ทำไมพี่ไม่เอา

​“พี่…แต่งงานแล้วเหรอคะ”

​“ยัง” หมอหนุ่มขมวดคิ้วกับคำถามเธอ หากเขาแต่งงานมีเมียแล้วคงไม่มีอารมณ์มาเที่ยวสังสรรค์แบบนี้หรอก สู้อยู่บ้านนอนกกเมียคงจะดีกว่ากันเยอะ

​“งั้นแปลว่ามีแฟน”

​“เปล่า…”

​เหตุผลข้อแรกไม่ใช่ หมายความว่าเหตุผลที่สองอาจมีความเป็นไปได้สินะ!

​ดวงตากลมโตเผลอมองต่ำลงไปที่กึ่งกลางกายของชายหนุ่มโดยอัตโนมัติ ก่อนจะสบตาเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ผู้ชายรูปหล่อ โพรไฟล์เลิศ ไม่มีพันธะใด แต่กลับมีปัญหาเรื่องน้องชายมันเป็นอะไรที่น่าสงสารจริงๆ นะ

​“มองอะไร” เมธากรมองสาวน้อยตรงหน้าอย่างไม่ไว้วางใจ โดยเฉพาะสายตาลุกลี้ลุกลนของเธอที่เอาแต่มองเป้ากางเกงเขาสลับกับมองหน้าไปมา

​“โอเคค่ะ หนูเข้าใจแล้ว จริงๆ ก็…ถ้าพี่หมอกมีปัญหาเรื่องอย่างว่าปรึกษาเมษ์ได้นะคะ เมษ์พอจะมีเพื่อนที่เรียนจบหมออยู่บ้าง เผื่อจะลองถามๆ ดูให้” หญิงสาวว่าพลางชี้ไปที่อาวุธลับของเขาอย่างกระดากอาย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็มองว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยสักนิด อีกอย่างหากปัญหามันเกิดแล้วก็ควรจะแก้ไข ไม่ใช่มัวแต่เขินอายกันอยู่

“ปัญหามีไว้แก้ค่ะพี่ ลองหาหมอดูไหมเพื่อชีวิตที่สดใสซู่ซ่า”

​“ว่าไงนะ? แล้วทำไมพี่ต้องหาหมอ พี่ไม่ได้เป็นอะไร!”

​อีกอย่างกูนี่แหละครับหมอ! ไม่ใช่หมอธรรมดา แต่ยังเป็นอาจารย์หมอแล้วก็เจ้าของโรงพยาบาลด้วย

​“ก็ตรงนั้นของพี่มัน….เสื่อมสมรรถภาพอยู่ไม่ใช่เหรอคะ” ขวัญเมษาพยายามหาคำพูดที่ฟังดูดีที่สุดสื่อความไปว่า ‘ไข่เขาไม่แข็ง นกเขาไม่ขัน’

ทว่าสายตาของชายหนุ่มที่มองมากลับอึ้งเมื่อถึงบางอ้อว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร

​“ดะเดี๋ยว อะไรทำให้เธอคิดว่าพี่ไม่…ไม่แข็ง” ยุบหนอ พองหนอ เย็นไว้ไอ้หมออย่าวู่วาม

“เดี๋ยวเถอะ! ถ้าเจอตอนมันแข็งขึ้นมาแล้วจะครางจนเสียงแหบ” เมธากรแกล้งพูดลอดไรฟัน

​“ก็พี่อยากรีบกลับ…ทำเหมือนว่าพี่รังเกียจเมษ์ ทั้งที่ไม่มีแฟนแบบนี้จะให้คิดยังไงล่ะคะ” อยากจะบอกตามตรงว่าลุคคุณพี่มันดูเหมือนป๋ามาล่าเด็กไม่มีผิด ไหนจะรถหรูคันงามที่บ่งบอกสถานะทางการเงินนั่นอีก ผู้ชายหล่อรวยเพียบพร้อมอย่างเขาเป็นไปได้หรือที่จะไม่มาเที่ยวเพื่อหวังสนุกกับสาวๆ บนเตียง

ขวัญเมษาไม่ใช่คนโลกสวย!

​“เห้อ ฟังนะเมษ์ ไอ้นั่นของพี่ยังแข็งเป็นปกติดียังไงก็ขอขอบคุณสำหรับความเป็นห่วง” หมอหนุ่มพยายามพูดอย่างใจเย็นที่สุด ทั้งที่ในใจรู้สึกมันเขี้ยวขวัญเมษาเต็มทีแล้ว

เด็กนี่ไม่เพียงแต่ปลุกเร้าอารมณ์ดิบในตัวเขา เจ้าหล่อนยังมาพูดจาหยามเกียรติบุรุษเพศผู้อย่างเขาอีก ทั้ง ๆ ที่ตอนเธอเอาร่างเล็กๆ มาเบียดไอ้สิ่งที่เธอกล่าวหาว่าไม่แข็ง มันทำท่าจะพองตัวขึ้นมาเสียให้ได้ตลอดเวลา

ต้องยับยั้งใจแทบตาย!

