8 - ขอจับมือได้หรือเปล่า

ขอจับมือได้หรือเปล่า

“ไปเอาเหล้า คือไปโดนแท้” (ไปเอาเหล้า ทำไมไปนานจัง) ชนาวุฒิแซวออกมาทันที ที่คุณพัฒน์กลับมานั่งลงที่ของตัวเอง และมีมุกดารินทร์ก็เดินออกมาตามหลังด้วยอีกคน

“พวกคุณทานแบบพวกเราได้แน่นะคะ” ชญานุชจึงหันมาถามทางเจ้านายหนุ่ม เมื่อเห็นว่านั่งนั่งนิ่งมองอาหารที่พวกเธอทำอย่างพิจารณา

ธนภัทรไม่ได้ตอบอะไรเธอออกไป แต่กลับยื่นมือไปตักเอาอาหารแปลกตานั้นมาเข้าปากเสียดื้อ ๆ เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาสามารถทานอาหารของพวกเธอได้

“ก็อร่อยดีนะ ตัวแสบลองดูไหม” เมื่อได้ชิมรสชาติ จึงดันไปทางมุกดารินทร์ดู เพื่อเป็นการเชื่อเชิญ

“อะไรหรือคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วถามอย่างสงสัยทันที เมื่อพี่ชายดันอาหารจานนั้นมาให้เธอ พวกแมลงเธอยังพอรู้จัก แต่อาหารตัวแปลกประหลาดมีใบตองห่อนี้ เธอไม่รู้จักจริง ๆ

“หมกฮวก” ชนาวุฒิจึงเป็นฝ่ายตอบออกมา

เพราะอาหารเมนูอาหารพื้นบ้านนี้ ไม่ใช่ว่าจะหาทานกันได้ง่าย ๆ เพราะเป็นอาหารที่สามารถหาตามธรรมชาติ และจะมีตามฤดูกาลเท่านั่น หนึ่งปีถึงจะได้ทานครั้ง

มุกดารินทร์ จึงหันไปมองหน้ากับทุกคน เพราะมีความลังเล และไม่กล้าที่จะลอง ถึงแม้จะเคยได้ยินว่าอาหารพื้นบ้านแต่ละถิ่น จะมีรสชาติที่อร่อย และทานได้ยาก

และเธอก็หันมาทางคุณพัฒน์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แต่ไม่ยอมพูดอะไรออกมา สายตามองไปที่เขาอย่างมีคำถาม คุณพัฒน์จึงพยักหน้าแทนคำตอบ ว่าทานได้ และเขาก็ยกแก้วเครื่องดื่มที่มีน้ำสีขาวขึ้นกระดกทันที

“อร่อยนะ ไม่เผ็ดหรอก พี่ชิมดูแล้ว” ธนภัทรเอ่ยยืนยันกับเธออีกที

“เอาดักแด้แทนไหมครับ” เมื่อเห็นท่าทีลำบากใจของหญิงสาว คุณพัฒน์จึงยื่นจานด่วนเมนูแมลงทอดมาให้เธอแทน

เธอจึงหยิบมันขึ้นมาลองดูเป็นชิ้นแรก และครั้งในชีวิตที่ทานอาหารแบบนี้ ทามกลางสายตาทุกคนที่มองมาที่เธออย่างเอาใจช่วยเธอ

“อร่อยคะ มัน ๆ” เธอชมขึ้นมาทันที และหยิบเข้าปากไปอีกชิ้นตามมา

“น้องมุก อายุเท่าไหร่หรือคะ ยังเรียนอยู่หรือเปล่า” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวผ่อนครายลงแล้ว ชญานุชจึงถามขึ้นมาบ้าง

“มุกอายุ 20 คะ อยู่มหาลัยปีสอง เรียนบริหาร แล้วพี่นุชละคะ” เธอตอบออกไปตามตรง แล้วถามชญานุชกลับไปด้วย เพราะเอมั่นใจได้เลยว่าคนนี้แหละอนาคตพี่สะใภ้เออย่างแน่นอน

“พี่ 30 แล้ว ส่วนเกื้อกับวุฒิ 23 ปี” ชญานุชตอบเอออกไป แถมยังแนะนำไปยังสองหนุ่มให้เธอด้วย

