LOGINShare
ทำให้ฉันพอใจก่อนสิ NC
Last Updated:
2025-04-18 10:16:52เสียงฉีกขาดของเดรสแสนสวยก็ดังขึ้น กลายเป็นเศษผ้าขาดวิ่นไปตามแรงกระชากของมือใหญ่ เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอิ่มล้นออกมา
“ทำอะไรของคุณ!” แพรวพรรณปัดป้องมือใหญ่พัลวัน
“ทำให้คุณเห็นไงว่าคนที่กล้าตบผมจุดจบมันจะเป็นยังไง”
ณภัทรไม่สนใจว่าแพรวพรรณจะเจ็บหรือหวาดกลัวแค่ไหนกับการกระทำของตน ไม่เคยมีใครกล้ากับเขาเช่นนี้มาก่อน
ความเกรี้ยวกราดจึงเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว ใบหน้าหล่อเหลาฝังเนินเนื้ออวบอิ่ม ปากหยักหนาดูดดึงขบเม้มบริเวณนั้นอย่างแรง จนผิวเนียนขึ้นรอยช้ำเป็นสีม่วง
“ฮึก เจ็บ อย่า พอแล้วฉันเจ็บ” น้ำตาร่วงเผาะลงข้างแก้มใส เมื่อถูกซาตานร้ายกระทำอย่างป่าเถื่อน
เสียงสะอื้นทำให้ณภัทรผละออกห่างจากผิวนวลเนียน ไม่ใช่ความสงสารแต่เป็นเพราะว่าต้องการเห็นคนที่เคยพยศจะเป็นเช่นไร
ดวงตากลมโตสั่นระริกสองแก้มเปื้อนคราบน้ำตา ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจอย่างชอบใจ
“ลองเจ็บดูบ้างไหมแพรวพรรณ ถ้าคุณยังกล้าทำผมเลือดออกอีกครั้ง รอยพวกนี้มันจะไม่อยู่แค่ตรงนี้ มันจะไปอยู่ทั่วเรือนร่างของคุณ ไม่เชื่อก็ลองดู” เขาตะคอกใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่คิดสงสาร
แพรวพรรณเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตากับดวงตาเกรี้ยวกราดคู่นั้น
“ถอดชุดออก” คำสั่งเสียงแข็งเปล่งออกมา เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่นอนนิ่ง
ขวับ!
สายตาเพ่งอยู่แค่ผนังห้องหันกลับมาที่ร่างสูง
“ไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ ลุกขึ้นมา”
แพรวพรรณสะดุ้งกับเสียงกราดเกรี้ยว ดันตัวขึ้นหย่อนขาลงข้างเตียงก่อนจะหยัดยืนเต็มความสูง เธอหันหลังให้อีกคน
ปลดชุดไม่สมบูรณ์ของตนเองด้วยมือสั่นเทา แพขนตางอนยาวปิดลงไล่หยาดน้ำสีใสกำลังร่วงหล่นอย่างกล้ำกลืน
โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรถึงได้นำพาให้มาเจอะเจอกับผู้ชายเลวคนนี้อีก
ณภัทรมองแผ่นหลังขาวเนียนเผยอยู่ตรงหน้า ผิวขาวผุดผ่องของเรือนร่างสวยมีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างลงตัว เขายอมรับว่าเธอตรงสเปคทุกอย่าง
ติดเพียงแค่เป็นลูกสาวของผู้ชายคนนั้น
“ถอดให้ผมด้วย”
“มีมือทำไมไม่ถอดเอง” แพรวพรรณยกแขนขึ้นโอบกอดตัวเองในขณะที่ยังหันหลังให้เขาอยู่
ทั้งที่รู้ว่าตกเป็นรองแทนที่จะรู้จักเอาอกเอาใจกลับแข็งข้อทำให้โมโหอยู่เรื่อย
ณภัทรเอื้อมมือไปบีบแขนเรียวอย่างแรง
“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ”
“ไม่อยากเจ็บตัวเวลาบอกให้ทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องยอกย้อนจะได้ไหม”
แพรวพรรณใบหน้าแดงก่ำ เมื่อหันมาเผชิญหน้ากับณภัทร
“เร็วสิก่อนที่ความอดทนของผมจะหมดลงนะ แพรวพรรณ”
เมื่อเลี่ยงไม่ได้ มือเล็กปลดชุดของเขาออกเชื่องช้าจากกระดุมเม็ดบนไล่ลงไปล่างสุด แผงหน้าอกขาวบึกบึนมีกล้ามเนื้อสวยงาม ขนอ่อนรำไรทั่วหน้าท้องเป็นลอนแข็งแกร่งสายตาเธอหยุดอยู่แค่ตรงนั้น
แพรวพรรณเบนสายตาไปทางอื่นเมื่อต้องจัดการส่วนที่อยู่ด้านล่างต่อจากนั้น มือเล็กแกะหัวเข็มขัดของเขาออกแล้วรูดซิปดึงกางเกงราคาแพงลง
“จะเหลือไว้ทำไมถอดให้หมดสิ”
“.....”
แพรวพรรณชักสีหน้าไม่พอใจ เพราะณภัทรออกคำสั่งให้ถอดชิ้นที่ยังเหลืออยู่บนเอว หากสายตาของเธอเป็นดังไฟ ป่านนี้เขาก็คงจะมอดไหม้ไปแล้ว
“ไม่ได้เรื่อง”
ณภัทรดันไหล่บอบบางนั่งลงที่ขอบเตียง ใช้ร่างกายสูงใหญ่กักกันเธอไว้ไม่ให้หลบไปไหนได้ เขาคว้ามือของแพรวพรรณขึ้นมาเกี่ยวชิ้นที่เหลือออก แท่งร้อนขนาดใหญ่จึงผงาดออกมาต่อหน้าหญิงสาว
เธอเบือนหน้าหนีแต่ก็ถูกมือใหญ่จับให้หันกลับมาที่เดิม แววตาเย้ยหยันจ้องเข้าไปในดวงตาสั่นระริก
‘ทำอย่างกับไม่เคยเห็น’
“ทำให้ผมพอใจแล้วผมจะปล่อยคุณกลับไป”
‘พอใจ’
ช่างเป็นคำที่กว้างเหลือเกิน
“ฉันทำไม่เป็นคุณอยากจะ...”
“ยกมือขึ้น” อีกคนยังไม่ทันจะพูดจบ ณภัทรก็ตัดบทเสียก่อน
“เร็วสิ ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจทำอะไรที่คุณไม่อยากเจอแน่แพรวพรรณ” เป็นครั้งแรกเขาใจเย็นต้องมาสอนใครในเรื่องแบบนี้ ปกติมีแต่คนรู้งานเท่านั้นที่ขึ้นเตียงด้วย พอเป็นผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้อยากสอน!
ข้อมือเล็กชักรูดแท่งร้อนขนาดใหญ่ขึ้นลงอย่างไม่ประสา น้ำสีใสไหลซึมออกมาจากร่องรูบนหัวหยัก เปื้อนมือหญิงสาวโดยมีมือใหญ่กอบกุมทับอีกที
ณภัทรกระตุกยิ้มเลียริมฝีปากแห้งผากอย่างกระหาย เขาปล่อยให้แพรวพรรณทำเองแม้จะไม่ประสาแต่กลับรู้สึกชอบ เสียงต่ำครางในลำคอ มือใหญ่สอดท้ายทอยของแพรวพรรณดันใบหน้าหวานให้เข้ามาใกล้บริเวณหน้าท้อง
“อ้าปาก” เสียงทุ้มสั่งอย่างเอาแต่ใจ
แพรวพรรณทำตามอย่างขัดไม่ได้ ปากอวบอิ่มอ้าออกโดยที่ไม่รู้ว่าอีกคนให้ทำเพื่ออะไร ยังไม่ทันได้เอ่ยคำไหนก็ถูกแท่งร้อนดันเข้ามาเสียก่อน
“อ๊อก!”
“ซี้ด... เสียวฉิบ” แท่งร้อนเมื่อได้เข้าไปอยู่ในโพรงปากนุ่ม ความเสียวซ่านก็ทะยานขึ้นมา
อ๊อก อ๊อก...
หญิงสาวน้ำตาเล็ดเมื่อคนที่ยืนโยกขยับอย่างต่อเนื่อง
“เร็วหน่อยแพรวพรรณ”
หัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงขยับ อมแทงร้อนผ่าวขยายใหญ่จนคับแน่นเต็มปาก ส่วนปลายก็กระทุ้งเข้าลึกอย่างไม่ลดละ โดนทั้งผนังแก้มทั้งลำคอจนเจ็บระบบ หยาดน้ำตาไหลรินออกมาอย่างน่าเวทนา
“อ่า ซี้ด ปากนิ่มฉิบ ซี้ด อ่า” ถ้อยคำหยาบโลนสบถเสียงแหบพร่า ไม่อาจกักเก็บความพึงพอใจที่ปากสวยปรนเปรอความใคร่ให้กับตนเองได้ จากนั้นจึงค่อย ๆ เปลี่ยนมาเป็นคุมจังหวะเสียเอง
“อ๊อก อ๊อก อ๊อก ...”
ความอุ่นชื้นในโพรงปากนิ่มทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มพลุ่งพล่านจนต้องเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ลิ้นอุ่นแตะโดนหัวหยักณภัทรกระตุกเกร็งด้วยความกระสัน
“อ๊อก อ๊อก”
“ซี้ด อ่า ผมจะเสร็จ อ๊ะ อ๊า”
“อ๊อก อ๊อก”
“ซี้ด อ่า กลืนมันลงไป อื้มมม” เขาหลั่งน้ำเหนียวหนืดใส่โพรงปากของเธอ
กลิ่นคาวคละคลุ้งจนอยากขย้อนแต่ก็ทำไม่ได้เมื่อเขากดหัวเธอไว้
“แค่ก ๆ ๆ”
“แค่นี้ก็สำลัก!”
Latest chapter
ตีตรารัก แตกสลายไม่เหลือชิ้นดี
การยื้ออีกคนไว้ด้วยเครื่องช่วยหายใจเป็นการรั้งแสนเจ็บปวดที่สุด เธออยากให้เขาไปอย่างสงบถึงแม้จะจากกันไกลแสนไกลไม่อาจหวนกลับมาพบกันได้อีก ทว่าความรักและผูกพันก็ยังคงอยู่เสมอ“ฮึก ฮือออ พ่อ⁓ พ่อ ฮือ...”แพรวพรรณยอมรับในการตัดสินใจของผู้เป็นแม่ก็จริงแต่ก็ยากจะหักห้ามความเสียใจอย่างอาดูรนี้ได้ เสียงร่ำร้องปานจะขาดใจเรียกพ่อซ้ำ ๆ อย่างน่าเวทนา!เช่นเดียวกับเกวรินไม่อาจทนเห็นการจากไปของพี่ชายได้ หญิงสาวกุมมือสั่นเทาไว้อีกชั้นต่อจากนั้นแพรวพราวก็พยักหน้าให้กับหมอหนุ่ม ให้เขาหยุดการทำงานของเครื่องมือซึ่งกำลังยื้อไพศาลเอาไว้ชานเดินไปยังเครื่องสีขาวอยู่ข้างเตียง ทันทีที่นิ้วยาวกดลงปุ่มสีแดง เส้นกราฟเลื่อนสลับขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอก็ค่อย ๆ บางเบาไปเรื่อยจนกระทั่งเหลือเพียงเส้นตรงเป็นแนวยาวตี๊ดดดดดด.....‘สิ้นสุดการยื้อชีวิตของ นายไพศาล วีรกุล นักธุรกิจผู้มากความสามารถในเวลา 09:17 นาฬิกา’ไม่มีร่มโพธิ์ร่มไทรให้คอยพักพิง ไม่มีเสียงขับกล่อมปลอบโยนยามลูกสาวร้องไห้จ้า ไม่มีอ้อมกอดแสนอบอุ่นจากวงแขนกว้างของผู้เป็นพ่ออีกต่อไป แพรวพรรณทรุดลงข้างเตียงไร้เรี่ยวแรงจะพยุงให้ยืนหยัดอีกต่อไป!!หนึ่งเดือนต่
ตีตรารัก อย่ายื้อกันอีกเลย
ICUภายในห้องสีขาวสะอาดตาบนเตียงขนาดกว้างมีชายวัยกลางคนนอนนิ่งไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดรอบตัวเต็มไปด้วยสายระโยงระยาง ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอก็ล้วนมาจากเครื่องช่วยหายใจเท่านั้นแพรวพราว เกวรินและแพรวพรรณยืนมองผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวด้วยความเศร้าโศกเสียใจน้ำตาไม่มีโอกาสได้หายไปจากดวงตาของพวกเธอเลย นับตั้งแต่ไพศาลเข้ารับการรักษามาตลอดหลายคืน“ผมช่วยอย่างเต็มที่แล้วครับแต่พี่ไพศาลไม่สู้ไปพร้อมกับเราแล้ว” หมอหนุ่มบอกกับญาติของคนไข้ด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกช่วงที่ผ่านมาชานรู้ว่าคนป่วยสู้กับโรคร้ายนี้มากแค่ไหน ทว่าแค่จิตใจอย่างเดียวยากเกินกว่าจะยับยั้งเมื่อความเครียดเข้ามามีบทบาทอาการแทรกซ้อนอื่น ๆ ก็เกิดขึ้นอย่างง่ายดาย จึงเป็นเหตุให้เขาทรุดลงอย่างรวดเร็ว“อย่างที่ผมบอกไปครับ พี่ไพศาลอยู่ได้เพราะเครื่องช่วยหายใจ อวัยวะส่วนอื่นไม่ตอบสนองในการรักษา อยู่ที่การตัดสินใจของพี่พราวแล้วก็แพรวแล้วล่ะครับ” ในช่วงท้ายหมอหนุ่มได้หันไปหาเพื่อนสาว“ผมขอโทษที่ต้องบอกตรง ๆ ถ้าอยากจะทำใจก่อน ผมก็จะยังไม่ถอดเครื่องช่วยหายใจนี้ออก แต่ถ้าหากว่าต้องการให้พี่ไพศาลไปอย่างสงบ ผมก็จะหยุดการทำงานเครื่องนี้ทันทีครับ”ว
ตีตรารัก ความจริงเปิดเผย
เกวรินกล้ำกลืนกลั้นก้อนสะอื้นที่มันอัดแน่นจุกอยู่ข้างในเอาไว้อย่างสุดฤทธิ์แล้วความเงียบก็เกิดขึ้นชั่วขณะแพรวพรรณยืนนิ่งค้างไม่ไหวติงราวกับเป็นหุ่นยนต์ ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยอาการช็อก แม้จะมีอุ้งมือใหญ่บีบกระชับก็ไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกถึงความห่วงใยที่เขาส่งมาให้เลยหยาดน้ำตาค่อย ๆ หลั่งไหลยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนราวกับเปิดก๊อก สายตาพร่ามัวหันไปยังประตูบานใหญ่ด้วยความรู้สึกปวดร้าวเกินจะบรรยายตลอดเวลาที่ผ่านมาผู้เป็นพ่อมักจะบอกว่าเอางานกลับมาทำเพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศของการทำงานและเห็นว่าท่านก็มีความสุขเมื่อได้ทำอยู่ที่นั่น“ฮึก ๆ พ่อ ฮึก เป็นมะเร็งอย่างนั้นเหรอคะ” เสียงสะอื้นร้องไห้ขาดห้วงเป็นระยะเอ่ยถามออกมาปานจะขาดใจเป็นภาพน่าเวทนาเหลือเกินตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยเลยสักครั้งที่แพรวพรรณ ผู้ถูกฟูมฟักเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีจะร้องไห้ฟูมฟายได้มากมายขนาดนี้“ใช่ พ่อเป็นมะเร็งมาระยะหนึ่งแล้ว ที่ไม่ได้บอกลูกก็เพราะว่าท่านขอไว้” แพรวพราวบอกความจริงกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกับกลัวว่าหากพูดดังจะทำให้อีกคนแตกสลายไปมากกว่านี้ด้วยความโศกเศร้าเสียใจจนไม่สามารถยืนด้วยขาของตนเองได้ร่างบอบบางซวนเซเข้าหา
ตีตรารัก ข่าวร้าย!!
โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งแพรวพรรณสับขาเร่งจังหวะการเดินให้ถี่ขึ้น จากลานจอดมายังห้องฉุกเฉินด้วยความเร่งรีบเพื่อให้ถึงที่หมายโดยเร็วก่อนหน้านี้ก็ไม่แม้จะเช็กความเรียบร้อยในการแต่งกายหยิบเสื้อตัวไหนได้ก็สวมใส่ลวก ๆ ก่อนจะออกมา ยังเป็นแฟนหนุ่มที่คอยเตือนสติว่าควรสวมเสื้อคลุมทับมาด้วยจนกระทั่งมาถึงหน้าห้องฉุกเฉินก้อนสะอื้นกักเก็บเอาไว้ก็ตีขึ้นมาอีกครั้ง เธอคลายมือออกจากณภัทรแล้วเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่และอาสาวด้วยความร้อนใจ“แม่ อาเกศ พ่อเป็นอะไรคะ” เสียงสั่นเครือเอ่ยถามบุคคลทั้งสอง ดวงตากลมโตผ่านการร้องไห้มาก่อนแดงช้ำจนแลดูน่าสงสารมองใบหน้าอิดโรยของผู้ใหญ่ทั้งสองแพรวพราวเดินเข้ามาใกล้ด้วยหัวใจอันบอบช้ำไม่แพ้กัน ร่างสั่นไหวโผล่เข้าหาบุตรสาวโอบกอดแก้วตาดวงใจไว้แนบอก“พ่อล้ม...แล้วหัวใจก็หยุดเต้นไปตอนสี่ทุ่ม” เสียงสั่นตอบลูกสาวแผ่วเบาคำตอบของผู้เป็นแม่ทำหัวสมองขาวโพลนและอื้ออึง เนื้อตัวสั่นเทาอยู่ภายใต้อ้อมกอดรัดแน่น“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้คะ” เสียงแผ่วเบาไร้น้ำหนักเอ่ยถาม ดวงตาสั่นระริกมองไปยังผู้เป็นอาซึ่งไม่ได้หันมาในทิศทางของตนเองกับแม่“อาเกศ”เกวรินเลื่อนสายตากลับมาหาสองแม่ลู
ตีตรารัก บทรักแสนบ้าคลั่ง ที่มาพร้อมกับความเจ็บปวด NC
อกอวบใหญ่ถูกครอบครอง ลิ้นสากดุนยอดดอกบัวแสนสวยอย่างเมามัน“อื้อ พี่ภัทร อ๊า”เสียงหวานครวญครางด้วยความวาบหวิว ดวงตาหลับพริ้มรับสัมผัสแสนรัญจวนใจอย่างมีความสุข มือเล็กโอบกอดแฟนหนุ่มลูบไล้ครูดปลายนิ้วบนแผ่นหลังกว้าง“อื้ม” ณภัทรครางรับในลำคอแหบห้าวไฟสวาทลุกโชนแผดเผาร่างกายกำลังเสียดสีกันอย่างร้อนแรง ชายหนุ่มจับขาเรียวยกขึ้นสูงกดเอวสอบเข้าชิดดอกไม้เบ่งบานสะพรั่ง“พี่เข้าไปตอนนี้เลยได้ไหม พี่ต้องการแพรวเหลือเกิน” ณภัทรกระซิบเสียงสั่นพร่า“แพรวก็ต้องการพี่ค่ะ”ไม่รอช้าเมื่อแฟนสาวเองก็เรียกร้อง ณภัทรกดแท่งเนื้อเข้าไปในปากทางรักฉ่ำแฉะเนิบนาบลำท่อนแข็งแกร่งสอดสวมเข้าลึกจนสุดโคน บดเอวเน้นจุดอ่อนไหวสร้างความเสียดเสียวซาบซ่านให้คนใต้อาณัติ“อ่า พี่ภัทร แพรวเสียว พี่เข้าลึกไปแล้ว” ปากบอกอย่างห้ามปราม