"ไวไฟเหมือนกันนะเนี่ยนายแว่น แต่เสียใจย่ะอย่างนายก็แค่ของเล่นของฉัน" แพรนลินพูดออกไปก็เดินไปที่ประตูห้อง
"เชิญออกไปค่ะ ฉันเล่นจบแล้ว" แพรนลินเอ่ยออกไป
ลีโอก็เดินออกมาทันที เพราะรู้สึกเสียหน้าที่ถูกล้อเล่นแบบนี้
"ต่อไปก็พูดจาให้มันน่าฟังหน่อยนะคะ จะได้ไม่ต้องอายอีก" แพรนลินบอกไปก็ปิดประตูใส่หน้าลีโอทันที คนอะไรพูดจาไม่เข้าหูแถมยังพูดแดกดันอยู่นั่นแหละ เจอฤทธิ์เธอเข้าไปสมควรละ แพรนลินคิดในใจ ก่อนจะขนของที่เรื่อยราดเมื่อกี้ไปเก็บ
ลีโอที่อยู่ด้านนอกก็สบทบทออกมาอย่างระบายอารมณ์
“ใครกันแน่ที่จะเป็นของเล่น” ลีโอคิดไปอย่างมาดมั่นก็เดินกลับไปขึ้นลิฟท์เพื่อไปยังห้องของตัวเอง
"โทนี่ ต่อไปถ้าเจอแพรนลินอีกนายห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด หวังว่านายคงเข้าใจที่ฉันบอกนะ"ลีโอพูดออกไป เมื่อกับเข้ามาในห้องแล้วเจอลูกน้องนั่งอยู่พอดี
"อ่อ ครับนายน้อย" โทนี่เอ่ยออกไปเพราะแค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่า นายน้อยของเขาสนใจแพรนลินแน่นอน
"ของเล่นชิ้นนี้ ถ้าฉันไม่ปล่อยใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์" ลีโอพูดออกไปแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็น
จากนั้นก็ถึงเวลาเดินทางไปเชียงราย ตลอดเวลาที่รอขึ้นเครื่องจนกระทั่งลงเครื่องแพรนลินก็ไม่พูดอะไรกับลีโอสักนิด แต่ก็พูดกับคนในชมรมตามปกติ
"ไหนแกบอกสนใจเขาไง แล้วทำไมแกไม่คุยกับเขาล่ะ" ริต้าเอ่ยถามเพื่อนเมื่ออยู่ในห้องพักที่ทางโรงเรียนของที่นี่จัดให้
"ฉันว่าเขาแปลกอ่ะ เขาเหมือนไม่ได้เป็นคนเนิร์ดๆหรือเฉยๆแบบที่เราคิดอ่ะ" แพรนลินบอกออกไป เพราะเธอนั่งคิดนอนคิดมาหลายวันแล้ว หลังจากนึกถึงคำพูดและการกระทำของเขาในวันนั้น
"คิดมากไปรึเปล่าแก มันไม่ใช่ละครนะยะ" ริต้าบอกออกไป
"ช่างเถอะ ฉันคงคิดมากไปจริงๆ เราออกไปช่วยข้างนอกกันเถอะ" แพรนลินพูดออกไปก็ชวนเพื่อนสาวออกไปข้างนอก
"อ้าวริต้ามาพอดี ช่วยพี่ทาสีตรงหน้าต่างหน่อยสิ" อาเทอร์เอ่ยบอกออกไปเพราะต้องการให้เพื่อนของเขาได้คุยกับแพรนลิน เพราะสังเกตมาตั้งแต่ขึ้นเครื่องแล้ว
"เดี๋ยวแพรไปด้วยค่ะ" แพรนลินเอ่ยบอก
"เดี๋ยวแพรช่วยลีโอตรงนี้แหละ ตรงนั้นเดี๋ยวพี่กับริต้าจัดการเอง" อาเทอร์เอ่ยบอกก็พาริต้าออกไปโดยไม่รอให้แพรนลินตอบเลยสักนิด
"พี่อาเทอร์คะ" แพรนลินเรียกตามทั้งสองที่เดินออกไป
"ไม่อยากคุยกับพี่ ก็ไปทำที่อื่นก็ได้นะ" ลีโอพูดออกไปก็ทาสีต่อ
