ขอจูบครั้งสุดท้าย

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เมธากรลงจากรถแล้วเปิดประตูให้นักร้องสาวที่ยังคงยืนนิ่งที่เดิมไม่ยอมเดินขึ้นรถเขาเสียที จนหมอหนุ่มใหญ่ต้องสรรหาข้ออ้างให้กับการกระทำของตัวเอง

“ไหนๆ คืนนี้เราก็เล่นเป็นแฟนกันแล้ว แฟนคงไม่ทิ้งให้แฟนกลับคนเดียวหรอกนะ” เขายักไหล่พูดอย่างกับมันไม่ใช่เรื่องจริงจังอะไร พอเธอพยักหน้าและยอมขึ้นรถแต่โดยดี เมื่อนั้นเขาจึงลอบถอนหายใจออกมา

หาเรื่องเข้าตัวจนได้ไอ้หมอเมธ!

อบอุ่นชะมัด…พอได้มานั่งอยู่บนรถกับชายหนุ่มสองต่อสอง เขาไม่พูดอะไร ส่วนเธอก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน ที่ไม่พูดเพราะเวลานี้เอาแต่เพ้อถึงการกระทำเมื่อครู่ของเขา บอกตามตรงว่าไอ้คำพูดที่สุดแสนจะกระด้างของเขามันสวนทางกับการกระทำสิ้นดี ผู้ชายคนนี้อบอุ่นแล้วก็ใจดีกว่าที่เธอคิด

“แฮ่ม บ้านเมษ์อยู่ไหน” เมธากรตัดสินใจเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเอาแต่เงียบ ส่วนเขาก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรเพราะสับสนกับตัวเองเหลือเกิน การได้อยู่บนรถกับเธอสองต่อสองมันโคตรจะอันตราย ทว่าที่เขากลับไปรับเธอนั้นไม่ใช่เพราะเปลี่ยนใจอยากพาสาวน้อยขึ้นเตียง แต่ที่ทำมันเป็นเพราะเขาห่วงเธอต่างหาก

อีกไม่นานไอ้นักร้องที่ชื่อธนามันก็คงจะลงจากเวทีแล้ว หากมันเห็นเธอยืนเหงาหงอยคอยรักอยู่หน้าผับมีหวังได้เข้ามาเคลมเธอเป็นแน่

“อ่อ ขอโทษค่ะเมษ์มัวแต่นั่งเพลิน เอ่อ พี่หมอกรู้จักโรงพยาบาลภิวัฒน์บำรุงไหมคะ”

จะไม่รู้จักได้อย่างไร นั่นน่ะโรงพยาบาลของครอบครัวพี่เองน้อง!

“อืม รู้จัก” หากแต่ตอบไปแค่นั้น ตอนนี้เขายังคงไม่บอกชื่อรวมถึงตัวตนที่แท้จริงให้หญิงสาวรู้ แม้จะอดรำคาญหูไม่ได้ที่ได้ยินเสียงหวานเรียก ‘พี่หมอก’ ก็ตาม

ถึงอย่างนั้นระหว่างเขากับเธอมันก็จะจบลงในเวลาไม่กี่นาทีต่อจากนี้ จึงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องบอกตัวตนที่แท้จริงกับเธอ

“เมษ์อยู่ห้องเช่าแถวนั้นค่ะ ถ้างั้นรบกวนพี่ไปแถวนั้นก่อนแล้วเดี๋ยวเมษ์บอกทางอีกทีนะคะ” ขวัญเมษาพูดด้วยรอยยิ้ม ที่เธอบอกไปเช่นนั้นเพราะตัวเองก็ไม่สามารถอธิบายเส้นทางไปห้องเช่าได้ดีนัก เนื่องจากเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ได้ไม่นาน โดยแลนด์มาร์กที่ใหญ่ที่สุดในละแวกดังกล่าวก็คือ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่บุคลากรทางการแพทย์หลายๆ คนอยากมีโอกาสได้เข้าไปทำงานที่สุด

ไม่เว้นแม้แต่เธอ! ขวัญเมษาย้ายที่พักมาใกล้กับโรงพยาบาลภิวัฒน์บำรุง เพราะเธอหวังว่าตัวเองจะได้เข้าทำงานที่นั่นอย่างไรล่ะ และเธอก็เพิ่งยื่นสมัครงานในตำแหน่งนักเทคนิคการแพทย์ไป ซึ่งจะมีนัดสัมภาษณ์ในสัปดาห์หน้านี้แล้ว เธอมั่นใจว่าตัวเองจะต้องได้งานนี้แน่ๆ

ลางสังหรณ์มันบอกแบบนั้น!

