เข้าสู่ระบบแชร์
หลงกลคนเลว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-16 09:24:22ครูสาวเดินนำลูกศิษย์ลงจากเวทีไปหาเจต ซึ่งยืนรอด้วยรอยยิ้มกว้างอยู่ด้านล่าง
“เก่งมากครับ ทุกคนทำได้ดีมากเลยรู้ไหม”
“ขอบคุณครับ, ขอบคุณค่ะ”
คำชื่นชมจากผู้อำนวยการทำให้นักศึกษาหายเหนื่อยในพริบตา ปลาบปลื้มที่เจ้าของสถาบันให้ความสำคัญอย่างนี้
“ขอบคุณแทนพวกเขาด้วยนะคะ” แพรวพรรณมองตามหลังนักศึกษากำลังแยกตัวกันออกไปทางประตูด้านข้าง
“พี่ถึงบอกไง ว่างานนี้เด็ก ๆ จะได้รับโอกาสเยอะมาก”
“งั้นแพรวขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
“ครับ แต่เดี๋ยวก่อนครับแพรว! พี่ลืมเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้บอก”
“เรื่องอะไรเหรอคะพี่เจต”
“คือ...ตอนที่เจ้าของบริษัทขึ้นไปกล่าวเปิดงาน แพรวช่วยเอาดอกไม้ขึ้นไปมอบให้เขาหน่อยนะครับ”
“ดอกไม้! ทำไมถึงเป็นแพรวล่ะคะ”
“เมื่อกี้ตอนที่แพรวกำลังแสดงอยู่เขาบอกว่าชอบมาก ๆ ก็เลยอยากให้แพรวเป็นคนถือดอกไม้ขึ้นไปแล้วจะขอบคุณแพรวเองด้วยครับ”
เจตประดิษฐ์ถ้อยคำเพื่อให้ครูสาวเข้าใจ นั่นก็เพราะเจ้าเพื่อนบ้าดันมาบอกเอาวินาทีสุดท้าย แล้วยังขู่อีกด้วยถ้าไม่ยอมเงินก็ไม่ต้องเอา ถึงจะรู้ว่าณภัทรพูดเล่นก็ตาม
“.....”
“นะครับพี่ขอร้องอีกสักครั้ง” แววตาเว้าวอนส่งให้ครูสาว
ต่อมา...
“งานแสดงอัญมณี Gems of beauty for you that are precious ของบริษัทเอ็นเจดับบิลในวันนี้เป็นงานเปิดตัวสินค้าชิ้นใหม่ของท่านประธานซึ่งเป็นรายแรกที่คิดแบบงานลายนี้ออกมา ทั้งเป็นครั้งแรกที่มีการร่วมมือกับบริษัทออกแบบจากประเทศอังกฤษเพื่อหาอัญมณีที่หายากมาในครั้งนี้ ขอเสียงปรบมือให้กับคุณณภัทรประธานของเราด้วยค่ะ....”
