LOGINShare
บทที่0005
Latest chapter
ฉันกับแฟนแต่งงานในวันเดียวกัน บทที่0010
ในความทรงจำ หลี่จิ่นหานตรงหน้าฉัน เหมือนไม่เคยมีท่าทีที่ต่ำต้อยเหมือนแบบนี้มาก่อนเลยฉันพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “หลี่จิ่นหาน อย่าดิ้นรนอีกเลย ยอมรับว่าตัวเองเปลี่ยนใจไม่ใช่เรื่องน่าอาย”“ฉันเชื่อว่าเมื่อก่อนคุณรักฉันจริง แต่ตอนนี้ที่คุณเปลี่ยนใจไปก็เป็นความจริงเหมือนกัน”เขารีบขัดขึ้นอย่างร้อนรน “ไม่ใช่ ตอนนี้ผมก็ยังรักคุณเหมือนกัน คุณเชื่อผมนะเซี่ยเซี่ย”ฉันหัวเราะ “คุณบอกว่าคุณรักฉัน แต่จำไม่ได้แม้แต่ความชอบของฉัน ของกินที่คุณซื้อให้ฉันกินล้วนเป็นสิ่งที่ซ่งเชี่ยนเชี่ยนชอบกิน คุณบอกว่าคุณรักฉัน แม้แต่ของขวัญที่ส่งให้ฉันซ่งเชี่ยนเชี่ยนก็มีเหมือนเป๊ะ คุณบอกว่าคุณรักฉัน แต่แม้แต่วันเกิดของฉัน วันครบรอบของเราก็ยังลืมได้ คุณบอกว่าคุณรักฉัน แต่กลับลืมฉันในช่วยที่วิกฤตที่สุด และวิ่งไปหาอีกคนโดยไม่ลังเล”“หลี่จิ่นหาน นี่เหรอความรักที่คุณบอก？ถ้าเป็นแบบนี้ เช่นนั้นความรักของคุณก็ไร้ค่าเกินไปแล้ว”เขามองดูท่าทางที่ไม่แยกสของฉัน ก็เริ่มตื่นตระหนก“เซี่ยเซี่ย ผมรู้ผิดแล้ว เมื่อกี้ผมรอคุณอยู่ด้านนอก ผมถึงได้รู้ว่าความรู้สึกของการรอคนนั้นมันเป็นอย่างไร เมื่อก่อนผมเคยให้คุณรอไปหลายครั้ง ขอโทษนะ
ฉันกับแฟนแต่งงานในวันเดียวกัน บทที่009
นี่คืองานแต่งของฉันกับลู่จื่อเหิง แขกที่มาร่วมงานล้วนเป็นคนที่มีหน้ามีตา ฉันไม่อยากเป็นที่รู้จักด้วยวิธีแบบนี้ และยิ่งไม่อยากทำลายงานแต่งที่พ่อแม่ฉันเฝ้ารอคอยมานานฉันให้ลู่จื่อเหิงเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา ลากหลี่จิ่นหานออกไปโดยตรงเหตุการณ์วุ่นวายเล็กๆน้อยๆนี้ ไม่ได้ส่งผลกระทบต่องานแต่งงานของฉันทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งพิธีสุดท้ายจบลง และแขกทุกคนก็กลับไปแล้ว ฉันหันไปมองลู่จื่อเหิง “ให้เวลาฉันไปเคลียร์เรื่องเมื่อกี้หน่อยได้ไหม？ฉันอยากคุยกับเขาให้ชัดเจน”ลู่จื่อเหิงให้ความไว้วางใจฉันอย่างเต็มที่ เขาพยักหน้าโดยไม่ลังเล “ไปเถอะ แต่ต้องระวังความปลอดภัยนะ ถ้ามีอะไรที่จัดการไม่ได้ เรียกผมได้ตลอด ผมอยู่ที่นี่”ไม่รู้ว่าทำไม แววตาของเขากลับทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาดใจหลี่จิ่นหานถูกพาไปอยู่ในห้องหนึ่ง มีเจ้าหน้าที่คอยเฝ้าดูเขาไว้ เมื่อเห็นฉันมา เขารีบพูดขึ้นทันทีว่า “คุณรีบห้ามเขาหน่อยเถอะ เขาประสบอุบัติเหตุ เลือดออกเยอะมาก เราพยายามพูดหว่านล้อมให้เขาไปโรงพยาบาล แต่เขาไม่ยอมไปเลย”“ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาอาจเสียเลือดมากเกินไปจนเป็นอันตรายถึงชีวิตได้นะครั
ฉันกับแฟนแต่งงานในวันเดียวกัน บทที่0008