“...ที่พวกพี่ดื่มนี้คืออะไรหรือคะ” เธอพยักหน้ารับ แล้วถามทั้งสองหนุ่มขึ้นมา เมื่อเห็นพวกเขามีแก้วเครื่องดื่มเป็นน้ำสีขาวขุ่นดื่ม แต่ทางพี่ชายเธอเป็นสีขาวใส

“อันนี้เรียกสาโท ส่วนที่พี่ภัทรดื่มเรียกว่าเหล้าครับ น้องมุกอยากลองไหม” เป็นชนาวุฒิที่อธิบายบอกอีกเช่นเคย เพราะหนุ่มข้าง ๆ เอไม่ยอมปริปากพูดเลย

“บักวุฒิ!” (ไอ้วุฒิ) คุณพัฒน์ตวาดเสียงใส่เพื่อน พร้อมกับจ้องมองอย่างคาดโทษทันที ที่เพื่อนยื่นแก้วเครื่องดื่มให้แก่หญิงสาว

“...กูแค่หยอกเล่น อย่าหวงหลาย กูบ่จีบของหมู่ดอก” (...กูแค่หยอกเล่น อย่าหวงนักเลย กูไม่จีบของเพื่อนหรอก) ชนาวุฒิรีบแก้ตัวทันที เมื่อเห็นสายตาที่เพื่อนมองเขาแบบนั้น

“จะ จีบอีหยัง” (จะ จีบอะไร)

“ใครจะจีบใครเหรอ เกื้อวุฒิ?” ธนภัทรแทรกขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินในสิ่งที่สองหนุ่มพุดหยอกล้อกัน ถึงแม้ว่าบางคำจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่บางคำที่ฟังออกนั่นแปลว่า สองนี้มีใครคนหนึ่งที่ต้องคิดซื่อแน่ แต่ไม่รุ้จะไปใคร เขาจึงถามออกไปตามตรง

“ไอ้เกื้อมันอยากจีบน้องมุกครับ” เป็นชนาวุฒิอีกเช่นเคยที่เป็นฝ่ายตอบออกมา

“บักวุฒิ!” (ไอ้วุฒิ!) คุณพัฒน์ได้แต่ตวาดเสียงเข้มปรามเพื่อน เมื่อเพื่อนพูดออกมาโต้ง ๆ แบบนี้

“ว่ายังไงเกื้อ จะจีบน้องพี่เหรอ” ธนภัทรจึงหันมาถามทางคุณพัฒน์ทันที เพราะต้องการคำตอบยืนยันอีกที ว่าใช่เรื่องจริงหรือเปล่า

“เอ่อ คือว่า...”

“มุกขอเบอร์พี่เกื้อหน่อยสิคะ” เมื่อเห็นว่าคุณพัฒน์ลำบากใจ มุกดารินทร์จึงเป็นฝ่ายขัดขึ้นมา โดยเป็นคนที่เริ่มจู่โจมเขาทันที

“ตัวแสบ นี่เราเป็นผู้หญิงน่ะ” ธนภัทรได้แต่ดุเธอออกมา เมื่อเธอเป็นที่ขอเบอร์ชายหนุ่มก่อน และไม่คิดด้วยว่าน้องสาวจะกล้าบ้าบิ่นได้ขนาดนี้ เพราะทุกทีที่มีหนุ่ม ๆ มาสนใจหรือขอเบอร์เธอ หญิงสาวมักจะหาข้ออ้างต่าง ๆ นา ๆ มาอ้าง และบิดเบือนทันที แต่ครั้งนี้กลับเป็นฝ่ายรุกเสียเอง

“ได้ไหมคะพี่เกื้อ” เธอจึงถามเขาขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นเขายังคงนั่งนิ่ง ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ โต้ตอบเธอออกมา

“ครับ”

“บุกแน่บักเกื้อเอ้ย...” (รุกหน่อยสิไอ้เกื้อเอ้ย...) ชนาวุฒิได้แต่สะกิดเพื่อน

คุณพัฒน์ยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องของเขาให้กับเธอ เพราะไม่ได้ล็อคเครื่องไว้ และยังนั่งเงียบอยู่นาน จนหญิงสาวส่งโทรศัพท์มือถือคืน

