ตอนที่7. เป็นไปตามแผน

นิญาดารวบช้อน แล้วรีบกลืนไอติมให้ละลายลงคอ แล้วกรอกตามด้วยน้ำเปล่า

“หนูขอตัว ไปดูความเรียบร้อยในห้องประชุมก่อนนะคะ”

หล่อนขออนุญาตพี่เกด ก่อนวิ่งตามอาจารย์ออกไป

ภีมมองตามหญิงสาวที่วิ่งออกไปแล้วหันมาสบตากับสาวใหญ่ยิ้ม ๆ อย่าง “รู้กัน”

แผนการขั้นต่อไปของนิญาดา คือ ต้องปรากฏตัวให้เป้าหมายรู้จัก ! นิญาดาแกล้งเดินเฉียดใกล้กลุ่มของอาจารย์เตชินด้วยใจระทึก

“เดี๋ยวสิ คุณนิ”

หนึ่งในแก๊งหนุ่ม ๆ อาจารย์วิศวกรรมศาสตร์ร้องเรียก

‘Yes!!! เป็นไปตามแผน!!’

 นิญาดายิ้มน้อย ๆ อย่างลิงโลดในใจก่อนหันไปยังผู้เรียก  พร้อมกับแววตาใสซื่อที่สุดเท่าที่เธอเคยกระทำมา

“คะ?”

“ทำไมถึงได้จัดงานอบรมนี้ขึ้นล่ะครับ?”

อาจารย์หนุ่มหนึ่งในกลุ่มนั้นถามขึ้น

“คือ อยากจะเติมไฟให้อาจารย์ค่ะ เชิญศาสตราจารย์เก่ง ๆ มาพูดให้ฟัง เผื่อว่าจะได้พลังใจดี ๆ กลับไปค่ะ”

แววตาผู้ตอบฉายแววมุ่งมั่น ย้ำว่าสิ่งที่เธอพูดและทำมาจากความตั้งใจจริง ๆ

“แล้ว ทำไมถึงได้เชิญพวกผมล่ะครับ?”

หล่อนเหลือบมองหัวหน้าภาควิชาไฟฟ้า คณะวิศวกรรมศาสตร์ ตามด้วยรองหัวหน้าภาควิชา ไล่ไปจนถึงอาจารย์ทุกคนของภาควิชาไฟฟ้า คณะวิศวกรรมศาสตร์ มารวมตัวอยู่ที่นี่เกินกว่าครึ่งของภาควิชา! เป็นภาพที่หล่อนอยากจะบันทึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยเสียจริง !

ภาพตรงหน้าทำให้หญิงสาวยิ้มน้อย ๆ เพราะความจริงที่ว่า “อาจารย์ทุกคนถูกเชิญมาอบรมท่ามกลางป่าเขาแห่งนี้ ก็เพราะอาจารย์เตชินคนเดียว! แต่นั่นเป็นความจริงที่เอ่ยไม่ได้ นิญาดาจึงเลี่ยงตอบว่า

“เพราะหนูเชื่อว่า อาจารย์ทุกท่านจะได้เป็นศาสตราจารย์ในอนาคตค่ะ”

ฮ่า ๆ

อาจารย์ทุกคนหลุดขำกร๊าก กับคำตอบที่มั่นใจสุด ๆ ของนิญาดา เล่นเอาสาวมั่นหน้าเล่อหลาไปชั่วขณะ

อาจารย์เตชินหัวเราะ หึ ๆ   ในลำคอ แต่ยังรักษาท่าทีเฉยเมย ใบหน้าของคนขี้เก๊กเย็นชาเหมือนเคย   

“น่าจะเชิญศาสตราจารย์ ไปพูดที่มหาวิทยาลัยด้วยนะ”

“ใช่ ให้ไปบรรยายให้ผู้บริหารฟังสักวัน เผื่อได้ไอเดียดี ๆ”

“เห็นด้วย ต้องบอกรองวิจัยฯ แล้วของบจัด”

