LOGINShare
พยศจริงนะ
Last Updated:
2025-04-18 10:15:10ชายหนุ่มย่นหน้าทุกครั้งที่เห็นว่าเจ้านายโดนฟาด เป็นพัลวัน
เพราะเอาแต่สู้รบกับณภัทร จึงไม่ทันได้สังเกตว่ารอบตัวเปลี่ยนไป เส้นทางของรถยนต์ขับเคลื่อนอยู่ในตอนแรก จากถนนใหญ่ที่มีการสัญจรอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นทางสายเปลี่ยวจนแทบจะไม่มีรถขับสวนผ่าน แพรวพรรณเริ่มหวาดระแวงมองบรรยากาศโดยรอบด้วยความตื่นกลัว
‘เขาจะพาเธอมาฆ่าหรือเปล่า’
หัวใจเต้นรัวเมื่อคิดไปไกลถึงขั้นนั้น
ณภัทรเห็นปฏิกิริยาเปลี่ยนไปของแพรวพรรณ จึงนึกบางอย่างขึ้นมา
“ถ้ายังไม่หยุด ผมจะโยนคุณลงจากรถเดี๋ยวนี้”
“.....”
จนกระทั่งรถหรูได้เลี้ยวเข้าไปจอดในอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่
“ลงมา”
“.....”
การกระทำของเธอเหมือนกำลังท้าทาย ทั้งที่มาอยู่ในอาณาเขตเขาแล้วแต่ก็ยังอวดเก่งไม่เลิก มือที่จับอยู่บนต้นแขนบีบเนื้อนุ่มอย่างแรงพลางกระชากเพื่อให้หญิงสาวลงมาจากรถ
“ผมบอกให้ลงมา” เสียงห้วน ๆ ออกคำสั่ง
“ฉันเจ็บนะ” แพรวพรรณแผดเสียงร้องใส่หน้าณภัทร ถลึงตาให้เขาอย่างไม่นึกเกรงกลัว
“บอกดี ๆ แล้วฟังไหม”
“คุณบังคับให้ฉันมา ฉันไม่ได้เต็มใจมาเลยสักนิด แล้วทำไมต้องฟังคุณด้วยเล่า”
ณภัทรกัดฟันกรอดกับความดื้อดึงของอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าหากปล่อยแล้วรอให้เดินลงมาเองคงเป็นเรื่องที่ยาก
เพราะฉะนั้น...การอุ้มจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ชายหนุ่มฉุดกระชากแขนเรียวอย่างแรง จนเธอเซล้มใส่ตัวเขา สอดแขนลงใต้เข่าแล้วโอบเอวช้อนร่างบอบบางเข้าสู่อ้อมแขน
การทุบตีรอบที่สามจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง แพรวพรรณทั้งเหนื่อยและโมโหเมื่อไม่สามารถหยุดยั้งหรือทำอะไรเขาได้
ณภัทรอุ้มหญิงสาวจนมาถึงขั้นที่สูงขึ้น แต่คนในอ้อมแขนก็ยังไม่เลิกพยศ จึงคิดหาวิธีทำให้เธอหยุดดิ้นและทุบตีตนเองสักที เพราะเขาเองก็เริ่มเหนื่อยและหนักขึ้นมาแล้ว ชายหนุ่มหมุนตัวกลับไปทางด้านหลัง ซึ่งมองจากตรงนี้ระยะความสูงก็น่ากลัวไม่น้อย
“นี้ถ้ายังไม่หยุดดิ้นไม่หยุดตี ผมจะโยนคุณลงไปเดี๋ยว”
“.....”
แพรวพรรณสงบลงทันตาเห็น แล้วยังกำชายเสื้อของเขาไว้แน่น ณภัทรหัวเราะผ่านลำคอเมื่อสยบความพยศของหญิงสาวได้
ภายในห้องนอนกว้าง ร่างบอบบางถูกโยนลงจากอ้อมแขนสู่เตียงใหญ่ ไม่สนใจว่าอีกคนจะลงไปในท่าไหน
“ไอ้คนป่าเถื่อน” เมื่อตั้งตัวได้ คำบริภาษก็พ่นใส่เขาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ผมป่าเถื่อนได้มากกว่านี้” พูดจบมือใหญ่ก็คว้าเข้าที่แขนของอีกฝ่าย
แพรวพรรณดิ้นสุดแรงเพื่อให้หลุดจากมือใหญ่ ภาพความทรงจำเมื่อครั้งก่อนหลั่งไหลเข้ามาในหัว เธอจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรอย่างวันนั้นได้อีก ทั้งถีบและดึงตัวออกห่างแต่ก็ไม่สามารถหลุดไปจากการเกาะกุมอันเหนียวแน่นราวกับมือปลาหมึกนั้นได้
จนกระทั่งคิดว่าตนเองหมดหนทางสู้แล้ว จึงกระทำเรื่องที่ไม่คาดคิด
เพี้ยะ!
ใบหน้าของณภัทรหันไปตามแรงของฝ่ามือแพรวพรรณ เธอเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน เพียงแต่คิดว่าถ้าไม่สู้ก็มีแต่จะเจ็บตัวเหมือนคราวก่อน จึงได้ตบเขาไป
ชายหนุ่มดุนกระพุ้งแก้ม รู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดของตนเอง นัยน์ตาคมดุดันแข็งกร้าวจนดูน่ากลัวจ้องเขม็งไปที่ดวงหน้าหวาน สิ่งที่เธอกระทำไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อน
“กล้ามากนะยัยตัวดี” เขาสบถออกมาเสียงเหี้ยม
“ฉัน!” ร่างบอบบางถดถอยอย่างลนลานเมื่อเขาปล่อยมือ ปากคอสั่นจนพูดอะไรไม่ออก หวาดกลัวต่อสายตาวาวโรจน์
อารมณ์ของณภัทรพลุ่งพล่านด้วยความโกรธขึ้ง เขาโถมตัวเข้าหาคนบนเตียง สองมือใหญ่ตรึงร่างใต้อาณัติไว้ด้วยแรงอันมหาศาลกับที่นอนหนานุ่ม ไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้เอ่ยคำใดอีก
ด้วยการทาบริมฝีปากหนาบดจูบอย่างดุดัน เขี้ยวคมขบกัดเรียวปากนุ่มอย่างคนไร้สติสร้างความเจ็บแสบให้กับแพรวพรรณมากเหลือเกิน
ไม่เพียงเท่านั้น ยังบังคับให้เปิดปากเพื่อเข้าไปสำรวจภายใน เมื่อทำได้สำเร็จปลายลิ้นสากก็ตวัดซอกซอนอย่างจาบจ้วง
“อื้อ” เสียงประท้วงอื้ออึงผ่านลำคอสวย
“อ๊ะ ซี้ด...” ปากหยักหนาผละออกห่างจากใบหน้าแดงก่ำ เมื่อถูกเธอกัดเข้าอย่างแรง
“พยศจริงนะ”
ยังไม่ทันหายใจหายคอได้สะดวก
แควก!
Related chapters
ตีตรารัก ทำให้ฉันพอใจก่อนสิ NC
เสียงฉีกขาดของเดรสแสนสวยก็ดังขึ้น กลายเป็นเศษผ้าขาดวิ่นไปตามแรงกระชากของมือใหญ่ เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอิ่มล้นออกมา“ทำอะไรของคุณ!” แพรวพรรณปัดป้องมือใหญ่พัลวัน“ทำให้คุณเห็นไงว่าคนที่กล้าตบผมจุดจบมันจะเป็นยังไง”ณภัทรไม่สนใจว่าแพรวพรรณจะเจ็บหรือหวาดกลัวแค่ไหนกับการกระทำของตน ไม่เคยมีใครกล้ากับเขาเช่นนี้มาก่อนความเกรี้ยวกราดจึงเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว ใบหน้าหล่อเหลาฝังเนินเนื้ออวบอิ่ม ปากหยักหนาดูดดึงขบเม้มบริเวณนั้นอย่างแรง จนผิวเนียนขึ้นรอยช้ำเป็นสีม่วง“ฮึก เจ็บ อย่า พอแล้วฉันเจ็บ” น้ำตาร่วงเผาะลงข้างแก้มใส เมื่อถูกซาตานร้ายกระทำอย่างป่าเถื่อนเสียงสะอื้นทำให้ณภัทรผละออกห่างจากผิวนวลเนียน ไม่ใช่ความสงสารแต่เป็นเพราะว่าต้องการเห็นคนที่เคยพยศจะเป็นเช่นไรดวงตากลมโตสั่นระริกสองแก้มเปื้อนคราบน้ำตา ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจอย่างชอบใจ“ลองเจ็บดูบ้างไหมแพรวพรรณ ถ้าคุณยังกล้าทำผมเลือดออกอีกครั้ง รอยพวกนี้มันจะไม่อยู่แค่ตรงนี้ มันจะไปอยู่ทั่วเรือนร่างของคุณ ไม่เชื่อก็ลองดู” เขาตะคอกใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่คิดสงสารแพรวพรรณเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตากับดวงตาเกรี้ยวกราดคู่นั้น“ถอดชุดออก” คำสั่
Last Updated : 2025-04-18ตีตรารัก แค่นี้ก็จะเป็นจะตาย NC
ณภัทรบีบเข้าที่กรอบหน้าเรียวอย่างแรง ใช้ดวงตาคมดุจ้องเข้าไปในดวงตาสุกใสผ่านม่านน้ำตา‘แค่นี้ก็ทำจะเป็นจะตาย’ยิ้มร้ายยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน“ฉันกลับบ้านได้แล้วใช่ไหม” สุ้มเสียงเอ่ยออกมายังสั่นจากแรงสะอื้น“ใครบอก! คืนนี้คุณต้องค้างที่นี่กับผม” ณภัทรเพิ่มแรงบีบขึ้นอีก เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เธอทำตัวถือดี“ไหนคุณบอกว่าถ้าฉันเอ่อ...อย่างที่คุณต้องการแล้วจะให้ฉันกลับไง” หญิงสาวกัดฟันตอบ“หึ!” ชายหนุ่มหัวเราะผ่านลำคอ หล่อนเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า เขาบอกว่า‘ถ้าทำให้เขาพอใจ’นี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยก็ร้องจะกลับแล้ว แค่รีดน้ำออกได้ก็คิดว่าตัวเองทำดีแล้วเหรอ ยัยซื่อบื้อณภัทรแยกขาคร่อมเธออยู่ออก ช้อนร่างบางขึ้นไปวางกลางเตียงนุ่ม“คุณควรให้ฉันกลับสิ” หญิงสาวดิ้นหลบหนีมือใหญ่“คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนทั้งนั้น ถ้าผมไม่อนุญาต” ชายหนุ่มรวบสองแขนเรียวของคนใต้อาณัติ ใช้ร่างใหญ่กำยำบดเบียดแนบชิดสร้างแรงเสียดสี ให้เธอรู้สึกถึงส่วนเริ่มขยายตัวขึ้นอีกครั้งสัมผัสอันร้อนผ่าวบริเวณหน้าขาแพรวพรรณเม้มปากเข้าหากันแน่น ใบหน้าแดงก่ำกระดากอายกับสัมผัสถูไถอย่างจงใจซอกคอขาวเนียนทำให้ณภัทรกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัวในความกระหา
Last Updated : 2025-04-23ตีตรารัก ดุ คำนี้ไม่เกินจริง! NC
“ซี้ด...เอามือออกแพรวพรรณ อื้ม...” ณภัทรขบกรามแน่น ส่วนหัวได้ผลุบหายเข้าไปพร้อมที่จะสำรวจด้านในแล้ว แต่กลับถูกมือเล็กของคนใต้อาณัติดันไว้ ทำให้ชายหนุ่มหัวเสียณภัทรพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อถูกขัดใจ‘ในเมื่อทำดี ๆ ไม่ชอบ’งั้นก็ต้องยอมรับในความดื้อดึงของตัวเองเถอะแพรวพรรณ! เขาดันเอวสอบเข้าอย่างแรง กระแทกแท่งร้อนขนาดใหญ่เข้าไปในช่องคับแคบสุดแรง“อ๊ะ โอ๊ย อ๊ะ อื้อ” ร่างบอบบางผวาเฮือกอีกครั้ง“อย่าเกร็ง อ่า” ณภัทรฟุบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น แพรวพรรณตอดรัดจนเขาปวดหนึบ“ฉันเจ็บ”“ผ่อนคลายหน่อย แล้วจะหาย อ่า” โทนเสียงอ่อนลงบอกอย่างเอาใจจากความเจ็บแสบแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่านหญิงสาวร้องครางผะผ่าว ณภัทรขยับเอวอย่างดุดันเร่าร้อนสร้างความวาบหวามรัญจวนใจ“อ๊ะ อ๊ะ”“อื้อ...ซี้ด...”ร่างบอบบางแอ่นอกอวบอิ่มรับริมฝีปากกำลังครอบครองเนินเนื้ออย่างบ้าคลั่ง แพรวพรรณบิดกายเร่าสองมือกำผ้าปูเตียงจนยับเยิน สะโพกสวยเด้งรับแท่งร้อนอย่างกระสันณภัทรหลงใหลมัวเมาไปกับไฟสวาทที่หญิงสาวตอบสนองกลับมา แม้ว่าเธอจะไม่เก่งไม่เร่าร้อน แต่ก็ยากจะถอนตัวออกมาได้ มือใหญ่ยกก้นสวยขึ้นมานั่งอยู่บนเอวอย่างรวดเร็วโดยเธอไม่ทันได้ต
Last Updated : 2025-04-23ตีตรารัก ปีศาจร้าย
รุ่งเช้าอีกวันณภัทรเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวของเขาเสร็จ ชายหนุ่มทิ้งตัวลงข้างเตียงมือใหญ่ยังเช็ดเส้นผมเปียกชุ่มด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กสายตาคมทอดมองไปยังใบหน้านวลเนียนของคนที่ยังนอนหลับสนิท เมื่อคืนร้องอยากกลับบ้าน แต่จนป่านนี้ยังขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาอย่างสบายอุราอยู่เลยเขาเพ่งมองดวงหน้าหวานประดับประดาไปด้วยแพขนตางอนยาว จมูกโด่งสวย ปากอวบอิ่มแม้จะไร้การเติมแต่งก็ยังดูน่ามอง‘น่ามอง’ งั้นเหรอณภัทรส่ายหัวไปมาไล่ความคิดแสนตลก ก่อนจะหวนกลับไปยังภาพกิจกรรมบนเตียงในค่ำคืนที่ผ่านมา ก็ไม่น่าแปลกถ้าหากว่าแพรวพรรณจะยังหลับอย่างหมดเรี่ยวแรงอยู่อย่างนี้“เตียงผมมันสบายมากใช่ไหมคุณถึงไม่อยากลุกขึ้นมาน่ะแพรวพรรณ” เสียงเข้มเอ่ยเมื่อเห็นร่างใต้ผ้าห่มเริ่มขยับแพรวพรรณลืมตาในทันใด ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนกลุกขึ้นนั่งลนลานถอยห่างออกไปไกล มือเล็กยังกระชับผ้าห่มผืนหนาเอาไว้แน่น“ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วผมจะไปส่ง”“.....”“มองผมแบบนั้น...จะต่ออีกงั้นเหรอ”“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”“ก็เห็นยังอิดออดก็นึกว่าอยากจะต่ออีกสักรอบ”แววตาวาวโรจน์จ้องณภัทรอย่างขุ่นเคือง ไม่กระดากอายบ้างเลยหรืออ
Last Updated : 2025-04-24ตีตรารัก แผนลวง
วันต่อมาไพศาลไล่อ่านข่าวพาดบนหน้าหนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับรายวัน บริษัทคู่แข่งกลายเป็นที่สนใจของเหล่านักลงทุนทั้งในและต่างประเทศ ไหนจะหุ้นกำลังพุ่งทะยานสูงขึ้นตามไปด้วยในขณะสภาวการณ์ของพีเจกลับดิ่งลงมาเรื่อย ๆ ซ้ำร้ายเหล่าผู้ถือหุ้นก็ทยอยถอนตัวออกไปหลายรายแต่ทว่านักธุรกิจวัยกลางคนเครียดหนักเห็นจะเป็นภาพถ่ายประกอบบนหัวข้อข่าว นักแสดงสาวสุดสวย กลายเป็นจุดสนใจภายในงานเธอคือคนที่ณภัทรยกให้เป็นขวัญใจในค่ำคืนนี้....หนังสือพิมพ์ยับไปตามแรงขย้ำของมือใหญ่ ไพศาลใจเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บหน้าอกข้างซ้าย ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นทวีคูณ‘นักแสดง’ งั้นเหรอเขาไม่เคยรู้เลยว่าลูกสาวรับงานนี้ด้วย!ก๊อก ก๊อก...เสียงเคาะประตูทำให้เจ้าของห้องหลุดออกมาจากภวังค์ผู้เดินเข้ามาก็คือน้องสาวนั่นเอง“พี่ไพศาล!” สีหน้าของพี่ชายเกวรินอุทานอย่างเป็นกังวล“นั่งก่อนสิเกศ”“พี่เห็นแล้วใช่ไหม”“อืม”“คิดว่าทางนั้นจงใจหรือเปล่าที่จ้างแพรวไปงานนั่น”“แค่ก แค่ก” ด้วยความเครียดสะสมร่างกายจึงอ่อนเพลียไพศาลไอในขณะกำลังจะตอบน้องสาว“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นอะไร เรื่องยัยหนูมันอาจจะไม่ได้ม
Last Updated : 2025-04-24ตีตรารัก หรือจะเลิกสอนพิเศษดีนะ
1เดือนต่อมา“อาเกศไม่ลงมากินข้าวเหรอคะ” ดวงตาทอประกายสดใสมองรอบโต๊ะอาหารไม่เห็นอาสาวจึงได้หันไปถามผู้เป็นแม่ ซึ่งกำลังตักข้าวให้กับพ่ออยู่“อาเข้าไปดูงานที่บริษัทน่ะ” ตักข้าวให้สามีเสร็จแล้ว ด้วยความที่เป็นคนดูแลทุกอย่างภายในบ้าน ลูกนั่งลงเธอจึงตักให้ลูกสาวอีกเช่นกัน“ขอบคุณค่ะแม่ แต่วันหยุดไม่ใช่เหรอคะทำไมอาถึงไปทำงานล่ะ หรือว่ามีงานด่วน” หญิงสาวเปลี่ยนไปถามผู้เป็นพ่อ เพราะท่านอยู่แต่ทำไมอาถึงต้องไปทำงาน“พอดีมีงานด่วนเข้ามา อาเกศก็เลยเข้าไปดูแทนพ่อ...แค่ก แค่ก”ยังพูดไม่ทันจบไพศาลก็ไออีกครั้ง ช่วงนี้สุขภาพของเขาเริ่มแย่ลงจึงต้องให้น้องสาวเข้าไปทำงานในส่วนของเขาแทนก่อนสักระยะ“พ่อไม่สบายเหรอคะ ไปหาหมอกันไหมเดี๋ยวแพรวไปด้วย” มือที่กำลังจะตักข้าวขึ้นมาทานชะงัก หลายวันมานี้เธอเห็นว่าท่านมีอาการแบบนี้อยู่บ่อย ๆ จึงขันอาสาจะเป็นคนพาไปเอง“ไม่ต้องหรอกลูก คงเป็นเพราะอากาศมันเปลี่ยน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวก็เลยเป็นหวัดน่ะ” แววตาเป็นห่วงเป็นใยของบุตรสาวสร้างรอยยิ้มให้ไพศาล อีกอย่างก็คิดว่าตนเองไม่ได้เป็นอะไรมาก น่าจะเกิดมาจากสภาพอากาศเสียมากกว่า“งั้นพ่อก็ต้องดูแลตัวเองนะคะ หนูเป็นห่วง ถ้าไม่ไหว
Last Updated : 2025-05-01ตีตรารัก พ่อเก่งที่สุด
“แต่จะว่าไปหนูเขมไม่ได้มาบ้านเรานานแล้วนะ เพื่อนเป็นยังไงบ้างแพรว”สาวน้อยที่มักจะมาเที่ยวหาและเล่นกับลูกสาวอยู่บ่อย ๆ เมื่อครั้งยังเรียนที่เดียวกัน ทำให้แพรวพราวเอ็นดูราวกับว่าเขมจิราเป็นลูกสาวอีกคน เมื่อไม่ค่อยได้เจอหน้าก็อดเป็นห่วงไม่ได้“ช่วงนี้ยัยเขมกำลังออกแบบชุดใหม่อยู่ค่ะ ก็เลยไม่ค่อยว่างมาสักเท่าไหร่”“คุณยุทธนี่ก็เก่งนะ เลี้ยงหนูเขมมาคนเดียว ส่งเสียจนลูกสาวจบมามีงานทำดี ๆ ในบริษัทใหญ่โตแบบนี้”“ใช่ค่ะพ่อยุทธเก่งมาก ๆ เหมือนพ่อของแพรวนี่ไง” แพรวพรรณซบลงที่ไหล่อันแสนอบอุ่นของผู้เป็นพ่ออย่างเอาใจและชื่นชม“พ่อต้องเก่งอยู่แล้ว ก็มีกำลังใจที่ดีอย่างหนูกับแม่นี่ไง” วงแขนกว้างยกขึ้นโอบไหล่สาวสวยทั้งสองนั่งกันคนละฝั่ง“อาเกศด้วย” เธอไม่ลืมจะเอ่ยชมอีกหนึ่งคน ซึ่งได้ยกให้เป็นคนเก่งของตนเองตลอดมา“อือ ๆ อาเกศด้วย” ไพศาลตอบรับคำลูกสาวด้วยรอยยิ้มสุขใจ“เกศทำไมเหรอคะ?”หญิงสาวผู้มาใหม่เอ่ยถามมาแต่ไกล เดินเข้ามาในเขตตัวบ้านแล้วได้ยินประโยคช่วงท้ายแต่ไม่ชัดเจนนัก เธอส่งยิ้มให้กับทุกคนพอเข้ามายังห้องรับรองหลังจากคุยงานเสร็จเกวรินก็รีบตรงกลับบ้านทันที เพื่อจะคุยงานกับพี่ชาย แต่พอได้ยินเสียงส
Last Updated : 2025-05-02ตีตรารัก ผมชื่อเตชิน
มหาวิทยาลัยเจแพรวพรรณยืนอยู่หน้าห้องเรียน วันนี้เป็นชั่วโมงสอนบรรยายการแสดง บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยความรื่นเริง ใบหน้าครูสาวแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม วาดลวดลายอันงดงามประกอบการสอน สะกดสายตาอีกหลายคู่ให้หยุดอยู่แค่เบื้องหน้า ด้วยความตั้งอกตั้งใจคลาสสอนยังเป็นที่สนใจเหมือนเช่นเคยแม้จะเป็นของภาคการแสดงก็ตามที ภายในห้องเรียนแห่งนี้ไม่ได้มีเฉพาะภาควิชาเฉพาะเท่านั้น ยังมีภาควิชาอื่นเข้าร่วมฟังด้วย ซึ่งครูสาวก็ไม่ได้ว่าอะไรขอเพียงไม่รบกวนคนอื่นก็เป็นพอและหนึ่งในนั้นก็คือนักศึกษาชั้นปีที่สี่คณะบริหาร พึ่งจะเข้ามานั่งฟังเป็นครั้งแรก เนื่องจากอดทนคำรบเร้าจากเพื่อนในคณะนี้ไม่ได้ อีกฝ่ายสาธยายเสียใหญ่โตถึงคุณสมบัติครูสาวท่านนี้ ว่าสอนสนุกยิ้มเก่ง แล้วก็สวยอย่างนั้น อย่างนี้ จนกระทั่งชายหนุ่มขี้เกียจจะฟังก็เลยต้องมาให้เห็นกับตาว่าแท้จริงแล้ว เธอจะเป็นอย่างที่เพื่อนกล่าวอ้างจริงหรือเปล่าคำตอบก็คือ... ตลอดสองชั่วโมงที่ผ่านมา เขาแทบจะเรียนไม่รู้เรื่องความสนใจทั้งหมดอยู่แค่ใบหน้าหวานเพียงอย่างเดียว“ไงล่ะ มองตาไม่กะพริบเลยดิ” คนนั่งอยู่ข้างกันทักขึ้น ครั้งแรกเตชินบอกไม่อยากมาเอาเข้าจริงนั่งอมยิ้มต
Last Updated : 2025-05-03
Latest chapter
ตีตรารัก ผมชื่อเตชิน
มหาวิทยาลัยเจแพรวพรรณยืนอยู่หน้าห้องเรียน วันนี้เป็นชั่วโมงสอนบรรยายการแสดง บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยความรื่นเริง ใบหน้าครูสาวแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม วาดลวดลายอันงดงามประกอบการสอน สะกดสายตาอีกหลายคู่ให้หยุดอยู่แค่เบื้องหน้า ด้วยความตั้งอกตั้งใจคลาสสอนยังเป็นที่สนใจเหมือนเช่นเคยแม้จะเป็นของภาคการแสดงก็ตามที ภายในห้องเรียนแห่งนี้ไม่ได้มีเฉพาะภาควิชาเฉพาะเท่านั้น ยังมีภาควิชาอื่นเข้าร่วมฟังด้วย ซึ่งครูสาวก็ไม่ได้ว่าอะไรขอเพียงไม่รบกวนคนอื่นก็เป็นพอและหนึ่งในนั้นก็คือนักศึกษาชั้นปีที่สี่คณะบริหาร พึ่งจะเข้ามานั่งฟังเป็นครั้งแรก เนื่องจากอดทนคำรบเร้าจากเพื่อนในคณะนี้ไม่ได้ อีกฝ่ายสาธยายเสียใหญ่โตถึงคุณสมบัติครูสาวท่านนี้ ว่าสอนสนุกยิ้มเก่ง แล้วก็สวยอย่างนั้น อย่างนี้ จนกระทั่งชายหนุ่มขี้เกียจจะฟังก็เลยต้องมาให้เห็นกับตาว่าแท้จริงแล้ว เธอจะเป็นอย่างที่เพื่อนกล่าวอ้างจริงหรือเปล่าคำตอบก็คือ... ตลอดสองชั่วโมงที่ผ่านมา เขาแทบจะเรียนไม่รู้เรื่องความสนใจทั้งหมดอยู่แค่ใบหน้าหวานเพียงอย่างเดียว“ไงล่ะ มองตาไม่กะพริบเลยดิ” คนนั่งอยู่ข้างกันทักขึ้น ครั้งแรกเตชินบอกไม่อยากมาเอาเข้าจริงนั่งอมยิ้มต
ตีตรารัก พ่อเก่งที่สุด
“แต่จะว่าไปหนูเขมไม่ได้มาบ้านเรานานแล้วนะ เพื่อนเป็นยังไงบ้างแพรว”สาวน้อยที่มักจะมาเที่ยวหาและเล่นกับลูกสาวอยู่บ่อย ๆ เมื่อครั้งยังเรียนที่เดียวกัน ทำให้แพรวพราวเอ็นดูราวกับว่าเขมจิราเป็นลูกสาวอีกคน เมื่อไม่ค่อยได้เจอหน้าก็อดเป็นห่วงไม่ได้“ช่วงนี้ยัยเขมกำลังออกแบบชุดใหม่อยู่ค่ะ ก็เลยไม่ค่อยว่างมาสักเท่าไหร่”“คุณยุทธนี่ก็เก่งนะ เลี้ยงหนูเขมมาคนเดียว ส่งเสียจนลูกสาวจบมามีงานทำดี ๆ ในบริษัทใหญ่โตแบบนี้”“ใช่ค่ะพ่อยุทธเก่งมาก ๆ เหมือนพ่อของแพรวนี่ไง” แพรวพรรณซบลงที่ไหล่อันแสนอบอุ่นของผู้เป็นพ่ออย่างเอาใจและชื่นชม“พ่อต้องเก่งอยู่แล้ว ก็มีกำลังใจที่ดีอย่างหนูกับแม่นี่ไง” วงแขนกว้างยกขึ้นโอบไหล่สาวสวยทั้งสองนั่งกันคนละฝั่ง“อาเกศด้วย” เธอไม่ลืมจะเอ่ยชมอีกหนึ่งคน ซึ่งได้ยกให้เป็นคนเก่งของตนเองตลอดมา“อือ ๆ อาเกศด้วย” ไพศาลตอบรับคำลูกสาวด้วยรอยยิ้มสุขใจ“เกศทำไมเหรอคะ?”หญิงสาวผู้มาใหม่เอ่ยถามมาแต่ไกล เดินเข้ามาในเขตตัวบ้านแล้วได้ยินประโยคช่วงท้ายแต่ไม่ชัดเจนนัก เธอส่งยิ้มให้กับทุกคนพอเข้ามายังห้องรับรองหลังจากคุยงานเสร็จเกวรินก็รีบตรงกลับบ้านทันที เพื่อจะคุยงานกับพี่ชาย แต่พอได้ยินเสียงส
ตีตรารัก หรือจะเลิกสอนพิเศษดีนะ
1เดือนต่อมา“อาเกศไม่ลงมากินข้าวเหรอคะ” ดวงตาทอประกายสดใสมองรอบโต๊ะอาหารไม่เห็นอาสาวจึงได้หันไปถามผู้เป็นแม่ ซึ่งกำลังตักข้าวให้กับพ่ออยู่“อาเข้าไปดูงานที่บริษัทน่ะ” ตักข้าวให้สามีเสร็จแล้ว ด้วยความที่เป็นคนดูแลทุกอย่างภายในบ้าน ลูกนั่งลงเธอจึงตักให้ลูกสาวอีกเช่นกัน“ขอบคุณค่ะแม่ แต่วันหยุดไม่ใช่เหรอคะทำไมอาถึงไปทำงานล่ะ หรือว่ามีงานด่วน” หญิงสาวเปลี่ยนไปถามผู้เป็นพ่อ เพราะท่านอยู่แต่ทำไมอาถึงต้องไปทำงาน“พอดีมีงานด่วนเข้ามา อาเกศก็เลยเข้าไปดูแทนพ่อ...แค่ก แค่ก”ยังพูดไม่ทันจบไพศาลก็ไออีกครั้ง ช่วงนี้สุขภาพของเขาเริ่มแย่ลงจึงต้องให้น้องสาวเข้าไปทำงานในส่วนของเขาแทนก่อนสักระยะ“พ่อไม่สบายเหรอคะ ไปหาหมอกันไหมเดี๋ยวแพรวไปด้วย” มือที่กำลังจะตักข้าวขึ้นมาทานชะงัก หลายวันมานี้เธอเห็นว่าท่านมีอาการแบบนี้อยู่บ่อย ๆ จึงขันอาสาจะเป็นคนพาไปเอง“ไม่ต้องหรอกลูก คงเป็นเพราะอากาศมันเปลี่ยน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวก็เลยเป็นหวัดน่ะ” แววตาเป็นห่วงเป็นใยของบุตรสาวสร้างรอยยิ้มให้ไพศาล อีกอย่างก็คิดว่าตนเองไม่ได้เป็นอะไรมาก น่าจะเกิดมาจากสภาพอากาศเสียมากกว่า“งั้นพ่อก็ต้องดูแลตัวเองนะคะ หนูเป็นห่วง ถ้าไม่ไหว
ตีตรารัก แผนลวง
วันต่อมาไพศาลไล่อ่านข่าวพาดบนหน้าหนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับรายวัน บริษัทคู่แข่งกลายเป็นที่สนใจของเหล่านักลงทุนทั้งในและต่างประเทศ ไหนจะหุ้นกำลังพุ่งทะยานสูงขึ้นตามไปด้วยในขณะสภาวการณ์ของพีเจกลับดิ่งลงมาเรื่อย ๆ ซ้ำร้ายเหล่าผู้ถือหุ้นก็ทยอยถอนตัวออกไปหลายรายแต่ทว่านักธุรกิจวัยกลางคนเครียดหนักเห็นจะเป็นภาพถ่ายประกอบบนหัวข้อข่าว นักแสดงสาวสุดสวย กลายเป็นจุดสนใจภายในงานเธอคือคนที่ณภัทรยกให้เป็นขวัญใจในค่ำคืนนี้....หนังสือพิมพ์ยับไปตามแรงขย้ำของมือใหญ่ ไพศาลใจเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บหน้าอกข้างซ้าย ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นทวีคูณ‘นักแสดง’ งั้นเหรอเขาไม่เคยรู้เลยว่าลูกสาวรับงานนี้ด้วย!ก๊อก ก๊อก...เสียงเคาะประตูทำให้เจ้าของห้องหลุดออกมาจากภวังค์ผู้เดินเข้ามาก็คือน้องสาวนั่นเอง“พี่ไพศาล!” สีหน้าของพี่ชายเกวรินอุทานอย่างเป็นกังวล“นั่งก่อนสิเกศ”“พี่เห็นแล้วใช่ไหม”“อืม”“คิดว่าทางนั้นจงใจหรือเปล่าที่จ้างแพรวไปงานนั่น”“แค่ก แค่ก” ด้วยความเครียดสะสมร่างกายจึงอ่อนเพลียไพศาลไอในขณะกำลังจะตอบน้องสาว“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นอะไร เรื่องยัยหนูมันอาจจะไม่ได้ม
ตีตรารัก ปีศาจร้าย
รุ่งเช้าอีกวันณภัทรเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวของเขาเสร็จ ชายหนุ่มทิ้งตัวลงข้างเตียงมือใหญ่ยังเช็ดเส้นผมเปียกชุ่มด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กสายตาคมทอดมองไปยังใบหน้านวลเนียนของคนที่ยังนอนหลับสนิท เมื่อคืนร้องอยากกลับบ้าน แต่จนป่านนี้ยังขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาอย่างสบายอุราอยู่เลยเขาเพ่งมองดวงหน้าหวานประดับประดาไปด้วยแพขนตางอนยาว จมูกโด่งสวย ปากอวบอิ่มแม้จะไร้การเติมแต่งก็ยังดูน่ามอง‘น่ามอง’ งั้นเหรอณภัทรส่ายหัวไปมาไล่ความคิดแสนตลก ก่อนจะหวนกลับไปยังภาพกิจกรรมบนเตียงในค่ำคืนที่ผ่านมา ก็ไม่น่าแปลกถ้าหากว่าแพรวพรรณจะยังหลับอย่างหมดเรี่ยวแรงอยู่อย่างนี้“เตียงผมมันสบายมากใช่ไหมคุณถึงไม่อยากลุกขึ้นมาน่ะแพรวพรรณ” เสียงเข้มเอ่ยเมื่อเห็นร่างใต้ผ้าห่มเริ่มขยับแพรวพรรณลืมตาในทันใด ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนกลุกขึ้นนั่งลนลานถอยห่างออกไปไกล มือเล็กยังกระชับผ้าห่มผืนหนาเอาไว้แน่น“ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วผมจะไปส่ง”“.....”“มองผมแบบนั้น...จะต่ออีกงั้นเหรอ”“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”“ก็เห็นยังอิดออดก็นึกว่าอยากจะต่ออีกสักรอบ”แววตาวาวโรจน์จ้องณภัทรอย่างขุ่นเคือง ไม่กระดากอายบ้างเลยหรืออ
ตีตรารัก ดุ คำนี้ไม่เกินจริง! NC
“ซี้ด...เอามือออกแพรวพรรณ อื้ม...” ณภัทรขบกรามแน่น ส่วนหัวได้ผลุบหายเข้าไปพร้อมที่จะสำรวจด้านในแล้ว แต่กลับถูกมือเล็กของคนใต้อาณัติดันไว้ ทำให้ชายหนุ่มหัวเสียณภัทรพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อถูกขัดใจ‘ในเมื่อทำดี ๆ ไม่ชอบ’งั้นก็ต้องยอมรับในความดื้อดึงของตัวเองเถอะแพรวพรรณ! เขาดันเอวสอบเข้าอย่างแรง กระแทกแท่งร้อนขนาดใหญ่เข้าไปในช่องคับแคบสุดแรง“อ๊ะ โอ๊ย อ๊ะ อื้อ” ร่างบอบบางผวาเฮือกอีกครั้ง“อย่าเกร็ง อ่า” ณภัทรฟุบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น แพรวพรรณตอดรัดจนเขาปวดหนึบ“ฉันเจ็บ”“ผ่อนคลายหน่อย แล้วจะหาย อ่า” โทนเสียงอ่อนลงบอกอย่างเอาใจจากความเจ็บแสบแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่านหญิงสาวร้องครางผะผ่าว ณภัทรขยับเอวอย่างดุดันเร่าร้อนสร้างความวาบหวามรัญจวนใจ“อ๊ะ อ๊ะ”“อื้อ...ซี้ด...”ร่างบอบบางแอ่นอกอวบอิ่มรับริมฝีปากกำลังครอบครองเนินเนื้ออย่างบ้าคลั่ง แพรวพรรณบิดกายเร่าสองมือกำผ้าปูเตียงจนยับเยิน สะโพกสวยเด้งรับแท่งร้อนอย่างกระสันณภัทรหลงใหลมัวเมาไปกับไฟสวาทที่หญิงสาวตอบสนองกลับมา แม้ว่าเธอจะไม่เก่งไม่เร่าร้อน แต่ก็ยากจะถอนตัวออกมาได้ มือใหญ่ยกก้นสวยขึ้นมานั่งอยู่บนเอวอย่างรวดเร็วโดยเธอไม่ทันได้ต
ตีตรารัก แค่นี้ก็จะเป็นจะตาย NC
ณภัทรบีบเข้าที่กรอบหน้าเรียวอย่างแรง ใช้ดวงตาคมดุจ้องเข้าไปในดวงตาสุกใสผ่านม่านน้ำตา‘แค่นี้ก็ทำจะเป็นจะตาย’ยิ้มร้ายยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน“ฉันกลับบ้านได้แล้วใช่ไหม” สุ้มเสียงเอ่ยออกมายังสั่นจากแรงสะอื้น“ใครบอก! คืนนี้คุณต้องค้างที่นี่กับผม” ณภัทรเพิ่มแรงบีบขึ้นอีก เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เธอทำตัวถือดี“ไหนคุณบอกว่าถ้าฉันเอ่อ...