ตอนนั้น ฉันรู้สึกผิดและเสียใจจนร้องไห้ออกมาแต่เขากลับเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน แล้วยิ้มแบบไม่ใส่ใจว่า “ไม่เป็นไร แค่แผลเป็นเอง ไม่ได้ทำให้ความหล่อของพี่ลดลงเลยสักนิด”น้ำตาฉันกลับยิ่งไหลหนักกว่าเดิม “นายเจ็บไหม?”เขาเห็นฉันร้องไห้ ก็ลนลาน “ฉันไม่เจ็บ ไม่เจ็บสักนิดเลย เธออย่าร้องไห้ได้ไหม？พระเจ้าช่วย ถือว่าฉันขอร้องล่ะ คุณร้องทีไร ฉันเจ็บไปหมดทั้งตัวเลย……”ตอนนั้น เขาสามารถพุ่งเข้ามาช่วยฉันในกองไฟโดยไม่ลังเลแต่ตอนนี้ คนที่เขาพุ่งไปช่วยโดยไม่มีเงินไข้ใดๆนั้น กลับไม่ใช่ฉันอีกต่อไปแล้วหลังจากนั้น ครอบครัวของหลี่จิ่นหานผู้เป็นที่เกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่ดีนั้นกลับต้องพบกับความเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน บ้านแตกสาแหรกขาดในชั่วข้ามคืน ทิ้งหนี้มหาศาลไว้ให้เขา เขาร่วงจากจุดสูงสุดลงสู่พื้นดินฉันเขย่งเท้าขึ้นไปจูบหยาดน้ำตาของเขา “นายยังมีฉันนะ ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ”ฉันตัดสินใจที่จะเลือกเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขาอย่างไม่ลังเล บินไปยังเมืองที่เขาอยู่พอเรียนจบก็จดทะเบียนสมรสกันทันทีตอนนั้น หลี่จิ่นหานรักฉันมาก และดีกับฉันมากๆตอนนั้น แม้เราจะยากจนมาก แต่กลับมีความสุขมากเราอ
ฉันกับแฟนแต่งงานในวันเดียวกัน บทที่0007
ไปส่งอาหารอีกครั้ง ซ่งเชี่ยนเชี่ยนก็ยังคงต้อนรับฉันอย่างอบอุ่นแต่แค่เพียงแวบเดียว ฉันก็เห็นสร้อยคอที่ห้อยอยู่บนคอของเธอ ที่บ้านฉัน มีสร้อยเป๊ะๆแบบนี้หนึ่งเส้นมันคือของขวัญวันครบรอบที่หลี่จิ่นหานส่งให้ฉัน ฉันจำได้ว่าตอนนั้นซ่งเชี่ยนเชี่ยนยังเคยชมว่า “สร้อยเส้นนี้สวยมากเลยค่ะ พี่จิ่นหานตาถึงจริง ๆ พี่ช่างโชคดีจังเลยนะคะ ไม่เหมือนหนู ชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้ใส่สร้อยสวย ๆ แบบนี้หรอก”ตอนนั้น ฉันก็รู้สึกขยะแขยงขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นฉันจ้องสร้อยคอของเธออย่างไม่วางตา ซ่งเชี่ยนเชี่ยนก็ยิ้มมองฉัน โดยไม่เห็นท่าทีร้อนตัวแม้แต่น้อย“สร้อยเส้นนี้ของเธอ……”เธอยอมรับอย่างหน้าตาเฉย “ประธานหลี่ส่งให้หนูค่ะ”ตอนนั้น ฉันเคยทะเลาะกับหลี่จิ่นหาน แต่เขากลับบอกว่าเป็นรางวัลในการทำงานของซ่งเชี่ยนเชี่ยน เป็นฉันเองที่คิดมากไปเองและก็เป็นครั้งนั้นเอง ที่ฉันย้อนกลับไปเอากระเป๋าที่ลืมไว้ในออฟฟิศของหลี่จิ่นหาน แต่กลับเห็นอาหารที่ฉันเอามาถูกโยนอยู่ในถังขยะและซ่งเชี่ยนเชี่ยนก็เลิกแสดงละครต่อหน้าฉันเป็นครั้งแรกเธอมองฉันด้วยสายตาเย้ยหยัน “พี่คะ หนูไม่กินผักชี คราวหน้าถ้าพี่จะมาทำอาหารมาส่งอีก จำไว้ว่าอย่าใส
ฉันกับแฟนแต่งงานในวันเดียวกัน บทที่0006
