16. บทรัก...ทดแทน (1)

เสียงทุ้มนุ่มกระซิบชิดข้างหู ทำให้ฉันถึงกับตัวแข็งทื่อ เพราะหัวใจเต้นแรงตึกตักไปหมด พี่แทนไม่ได้ก้มจูบ ไม่ได้เร่งรุกหรือทำอะไรฉัน เขาแค่กอดฉันแน่นอยู่ตรงหน้า หันมามองฉันด้วยแววตาที่นิ่งสงบ เป็นฉันเองที่ตอนนี้รู้สึกสั่นไปทั้งทรวง จนกลืนน้ำลายไปหลายอึก ฝืนยิ้มกลบความร้อนวูบวาบที่ร้อนผ่าวไปทั้งหน้า

“พี่คะ มันแค่บทในละครเองนะคะ พี่อย่าใส่ใจนักสิ”

“อืม” เขาพยักหน้าช้า ๆ มือยังคงลูบเบา ๆ บนไหล่ฉัน จนชุดนอนแสนบางหลุดไปกองตรงข้อแขน “พี่รู้ว่ามันคือบท แต่...ตอนที่เขาแตะมือหนูตอนซ้อม พี่เห็นหนูยิ้มนะครับ เหมือนเขาทำให้หนูเขินได้จริง ๆ พี่ไม่พอใจครับ”

“พี่แทน...” ฉันถอนหายใจ พยายามบอกตัวเองว่าเขาแค่พูดล้อเล่น “มันคือการแสดง พี่เองก็เคยบอกหนูไม่ใช่เหรอ

ว่าให้เล่นให้สุด เล่นให้เข้าถึงบทบาท เล่นให้คนดูเชื่อ ไงคะ”

“ใช่พี่บอกแบบนั้น” เสียงเขายังอ่อนโยนเหมือนเดิม แต่กลับพูดอะไรที่แฝงความหมายบางอย่าง

“พี่รู้ครับว่าหนูทำตามบท แต่พี่ยังไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าหนูคนนั้น เขาเล่นตามบทหรือคิดจริง”

ฉันขยับตัวถอยเล็กน้อยด้วยความงุนงง  แต่เขากลับรั้งเอวฉันแน่นให้แนบชิดอีกครั้ง มืออุ่น ๆ นั้นค่อย ๆ เลื่อนเข้าใต้สาบเสื้อจับแผ่นหลังของฉัน สัมผัสร้อนจากฝ่ามือเขาทำให้ฉันตัวกระตุกวาปจนเด้งชิดเขาไปอีก

“พี่ไม่ได้ห้ามหนูทำงาน หรือเล่นบทแรง ๆ หรอกนะครับ” เขาก้มลงสบตาฉันจนหน้าผากเราสัมผัสกัน “แต่พี่แค่อยากให้รู้ว่า ต่อให้โลกจะเห็นหนูในจอคู่กับใคร แต่ข้างหลังฉาก ‘หนูเป็นของพี่คนเดียว’ เข้าใจไหม” เสียงเขาไม่ได้ดุ ไม่ได้รู้สึกเหมือนโดนคำสั่ง แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าฉันต้องฟังเขา จนฉันยังไม่รู้ตัวเลยว่าได้พยักหน้าเล็ก ๆ ไปแล้ว

ฉันเบือนหน้าหนีช้า ๆ เพราะรู้ดีว่าหากยังสบตาเขานานกว่านี้ ฉันต้องละลายเหลวเป็นน้ำแน่ ๆ

พี่แทนไม่ได้พูดอะไรอีก เขาแค่นั่งนิ่ง ๆ ข้าง ๆ ปลายนิ้วเรียวยาวค่อย ๆ เลื่อนมาที่หลังมือฉัน ลูบอย่างแผ่วเบา และเขาก็ขยับตัวเล็กน้อย ค่อย ๆ เข้ามาใกล้เรื่อย ๆ

ริมฝีปากร้อนของพี่แทนบรรจงสัมผัสเข้าแก้มนุ่มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหอมย้ำ ๆ จนรู้สึกแก้มร้อนฉ่าไปหมด ฉันหลับตาลงอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกเหมือนตัวเองค่อย ๆ จมหายไปในวังวนความเคลิบเคลิ้มที่เขามอบให้

มือของพี่แทนประคองใบหน้าฉัน อย่างนุ่มนวลพลางใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปมาจนรู้สึกถึงความวาบหวาม

“พี่แทน” ฉันพึมพำเสียงแผ่ว แต่เขาไม่ได้ตอบกลับ แค่เลื่อนจูบมาตามแนวแก้มนุ่มเนียน จนมาหยุดที่ปลายคางของฉัน

สายตาเขายังคงจับจ้อง มองลึกเข้ามาในดวงตาใสของฉันเหมือนจะรู้หมดทุกอย่างว่าฉันคิดอะไรอยู่ และในช่วงเวลานั้นเอง ฉันรู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไรออกมา

“ตรงนี้...” เสียงของเขาแหบพร่าแต่ยังชัดเจนอยู่ มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนมาแตะที่หัวใจฉัน ก่อนเอ่ยบางคำออกมา“ของพี่...”

ฉันเผลอยิ้มออกมา และก่อนที่ฉันจะพูดตอบอะไรเขาไป ริมฝีปากของเขาก็ทาบลงมาแล้ว เขางับริมฝีปากฉันอย่างอ่อนโยน ทั้งเม้ม ดูด ดึงจนรู้สึกริมฝีปากฉันเผยอและหลุบเข้าไปในวงปากเขา ก่อนที่เขาจะคลายจูบแล้วจ้องเข้ามาในตาฉันอีกครั้ง

“หนูกลัวพี่รึเปล่า” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม

“จะกลัวทำไมคะ คนเคย ๆ นี่ แต่ว่า...ก็ยังตื่นเต้นอยู่ดีค่ะ” ฉันเผลอตัวตอบออกไปตรง ๆ พอฉุกคิดได้ก็เล่นทำเอาอยากเบือนหน้าหนี แต่คนตรงหน้าก็ใช้มือหนาล็อกหน้าฉันไว้

“พี่ถอดได้ไหม” พอเขาเอ่ยขอตรง ๆ แบบนี้มันรู้สึกจั๊กจี้จนรู้สึกน้ำเดินไปหมด ทำเอาพูดไม่ออก แต่ก็พยักหน้าออกไป

พี่แทนยกยิ้มมุมปาก สองมือหนาเลื่อนจากกุมหน้ามาจับชายเสื้อชุดนอนซีทรูตัวบางถอดออกไป แน่นอนว่าฉันไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในเวลานอนอยู่แล้ว ทำให้ก้อนเนื้อนิ่มทั้งสองของฉันตระหง่านตรงหน้า วินาทีนั้นจู่ ๆ ฉันก็อายขึ้นมาดื้อ ๆ และกำลังจะยกมือปิดด้วยความเขิน แต่พี่แทนกลับใช้มือหนานั่นจับมือฉันไว้ไม่ยอมให้ฉันปกปิดมัน

“พี่อยากเห็นหนูครับ ไม่ใช่แค่ตัว แต่หัวใจด้วย” ฉันกลืนน้ำลายลอบมองนัยน์ตาหยาดเยิ้มของเขาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ราคะคุกรุ่น

“ก็เห็นอยู่ไม่ใช่เหรอคะ หนูยอมให้หมดทั้งตัวอยู่แล้วนี่นา” เขาชะงัก เงยหน้ามองฉันตรง ๆ

“พูดแบบนี้ เดี๋ยวพี่จะยิ่งหวงมากกว่าเดิมนะ รู้ไหมพี่เป็นคนขี้หึงแค่ไหน”

“ไม่ต้องหวงหรอกค่ะ หนูไม่ได้ให้ใครง่าย ๆ”

“พี่รู้...และเพราะรู้พี่ถึงอยากจำทุกอย่างของหนูไว้ให้หมดไง” พูดจบ ฉันก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ แตะลงกลางอก ก่อนจะพึมพำคำที่ทำให้ฉันเสียววาบไปทั้งตัว “สวย...น่าดูด น่าเลียมากครับ”

“อย่าพูดแบบนั้นสิ หนูเขิน” ฉันหลุบตาลงมองต่ำ แต่เขาไม่ให้ฉันหนี และใช้ปลายนิ้วเชยคางฉันขึ้น

“อย่าเขินเลย หนูรู้ตัวไหม ตอนนี้หนูน่ารักมากเลยนะ” ยิ่งเขาพูดหัวใจฉันยิ่งเต้นรัว

“พี่แทนก็...”

“พี่จะไม่เร่ง ไม่รีบร้อน แต่พี่จะค่อย ๆ รักหนู จนหนูหนีพี่ไปไหนไม่ได้ อย่างเช่นคืนนี้ทั้งคืน...”

ริมฝีปากร้อนเขางับใบหนูฉัน ผสานกับลมหายใจที่รดถี่จนตัวฉันกระตุกวาบ  ปลายนิ้วเขาที่วางอยู่บนไหล่เริ่มค่อย ๆ เลื่อนขึ้นลูบไล้ข้างแก้ม ผ่านกรอบหน้าลงมาแนวคอระหงอย่างเบามือ อ่อนโยน แต่ความรู้สึกฉันชัดเจนทุกสัมผัสนั้น

“พี่รักหนูนะครับ” แสงแหบพร่าเอื้อนเอ่ย

“...” ฉันไม่ได้ตอบ แต่กลับใช้มือที่จับต้นแขนค่อย ๆ เลื่อนไปคล้องคอเขาแทนคำพูด

และเป็นฉันเองที่ค่อย ๆ ยืดตัวเริ่มจูบเขาก่อนอย่างตั้งใจ ริมฝีปากบางของฉันพยายามสู้กลับเขา อยากเป็นฝ่ายครอบครองเขาเบา จึงจูบเท่าที่ฉันจะสู้ได้

แต่...แรงฉันจะไปสู้เขาได้ยังไงกัน เพียงแค่เขาดุนดันลิ้นร้อนสู้กลับ ลิ้นฉันก็แทบจะหดกลับไปอยู่ในพื้นที่ของตัวเองแล้วล่ะ

จูบนั้นเนิ่นนานเริ่มหายใจไม่ทัน จนฉันต้องยกมือเกาะบ่าเขาไว้แน่น

‘แฮ่ก...แฮ่ก’ ฉันถอนจูบออกมาหายใจแรงถี่ นัยน์ตาจ้องเขา แต่เขาไม่ได้หยุดปล่อยให้ฉันอยู่นิ่ง เขาใช้เรียวลิ้นร้อนแตะลากไปตามกรอบหน้าไปยังหลังใบหู ความชื้นแฉะนั้นทำให้ผิวฉันเย็นวาบเมื่อกระทบกับลมแอร์ มันเสียวจนซ่านไปทั้งตัว

‘เขาทำให้ใบหูฉันเปียกชื้นจากเรียวลิ้นร้อน แล้วทำไมตรงนั้นของฉันถึงรู้สึกเปียกแฉะไปด้วย...ร้ายกาจชะมัดพี่แทน’