บทที่ 2

บทที่ 1

"....แกกับพี่ชายฉันจะหมั้นกันพรุ่งนี้จริงๆ เหรอ" ชามุกเอ่ยถามจีนัทเพื่อความชัวร์ เพื่อจะได้ตัดสินใจถูกว่าควรทำอย่างไรต่อ ที่ชามุกหอบสังขารมาที่นี่ไม่ใช่เพราะการันต์มันส่งคลิปวีดีโอตอนที่เธอกับพี่ชายกำลังทำเรื่องอย่างว่ามาข่มขู่เสียทีเดียว

แต่ที่เธอมาที่นี่ก็เพราะเธอรักพี่ชายของเธอ รักมาโดยตลอด รักก่อนที่จีนัทจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของลีวาย เพราะงั้นเธอจึงไม่ต้องการให้พี่ชายของเธอหมั้นกับจีนัท คืนนี้เธอถึงมาอยู่ที่นี่ ร่วมมือกับการันต์เพื่อหยุดการหมั้นหมายที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

"ทำไมแกถามแบบนี้ล่ะ แกมีอะไรรึเปล่า" จีนัทถามกลับไปด้วยแววตาที่ใสซื่อ แววตาที่ใสซื่อดูไม่มีพิษสงอะไรทำเอาหัวใจของชามุกกระตุกวูบด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย แววตาใสซื่อนั้นทำให้ชามุกรู้สึกสับสนขึ้นมาในใจ เธอควรจะเลือกทางไหนดีระหว่าง มิตรภาพ กับ ความสุขของตัวเอง

ถ้าฉันเลือกมิตรภาพ เธอกับจีนัทจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป แต่ก็จะเสียพี่ชายที่รักให้กับจีนัท แต่ถ้าเธอเลือกสิ่งที่ตนเองต้องการ งานหมั้นพรุ่งนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น และเธอก็จะได้พี่ชายของเธอกลับคืนมา

"ฉันนึกว่าคนที่บ้านพูดเล่นน่ะ"

"พูดเล่นเหรอ?" จีนัทขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งด้วยความงุนงง

"คนที่บ้านฉันบอกฉันว่าพี่ชายเลื่อนงานหมั้น จากเดิมหมั้นเดือนหน้าเปลี่ยนเป็นหมั้นพรุ่งนี้แทน ตอนแรกที่ฟังฉันไม่เชื่อเพราะทุกอย่างมันกะทันหันเกินไป จนแกพูดเมื่อกี้แหละฉันถึงเชื่อ"

"...." จีนัทไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าเชิงเข้าใจ

"ดีจังแกมีแหวนแทนใจด้วย ฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย" ชามุกถามออกไปแบบนั้นไม่ใช่เพราะอยากจะชื่นชมหรือยินดีอะไร ที่ถามเพราะว่าเธอรู้สึกอิจฉา ตอนแรกเธอหักหลังจีนัทไม่ลง จะไม่ทำตามที่การันต์สั่ง จะแค่เดินเข้ามาเตือนจีนัทให้อยู่ห่างจากการันต์

แต่พอเห็นแหวนแทนใจที่นิ้วนางข้างซ้ายของจีนัท ก็ทำให้ชามุกเกิดความหึงหวงพี่ชายขึ้นมาทันควัน ในหัวของชามุกเกิดความคิดดำมืดขึ้นมา เธอตัดสินใจได้ในทันทีว่าจะช่วยให้การันต์สมหวัง อีกอย่างวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้แล้ว พอมาคิดๆ ดูแล้ว ร่วมมือกับการันต์มีเรื่องดีมากกว่าเรื่องไม่ดี

เรื่องดีคือ งานหมั้นถูกยกเลิก แล้วคลิปก็จะไม่ถูกปล่อย เธอและพี่ชายก็จะยังคงใช้ชีวิตได้ปกติ ไม่ต้องหลบซ่อนตัวจากสายตาของผู้คน

ส่วนเรื่องไม่ดีคือ คืนนี้จีนัทจะตกเป็นของการันต์ ส่วนชามุกก็จะเข้าหน้าจีนัทไม่ติดหรือเรียกว่า ตัดเพื่อน ก็ว่าได้

และตอนนี้เธอตัดสินใจแล้ว เธอเลือกตัวเองและพี่ชาย ส่วนจีนัท เธอบอกกับจีนัทในใจว่า...ขอโทษด้วย...และก็ขอให้โชคดี...ขอให้การันต์ดูแลเป็นอย่างดี...อย่างน้อยถ้าการันต์เบื่อจีนัทขึ้นมา จีนัทก็ยังได้ฉายาว่า 'เคยเป็นของเล่นไฮโซ' ถึงจะได้เป็นแค่ของเล่น แต่ก็ของเล่นของไฮโซ คนระดับการันต์คงให้ค่าตอบแทนสูงอยู่แล้ว

"พี่ลีบอกว่าอยากให้เก็บเป็นความลับก่อนน่ะ" จีนัทตอบเสียงหวานอย่างอารมณ์ดีเหมือนทุกวัน ชามุกแสร้งยิ้มแสนดีกลับไป ชามุกพูดในใจ...อารมณ์ดีไปเถอะ...เดี๋ยวแกก็จะยิ้มไม่ออกแล้ว

"....แบบนี้ต้องฉลองแบบจัดหนักแล้ว" ชามุกโบกมือเรียกพนักงานเสริฟ์ รอไม่นานพนักงานเสริฟ์ของผับก็เดินเข้ามา

"คุณผู้หญิงมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ"

"ขอน้ำส้มคั้นอีกสามแก้วค่ะ"

"รอซักครู่นะครับคุณผู้หญิง"

"สามแก้วเลยเหรอ คืนนี้ฉันคงวิ่งเข้าห้องน้ำทั้งคืนแน่" จีนัทเอ่ยติดตลก โดยหารู้ไม่ว่า น้ำส้มคั้นที่เธอดื่มในน้ำส้มมียากล่อมประสาทผสมอยู่

"นานๆ ทีแกจะออกมาเที่ยว คืนนี้ฉันเลี้ยงแกเองดื่มเยอะๆ นะ"

"ฉันเข้าห้องน้ำทั้งคืนแน่วันนี้" จีนัทคลี่ยิ้มบางๆ หยิบแก้วน้ำส้มคั้นขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว โทรศัพท์มือถือของชามุกสั่นหนึ่งทีทำให้ชามุกหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านข้อความที่ส่งเข้ามา

ข้อความจาก : การันต์

(ฉันรอที่โรงแรม The Blaze Bangkok)

"หนุ่มที่ไหนส่งข้อความมาเหรอ" จีนัทเอ่ยถามติดตลก คำถามของจีนัททำให้ชามุกตกใจอยู่ไม่น้อย

"ไม่ใช่หนุ่มที่ไหนหรอก หุ้นส่วนน่ะ" ชามุกรีบเก็บสีหน้าอาการไม่ให้มีพิรุธ

@เวลาผ่านไป 30 นาที

"ถ้าแกง่วงก็นอนได้เลยนะ ถึงบ้านแกแล้วฉันจะปลุกอีกที" ชามุกประคองจีนัทขึ้นไปนั่งบนรถตรงเบาะที่นั่งข้างคนขับอย่างทุลักทุเลก่อนจะรีบขับรถไปส่งจีนัทให้กับการันต์ที่โรงแรมตามคำสั่ง

"ขับรถระวังด้วยนะ" จีนัทหลงเหลือสติอยู่บ้างเล็กน้อยเอ่ยเตือนเพื่อนก่อนจะค่อยๆ หมดสติในไม่กี่นาทีต่อมา

การันต์ร้ายกาจและรอบคอบ ใช้ชามุกล่อลวงจีนัทออกไปส่งให้ที่โรงแรม เพราะการันต์เป็นดาราดังระดับประเทศ หากมีคนเห็นการันต์หิ้วผู้หญิงที่ซึ่งก็เป็นคนดังเหมือนกันออกมาจากผับจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของเขา

การันต์จึงเลือกใช้ความเป็นเพื่อนสนิทของชามุกล่อลวงจีนัทออกมาให้ตน แล้วตัวของการันต์ก็นอนตากแอร์รอขย้ำเหยื่อที่โรงแรมอย่างสบายใจ ไม่ต้องเปลื้องแรงทำเอง ความจริงการันต์จะสั่งลูกน้องลักพาตัวจีนัทมาให้ก็ได้ แต่เขาไม่ทำ เพราะไม่อยากทำให้ร่างกายของเธอบอบช้ำ และไม่ประสงค์ให้ชายอื่นแตะต้องเนื้อตัวของจีนัท จึงใช้ชามุกที่เป็นผู้หญิงด้วยกันทำงานแทนลูกน้องของเขา

@The Blaze Bangkok

"นายน้อยรออยู่ที่ชั้น 44 ห้อง 409 ค่ะ" ทันทีที่ชามุกเดินประคองจีนัทเข้ามาภายในโรงแรม พนักงานของโรงแรมก็เดินเข้ามาพร้อมกับยื่นคีย์การ์ดห้องพักให้ ชามุกรับคีย์การ์ดห้องพักมาใส่ลงในกระเป๋าสะพายข้าง ก่อนจะประคองจีนัทที่กำลังหลับไม่ได้สติเข้าไปภายในลิฟต์

ติ๊ง~

ทันทีที่ถึงชั้นเป้าหมาย เสียงลิฟต์ก็ดังขึ้น พร้อมกับประตูลิฟต์ถูกเปิดออก ปรากฎให้เห็นร่างสูงกำยำของการันต์ยืนรออยู่หน้าประตูลิฟต์

"มาเร็วกว่าที่คิดนี่" การันต์ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงรออยู่หน้าลิฟต์อยู่ก่อนแล้ว เขาแสยะยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจก่อนจะเดินเข้าไปประคองจีนัท ช้อนร่างของจีนัทขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าสาว

"ฉันทำตามที่คุณสั่งแล้วต่อไปนี้อย่ามายุ่งเรื่องของฉันกับพี่ชายอีก"

"เสร่อ...คิดว่าฉันพิศวาสเธอรึไง...ฉันยุ่งเรื่องของเธอกับไอ้ลีก็เพราะยัยนี่...ไม่ใช่เพราะเธอหรือพี่ชายเธอ" พูดจบการันต์หยิบเช็คจำนวนเจ็ดหลักออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ต ปาเช็คใส่ใบหน้าของชามุกแล้วหมุนตัวหันหลังเดินหายเข้าไปภายในห้องพัก

การันต์วางร่างเล็กนอนลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ เขานอนตะแคงข้างๆ เธอ มองสำรวจใบหน้าสวยอย่างคลั่งรัก มือหนาเกลี่ยเส้นผมออกจากใบหน้าสวย ร่างเล็กเริ่มรู้สึกตัว ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ

"คนเลว" เธอมองเห็นใบหน้าหล่อเหลาผ่านม่านตาที่เลือนลาง พยายามปรับสายตาเพื่อจะมองหน้าคนตรงหน้าชัดๆ

"ทำดีด้วยไม่ชอบ...เธอชอบแบบนี้สินะ" การันต์ซุกใบหน้าเข้าไปไซ้ซอกคอระหง จีนัทเบือนหน้าหลบ เธอพยายามดิ้นหนี ทว่าฤทธิ์ของยากล่อมประสาททำให้เธอไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ ทำได้เพียงนอนส่ายหน้าปฏิเสธ

"ฮืออ....พี่รันเหรอ...พี่รันมาได้ยังไงคะ" เด็กสาวเข้าใจผิด คิดว่าที่นี่คือบ้านของเธอ เธอไร้เรี่ยวแรงจะผลักชายหนุ่มออกไปจากซอกคอ เธอพยายามตั้งสติ ประติดประต่อเรื่องราวอย่างยากลำบาก แม้เธอจะมองเห็นใบหน้าของคนตรงหน้าเลือนลาง ทว่าเธอจำเสียงและกลิ่นน้ำหอมของคนตรงหน้าได้ดี

"ฉันเหรอ...ฉันมารอเธออยู่นานแล้ว" ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากดูดเม้มลำคอระหงอย่างเอาแต่ใจทำเอาเด็กสาวเจ็บจนสะดุ้ง

"ฮือออ....ทะ...ที่นี่ที่ไหนคะ" เธอพยายามมองรอบห้อง

"โรงแรมของพี่ชายฉัน"

"ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่นี่" เด็กสาวพยายามประคองร่างกายลุกขึ้น ทว่าฤทธิ์ของยากล่อมประสาททำให้เธอเสียหลักล้มนอนลงที่เดิม

"หนูจะกลับบ้าน"

"จะรีบกลับทำไม ไหนๆ เธอก็มาถึงที่นี่แล้ว อยู่ต่ออีกหน่อย" การันต์ใช้มือหนาเพียงข้างเดียวกดร่องหน้าอกของเด็กสาว ทำให้ร่างของเด็กสาวโดนกด แผ่นหลังแนบเตียงนอนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

****

ตอนแรกไรต์จะเริ่มเขียนตั้งแต่เริ่มเจอกันครั้งแรกค่ะ แต่พออัปจริงๆ ไรต์ปรับเป็นเอากลางเรื่องมาใส่บทแรกก่อน แล้วค่อยย้อนเหตุการณ์ไปที่จุดเริ่มตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ไรต์เขียนแบบนี้นักอ่านงงกันไหมคะ

หรืออยากให้ไรต์เริ่มเปิดเรื่องเอาตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลย ถ้าจะเอาแบบนี้ไรต์จะซ่อน บทนำ กับ บทที่ 1 เอาไว้ก่อนค่ะ แล้วจะเริ่มเผยแพร่บทนำใหม่

อ่านจบแล้ว ฝากกดถูกใจ กดคอมเมนต์ กดรีวิว เพื่อเป็นกำลังใจในตอนต่อๆ ไปให้ไรต์ด้วยน้า