ทว่าสะโพกบางกลับขยับส่ายเร่าด้วยความรัญจวนใจเมื่อเพลิงอารมณ์แห่งแรงราคะแล่นปราดทั่วร่างกาย“แพรวตอดพี่ถี่ยิบเลย ซี้ดดด”เอวสอบขยับแท่งเนื้อเข้าออกโพรงนุ่มเร็วขึ้น ณภัทรกอดรัดคนรักแนบเข้าลำตัว ป้อนจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม“อ๊ะ พี่ภัทร อ๊ะ อ๊า”“ซี้ด แพรว ซี้ดด”บทรักแสนบ้าคลั่งดังขึ้นถี่ยิบเสียงเนื้
ตีตรารัก เซ็กซี่แบบนี้ไม่ต้องถูหลังแล้วมั้ง
แพรวพรรณเดินตรงไปยังอ่างใบใหญ่ หมุนเปิดน้ำไหลลงสู่พื้นสีขาว หย่อนตัวลงนั่งบริเวณขอบแข็งมือเล็กจุ่มลงแกว่งเล่นไปมาภายในหัวก็หวนกลับไปนึกถึงเรื่องที่เพื่อนสาวกล่าวมาทั้งหมดดวงตากลมโตทิ้งอยู่กับระดับน้ำค่อย ๆ เพิ่มขึ้นมาเรื่อย อุณหภูมิกำลังพอดีทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้มากทีเดียว ริมฝีปากอวบอิ่มจึงยกยิ้มพอนึกไปถึงคนอยู่ด้านนอกความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขารุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานณภัทรกลายเป็นคนรู้ทุกความเคลื่อนไหวของตนเองเป็นอย่างดีไปเสียแล้วในระหว่างกำลังตกอยู่ในห้วงของความคิด พลันร่างบอบบางก็สะดุ้งตกใจ จากวงแขนกว้างเข้ามาโอบอยู่รอบเอว จูบนุ่มนวลก็สัมผัสแก้มนุ่มแพรวพรรณเอียงหน้าหันไปมองค้อนแฟนหนุ่มที่เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง“ตกใจหมดเลย”“นั่งเหม่อคิดถึงใครอยู่เหรอ หื้ม” เสียงทุ้มกระซิบถามข้างซอกคอขาวแพรวพรรณส่ายสายตามองคนเปลี่ยนชุดมาแล้วเรียบร้อย ร่างสูงมีเพียงผ้าขนหนูพันเอวสอบจากนั้นก็เลื่อนขึ้นมาสบตากับนัยน์ตาคม ส่งยิ้มมาให้อย่างออดอ้อนแฟนหนุ่มค่อนข้างติดสกินชิพเมื่ออยู่กันตามลำพัง ประเดี๋ยวกอด เดี๋ยวจูบคลอเคลียข้างกายอย่างเช่นตอนนี้“คิดอะไรไปเรื่อยค่ะ น้ำเต็มพอดีลงไปแช่เลย
You may also like
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.4K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn34.3K viewsภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2
ไห่ถาง14.2K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา138.8K viewsเมื่อสามีขอหย่า
ลายมะลิ137 viewsของขวัญ...คุณภรรยา
SheLyn148 viewsMy destiny ร่างนี้ของใคร
ปลายฟ้า/ไรท์เกว119 viewsหนูครับรักพี่ได้ไหม
หมีสีคราม63 views
