4. บทบาทนักแสดง

4

บทบาทนักแสดง

พี่แทนยังคงส่งข้อความหาฉันไม่หยุดเพื่อถามความคืบหน้าว่าฉันจะรับเล่นบท ‘แม่วัยสาว’ รึเปล่า

เล่นทั้งโทร ทั้งส่งข้อความ ด้วยน้ำเสียงหล่อละมุน ปนลูกอ้อนแบบนี้ ถึงใจฉันจะแข็งเป็นหิน แต่น้ำหยดลงหินทุกวันมันก็...

แถมวันนี้พี่แทนยังสั่งให้พี่กรีนผู้จัดการส่วนตัวของฉัน มาหาฉันถึงห้องเพื่อรอฟังคำตอบ นี่เขากะจะมัดมือชกฉันชัด ๆ

“มิ้น รับเล่นบทนี้เถอะ ถือว่าพี่ขอร้องพี่ไม่อยากโดนไล่ออกนะ” พี่กรีนยกมือไหว้ฉันทำเอาฉันตกใจ จนต้องรีบจับมือเขาไว้ให้เขานั่งลง

“เดี๋ยวสิพี่กรีน พวกเขากดดันพี่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ฉันเบิกตาโพลงมอง

“ก็ไม่ได้พูดหรอก แต่พี่รู้สึกว่าทางคุณแทนเขาตั้งใจสร้างเรื่องนี้มากจริง ๆ ทุกคนก็คาดหวังว่ามิ้นจะรับเล่น ตอนนี้เหมือนสายตาพวกเขาจ้องมาที่พี่หมดเลยนะสิ พวกเบื้องหลังก็ทักมาไม่หยุดหย่อน ขอร้องนะน้องมิ้น งานอื่น ๆ พี่ไม่เคยจะบังคับ ตามใจมิ้นมาตลอด แต่เรื่องนี้พี่ขอเถอะนะ รับบทนี้นะ” น้ำเสียงที่สั่นเครือของพี่กรีนทำให้ฉันยิ่งรู้สึกว่าการไม่รับบทนี้ส่งผลกระทบให้ใครต่อหลายคนเกินไป

“พี่กรีน พี่ไปดื่มน้ำเย็นให้หายร้อนก่อนดีไหม เดี๋ยวมิ้นขออ่านบทที่พี่แทนให้มาก่อน” พี่กรีนเงยหน้ามองฉันก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินปลีกตัวไปยังห้องครัวของฉัน เพื่อหาน้ำเย็นดื่ม

ฉันนั่งเงียบ ๆ อ่านบทอยู่บนโซฟาในห้องของตัวเอง บทของฉันมีชื่อว่า ‘รุ้ง’ เป็นแม่ที่มีอดีตเลวร้ายจนสร้างบาดแผลทางใจให้กับลูกชาย เธอเป็นหญิงสาวที่เคยโดดเด่นหลงทางในแสง จนละทิ้งครอบครัวไป ถูกสังคมตีตราหน้าว่าอกตัญญู และสุดท้ายเมื่อคิดได้ก็พยายามที่จะกลับมาอยู่ในสายตาลูกชายของตนอีกครั้ง

ฉันเปิดบทอ่าน เพียงหน้าแรกก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้จุกอก บทรุ้งเต็มไปด้วยความอึดอัด ความจริงที่ไม่สวยงาม ฉันเห็นตัวเองในหลาย ๆ ซีน ทั้งความผิดหวัง ความกลัวที่ต้องเผชิญ ความพยายามกลับมายืนในจุดที่ละทิ้งไป

“ฉันจะเล่น!”