"เปล่าสักหน่อย แพรแค่ไม่รู้จะพูดอะไร" แพรนลินเอ่ยออกมา เพราะวันนั้นเธอก็เล่นแรงไปจริงๆแถมยังพูดไม่ดีอีก
"กริ๊งๆ" พอจะพูดต่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น ก่อนจะมองแล้วกดรับด้วยรอยยิ้มเพราะดีใจที่พาทิศโทรวิดิโอคลอมาหาเธอ
"นึกว่าจะลืมแพรแล้วนะคะเนี่ย" แพรนลินกรอกเสียงหวานลงไปอย่างงอนๆ
"ไม่ลืมหรอกน่ายัยแสบ พอดีพี่ยุ่งๆเลยไม่ได้โทรหาเราเลย พี่ไม่อยู่เหงาล่ะสิ" พาทิศเอ่ยบอกน้องสาวนอกไส้ที่เขารักแบบน้องสาวแท้ๆ
"เหงามากเลยค่ะ เวลาแพรเมาก็ไม่มีใครไปรับ เวลาแพรหิวข้าวก็ไม่มีใครพาไปกิน เวลามีผู้ชายมาจีบก็ไม่มีใครมาหวง " แพรนลินเอ่ยออกแบบอ้อนๆ ไปพร้อมกับพูดจิกชายที่อยู่ด้านข้างเบาๆ
"พูดซะเวอร์เลยนะเรา พี่มาแค่สองปีเองเดี๋ยวก็เจอกันแล้ว" พาทิศเอ่ยบอกน้องสาวไป
"ไม่รู้แหละ ยังไงแพรจะบินไปหาพี่พิทให้ได้เลย รอปิดเทอมก่อนเถอะ" แพรนลินพูดออกไปก็ทำหน้าใส่กล้องอย่างน่ารัก
"พี่ต้องไปแล้วเดี๋ยวพี่โทรหาเราใหม่นะ คิดถึงนะยัยแสบ" พาทิศเอ่ยบอกก็กดวางสายไป
ส่วนลีโอที่ได้ยินก็เข้าใจว่า แพรนลินมีแฟนแล้วจึงเอ่ยถามเธอ
"แพรมีแฟนแล้วเหรอ" ลีโอถามออกไปแล้วทาสีไปด้วย
"ทำไมคะ คนสวยๆแบบแพรไม่มีแฟนสิคะแปลก" แพรนลินไม่ตอบตรงๆแต่ตอบอ้อมๆไป แพรนลินก็มองเขาอยู่ก็เงียบ ก่อนจะบอกว่า
"แพรช่วยนะคะจะได้เสร็จไวๆ" แพรนลินพูดออกไปก็เริ่มทาสีอย่างขมักเขม้น จากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันทาสีโดยที่ต่างคนต่างไม่พูดอะไรใส่กัน
จนกระทั่งตอนเย็นๆ ทางผู้ใหญ่บ้านก็ทำอาหารมาเลี้ยงเพื่อตอบแทนในการมาช่วยซ่อมแซมโรงเรียนและมอบเงินการศึกษาให้
"เห้ย แพรระวัง" ริต้าเอ่ยออกมาเมื่อเห็นโคมไฟที่จุดอยู่บนต้นไม้หล่นลงมาใส่เพื่อนสาว แพรนลินก็ตกใจจนก้าวขาไม่ทันได้แต่หลับตาแน่น ลีโอที่อยู่ใกล้ๆก็พุ่งเขามาผลักแพรนลินออกไปจนล้มไปด้วยกัน
"โอ๊ย" แพรนลินร้องออกมา เมื่อล้มลงพื้นพร้อมกับร่างหนา
"เป็นอะไรรึเปล่า" ลีโอเอ่ยถามก่อนจะมองหน้าแพรนลินอย่างเป็นห่วง
"ไม่ ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณนะคะ" แพรนลินบอกออกไปตะกุกตะกัก
"ยัยแพร " ริต้ารีบเข้ามาหาเพื่อน ส่วนคนอื่นๆก็ต่างพากันมองอย่างเป็นห่วง ลีโอจึงปล่อยแขนของตัวเองที่โอบกอดร่างบางออกเบาๆแล้วลุกขึ้นพร้อมกับช่วยพยุงร่างบางขึ้น
"เท่ห์ไปเลยค่ะพี่ลีโอ" ริต้าเอ่ยบอกแล้วเข้าไปช่วยประคองเพื่อนสาว
"ริต้าพาแพรไปพักก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเอง" ลีโอเอ่ยบอก ก่อนจะเก็บโคมไฟอันใหญ่ที่หล่นลงมา
แพรนลินก็มองสบตากับลีโอก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนสาว
"เกิดอะไรขึ้นวะ" อาเทอร์ที่เข้ามาทีหลังจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงเอ่ยถามเพื่อน
"โคมไฟหล่นลงมาน่ะ ไม่มีอะไร" ลีโอบอกไปก็เอาน้ำราดโคมไฟที่ไหม้อยู่ให้ดับลง
ด้านแพรนลินพอเข้ามาในห้องก็เหม่อลอย นึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ แล้วรู้สึกประทับใจลีโลที่ช่วยเธอไว้
"ยัยแพร แกโอเคไหมเนี่ย" ริต้าเอ่ยถามเพราะเพื่อนสาวดูแปลกๆ
"อืมโอเค แกฉันว่าฉันชอบนายเฉิ่มนี่แล้วอ่ะ" แพรนลินเอ่ยบอกเพื่อนสาว
"เห้ยยัยแพร แค่เขาช่วยแกแค่นี้ แกชอบเขาเลยเหรอ" ริต้าเอ่ยถามอย่างตกใจ
"ไม่รู้แหละ ฉันจะเป็นแฟนกับนายลีโอนี่ให้ได้แกคอยดูละกัน" แพรนลินพูดออกไปอย่างมาดมั่น
"ยัยแพรนั่นไม่ใช่สเปคแกเลยนะ นั่นฝรั่งนะแถมยังแต่งตัวเฉิ่มมากๆอีกด้วย " ริต้าเอ่ยเตือนสติเพื่อนสาวอีกครั้ง เพราะมันตรงข้ามกับสเปคที่แพรนลินตั้งไว้ทุกอย่าง หล่อ รวย สมาร์ท ใจสปอร์ต แต่ลีโอแทบต่างกันอย่างลิบลับไหนจะไฝใหญ่ๆบนหน้าอีก
"ช่างสิ ฉันอยากจะลองของนอกบ้าง แกจะไม่ให้ฉันลองก่อนหรือไง" แพรนลินเอ่ยบอกเพื่อนสาว
"เออๆ แกจะเอาก็เอา เดี๋ยวฉันจะคอยเป็นทัพเสริมให้แกเองก็ได้" ริต้าบอกออกไปเพราะคงเปลี่ยนความคิดของเพื่อนไม่ได้
"น่ารักที่สุดเลย เพื่อนใครเนี่ย" แพรนลินก็เข้าไปอ้อนเพื่อนสาวอย่างน่ารัก
"อย่างลองของนอกดีนัก เดี๋ยวแกจะรู้สึก ซิงๆแบบแกตายแน่ยัยแพร" ริต้าเอ่ยแซวออกไป
"ฉันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสักหน่อยย่ะ แต่ถ้าเขาไม่ขัดขืนฉันก็พร้อมจะสนอง ฮ่าๆ" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างล้อเล่นจนโดนเพื่อนสาวตี
"ให้มันน้อยๆหน่อยย่ะ ลดลิมิตความแรดของแกลงมาหน่อยนะคะเพื่อน " ริต้าเอ่ยออกไปอย่างอดไม่ได้
5 ปีผ่านไปด้านอาเทอร์ก็กำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน จนกระทั่งจีด้าเดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังโมโห"พี่อาเทอร์ ไหนบอกว่าจีด้าจะไม่ท้องแล้วไงคะ แล้วนี่มันอะไร ไหนพี่บอกจะไปทำหมันไง" จีด้ามาถึงก็โวยวายใส่อาเทอร์ลั่น ที่โกหกเธอเรื่องที่ทำหมันจนเธอท้องลูกคนที่4"อ่อพี่ลืมน่ะ ไหนๆก็มีแล้วก็ไม่เป็นไรน่า ลูกเราจะได้มีน้องเยอะๆไง