“ออกไปขี่รถเล่นกันดีไหมครับ” เขาจึงเอ่ยขึ้นบอกกับเธอ

“ได้คะ” มุกดารินทร์ตอบรับทันที

“ตัวแสบไม่คิดจะเล่นตัวหน่อยเลยหรือไงเรา” ธนภัทรที่ได้ยินน้องสาวตอบรับชายหนุ่มแบบไม่คิดไตร่ตรองว่าจะเล่นตัวเลย ก็ได้แต่ตำหนิเธอออกไป ก่อนที่จะหันมาพูดกับทางคุณพัฒน์ “อย่าพาน้องกลับมาดึกละเกื้อ”

“ครับ...”

เขารับปากธนภัทร แล้วลุกขึ้น เดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดอยู่ทันที โดยมีมุกดารินทร์เดินออกไปตามหลังติด ๆ

“ส่วนผมก็เป็นส่วนเกิน ขอตัวไปเซเว่นก่อนดีกว่า...” ชนาวุฒิลุกขึ้น แล้วพูดออกมาทันที เมื่อคุณพัฒน์ออกไปแล้ว และอยากเปิดโอกาสให้ธนภัทรอยู่กับพี่สาวตนด้วย

คุณพัฒน์พาหญิงสาวมาที่สวนสาธารณะของหมู่บ้าน เขาจอดรถอยู่ริมฟุตบาท แต่ยังไม่ได้ลงจากรถ โดยที่ยังมีหญิงสาวนั่งซ้อนท้ายอยู่

“พี่เกื้อ”

“ครับ”

“จริงหรือเปล่าที่พี่วุฒิพูด ว่าพี่อยากจีบมุก” เธอถามเขาขึ้นมาทันที ที่อยู่กันตามลำพัง เพราะเธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่เพื่อนของเขาพูดมานั้นจะจริงหรือเปล่า

“ถ้าใช่ แล้วมุกจะยอมให้ผมจีบหรือเปล่าล่ะ” เขาพูดออกมา แต่ก็ยังไม่ได้หันสบตาเธออยู่ดี เพราะแค่พูดออกไปตอนนี้ก็ถือว่าเขามีความกล้ามากพอแล้ว

“ถึงพี่ไม่ขอ มุกนี่แหละคะจะเป็นฝ่ายขอจีบพี่เอง”

“คุณมุก”

คุณพัฒน์อุทานออกมาทันที ที่เธอพูดออกมาแบบนี้ เพราะเขาก็นึกไม่ถึงว่าหญิงสาว จะมาสนใจคนบ้านนอกอย่างเขา และรุกเขาหนักเช่นนี้

“มุกพูดจริง ๆ คะ มุกอยากทำความรู้จักกับพี่เกื้อ” เธอจึงย้ำขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยท่าทีที่มุ่งมั่นพร้อมกับคำพูดที่จริงจัง

“...” คุณพัฒน์หันหน้าหนีไปทางอื่นทันที เพราะรู้สึกประหม่าทำตัวไม่ถูก และไม่รู้จะเริ่มตอบเธออย่างไรดี

เขาไม่ปฏิเสธหรอก ว่าเขาก็รู้สึกดีกับเธอเช่นกัน แต่เขาไม่กล้ามากพอที่จะเป็นฝ่ายเข้าหาเธอ จนกระทั่งตอนนี้ที่เธอเป็นฝ่ายเข้าหาเขาเสียเอง ทำเอาใบหูเปลี่ยนสีระเรื่อขึ้นมาทันที

“เขินเหรอคะ” เธอจึงแกล้งถามเขาขึ้นมาด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม เพราะรู้สึกดีอยู่ไม่น้อยที่สามารถทำให้เขาเขินเธอได้

“ขะ ขอจับมือได้หรือเปล่า...” เขาถามขอเธอขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ติดขัด

“เอาสิคะ คิก...” แต่หญิงสาวกลับเป็นฝ่ายเอื้อมมือไปหามือของเขา และเป็นฝ่ายจับมือของเธอมากุมไว้เสียเอง ด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม