Share

ตอนที่3

Author: saengram
last update Huling Na-update: 2025-05-07 07:57:38

" นั่งสิ "

คำแรกที่ใครคนนั้นพูดกับเขาหลังจากที่เข้ามายังร้านอาหารแห่งนี้

...เย็นชาชะมัด...

ยีนส์อดยิ้มเยาะตัวเองในใจไม่ได้ คิดได้ไงว่าอีกฝ่ายอาจจะดีใจเมื่อได้เจอกัน เขายืนนิ่งครู่หนึ่งพลางสูดหายใจลึกๆแล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเงียบๆ

หลังจากนั้นไม่นานก็มีพนักงานเอาอาหารมาเสริฟลงบนโต๊ะทันทีโดยที่ไม่คิดจะถามไถ่ความคิดเห็นเขาสักนิดว่าอยากจะทานด้วยหรือเปล่า?

...โอโห้ เอาแต่ใจตัวเองอีกด้วย?...

" ทานสิ "

เอ่ยออกมาพร้อมมองหน้าคล้ายกดดัน จนคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะยอมยกมือขึ้นมาหยิบช้อนนั้นแหละเอื้อการต์ถึงได้ก้มลงจัดการอาหารตรงหน้าของตัวเองเงียบๆ

...เผด็จการที่สุด หึ้ย!...

ยีนส์ได้แต่บ่นพึมพำ ยิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายกระตุกยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดีเขาก็ยิ่งอารมณเสีย

ใช้เวลาในการทานอาหารไปเกือบชั่วโมง ไม่ใช่เขานะหมายถึงใครบางคนต่างหากล่ะ กินช้ามากกว่าอาหารในจานของอีกฝ่ายจะหมด เขาล่ะนั่งเขี่ยข้าวไปมาจนเหนื่อยกว่าที่อีกคนจะวางช้อนลง

เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามยกแก้วน้ำขึ้นดื่มยีนส์ก็เริ่มเอ่ยปากถามทันที เพราะถ้ายังชักช้ากว่านี้มีหวังเขาคงอึดอัดตาย

" ตกลงคุณมีธุระอะไรกับผมเหรอครับ "

ได้ยินเช่นนั้นมือหนาจึงวางแก้วน้ำลงช้าๆ ดวงตาคมเฉียบมองสบตากับคนตรงหน้านิ่ง จนอีกฝ่ายเริ่มหลบตาเขาเป็นพัลวันนั้นแหละเอื้อการต์จึงตัดสินใจเอ่ยขึ้นในสิ่งที่ค้างคาใจมาเป็นเดือน

" ทำไมถึงไม่ติดต่อกลับมา "

" คุณ...หมายถึงเรื่องอะไร "

" คิดว่าฉันจำไม่ได้หรือไงว่าคืนนั้นฉัน เอา กับใคร "

ยีนส์เบิกตากว้างทันทีที่อีกฝ่ายพูดแบบนั้นออกมา แล้วจะเน้นย้ำคำว่าเอาทำไมวะ ไม่อายปากบ้างรึไง บ้าจริง

" น...นี่คุณ "

แล้วทำไมถึงจำได้ล่ะ ก็ในเมื่อคืนนั้นอีกฝ่ายเมาไม่ใช่เหรอและในห้องก็มืดมากด้วยนะ จะรู้ได้ยังไงว่าเป็นเขา

" ตกใจอะไร "

เอื้อการต์ขมวดคิ้วถามด้วยความไม่เข้าใจว่าร่างบางจะตกใจทำไม หรือตกใจที่เขาจำได้?

" ก็...คืนนั้นคุณเมา "

" ใช่ฉันเมา แล้วยังไง "

" ...คนเมาก็ไม่น่าจะจำอะไรได้สิ "

เอื้อการต์กระตุกยิ้มนึกขำในใจคิดได้ยังไงว่าเมาแล้วจำอะไรไม่ได้ ถ้าเขาเมาขนาดนั้นเขาคงไม่มีแรงฟัดอีกฝ่ายทั้งคืนหรอกนะ

" ฉันแค่เมาไม่ได้ความจำเสื่อมซะหน่อย และที่สำคัญ...ยังจำได้ด้วยว่าเธอมีตำหนิที่ตรงไหนบ้าง อยากให้ฉันบอกไหมล่ะ "

ยีนส์หันขวับไปจ้องหน้าคนพูดด้วยความไม่พอใจทันที คนบ้า! ทำไมพูดเรื่องแบบนี้ได้อย่างหน้าตาเฉยนักนะ และกล้ามาบอกว่าตัวไม่ได้ความจำเสื่อมได้ไง ถ้าความจำดีจริงควรจะจำเขาได้แล้วไม่ใช่เหรอ ยีนส์อดที่จะบ่นตัดพ้ออีกฝ่ายในใจไม่ได้ แต่ก็นั้นแหละเขารู้ดีว่าเอื้อการต์คงจำเขาไม่ได้อยู่ดี เฮ้อ...ส่วนเรื่องคืนนั้นเขาก็ไม่อยากเอ่ยถึง หากชายหนุ่มจะจำได้แต่เขาก็ไม่ได้อยากจะเรียกร้องอะไรซะหน่อย เพราะเขาได้ในสิ่งที่อยากได้มาแล้ว

" ผมไม่อยากรู้ คุณมีธุระอะไรพูดมาเลยดีกว่าผมรีบ "

" ทำไมถึงไม่ติดต่อฉัน "

ยีนส์ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายต้องเอ่ยถามคำถามเดิมอีกแล้ว

" แล้วทำไมผมต้องติดต่อคุณ "

"......"

ยีนส์เค้นยิ้มออกมาทันทีที่อีกฝ่ายไม่มีคำตอบกลับมา อันที่จริงก่อนที่จะถามเขาควรจะถามตัวเองก่อนไหมว่าตกลงต้องการอะไรกันแน่ ส่วนตัวเขาไม่ได้ต้องการอะไรกับอีกฝ่ายอยู่แล้วนอกจาก...ลูก...

อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว และใช่ เขาก็เห็นแก่ตัวจริงๆนั้นแหละ เพราะคนที่ไม่มีใครอย่างเขา ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีครอบครัว มันก็ต้องเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น ยิ่งรู้ว่าคนที่รักไม่สามารถรักเราได้ สิ่งสุดท้ายที่ต้องการคือการสร้างบางสิ่งบางอย่างร่วมกัน เพราะเขาก็ไม่อยากอยู่ตามลำพังไปจนลมหายใจสุดท้ายหรอกนะ

...ถือซะว่านี่คือของขวัญและคำสัญญาที่อีกฝ่ายเคยให้ไว้กับเขาเมื่อนานมาแล้วก็แล้วกัน...

" ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ ผมขอตัว "

" เดี๋ยวสิ "

เอื้อการต์ที่เห็นว่าร่างเล็กกำลังจะลุกขึ้นจากไปก็รีบเอ่ยรั้งออกมา ทำไมนะแค่คิดว่าอีกฝ่ายจะหันหลังให้หัวใจมันกลับรู้สึกวูบโหวงอย่างบอกไม่ถูก

" ...ไม่คิดจะเรียกร้องอะไรหน่อยหรือไง "

อะไรก็ได้ ที่ทำให้เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายต้องการเขา ไม่ใช่อาการนิ่งเฉยแบบนี้

" ไม่ครับ "

" ทำไม "

" ผ่านมาแล้ว ก็แล้วไปเถอะ ผมไม่ได้ติดใจอะไร "

มือหนากำหมัดแน่ด้วยความหงุดหงิดใจ ความรู้สึกแบบนี้เขาเพิ่งจะประสบพบเจอเป็นครั้งแรก

นิ่งเฉย...เย็นชา

ทั้งที่คนตรงหน้าคือผู้ชายคนแรกที่เขาเผลอมีอะไรด้วยความตั้งใจ แล้วทำไมอีกฝ่ายกลับปฏิเสธเขา ทั้งที่เขาพร้อมที่จะรับผิดชอบเจ้าตัวแท้ๆ

...ทำไมถึงรู้สึกเหมือนถูกฟันแล้วทิ้งเลยวะ แม่ง...

" แค่นี้ใช่ไหมครับที่คุณจะพูด งั้นผมขอ..."

" แต่เธอต้องรับผิดชอบฉัน! "

ห๊ะ!!!

ยีนส์ที่กำลังจะเอ่ยปากขอตัวกลับชะงักงันเมื่อร่างสูงตรงหน้าพูดออกมาเสียงดัง

" ร..รับผิดชอบอะไร ผมไม่เข้าใจ "

" คิดว่าได้ฉันแล้วจะทิ้งกันไปง่ายๆได้ไง ฉันไม่ยอมหรอกนะ "

ยีนส์มองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เนี่ยมันเรื่องบ้าอะไรกัน

เอื้อการต์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินมายืนด้านหลังของคนที่นั่งตัวแข็งทื่อคล้ายกับเจ้าตัวยังคงตกใจในสิ่งที่เขาพูดไป ใบหน้าหล่อก้มลงกระซิบบางอย่างข้างใบหูเล็ก มุมปากหยักยกยิ้มอย่างถูกใจทันที เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเม้มปากแน่นก่อนที่แก้มใสๆจะแดงจัดจนลามไปทั่วใบหน้า

ฟอดด~~

และก่อนจะยืดตัวตรงจมูกโด่งเป็นสันได้ทำการฟัดแก้มแดงๆของคนตัวเล็กไปเสียฟอดใหญ่อย่างห้ามใจไม่อยู่

" อ่าา กลิ่นยังหอมเหมือนเดิม หึหึ "

กล่าวพร้อมเดินออกไปจากโต๊ะด้วยความอารมณ์ดี แต่ต่างกับอีกคนที่ยังนั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ที่โต๊ะอาหารเพียงลำพัง

" ไอ้พี่การต์ ไอ้บ้า ทำไมถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ห๊ะ หึ้ย ทะลึ่ง "

ยีนส์ถูกแก้มตัวเองไปมาอย่างอารมณ์เสีย คิดได้ยังไงมาหาว่าเขาเป็นคนนิสัยไม่ดี ไม่มีความรับผิดชอบ แล้วยังมาหาว่าเขาไปฟันเจ้าตัวแล้วทิ้งอีก ใครกันแน่ห๊ะที่ถูกฟันน่ะ ตัวเขาไม่ใช่เหรอ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวโว้ยย หึ้ย....

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่44(จบ)

    ...เหนื่อย แต่มีความสุข... ยีนส์นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองลูกชายทั้งสองคนที่หลับปุ๋ยอยู่ในเปลด้วยความรู้สึกสุขใจ มันมีความสุขจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ รู้เพียวว่าสิ่งนี้แหละที่เรียกว่ารัก ...รักแท้ที่บริสุทธิ์... ไม่คิดว่าลูกน้อยฝาแฝดของเขาจะเลี้ยงง่ายขนาดนี้ ไม่มีร้องไห้งอแงเลยนอกจากเวลาหิวนมและเปลี่ยนผ้าอ้อมเท่านั้นถึงจะได้ยินเสียงร้องของเด็กทั้งสอง เป็นเด็กน้อยที่อารมณ์ดีมาก ตอนแรกยีนส์คิดว่าการเลี้ยงลูกมันคงจะเหนื่อยกว่านี้ยิ่งเป็นเด็กทารกที่ยังพูดไม่ได้ก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าใจว่าเวลาลูกร้องหมายความว่าไง ทุกอย่างต้องใช้การคาดเดาและการสังเกตเป็นหลักเท่านั้น และยิ่งลูกของเขาเป็นฝาแฝดคงจะเหนื่อยเพิ่งขึ้นคูณสอง แต่เปล่าเลยเจ้าหนึ่งกับเจ้าสอง กลับเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมาก ไม่ได้เหนื่อยอย่างที่คิด ถือว่าเป็นโชคดีของเขาเพราะยีนส์ตั้งใจจะเลี้ยงลูกเองตั้งแต่แรกจึงค่อนข้างสบายไม่ได้เหนื่อยมากอย่างที่คิดไว้แม้จะเป็นคุณแม่มือใหม่ก็ตาม ตอนนี้เวลาก็ผ่านมาสองเดือนเเล้วที่เขากลับมาอยู่บ้านกิจติธรรมรงค์ และทำหน้าที่เป็นคุณแม่อย่างเต็มตัว และใช่ ด.ช.กฤชนัท กิจติธรรมรงค์ และ ด.ช.

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่43

    4 เดือนผ่านไป ตอนนี้ทั้ง ดร.สุกัณญา เกื้อกูล ปลากัด คุณอัศวินและยศรัน กำลังนั่งรวมตัวกันอยู่หน้าห้องผ่าคลอด เนื่องจากวันนี้เป็นวันนัดผ่าคลอดของสองแฝด ทุกคนจึงได้มารอรับขวัญหลานอยู่หน้าห้องผ่าตัดใหญ่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ซึ่งเวลาก็ผ่านไปแล้วเกือบชั่วโมงที่ยีนส์และเอื้อการต์เข้าไปด้านใน " ทำไมนานจัง "เป็นปลากัดที่เอ่ยออกมาด้วยความกังวลใช่ว่าจะไม่ตื่นเต้นแต่เพราะเวลามันนานเกินไปสำหรับคนที่ต้องรอ เลยทำให้เขาอดกังวลใจไม่ได้ นี่ขนาดแค่นั่งรอเฉยๆอยู่ด้านนอกยังรู้สึกกลัวขนาดนี้ หากอีกสองเดือนข้างหน้าที่เป็นวันนัดผ่าคลอดของตัวเองไม่รู้ว่าเขาจะอดใจไม่ให้ตัวเองร้องไห้ได้ไหม ยิ่งคิดมือก็ยิ่งเย็นเฉียบแม้จะมีเหงื่อซึมออกมาเต็มฝ่ามือก็ตาม...ก็อย่างที่เคยบอกไปว่าเขาไม่ชอบโรงพยาบาล แต่ก็เหมือนคำโบราณว่าไว้ ไม่ชอบอะไรมักจะได้สิ่งนั้น อยากจะบ้าตายจริงๆ เฮ้อ...คิดพลางทอดถอนหายใจด้วยความกังวลแล้วนี่เพื่อนเขาก็หายเข้าไปในห้องผ่าคลอดตั้งนานแล้วด้วย ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีใครออกมาบอกกล่าวอะไรให้ทราบสักคนว่าตอนนี้เด็กๆได้ออกมาแล้วหรือยังหรือปลอดภัยดีไหม แต่นี่กลับเงียบสนิท เงียบเสียจนใจเขาอดกังวลมากขึ้นไม

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่42

    ...และแล้ววันนัดตรวจครรภ์ก็มาถึง...เมื่อเดินมาถึงรถที่จอดรออยู่ตรงบันไดหน้าบ้านยีนส์ถึงขั้นเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ ปกติทุกครั้งที่เขามีนัดกับพี่หมอเอื้อการต์จะเป็นคนขับรถด้วยตัวเองตลอด แต่วันนี้กลับมีชายชุดดำสองคนที่ยีนส์คุ้นหน้าคุ้นตาดียืนรออยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสองคนนี้คงจะมาทำหน้าที่ทั้งขับรถและดูแลความปลอดภัยให้อย่างไม่ต้องสงสัยใช้เวลาในการนั่งรถไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ตอนนี้ทั้งยีนส์และเอื้อการต์ก็เดินเข้ามาภายในโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" เชิญด้านในเลยค่ะ "พยาบาลสาวที่เห็นว่าเป็นคนไข้เคสพิเศษเดินเข้ามาใกล้ เธอจึงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ประจำ แล้วเชื้อเชิญให้ทั้งสองคนเข้าไปหาคุณหมอทันที " สวัสดีครับพี่หมอ "พอเปิดประตูเข้ามา ยีนส์จึงเอ่ยทักทายพร้อมยกมือไหว้อย่างเช่นทุกครั้ง" สวัสดีครับน้องยีนส์ เชิญนั่งเลยครับ "เอื้อการต์ประคองคนรักให้นั่งลง ก่อนจะหันไปพยักหน้าทักทายกับเจ้าของห้องเล็กน้อยเป็นอันจบพิธี" เอาล่ะวันนี้พี่จะขอเจาะเลือดเพื่อวัดระดับน้ำตาลในเลือดนะครับ เราจะตรวจร่างกายของคุณแม่กันก่อน หลังจากนั้นค่อยแอบไปส่องดูเจ้าแฝดด้วยการอัลตร้าซาวด์ งั้นเริ่มจากการชั่งน้ำหนักก

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่41

    " ไหวไหมมึง "ยีนส์เอ่ยถามปลากัดด้วยความเป็นห่วง เพราะอีกไม่นานพวกเขาทั้งสี่คนก็ต้องออกไปต้อนรับแขกที่มางานในช่วงบ่าย แม้จะไม่จำเป็นต้องอยู่จนจบงานแต่ยังไงพวกเขาก็ต้องเดินทักทายและถ่ายรูปกับแขนที่มาในงานเลี้ยงตอนบ่ายนี้อยู่ดี " สบายมากมึง "ปลากัดตอบพร้อมรอยยิ้ม เพราะเมื่อกี้ได้ขึ้นไปพักผ่อนเอาแรงเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขาจึงรู้สึกดีขึ้นมากกว่าช่วงเช้า แม้จะมีปัญหาเรื่องกลิ่น แต่ไม่เป็นไรเพราะในมือเขามีทั้งยาดมยาหม่องเตรียมพร้อมไว้เเล้ว งานแต่งงานของวันนี้ผ่านไปอย่างเรียบง่ายและเรียบร้อย ไม่มีคำติฉินนินทาจากแขกที่มาให้ได้ยิน แม้เรื่องสะใภ้ทั้งสองของบ้านกิจติธรรมรงค์จะเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากก็ตาม ยีนส์รู้สึกสบายใจมากที่งานแต่งในวันนี้ทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดีมีแต่รอยยิ้มปิติให้เขาไม่ได้ใช้สายตามองมาอย่างรังเกียจเหมือนที่เขาแอบกลัวและกังวนแต่อย่างใดหลังจากยืนต้อนรับแขกและเดินทักทายพอเป็นพิธิ เอื้อการต์จึงพายีนส์ขึ้นมาพักผ่อนบนห้องนอน ส่วนงานต้อนรับแขกที่เหลือผู้ใหญ่ทั้งสามฝ่ายจะเป็นคนดูแลต่อเอง ซึ่งแขกที่มาต่างเข้าใจดีเพราะจะให้คนท้องทั้งสองมาอยู่รับแขกจนจบงานคงจะไม่ไหวเมื่ออาบน้ำอา

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่40

    " ปล่อยเมียฉันเดี๋ยวนี้นะ!!! ""!!!""!!!"ทั้งยีนส์และชมพูสะดุ้งสุดตัว และโชคดีที่หญิงสาวรีบปล่อยมือออกจากเอวของว่าที่คุณแม่อย่างยีนส์ทันทีที่สิ้นเสียงแข็งกร้าวของเอื้อการต์" อุ๊ย ขอโทษค่ะ พอดีดีใจเกินไปหน่อย แฮะๆ "ชมพูเอ่ยบอกพร้อมถอยออกไปหนึ่งก้าวเมื่อเห็นสายตาดุๆของเจ้าบ่าวมองเธออย่างไม่พอใจ...ขี้หวงชะมัด ชิ...แอบบ่นในใจแล้วหันกลับไปมองชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างยีนส์ด้วยรอยยิ้มกว้างอีกครั้ง เธอใช้สายตามองใบหน้าใสปนหวานของยีนส์อย่างคิดถึง ก่อนจะมาสะดุดลงตรงหน้าท้องที่นูนป่องทะลุเสื้อของอีกฝ่ายออกมาอย่างเด่นชัด จึงอดเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นไม่ได้" ว๊าว นี่พี่ยีนส์กำลังจะมีน้องจริงๆเหรอคะมหัศจรรย์มาก "ชมพูพูดออกมาด้วยดวงตาที่เป็นประกายความยินดี ตอนแรกที่แม่เธอกระซิบบอกมาว่างานแต่งงานครั้งนี้พิเศษ เธอก็อยากจะมาเห็นกับตาว่าจะพิเศษยังไง แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันพิเศษมากขนาดไหน เพราะนอกจากคุณหญิงป้าสุกัณญาจะจัดงานแต่งลูกชายฝาแฝดของตระกูลกิจติธรรมรงค์พร้อมกันทั้งสองคู่แล้ว สะใภ้ทั้งสองคนยังสามารถตั้งท้องได้อีกด้วยแม้จะเป็นผู้ชายก็ตามแบบนี้ถ้าไม่เรียกว่ามหัศจรรย์ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้วจร

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่39

    ...และแล้ววันสำคัญของพวกเขาทั้งสี่คนก็มาถึง..." ยีนส์กูตื่นเต้นอ่ะมึงง"ปลากัดเขย่าแขนเพื่อนเบาๆพร้อมเอ่ยบอกความรู้สึกของตัวเองออกมา เพราะวันนี้คือวันแต่งงานของพวกเขา และเนื่องจากตื่นเต้นมากเกินไปมันจึงทำให้เมื่อคืนเขานอนไม่หลับและอาเจียนเกือบทั้งคืน ดีแค่ไหนที่เขายังมีแรงสามารถลุกขึ้นมาเตรียมตัวได้ตั้งแต่เช้า แม้จะรู้สึงเพลียมากก็ตามที" กูก็เหมือนกัน แต่มึงอย่าเครียดนะปลากัดเดี๋ยวอาเจียนออกมาอีก แล้วนั่งนิ่งๆเลยจะเดินไปเดินมาบ่อยๆทำไมเนี่ย เฮ้อ กูล่ะอดเป็นห่วงอาการแพ้ท้องของมึงไม่ได้จริงๆว่ะ "ยีนส์รีบจับแขนเพื่อนรักให้นั่งลงทันทีที่เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าต่างอีกแล้ว แล้วเอ่ยบอกออกมาพร้อมถอนหายใจใหญ่ งานแต่งในวันนี้เขาเองก็ตื่นเต้นมากไม่ต่างกับปลากัดนักเหรอ แต่ไอ้อาการตื่นเต้นมันเริ่มลดลงตั้งแต่ที่เขาเข้ามานั่งรวมตัวกันในห้องนี้หลังแต่งตัวเสร็จ เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะเพื่อนเขานั้นแหละ ตั้งแต่ที่ทุกคนและเจ้าตัวรู้ว่าตั้งท้อง อาการแพ้ท้องของปลากัดก็ยิ่งรุนแรงขึ้นทุกวันอย่างเช่นวันนี้ที่เขากับมันต้องมานั่งรอขบวนขันหมากของฝั่งเจ้าบ่าวในห้องเดียวกัน ปลากัดมันวิ่งเข้า

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่38

    " ฝันดีนะครับเด็กๆ คืนนี้ปะป๊าไม่ได้นอนกอดหนูแต่ปะป๊ามาส่งหนูเข้านอนนะครับ ไม่งอแงปลุกมะม๊ากลางดึกนะรู้ไหม จุ๊บ จุ๊บ "ยีนส์อมยิ้มก้มหน้ามองคนรักที่นั่งอยู่บนพื้นด้วยความเอ็นดูเพราะตั้งแต่ที่อายุครรภ์ครบสี่เดือนพี่การต์มักจะชวนลูกๆคุยก่อนนอนแบบนี้เสมอและคืนนี้ก็เช่นกัน ต่างกันเเค่เพียงใบหน้าคุณพ่อของเจ้าแฝดจะดูเหงาหงอยกว่าทุกคืนที่ผ่านมาก เนื่องจากคืนนี้เป็นคืนแรกที่เขาทั้งสองคนต้องนอนแยกห้องกัน เอื้อการต์จึงพาเขามาส่งเข้านอนหลังจากทานอาหารค่ำเสร็จ ก่อนจะชวนลูกคุยอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมบอกฝันดีอย่างที่เห็นและเมื่ออีกฝ่ายบอกฝันดีลูกๆเสร็จ ก็ยืดตัวตรงแล้วสวมกอดเขาแน่นอย่างออดอ้อนทันที " คืนนี้พี่คงนอนไม่หลับ เฮ้อ "เอื้อการต์เอ่ยบอกออกมาพร้อมถอนหายใจเอือกใหญ่ ตั้งแต่ที่เขาสองคนอยู่ด้วยกันมาแม้จะไม่นานเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เคยต้องนอนแยกห้องกันแบบนี้เลยสักครั้ง อดคิดไม่ได้ว่าสามคืนนี้เขาจะข่มตาให้หลับลงได้ยังไงเมื่อต้องนอนคนเดียว" สามคืนเองครับ "ถึงแม้จะพูดออกมาแบบนั้น แต่ยีนส์ก็แอบกังวลใจเหมือนกันว่าตัวเขานั้นจะหลับสนิทได้ไหมเมื่อไม่มีใครบางคนนอนกอดอย่างเช่นทุกคืน" ต้องพูดว่าตั้งสามคืนถึงจะ

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่37

    เมื่อเดินเข้ามาในห้องเอื้อการต์ก็ค่อยๆวางคนรักลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลและทะนุถนอม ก่อนที่ตัวเขาจะเอนตัวลงนอนเคียงข้างและคว้าร่างว่าที่คุณแม่เข้าสู่อ้อมกอดของตนอีกครั้งอย่างหวงแหนและแสนรักใคร่" พี่เป็นห่วงยีนส์มากรู้ไหม ตอนที่กลับมาแล้วไม่เจอถามคนในบ้านก็ไม่มีใครทราบว่ายีนส์ออกไปไหนพี่ยิ่งเป็นห่วง โทรศัพท์ก็ไม่พกไป โทรหาปลากัดก็ไม่ยอมรับสาย ใจพี่มันร้อนรน มันกังวล กระวนกระวาย กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่า พี่กลัว กลัวจริงๆนะครับ ไม่ทำอย่างนี้แล้วนะ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงใจจะขาด..."เอื้อการต์พรั่งพรูความในใจออกมาให้คนรักรับรู้ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เขานั่งรออีกฝ่ายอยู่ที่บ้านด้วยความร้อนใจเกือบชั่วโมงก็ทนรอต่อไปไม่ไหว ต้องรีบขับรถออกจากบ้านไปตามหาทั้งที่ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะไปที่ไหนได้ เขาขับรถตามหาไปเรื่อยๆตามสถานที่ต่างๆโดยไร้จุดหมายเพราะตั้งแต่ที่อยู่ด้วยกันมายีนส์ไม่เคยออกไปไหนตามลำพังนอกจากเขาจะเป็นฝ่ายพาออกไปทุกครั้ง และเท่าที่สืบทราบมาก่อนหน้านี้น้องก็ไม่ได้มีสถานที่ที่ไปเป็นประจำอีกด้วย เขาจึงไม่รู้ว่าคนตัวเล็กจะไปอยู่ที่ไหนได้ เขาไปทุกที่ที่เคยพาอีกฝ่ายไป ร้านนั่งชิว ร้

  • ตั้งใจท้อง   ตอนที่36

    " ม...มึงเรียกเช็คบิลเลย... "" ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว "ยังไม่ทันที่ยีนส์จะเอ่ยจบ จู่ๆก็มีชายในชุดสูทสีดำเดินมายืนอยู่ด้านหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งทั้งยีนส์และปลากัดหันขวับไปมองพร้อมกันก่อนจะต้องตกใจ เพราะชายคนนี้คือหนึ่งในคนที่พวกเขาเคยเจอตอนที่ไปจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้เอื้อการต์ที่พัทยานี่น่า...ล แล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้วะ..." เชิญครับ "เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้านิ่งเฉยพร้อมผายมือออกไปหน้าร้านอีกต่างหาก จนปลากัดที่ไม่เข้าใจว่าจะเชิญพวกเขาไปไหนเอ่ยถามขึ้นมาทันที" ไปไหน? "" กลับบ้านครับ นายสั่งให้ผมมารับคุณทั้งสองคน ""!!!""!!!"...เหี้ย มาเฟียชัดๆ......ยีนส์และปลากัดเดินตามหลังชายชุดดำออกมาจากร้านด้วยความรู้สึกอายๆ เพราะระหว่างทางเดินทุกคนที่นั่งทานอาหารกันอยู่ในร้านนั้นหันมามองพวกเขาตลอดทาง " คนมองเต็มเลยมึง "ปลากัดก้มหน้าลงแล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา" นั้นดิ อายชะมัด "ยีนส์เองก็พยักหน้าเห็นด้วยไม่ต่างจากเพื่อนเลยสักนิด คิดไปคิดมาสถานการณ์แบบนี้เหมือนเขาสองคนเป็นเด็กที่หนีเที่ยวแล้วโดนผู้ใหญ่จับได้ จึงตามมาเพื่อพ

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status