อย่างที่คุณต้องการแล้วจะให้ฉันกลับไง” หญิงสาวกัดฟันตอบ“หึ!” ชายหนุ่มหัวเราะผ่านลำคอ หล่อนเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า เขาบอกว่า‘ถ้าทำให้เขาพอใจ’นี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยก็ร้องจะกลับแล้ว แค่รีดน้ำออกได้ก็คิดว่าตัวเองทำดีแล้วเหรอ ยัยซื่อบื้อณภัทรแยกขาคร่อมเธออยู่ออก ช้อนร่างบางขึ้นไปวางกลางเตียงนุ่ม“คุณควรให้ฉันกลับสิ” หญิงสาวดิ้นหลบหนีมือใหญ่“คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนทั้งนั้น ถ้าผมไม่อนุญาต” ชายหนุ่มรวบสองแขนเรียวของคนใต้อาณัติ ใช้ร่างใหญ่กำยำบดเบียดแนบชิดสร้างแรงเสียดสี ให้เธอรู้สึกถึงส่วนเริ่มขยายตัวขึ้นอีกครั้งสัมผัสอันร้อนผ่าวบริเวณหน้าขาแพรวพรรณเม้มปากเข้าหากันแน่น ใบหน้าแดงก่ำกระดากอายกับสัมผัสถูไถอย่างจงใจซอกคอขาวเนียนทำให้ณภัทรกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัวในความกระหา
ตีตรารัก ทำให้ฉันพอใจก่อนสิ NC
เสียงฉีกขาดของเดรสแสนสวยก็ดังขึ้น กลายเป็นเศษผ้าขาดวิ่นไปตามแรงกระชากของมือใหญ่ เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอิ่มล้นออกมา“ทำอะไรของคุณ!” แพรวพรรณปัดป้องมือใหญ่พัลวัน“ทำให้คุณเห็นไงว่าคนที่กล้าตบผมจุดจบมันจะเป็นยังไง”ณภัทรไม่สนใจว่าแพรวพรรณจะเจ็บหรือหวาดกลัวแค่ไหนกับการกระทำของตน ไม่เคยมีใครกล้ากับเขาเช่นนี้มาก่อนความเกรี้ยวกราดจึงเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว ใบหน้าหล่อเหลาฝังเนินเนื้ออวบอิ่ม ปากหยักหนาดูดดึงขบเม้มบริเวณนั้นอย่างแรง จนผิวเนียนขึ้นรอยช้ำเป็นสีม่วง“ฮึก เจ็บ อย่า พอแล้วฉันเจ็บ” น้ำตาร่วงเผาะลงข้างแก้มใส เมื่อถูกซาตานร้ายกระทำอย่างป่าเถื่อนเสียงสะอื้นทำให้ณภัทรผละออกห่างจากผิวนวลเนียน ไม่ใช่ความสงสารแต่เป็นเพราะว่าต้องการเห็นคนที่เคยพยศจะเป็นเช่นไรดวงตากลมโตสั่นระริกสองแก้มเปื้อนคราบน้ำตา ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจอย่างชอบใจ“ลองเจ็บดูบ้างไหมแพรวพรรณ ถ้าคุณยังกล้าทำผมเลือดออกอีกครั้ง รอยพวกนี้มันจะไม่อยู่แค่ตรงนี้ มันจะไปอยู่ทั่วเรือนร่างของคุณ ไม่เชื่อก็ลองดู” เขาตะคอกใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่คิดสงสารแพรวพรรณเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตากับดวงตาเกรี้ยวกราดคู่นั้น“ถอดชุดออก” คำสั่
ตีตรารัก พยศจริงนะ
ชายหนุ่มย่นหน้าทุกครั้งที่เห็นว่าเจ้านายโดนฟาด เป็นพัลวันเพราะเอาแต่สู้รบกับณภัทร จึงไม่ทันได้สังเกตว่ารอบตัวเปลี่ยนไป เส้นทางของรถยนต์ขับเคลื่อนอยู่ในตอนแรก จากถนนใหญ่ที่มีการสัญจรอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นทางสายเปลี่ยวจนแทบจะไม่มีรถขับสวนผ่าน แพรวพรรณเริ่มหวาดระแวงมองบรรยากาศโดยรอบด้วยความตื่นกลัว‘เขาจะพาเธอมาฆ่าหรือเปล่า’หัวใจเต้นรัวเมื่อคิดไปไกลถึงขั้นนั้นณภัทรเห็นปฏิกิริยาเปลี่ยนไปของแพรวพรรณ จึงนึกบางอย่างขึ้นมา“ถ้ายังไม่หยุด ผมจะโยนคุณลงจากรถเดี๋ยวนี้”“.....”จนกระทั่งรถหรูได้เลี้ยวเข้าไปจอดในอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่“ลงมา”“.....”การกระทำของเธอเหมือนกำลังท้าทาย ทั้งที่มาอยู่ในอาณาเขตเขาแล้วแต่ก็ยังอวดเก่งไม่เลิก มือที่จับอยู่บนต้นแขนบีบเนื้อนุ่มอย่างแรงพลางกระชากเพื่อให้หญิงสาวลงมาจากรถ“ผมบอกให้ลงมา” เสียงห้วน ๆ ออกคำสั่ง“ฉันเจ็บนะ” แพรวพรรณแผดเสียงร้องใส่หน้าณภัทร ถลึงตาให้เขาอย่างไม่นึกเกรงกลัว“บอกดี ๆ แล้วฟังไหม”“คุณบังคับให้ฉันมา ฉันไม่ได้เต็มใจมาเลยสักนิด แล้วทำไมต้องฟังคุณด้วยเล่า”ณภัทรกัดฟันกรอดกับความดื้อดึงของอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าหากปล่อยแล้วรอให้เดินลงมาเองคงเป็นเ