เป็นใครก็คงจะตื่นเต้นและเก็บเอาเวลาหลังจากนี้ไปฝึกซ้อมตอบคำถามสัมภาษณ์ แต่ไม่ใช่กับมนุษย์หน้าเงินอย่างขวัญเมษา เพราะอีกสองวันข้างหน้าเธอถูกจ้างให้ไปร้องเพลงที่งานแต่งของพี่ชายเพื่อน ที่เป็นถึงลูกเจ้าของรีสอร์ตชื่อดังบนเกาะเสม็ดเสร็จทุกราย

งานนี้ได้ทั้งเงินค่าร้องเพลง ค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าเดินทาง ทุกอย่างฟรีขนาดนี้มีหรือที่จะปฏิเสธลง!

ส่วนเรื่องสัมภาษณ์งานก็ค่อยฝึกซ้อมก่อนนอนเอา มันคงไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงเลือดนักสู้อย่างเธอเท่าไหร่นัก

“ที่นี่หรือเปล่า” เมธากรเอ่ยถามขึ้นเมื่อเขาขับรถมาถึงละแวกห้องเช่าใกล้กันกับโรงพยาบาล มองดูแล้วก็อดเป็นห่วงสาวน้อยตัวเล็กๆ อย่างเธอไม่ได้ที่ต้องมาอยู่ห้องที่ทั้งดูเปลี่ยวและอันตรายสำหรับเธอเหลือเกิน

“อุ๊ย ใช่ค่ะ พี่หมอกเก่งมากอย่างกับคนในพื้นที่ หรือว่าบ้านพี่ก็อยู่แถวนี้คะ” คนตัวเล็กถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่คิดว่าเขาจะมาถูกจนได้

“พี่ก็ขับเดามั่วๆ มา เราน่ะรีบขึ้นห้องเถอะ”

เอ้า! ไล่กันเฉย…แม้การอยู่ใกล้เขาจะอบอุ่นจนขวัญเมษาเผลอคิดอะไรเตลิดไปไกล แต่พอได้ทบทวนดูดีๆ แล้ว ต่อให้เธออยากสนุกกับเขาแค่ไหน แต่มันไม่น่าจะใช่เรื่องสนุกอย่างที่คิดแน่

ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์เหลือร้าย การได้ใกล้ชิดเขาแค่เพียงนิดเดียวก็สามารถทำให้เธอหลงใหลได้ขนาดนี้ หากมันไปไกลจนกู่ไม่กลับขึ้นมา เธออาจจะไม่ได้เสียแค่ตัว แต่จะอาจจะเสีย ‘หัวใจ’ ให้เขาไปด้วยก็ได้

เพราะการที่เขาไม่สนใจเอาเธอขึ้นเตียง มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนอื่น ผู้ชายที่ดีพร้อมลุคป๋าลุคมาเฟียเสี่ยเลี้ยงเด็กแบบนี้แถมยังเป็นถึงเจ้าของผับ มีหรือที่จะขาดของเล่นบำเรอกามข้างกาย แค่คิดมาถึงตรงนี้ขวัญเมษาก็รู้สึกช้ำใจขึ้นมาอย่างไม่ควรจะเป็น

ทว่า…ในหัวใจกลับย้อนแย้งขึ้นมาอีกครั้ง

​ไหนๆ ก็อดซั่มกันแล้ว ขอเธอได้ดื่มด่ำกับรสจูบที่พรากวิญญาณนั้นอีกสักครั้งจะได้ไหมนะ?

​“ก่อนเลิกเล่นบทแฟนกัน ถ้าเมษ์ขอจูบพี่เป็นครั้งสุดท้ายจะได้ไหมคะ…”