ฉันพูดออกมาดังลั่น ทำเอาพี่กรีนที่ไปรินน้ำดื่มในห้องครัวหันกลับมามองฉันด้วยท่าทีงุนงง

“น้องมิ้นว่ายังไงนะ!” พี่กรีนรีบวิ่งแจ้นมาที่ฉัน

“พี่กรีน มิ้นตัดสินใจแล้วค่ะ ว่ามิ้นจะรับเล่นเรื่องนี้”

เมื่อฉันตอบตกลงในวันนี้ วันรุ่งขึ้นทางผู้ผลิตก็ตั้งโต๊ะแถลงข่าวเปิดตัวนักแสดงทันที ทำให้ฉันรู้เลยว่าพวกเขารอฉันตอบตกลงรับเล่นขนาดไหน ฉันออกมาเตรียมตัวเร็วกว่าใคร ๆ อย่างมืออาชีพ ไม่นาน...ผู้รับบทหลักแต่ละช่วงวัยก็เริ่มทยอยเข้ามา

ช่วงวัยรุ่น ผู้รับบทคือ ดีนี่ นางเอกดาวรุ่งหน้าใหม่ที่รับเล่นละครเรื่องที่สองก็ขึ้นแท่นนางเอกเต็มตัว

ช่วยวัยสาว ผู้รับบทคือ ฉัน มิ้น ณิชารัน

ช่วงวัยชรา ได้ดาราระดับตำนานที่ใครเห็นก็ต้องร้องว้าว อย่างคุณลดา

 เรามีการทักทายกันตามปกติ และพูดคุยถึงบทที่ได้รับกันเล็กน้อย ดูเหมือนว่า ทั้งฉันและคุณลดาจะคุยกันถูกคอ ตามประสาคนที่ผ่านงานแสดงมามาก ในขณะที่น้องดีนี่ดูจะเงียบ ประหม่าไปไม่น้อย น่าเป็นห่วงน้องเขาจริง ๆ ถ้าต้องขึ้นไปยืนต่อหน้าสื่อ

และเป็นไปตามคาด นักข่าวที่รุมสัมภาษณ์ ต่างก็พุ่งประเด็นมาที่ฉันเพราะบทซีนแม่ล้านวิว ยังได้รับความสนใจอยู่มาก แต่ทักษะการรับมือของฉันจัดว่าเก่งพอตัวเลยผ่านมันได้สบาย ๆ

ไม่ต่างกับคุณแม่ลดาที่เก๋าเกมยิ่งกว่า จนนักข่าวไม่กล้าสัมภาษณ์มากนัก แต่ส่วนที่ฉันเป็นห่วงก็เกิดขึ้นจริง ๆ นั่นแหละ

น้องดีนี่ถูกนักข่าวรุมถามมากมาย ยิ่งเป็นนางเอกหน้าใหม่ ยิ่งถูกคำถามที่หนักหนาเอาการจนเก็บสีหน้าไม่อยู่ ฉันจึงพยายามคอยสะกิดเพื่อให้เธอได้สติแต่มันก็แย่อยู่ดี กว่าเธอจะผ่านมันมาได้เรียกได้ว่ายับพอควร

หลังการสัมภาษณ์การแถลงข่าวเปิดตัวนักแสดงในเรื่องจบไปเพียงครึ่งวัน พี่กรีนก็วิ่งมาหาฉันบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ตอนนี้แฮชแท็ก #JusticeForMint พุ่งขึ้นเทรนด์อันดับหนึ่งทันที

‘โอ๊ย! เป็นเพราะฉันอีกแล้วเหรอเนี่ย หัวจะปวด!’

ฉันกลับไปนั่งในห้องแต่งตัว โดยบอกขออยู่คนเดียวเพื่อตั้งสติตัวเอง ก่อนจะไถมือถือดูโซเชียล

‘พี่มิ้นควรได้เล่นบทวัยรุ่น! ไม่ใช่แม่!’

‘เล่นดีขนาดนี้ บทแม่อีกแล้วเหรอ!’

‘ดีนี่ แสดงยังไม่ถึงครึ่งของมิ้นเลย ได้บทเด่นเกินคนอื่นได้ไง’

‘ทีมงานคิดอะไรอยู่วะ เอาคนดังมาซัพเด็กใหม่ เด็กเส้นรึเปล่า’

‘ไม่ได้เกลียดดีนี่ค่ะ แต่มันคือความจริง พี่มิ้นเล่นอะไรเราก็อินอ่ะ ทำไมต้องยอมถอยให้คนไม่พร้อม?’

‘ขอโทษนะ แต่เอาคนแสดงเป๊ะอย่างมิ้น ไปนั่งเป็นตัวรอง แล้วเอาคนเล่นแข็ง ๆ อย่างดีนี่ มาแบกละครเนี่ยนะ ตลกไปไหม’

ฉันอ่านคอมเมนต์ก็ได้แต่กุมขมับ ฉันเข้าใจว่าแฟนคลับเหล่านี้ต่างหวังดีกับฉัน แต่บางครั้งความหวังดีก็กลายเป็นอาวุธที่เสียดแทงผู้อื่นได้ อย่างเช่นตอนนี้ฉันไม่อยากให้ดีนี่ถูกโจมตี ไม่อยากให้ทีมงานต้องโดนลากมาด่า

“ฉันควรทำไงดี คิดสิคิด!” ฉันเดินไปมาอยู่ชั่วครู่ “จริงสิ มีแต่วิธีนี้เท่านั้น ที่จะทำให้ทุกอย่างมันเบาลงได้ ในเมื่อแฟนคลับต่างออกมาเรียกร้องให้ฉัน ก็ควรจะเป็นฉันเองรึเปล่า ที่ต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง”

ฉันเดินไปหยิบมือถือขึ้นมา เตรียมไลฟ์สด IGg เพื่อกล่าวทักทายแฟนคลับทุกคนแบบสด ๆ ยิ่งกว่าปลาในตลาด ยอดผู้ชมพุ่งสูงจนฉันยังตกใจ ‘เชี่ยแล้ว! เกือบแสนคน’

“สวัสดีค่ะ เป็นไงบ้างคะทุกคน สบายดีไหมเอ่ย  มิ้นเพิ่งกลับมาจากการแถลงข่าวเปิดตัวละครใหม่เลยนะคะ มิ้นขอบคุณสำหรับทุกเสียงสนับสนุนจนทำให้มิ้นได้รับบท ‘รุ้ง’ นะคะ

บท ‘รุ้ง’ ไม่ได้เป็นเพียงบทแม่เท่านั้นนะคะ แต่มันเป็นบทที่ซับซ้อน ลึกซึ้ง ท้าทายความสามารถมิ้นมาก ๆ

ตอนมิ้นอ่านบทครั้งแรก มิ้นก็เลือกบทนี้ด้วยตัวเองเลยค่ะ และตั้งใจจะถ่ายทอดให้ดีที่สุด หวังว่าทุกคนจะตั้งตารอชมมิ้นในบทของ ‘รุ้ง’ ช่วงแม่วัยสาวด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้มโบกมือให้กับแฟน ๆ ทุกคนก่อนปิดไลฟ์

“เฮ้อ...หวังว่ามันจะได้ผลนะ” ฉันวางมือถือก่อนจะทิ้งแขนขนานนาบข้างตัวพิงหลังลงพนักเก้าอี้แหงนหน้าขึ้นมองเพดาน

(ณ ลานจอดรถ)

ฉันกลับมายังรถของตน หยิบมือถือขึ้นมาเช็กโซเชียลจนไม่ได้ออกรถสักที เพื่อดูกระแสหลังจากที่ฉันไลฟ์สดไปเมื่อกี้ เห็นกลุ่มแฟนคลับติดแฮชแท็ก #รักมิ้นณิชารัน กันอย่างเนืองแน่น เต็มไปด้วยคลิปไลฟ์สดชี้แจงของฉัน ทุกอย่างพลิกกลับมาในทางที่ดี เปลี่ยนจากคำด่าทอทีมงานและน้องดีนี่ มาเป็นโพสต์ให้กำลังใจฉันมากกว่าแล้ว และยอมรับในการตัดสินใจของฉัน

“ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก” เสียงเคาะกระจกดังขึ้นเบา ๆ ฉันหันไปมองพร้อมเปิดกระจกรถลง ท่าทีของฉันชะงักเล็กน้อย

“พี่แทน ว่าไงคะ?”

“ลงจากรถมาสูดอากาศกันหน่อยไหม” เขายักคิ้วพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ฉันยิ้มตอบก่อนจะเดินลงจากรถตามเขาไป

“พี่แทนยังไม่กลับอีกเหรอคะ”

“รอส่งคนเก่งของวันนี้ก่อนสิครับ” เขาหันมาพูดพร้อมรอยยิ้ม ก็นะ...พี่แทนคงห่วงในฐานะผู้เขียนบทนี่นา

“เฮ้อ...แฟนคลับมิ้นพลังเยอะเกินไปแล้วค่ะพี่ วันนี้แทบจะโดนทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย” ฉันถอนหายใจยาว ก่อนจะแหงนมองท้องฟ้าที่มีดาวประดับประปราย

“แต่สุดท้าย...หนูก็เป็นคนคลี่คลายสถานการณ์ด้วยตัวเองนะ เก่งมากครับ” เขาหันมาสบตาฉัน ไม่นะ...พอได้ยินคำว่า ‘หนู’ จากพี่แทนคนหล่อกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็ทำให้ฉันใจเต้นแปลก ๆ

‘หัวใจฉัน...อย่าตกหลุมรักเกย์คนนี้ไปมากกว่านี้สิ’

“พี่แทน แฟนคลับพูดแทนมิ้นไม่ได้หรอกว่ามิ้นรู้สึกยังไงกับบทนี้” ฉันยิ้มก่อนจะพูดต่อ “ตอนที่มิ้นได้อ่านบท มิ้นก็มั่นใจได้ว่าคนเขียนบทต้องอินกับเรื่องที่เขียนมากแน่ ๆ”

“อินสิ...อินมากด้วย” น้ำเสียงเขาเบาลง “แล้วก็อยากรู้ด้วยว่ามิ้นจะตีบทที่พี่เขียนแสดงออกมายังไง” น้ำเสียงเขาดูคาดหวัง พานทำฉันหัวเราะร่า

“โอ๊ย! ฮ่า...อย่างคาดหวังกับมิ้นสูงไปเลยค่ะ พี่แทนขา เดี๋ยวหนูกดดันค่ะ”

“แต่พี่มั่นใจในตัวมิ้นนะ” เขาขยับเข้ามาใกล้จนแขนเขาแทบจะติดกับแขนฉันอยู่แล้ว

คำพูดชวนจั๊กจี้อีกแล้ว จนทำให้ฉันต้องหัวเราะกลบ แต่ในใจคือหวีดไปสิบตลบ ทำไมเกย์เท่ ๆ คนหนึ่งถึงดูอบอุ่น ตรงสเปคฉันขนาดนี้ เสียดายจังที่เขาคงไม่เอาฉันแน่ ๆ

“ฮ่า...ถ้าพี่ไม่ใช่เกย์นะ หนูจะคิดว่าพี่กำลังขายขนมจีบอยู่นะคะ” ฉันพูดแกมจริงแกมขำ พี่แทนดูชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ 

“พูดแบบนี้ พี่จีบหนูไม่ได้สินะ”

“ห๊า?” ฉันเงยหน้าแกล้งทำตกใจ เพราะพี่แทนคงเล่นมุกกับฉัน เขาสบตาฉันนิ่ง เล่นเนียนสุด ๆ ก่อนจะยิ้มเปลี่ยนเรื่องคุย

“ล้อเล่น...อย่าใส่ใจเลยครับ”

“ก็รู้อยู่แล้วค่ะ ว่าพี่แทนล้อเล่นกับมิ้น พี่จะมาชอบผู้หญิงอย่างมิ้นได้ไงจริงไหม เกย์ตัวพ่อ”

“ไป ๆ กลับคอนโดไปพักผ่อนครับ พรุ่งนี้คิวถ่ายแรกของหนู เดี๋ยวจะเหนื่อยเกินก่อนถ่ายจริงนะ” เขาผละออกไป แต่ในจังหวะที่เขาจะเดินผ่านฉัน เขาพูดเสียงเบาราวกับกระซิบแว่วผ่านหูฉัน

“แต่บางที...คนเราก็ซ่อนอะไรไว้มากกว่าที่แสดงออกได้นะมิ้น” ฉันยืนค้างมองแผ่นหลังเขาเดินจากไปจนลับตา

แล้วคำว่า ‘บางที’ ของพี่แทน คืออะไรงงเป็นไก่ตาแตกค่า