ขบวนรถรับเจ้าสาวมาถึงโรงแรมอย่างรวดเร็วระหว่างช่วงเติมเครื่องสำอาง ฉันได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พอเปิดเครื่อง ข้อความมากมายก็หลั่งไหลเข้ามาอย่างท่วมท้นล้วนเป็นข้อความที่หลี่จิ่นหานส่งมา:【เซี่ยเซี่ย คุณรับสายหน่อยได้ไหม?】【เซี่ยเซี่ย ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาได้ไหม？คุณอย่าแต่งงานกับคนอื่นเลย!】【ผมขอร้องคุณแล้ว คคุณกลับมาเถอะ！ผมจะเสียคุณไปไม่ได้……】สายนับไม่ถ้วนที่ไม่ได้รับ ข้อความมากมาย นอกจากหลี่จิ่นหานแล้ว ซ่งเชี่ยนเชี่ยนก็ส่งข้อความมาหาฉันด้วยแต่กลับเต็มไปด้วยคำพูดยั่วยุ:【เฉียวชงเซี่ย วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับจิ่นหาน เขากลัวเธอจะมาก่อเรื่อง เลยจงใจหลอกให้เธอไปที่อื่น】【ถ้าเธอยังมีศักดิ์ศรีอยู่บ้าง ก็เลิกกับเขาเองซะ อย่ามาพัวพันอีก】【คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นมือที่สาม เธอคิดว่าจิ่นหานไม่เลิกกับเธอ เพราะว่ารักหรือไง? ไม่ เขาแค่สงสารเธอเท่านั้นเอง】【เขาไม่ได้รักเธอตั้งนานแล้ว เธอเองก็อายุเยอะแล้ว ไม่สวย สาว และมีชีวิตชีวาเหมือนฉันแล้ว อยู่กับฉัน เขาถึงจะรู้สึกถึงความงดงามและพลังของชีวิต ส่วนเธอ ก็แค่ผู้หญิงแก่ ๆ หน้าหมองคล้ำที่ไร้ชีวิตชีวา เขาบอกว่าแค่มองดูเธอก็รู้สึกรับไ
ฉันกับแฟนแต่งงานในวันเดียวกัน บทที่0005
หลี่จิ่นหานแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง หัวใจเขาเต้นแรงขึ้นทันที พึมพำว่า “ผมคงมองผิดแน่เลย”“เซี่ยเซี่ยของผมออกไปเที่ยวแล้วนี่นา จะมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง?”“ต้องเป็นเพราะผมคิดถึงเธอมากเกินไป จนเห็นภาพหลอนเลย”ซ่งเชี่ยนเชี่ยนเองก็ตกใจเหมือนกัน เธอจ้องมองฉันด้วยสีหน้าตะลึงงัน พูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่เมื่อเทียบกับความตกใจของพวกเขา ฉันกลับดูสงบนิ่งมาก บนใบหน้าแทบไม่ปรากฏอารมณ์ใด ๆ เลย ฉันยื่นช่อดอกไม้ออกไปซ่งเชี่ยนเชี่ยนเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน รับช่อดอกไม้ไปอย่างงุนงง แล้วส่งยื่นของเธอมาให้ฉันฉันยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า “ขอให้พวกคุณมีความสุขนะ”หน้าต่างรถปิดลง รถเริ่มเคลื่อนตัวออกไปอีกครั้ง ขบวนรถทั้งสองแล่นสวนกันไปในทิศทางตรงกันข้ามเหมือนกับความรักระหว่างฉันกับหลี่จิ่นหาน ที่สุดท้ายก็ต้องแยกทางกันไปแต่ในวินาทีที่รถแล่นออกไป ฉันเหมือนได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดฉันหันไปตามเสียงนั้นโดยไม่รู้ตัวลู่จื่อเหิงที่นั่งข้างฉัน กลับยื่นมือมาปิดตาฉันไว้อย่างกะทันหันเสียงของเขาที่เจือความน้อยใจดังขึ้นข้างหูฉันว่า “เซี่ยเซี่ย ในเมื่อคุณตอบตกลงแล้ว ก็หันหลังกลับไม่ได้แล้ว”ฉันคิดไปเองหรือ
You may also like
ไม่จำเป็นต้องเฝ้าคะนึงหาในช่วงชีวิตที่เหลือ
ชอบกินหมั่นโถว2.0K viewsดอกไม้โคลนตม
เจินเหยียน1.9K viewsหลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย
อาเจียง1.6K viewsแฟนหนุ่มที่เป็นทนายหนีงานแต่ง 52 ครั้ง ฉันก็หมดรักในที่สุด
ไม่ประสงค์จะออกนาม2.3K viewsชีวิตคู่ที่แหลกสลาย
อรุณอำไพ2.0K viewsชื่อหนังสือ: ใต้ดาวนับพันก็ยังรักเธอ
มะระผัดไข่14.7K viewsฉันถูกฆ่าทิ้ง สามีเป็นบ้าไป
มู่กุ่ยสือลิ่ว1.8K viewsนางฟ้าช่างฝัน
เฉี่ยนจิ่ว583 views
