๆเพื่อไม่ให้คุณขายฉันก็ได้ แต่แย่หน่อยนะคะ ฉันไม่มีความคิดจะไปเผ่าของคุณเลยสักนิด เพราะงั้นขอตัวก่อน”“เดี๋ยว!”“อะไรอีกล่ะคะ”“ฉันจะนำทางไปเอง”เปลี่ยนใจแล้วเหรอ อะไรกันจะเป็นคนดีก็ทำได้นี่น่า“ขอบคุณค่ะ”“เห็นแก่ที่เป็น

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 142

    “ขี้โวยวายไปได้ถ้ารักษาทันก็ไม่ตายหรอกน่า”นี่มันคำพูดของคนที่เพิ่งจะแทงลำคอของฉันรึไง...เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย“ก็อย่างพวกที่มาจากนอกโลกอะไรนั่นไง ถึงตายไปก็ฟื้นขึ้นมาอีก พวกขี้โกงนั่นตายๆไปให้หมดก็ดี ทำตัวเป็นผู้กล้าผู้ประสบความสำเร็จกันไปได้ แค่ได้เกิดใหม่ก็วิเศษวิโสนักรึไง จะข่มใครเขายังไงก็ได้ส

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 141

    “ฉันไม่เห็นจะเข้าใจสักนิดเลยค่ะ!”“งั้นพวกเราก็จะไปด้วย”“ไม่ได้สิครับ พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไปไหนมาไหนตามใจชอบได้สักหน่อย คนที่สามารถทำแบบนั้นได้ก็มีแต่พระเจ้าเท่านั้นล่ะครับ ถ้าฝืนมากไปล่ะก็อาจถูกกลืนตัวตนแล้วกลายเป็นคนของโลกนั้นไปเลยก็ได้นะครับ”“เอ๋ แล้วจะให้พวกเรานั่งรอเธออยู่ที่นี่กับคุณรึไง

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 140

    “ระดับค่าพลังไม่คงที่ ทำการเริ่มปรับระดับในอีก สาม สอง หนึ่ง!”ตุบ!“กรร!!”“แย่ล่ะสิ ดันลืมไปว่าถ้าจำกัดพลังของท่านยูโร ฟานก็หลุดจากการรวบรัด”“วินเลซ! ปล่อยฉัน! ฉันจะช่วยคุณเอง”“ไม่ไหวหรอก ถ้าคุณอยู่ในโหมดบ้าคลั่งแบบเขาก็น่าจะอีกเรื่องนึง แต่นั่นก็ไม่ต่างอะไรนักหรอก เพราะคุณก็ควบตัวเองไม่ได้อยู่ด

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 139

    “มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของผมนี่น่า ผมสนแค่เด็กคนนี้เท่านั้นล่ะ ค่าพลังงานมหาศาลขนาดนี้ไม่ได้มีมาถึงมือผมบ่อยๆสักหน่อย...”วินเลชยังคงจับจ้องไปยังเด็กทารกน้อยซึ่งทำหน้าไม่พอใจใส่เขาอย่างมากก่อนที่เธอจะเร่งพลังมากขึ้นไปอีกทำให้เจ้าตัวกักตุนพลังของเขาเริ่มเกิดอาการรวนขึ้นมาดื้อๆ“หึหึหึ คุณนี่วิเศษสมกับที่

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 138

    “ก็อย่างที่ว่ามา คุณยูโร ชิยูอิน คือคุณอย่างนั้นสินะครับ”หลังจากนั้นประมาณสามสัปดาห์ผ่านมาได้ก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้นมากับฉัน อย่าว่าแต่ฉันจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยพวกเขาก็ด้วย ร่างกายของฉันมันเกิดร่วนจนกลายเป็นภาวะเข้าขั้นวิกฤต เดี๋ยวก็เปลี่ยนร่างกลายเป็นเด็กสาว เดี๋ยวก็กลายเป็นร่างผู้ใหญ่แล

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 137

    “หมายความว่าถ้าพลังไม่คงที่หรือมีอัตราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆก็ต้องจำกัดพลัง ไม่สิต้องเกิดใหม่อีกเรื่อยๆเลยเหรอคะ”“ถูกต้องตามนั้น เว้นแต่จะยอมถูกดูดพลังไปอ่านะ แต่ถึงยังไงถ้าเป็นพวกหายากแบบเธอล่ะก็ถึงให้ไปเดี๋ยวก็เพิ่มกลับมาอีกอยู่ดี เปลี่ยนไปเรื่อยๆถ้าคงที่เดี๋ยวก็หยุดเองล่ะ”“อย่าพูดเหมือนกับว่าเป็นเรื่

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 136

    “กะ ก็ตามที่พูด...”“ไม่ใช่เรื่องนั้น”“แล้วเรื่องอะไรกันคะ”“คิดถึงกันบ้างรึเปล่า”“คิดถึง…เหรอคะ? ”ฉันจ้องใบหน้าสวยซึ่งเท้าคางมองฉันอย่างไม่วางตาทำเอาฉันทำตัวไม่ถูกและหลบสายตาเธออย่างสู้ไม่ได้ ทำไมฉันถึงมักจะแพ้สายตาให้กับเธอกันนะ...“ใช่ คิดถึงกันไหม นั่นล่ะสิ่งที่ฉันอยากรู้”“อื้ม...คิดถึง...ก็

  • จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวแทนของพระเจ้า   บทที่ 135

    อวดดี? เธอเป็นใครถึงกล้าพูดคำนั้นกับฉันกันนะ ดูๆไปแล้วก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ไม่แน่ว่าเธออาจจะตำแหน่งสูงกว่าฉันก็เป็นได้“จะรังแกล้งคนที่ตำแหน่งต่ำกว่าเหรอคะ หึ ฉันว่าแล้วว่าพวกคุณมันนิสัยเสียจริงๆด้วย”“กลับมาพูดภาษาเดิมได้แล้วสิเนี่ย ฉันแค่กระตุ้นนิดๆหน่อยๆ ก็เริ่มจะจำได้แล้วเหรอ นี่ก็หมายค

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status