​หญิงสาวรับฟังคำพูดพร้อมสบตาชายหนุ่มที่บ่งบอกได้ว่าเขาไม่ได้โกหก ถ้าอย่างนั้นการที่เขาปฏิเสธเธอมันอาจจะมีเหตุผลที่สาม นั่นก็คือเธอไม่ใช่สเปกเขา

อืม…ชัดแล้วล่ะ! แค่คิดก็ปวดใจแล้ว สวยเซ็กซ์เอ็กซ์สะบัดแบบนี้ ต่อให้ตัวเล็กไปหน่อยแต่ขวัญเมษาก็มั่นใจว่าเธอมีดีพอตัวอยู่นะ

​“เมษ์ตัวเล็กเกินไปใช่ไหม พี่เลยไม่อยากเอาเมษ์” เธอโพล่งออกไปอย่างสุดจะทน อยากรู้เหมือนกันจะได้หายค้างคาใจ

“ใช่! พี่ไม่อยากเอาเมษ์” แพทย์หนุ่มใหญ่ตอบอย่างไม่คิด ไหนๆ วันนี้มันก็คือวันแห่งการโกหกอยู่แล้ว โกหกอีกสักเรื่องคงไม่เป็นอะไร ทั้งที่ความจริงเขาอยากเอาเธอจะแย่ ถ้าไม่ติดที่อุดมการณ์และเกรงว่าจะมีปัญหาตามมาทีหลังล่ะก็ เขาคงลากเธอไปสำเร็จโทษบนรถให้มันจบๆ ไปแล้ว

“เห้อ…พี่นี่มันพูดตรง ตอบได้เจ็บแสบจริงๆ” พอได้ฟังคำตอบจากเขา ไอ้ใจที่คิดอยากสนุกและมอบกายให้กับผู้ชายที่ตรงสเปกตรงหน้านี้ก็พลันมลายหายไปโดยสิ้นเชิง แต่ก็แฟร์ดีเหมือนกัน ในเมื่อเขาไม่ได้ใจตรงกัน ดีกว่าเขามาเอารัดเอาเปรียบเธอ

อีกอย่างจะว่าไปแล้วคืนนี้เธอเองก็มีความสุขมากเพียงแค่ได้ร้องเพลงแล้วก็พูดคุยกับเขาไม่กี่ชั่วโมง

ได้เท่านี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ไม่ต้องจบที่บนเตียงก็ได้นี่นา…

แม้จะปลอบใจตัวเองแบบนั้นแต่บอกตามตรงว่าโคตรจะเศร้าเลย!

“ในเมื่อพี่เป็นคนซื่อตรงกับความรู้สึก และไม่คิดโกหกเมษ์แบบนี้ ถ้างั้นเมษ์ก็มีเรื่องจะสารภาพ คือ…วันนี้เป็นวันแห่งการโกหก จริงๆ แล้วไม่ใช่วันเกิดเมษ์หรอกค่ะ วันเกิดของเมษ์จริงๆ คืออาทิตย์หน้า”

​“นี่หมายความว่าเราโกหกพี่เพราะอยากกินเหล้าฟรีงั้น?”

​“จะว่างั้นก็ได้ค่ะ” เรื่องเหล้าน่ะเรื่องรอง แต่เรื่องหลักคือเธออยากหาเรื่องได้ใกล้ชิดผู้ชายคนนี้ต่างหากล่ะ

​“อืม งั้นก็ไม่เป็นไรเพราะว่า…”

“อ่อแล้วก็…ที่เราจูบกันเมื่อกี้ พี่จูบไม่เก่ง เมษ์ไม่เห็นจะเคลิ้มเลย บอกไว้เผื่อพี่จะปรับปรุงไปใช้กับผู้หญิงที่ชอบ” อันนี้เธอโกหก เพราะความจริงแล้วเธอเคลิ้มอย่างมากมายและคิดว่าจะเก็บเอารสจูบของเขาไปฝันต่ออีกหลายคืน

“ฮะ!” และคำพูดของเธอก็ทำเอานายแพทย์หนุ่มใหญ่อ้าปากค้างอีกครั้ง ทว่าเขารู้ดีกว่าใครว่ายัยเด็กนี่กำลังโกหกเขาอยู่! ไม่เคลิ้มก็บ้าแล้ว อีกนิดเดียวจะได้โชว์หนังสดให้คนทั้งผับดูแบบนี้ไม่เรียกเคลิ้มคงเรียกว่าสติหลุดล่ะมั้ง

“โอเค งั้นถือว่าไม่มีอะไรค้างคาต่อกันแล้ว พี่ไปก่อนล่ะ” เมธากรตัดสินใจขึ้นรถยนต์ส่วนตัวของตัวเอง พยายามไม่สนใจร่างเล็กที่กำลังยืนจ้องมองเขาเคลื่อนรถออกไปช้าๆ อย่างตาละห้อย

สิ่งที่คุณหมอหนุ่มใหญ่คิดไว้คือ จะใจแข็งและขับรถหนีแม่สาวดาวยั่วคนนี้ไปให้ไกล ทว่าเพียงแค่มองกระจกหลัง เห็นเธอเอาแต่นิ่งไม่ยอมขยับตัวไปไหน วางสายตาจับจ้องรถเขาด้วยความอาลัยอาวรณ์ ไอ้ความเด็ดเดี่ยวตอนแรกก็ถูกทำลายลงจนพังทันที เมธากรไม่รู้ว่าตัวเอง ‘แพ้เด็ก’ ตั้งแต่เมื่อไหร่

รู้ตัวอีกทีเขาก็หยุดรถ และตัดสินใจถอยรถกลับไปหาคนตัวเล็กที่มองเขาอย่างดีใจระคนงุนงง

ไม่ต้องมาทำเป็นงง ทั้งที่ตัวเองทำสายตาออดอ้อนเสียขนาดนี้!

“พี่มีอะไรเหรอคะ” ขวัญเมษามองหน้าชายหนุ่มตาปริบๆ ทั้งที่หัวใจเธอเต้นระรัวเมื่อเห็นว่าเขาย้อนกลับมาหา มันรู้สึกเหมือนว่าเธอมีความหวัง แม้มันจะค่อนข้างริบหรี่ก็ตามที่