สัญญาว่ารอบนี้จะไปทำหมันแล้วจริงๆ" อาเทอร์บอกออกไป แล้วแอบดีใจที่จีด้าท้องลูกคนที่4ให้เขาจนได้ เขาอุตส่าห์ขยันทำเชียวนะ"แต่จีด้าต้องไปดูงานที่สิงคโปร์ตั้งสามเดือน มาท้องแบบนี้จีด้าจะไปได้ยังไงล่ะคะ" จีด้าบอกออกไป เพราะเธอทำงานวิจัยยามากว่าห้าเดือน แต่ต้องมาท้องแบบนี้เธอจะไปได้ยังไง"ก็ไม่ต้องไปสิ ตั้งสามเดือนจะไปให้ลำบากทำไม จีด้าก็ห่วงลูกเราบ้างสิเดี๋ยวแท้งไปจะทำยังไง" อาทอร์เอ่ยออกไปอย่างชอบใจ เพราะจีด้าเวลาท้องเธอมักจะขาดเขาไม่ได้ ยิ่งเขารู้ว่าเธอทำวิจัยแล้วจะได้ไปสิงคโปร์ เขาก็เร่งปั้มลูกคนที่4มาขัดขวางทันที ห่างกันแค่วันเดียวเขาก็คิดถึงแล้ว แต่นี่ไปสามเดือนเขาไม่มีวันยอมอาเทอร์คิดในใจ"แผนพี่ใช่ไหม คนบ้า" จีด้าเข้าไปตีอกของอาเทอร์อย่างอดไม่ได้ นี่เล่
เช้าอีกวันหลังจากคืนเข้าหอของแพรลินและลีโอ ทั้งสองก็ตื่นขึ้นมาก็เกือบจะบ่าย บนเรือยอร์ทลำใหญ่ที่อยู่กลางทะเล ลีโอก็บอกแพรนลินว่าจะมานอนอาบแดดรอ แต่กลับมานอนหลับพิงอยู่ในห้องควบคุมเรือแทนอย่างอดไม่ได้"พี่ลีโอ ไปเล่นน้ำกันเถอะค่ะ ตื่นสิคะ" แพรนลินมาหาลีโอ แล้วปลุกลีโอให้ตื่นขึ้นมา"ขอพี่พักอีกหน่อยนะ แพรสูบแรงพี่ไปหมดเลย" ลีโอพูดออกมาก็ไม่ยอมลืมตาตื่น"ใครบอกให้หื่นเองล่ะคะ นี่สรุปจะไม่ตื่นใช่ไหมคะ" แพรนลินพูดไปแล้วมองลีโอ ก่อนจะดึงกางเกงขาสั้นของลีโอลงไป แล้วงัดแก่นกายของลีโอออกมา"แพร ซนอีกแล้วนะ" ลีโอครางออกมาทั้งที่ยังไม่ลืมตา เมื่อแพรนลินจับแก่นกายของเขาออกมา แต่ตอนนี้เขาไม่มีแรงจะกระแทกกับเธออีกแล้ว เพราะเขารักกับแพรนลินมาทั้งคืนจนหมดแรง"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ" เสียงปากเล็กๆกำลังเลียท่อนเอ็นใหญ่อย่างซุกซน"แพรอยากไปเล่นน้ำแล้วนะคะ " แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วดูดเลียแก่นกายของลีโอที่เอาแต่นอนไม่ตื่น จนเธอต้องใช้วิธีนี้ปลุกเขา"แพร อืม พอก่อนคนดีพี่ไม่ไหวแล้วนะ ซี๊ด " ลีโอครางบอก แล้วจับหัวของแพรนลินให้หยุด เพราะเขาไม่มีแรงจะไปต่อกับเธออีกแล้ว เพราะเล่นท่ายากกันเมื่อคืนจนเขาปวดเอวไปหมด แต่
"คนลามก ทำอะไรคะเนี่ยมาถ่ายทำไม เดี๋ยวหลุดไป อายเขาตายเลย" แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วหันมาว่าใส่ลีโอที่เล่นอะไรพิเรนๆ"มันบันทึกแค่ในโทรศัพท์ เดียวเอากันเสร็จพี่ก็ลบออกแล้ว แบบนี้ตื่นเต้นจะตาย นะ พี่ขอสักครั้งนะ " ลีโอพูดไป ก็เข้าไปโอบกอดแพรนลินจากด้านหลัง"ลบแน่นะคะ " แพรนลินถามออกไป"ครับ แน่นอนที่สุด พี่ไม่เสี่ยงให้ใครมาเห็นเมียพี่แบบนี้เด็ดขาด" ลีโอบอกไปตามความจริง เพราะยังไงเขาก็ไม่ถ่ายเก็บไว้หรอก เพราะเขาแค่เอามาสร้างบรรยากาศให้มันตื่นเต้นๆก็เท่านั้น"งั้นพี่จะให้แพรทำอะไรคะ" แพรนลินเอ่ยถามสามีออกไป"แค่เล่นบทนางแมวสาว แค่ครางแล้วก็พูดร่านๆออกมา มันเร้าอารมณ์ดี พี่อยากลองแบบนี้" ลีโอบอกออกไป แล้วเคล้าคลึงเต้างามจากทางด้านหลังไปด้วย"ทำไมพี่ดูโรคจิตจังคะเนี่ย แพรคิดถูกคิดผิดเนี่ย ที่มีสามีแบบนี้" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างล้อเล่น แล้วเอนตัวซบลีโอเพื่อให้ลีโอบีบขย้ำหน้าอกของเธอได้ถนัด"พี่ไม่ได้โรคจิตสักหน่อย เขาเรียกสร้างจินตนาการให้ชีวิตคู่ต่างหาก ลองหน่อยน่า" ลีโอเอ่ยบอกออกไปแล้วอ้อนแพรนลิน"อ้ะ ก็ได้ค่ะ แพรจะทำแบบนั้นก็ได้ เริ่มยังไงคะ" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างสงสัย"ก็แค่เรียกพี่ว่าผั
ด้านแพรนลินก็ขึ้นเรือยอร์ทลำใหญ่มากับลีโอที่กลางทะเล โดยมีลีโอเป็นคนขับควบคุมเรือเอง เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว"เรามากันเองจะดีเหรอคะ" แพรนลินเอ่ยถามลีโอออกไป เพราะไม่มีลูกน้องหรือใครตามมาสักคน"ไม่ต้องกลัวหรอก เรือขับแบบอัตโนมัติได้ แล้วก็มีเรดาร์ส่งสัญญาณหากเรามีอันตราย แล้วเราก็ไม่ได้ออกมาไกลมาก ไม่ต้องห่วงหรอกน่าคนดี" ลีโอบอกไปก็ปรับแผงวงจรควบคุมเรือ แล้วหันมาหาแพรนลิน พร้อมกับยักคิ้วให้ว่าเสร็จแล้ว"เวลานี้ก็มีแค่เราสองคน เรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่าคนดี" ลีโอบอกออกไป แล้วยิ้มอย่างแพรวพราว"อะไรคะ กลางทะเลดึกๆแบบนี้จะมีอะไรให้สนุกคะ" แพรนลินแกล้งถามออกไป"มีเยอะเลยเมียจ๋า แต่เมียจะกล้าเล่นกับผัวรึเปล่าล่ะ" ลีโอพูดออกไป ก็มองแพรนลินอย่างลุ้นคำตอบของเธอ"อะไรล่ะคะ ถ้าไม่บอก แพรก็ไม่เล่นหรอก" แพรนลินตอบกลับอย่างรู้ทันสามี ที่เจ้าเล่ห์คิดจะล่อลวงเธอด้วยคำพูด"มาถึงขั้นนี้แพรจะไม่เล่นสักหน่อยหรอ ผัวอุตส่าห์พามาสองคนทั้งที ทำให้ผัวชื่นใจหน่อยสิครับ " ลีโอเอ่ยบอกแล้วเดินมาจับมือของแพรนลิน"ก็ได้ค่ะ เห็นว่าวันนี้น่ารักหรอกนะคะ แพรยอมก็ได้" แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วยิ้มเบาๆอย่างน่ารัก"งั
จีด้าได้ฟังก็ลองโน้มตัวลงไปจูบไซร้ซอกคอของอาเทอร์ แล้วดูดกัดให้เป็นรอยแบบที่เขาเคยทำกับเธอ ก่อนจะเลื่อนจูบลงมาตามหน้าอกแกร่ง อย่างโลมเลียไปด้วยท่าทางยั่วยวน"อ่า ดีมากเมียจ๋า แบบนี้แหละ" อาเทอร์ครางบอกออกไป เมื่อถูกความไม่ประสาของจีด้า ทำให้เขาลุ้นอย่างตื่นเต้นว่าเธอจะทำอะไรกับเขาต่อ"แล้วแบบนี้ล่ะคะ ดีไหม" จีด้าเริ่มได้ใจที่เห็นอาเทอร์เอ่ยบอก เธอจึงเลื่อนตัวไปนั่งทับแก่นกายของเขา จนมันเสียดสีกับน้องสาวของเธอ แล้วเอามือไปเขี่ยหัวนมสีชมพูของอาเทอร์เล่น อย่างมั่นเขี้ยว"จีด้า เราซนไปแล้วนะ ซี๊ด" อาเทอร์ครางอย่างเสียว เมื่อร่องสาวที่มีน้ำเยิ้มออกมา กำลังเสียดสีกับลำรักของเขาอยู่ จนมันทำให้แก่นกายเริ่มขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ไหนจะเมียรักที่เล่นซนมาเขี่ยหัวนมของเขาไปมา เดี๋ยวสอนเสร็จจะเอาให้น่วมเลยคอยดู อาเทอร์คิดในใจ"จีด้าจะทำให้พี่หลงจีด้า จนไปไหนไม่รอดให้ได้" จีด้าพูดไปแล้วยิ้มใส่อาเทอร์ ก่อนจะโน้มตัวลงไปเลียหัวนมของอาเทอร์ แล้วยิ้มชอบใจที่เห็นสีหน้าของอาเทอร์"จีด้า อา " อาเทอร์ครางเบาๆ แล้วเอามือไปจับก้นงอนงามแล้วบีบขย้ำอย่างลงโทษ"โอ้ย คนบ้า จีด้าเจ็บนะคะ" จีด้าเอ่ยบอกออกไป เมื่อโดนอา
"หวังว่าคุณพ่อจะชอบของขวัญที่ผมให้นะครับ" พาทิศเอ่ยบอก ก็จูงมือของริต้าออกไปแล้วโอบกอดอย่างทะนุถนอม"ของขวัญอะไรกันวะ " แบตโต้พูดไปก็มองทั้งสองเดินออกไป ก่อนจะเปิดซองสีขาวออกมาดู"เอ๊ะ นี่มัน" แบตโต้เอ่ยออกไปแล้วหยิบที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาดูแล้วหมุนๆ"เห้ย สองขีด เห้ย ลูกฉันท้องแล้วโว๊ย อารอน มาโค ริต้าท้องแล้วโว๊ย คุณลูกเราท้องแล้ว เราจะมีหลานแล้ว" แบตโต้พูดแล้วลุกขึ้นดีใจ แล้วเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสอง แล้วหันไปบอกภรรยาของตัวเองที่นั่งอยู่เงียบๆ"ใจเย็นๆสิคะคุณ เดี๋ยวก็ล้มหรอก" ริตาวรรณเอ่ยบอกสามี แต่เธอก็ดีใจที่ลูกสาวคนโตนั้นได้มีหลานให้กับเธอและสามีได้เชยชมแล้ว"แบบนี้ฉันต้องเร่งอาเทอร์มันหน่อยแล้ว" อารอนเอ่ยออกไปแล้วทำหน้าอิจฉาแบตโต้ที่ชิงมีหลานไปก่อน"ฮ่าๆ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ" แบตโต้พูดไปอย่างดีใจ ถ้าได้ของจีด้าอีกคนจะดีมากจริงๆ แบตโต้คิดในใจ ก็ยิ้มออกไปอย่างหยุดไม่อยู่ด้านพาทิศและริต้า ก็เข้ามาในห้องหอแล้วอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นพาทิศก็มานอนตักของริต้าบนเตียงนอน แล้วจับมือของริต้ามาจูบอย่างรักใคร่"พี่พิททนได้แน่นะคะ" ริต้าเอ่ยถามออกไป เพราะวันนี้เป็นวันเข้าหอ เธอก็อยากจะให้พาทิศได้มีความ