ในขณะที่เหล่าอาจารย์กำลังสนทนากันอย่างออกรสชาติ

นิญาดาค่อย ๆ ชะลอฝีเท้าเพื่อให้อยู่ในระยะใกล้ ๆ เป้าหมาย ชายหนุ่มผู้เป็นเครื่องมือในการแก้แค้นหัวหน้า

“ได้ยินมาว่า  เขาจะเปลี่ยนรองวิจัยฯ คนใหม่”

เสียงทุ้มของเป้าหมายเอ่ยขึ้นทันทีที่นิญาดาเดินเคียงข้างในระยะใกล้

สาวสวยหันไปสบตาคมล้ำลึก พร้อมกับโปรยรอยยิ้มหวาน ๆ แล้วเอ่ยอย่างมั่นใจในข้อมูลที่ตนมีเต็มเปี่ยมว่า

“ใช่ค่ะ! ท่านรองวิจัยฯ คนเดิมจะเกษียณราชการกันยานี้”

คนขี้เก๊กยังคงนิ่งเฉย เฉยจนคนข้าง ๆ ที่เอาแต่เจื้อยแจ้วเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาฟังที่หล่อนพูดหรือไม่

แววตาซุกซนของหญิงสาว มองเรื่อยมาที่ริมฝีปากบางชมพูได้รูปตัดกับใบหน้าขาว ๆ เรื่อยมาจนถึงแผงอกกว้างที่หล่อนซบกอดเมื่อเช้า เมื่อหวนคิดถึงความใกล้ชิด เนื้อแนบเนื้อ ทำให้ใจมันเริ่มเต้นโครมคราม สมองเริ่มไม่ทำงาน !

อาการแปลก ๆ เริ่มครอบงำหญิงสาวทุกขณะจนทำให้คนที่เคยมั่นใจในตนเองอย่างนิญาดาต้องเฉมองไปข้างหน้า แล้วเอ่ยต่อว่า

“ตอนแรก ได้ยินว่า รองท่านเดิม ทาบทาม อาจารย์จากคณะวิทย์ฯ ขึ้นมาแทน แต่ปรากฏว่า คุณสมบัติยังไม่ผ่าน ก็เลยเป็นอันตกไปค่ะ”

“อืม รองวิจัยคนใหม่ อาจจะเป็นอาจารย์จากคณะวิศวะ ก็ได้นะ”

เสียงทุ้มกล่าวอย่างคนรู้มากกว่า  ปากได้รูปยกขึ้นนิด ๆ ราวกับจะยิ้มเยาะ คนรู้จริงมักพูดน้อย  คนรู้ไม่มากมักขยายความ  เขาคือ คนจริง

 “ใครคะ?”

“ไม่บอก ลองสืบดูสิ?”

อาจารย์หนุ่มยิ้มยั่วอย่างผู้เหนือกว่า  แล้วเดินจากไป  จะเป็นเพราะรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ หรือ เพราะคำพูดที่แสนกำกวมกันแน่นะ!!! ที่ทำให้หัวใจของหล่อนเต้นแรงขนาดนี้!!

นิญาดาสะบัดหัวเพื่อเรียกสติกลับมา

‘ไม่นะ!! เราจะต้องไม่หลงเสน่ห์ ตัวท็อปของวิศวะเด็ดขาด!!!’

การบรรยายในช่วงบ่าย ของ ศาสตราจารย์ดำรงค์ จบลงอย่างงดงาม ภีมสาวน้อยในร่างหนุ่ม ออกไอเดียจัดมื้อเย็นให้เป็นค่ำคืนแห่งความทรงจำ

ระเบียงลานดอกลั่นทมบนยอดภูเขาสูงถูกเนรมิตให้เป็นโต๊ะดินเนอร์สุดแสนโรแมนติก  ทุกโต๊ะประดับด้วยเชิงเทียนและดอกกุหลาบสีชมพูอ่อนพร้อมกับเสียงเพลงคลอเบา ๆ

เมื่อตรวจตราความเรียบร้อยแล้ว นิญาดาฝากให้พี่เกดและน้องภีมคอยดูแลทีมวิทยากรและอาจารย์ไปก่อน ส่วนตัวเธอจะขอปลีกตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะเหงื่อจากการวิ่งหน้าวิ่งหลังประสานงานนั้นท่วมตัว มันเริ่มจะส่งกลิ่นเหม็นเปรี้ยวแล้ว

ค่ำคืนนี้เป็นคืนเดือนแรมไร้หมอกเมฆ  ดาวพร่างพรายพราวระยิบระยับทอแสงดาษนภา

ดาวใดฤา จักเปล่งประกาย   สู้ผิวนวล

ดาวใดฤา จักงาม      สู้อรชรยามเยื้องย่าง

ดาวใดฤา จักหวานหยด     สู้เจ้ายามแย้มยิ้ม

ดาวใดฤา จักสะกดใจชาย   ให้หลงใหลเมื่อชายตา

ร่างบางระหงในชุดเดรสแขนกุดสีขาว ด้านหลังเว้าลงเกือบถึงกลางหลังโชว์ผิวขาวเนียนละเอียด  กระโปรงสั้นเหนือเข่าถูกทาบทับด้วยผ้าขาวโปร่งบางอวดเรียวขาคู่งามให้วาบหวามยามก้าวเดิน  สายตาทุกคู่เผลอมองผู้มาใหม่อย่างลืมตัวโดยเฉพาะบรรดาหนุ่ม ๆ

 “พี่สาว ทางนี้จ้า”

ร่างบอบบางของหนุ่มน้อยแต่ใจเป็นหญิงลุกขึ้นกวักมือเรียกหญิงสาว

นิญาดาโบกมือกลับเป็นเชิงรับรู้ ระหว่างทางหล่อนเอ่ยทักทายผู้เข้าร่วมอบรมเป็นระยะ ๆ จนกระทั่งมาถึงโต๊ะที่น้องชายสุดสวยเตรียมไว้ให้เป็นพิเศษสำหรับหล่อนในคืนนี้

“ขออนุญาตนั่งด้วยคนนะคะ”

เสียงหวานหยดย้อยจากหญิงสาวผู้มาใหม่ เอ่ยขณะที่เลื่อนเก้าอี้ข้างอาจารย์หนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนสีน้ำเงินเข้ม 

เขาเหลือบมองหญิงสาวเป็นจังหวะเดียวกับที่หล่อนเอียงตัวลงนั่ง สายตาคมเข้มแลสบอกเนียนกลมกลึงสองลูกรำไร มันเบียดอัดแน่นถูกห่อหุ้มด้วยผ้าลูกไม้สีขาว วางไว้ใต้เดรสขาวของร่างอรชรอย่างลงตัว 

แม้เห็นเพียงรำไรแต่ก็ทำเอาเลือดบุรุษสูบฉีดขึ้นหน้าอย่างฉับพลัน สันชาตญาณดิบถูกกระตุ้นให้ตื่น จนเขาต้องรีบถอนสายตาเฉมองไปอีกทาง พลางยกแก้วเบียร์เย็นฉ่ำจรดริมฝีปากกรอกลงท้องเพื่อดับความร้อนรุ่ม

ผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลต่อบุรุษเพศเป็นอย่างยิ่ง รวมถึงเขาด้วย แม้ว่าจะอยู่ในวัยกลางคนและผ่านประสบการณ์มามากมาย แต่แค่ได้ใกล้ชิดผู้หญิงคนนี้เพียงไม่กี่นาที กลับทำให้เขาสั่นไหวไปทั้งสรรพางค์  ไม่ว่าเขาจะพยายามเฉมองไปทางใดก็ตาม  แต่ทุกครั้งสายตาของเขาก็มักจะหยุดที่ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มสว่างไสวนั่นทุกครั้งไป