“คุณณภัทรงั้นเหรอ! เก่งจังอายุยังน้อยอยู่เลย นึกว่าจะรุ่น ๆ เดียวกับพ่อเสียอีก”
หลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จ แพรวพรรณก็เดินมารออยู่ด้านหลังเวที คอยเวลาขึ้นไปมอบดอกไม้ให้กับเจ้าของงาน เพื่อเป็นการขอบคุณที่เขาได้ช่วยมอบทุนให้กับทางมหา’ ลัย จึงได้รู้ประวัติของเจ้าของงานในครั้งนี้ไปในตัว
จนกระทั่งพิธีกรกล่าวมาถึงช่วงเวลาต้องขึ้นมอบดอกไม้ สาวสวยที่อยู่ในชุดเดรสสีครีมเข้ารูป ก็ได้ก้าวขึ้นไปบนเวที
แม้จะมองจากด้านหลังก็ยังคิดว่านักธุรกิจหนุ่มมีบุคลิกของชายในฝันสำหรับเหล่าหญิงสาวมากมายในงานนี้แน่นอน
‘แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอกัน’
อมยิ้มกับตัวเองเมื่อมีความคิดอย่างนั้นขึ้นมา
แพรวพรรณเดินเข้าไปใกล้หน้าเวทีมากขึ้น พิธีกรสาวเห็นก็หลบให้ไปยืนข้าง ๆ ประธานของงาน ในจังหวะยื่นช่อดอกไม้ส่งให้ผู้บริหารหนุ่ม เป็นเวลาเดียวกับเขาหันมาพอดี แพรวพรรณเนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วยความตื่นตระหนก
‘เขาคือผู้ชายในคืนนั้น’
ขณะตกอยู่ในห้วงความคิดอันเลวร้าย สีหน้าหวั่นวิตกล้วนตกอยู่ในสายตาของผู้คนมากมาย โดยที่เธอไม่อาจควบคุมเอาไว้ได้ โชคดีพิธีกรสาวเข้ามากระซิบเตือนให้มอบดอกไม้กับท่านประธาน แพรวพรรณจึงดึงสติเตลิดไปไกลกลับคืนมาได้ ดอกไม้ส่งให้กับณภัทรและเขาจงใจกุมเธอไว้ ด้วยความตกใจจึงก้าวถอยหลัง ทว่าก็ถูกรวบเอวไว้จนได้
“ทำอะไรของคุณ”
ณภัทรรั้งสะโพกกลมกลึงเข้ามาใกล้ โน้มไปกระซิบให้หญิงสาวอยู่นิ่ง ๆ หากไม่อยากเป็นเป้าสายตา พอเขาดึงตัวออกห่างแล้วหันกลับมายิ้มให้กับผู้ที่มาร่วมงาน เสียงปรบมือก็ดังตามมา เป็นอันจบพิธีเปิดงานอย่างเป็นทางการของบริษัทเอ็นเจดับบิล
เมื่อลงมาจากเวทีแล้วแพรวพรรณก็ต้องเดินเคียงคู่ไปกับณภัทร ทั้งสองทำราวกับเป็นคู่รักกันเสียอย่างนั้น เสียงซุบซิบแตกออกเป็นสองทาง
บ้างก็ว่าทั้งคู่เหมาะสมในเรื่องรูปร่างหน้าตา ทว่าอีกทางไม่เห็นด้วย นักธุรกิจหนุ่มระดับนี้จะมาควงแค่นักแสดงธรรมดาอย่างออกหน้าออกตา
งานนี้แพรวพรรณจึงกลายเป็นแค่ ‘นักแสดงที่มีเกียรติ’ ของณภัทรเท่านั้น
‘ถ้าอยากได้เงินทุนทั้งหมด ก็ทำตามที่ผมบอก’
เขายื่นคำขาดตอนอยู่บนเวที ด้วยเหตุผลนี้เธอจึงปฏิเสธไม่ได้ และภาพเหล่านั้นก็ตกอยู่ในสายตาของเจตตลอด พอทั้งสองเลี่ยงออกมาจากกลุ่มนักธุรกิจเขาจึงเดินเข้าไปหา
“จะกลับตอนไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง” ผู้อำนวยการหนุ่มบอกกับครูสาวเสียงทุ้ม
แพรวพรรณได้ยินคำนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เพราะคิดว่าตนเองคงหลุดพ้นไปจากสถานการณ์อึดอัดนี้แล้ว
“เดี๋ยวกูไปส่งเธอเอง”
ความหวังกลับพังทลายลง เมื่อสรรพนามที่ณภัทรใช้แทนตนเองกับ ผู้อำนวยการหนุ่ม
‘พวกเขาเป็นเพื่อนกัน’
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูไปส่งแพรวเอง จะกลับบอกพี่นะครับ”
เจตยังยืนกรานคำเดิม ทั้งสีหน้าของครูสาวก็แสดงออกมาอย่างชัดเจน ไม่สู้ดีกับสถานการณ์ในตอนนี้ เขาเมินสายตาของณภัทร ซึ่งมองมาอย่างไม่สบอารมณ์ จึงทำให้บรรยากาศโดยรอบของทั้งสามตกอยู่ในสภาวะความตึงเครียด
ห่างออกไปมีสายตาประเมินสถานการณ์จากธาดาและทิว ลุ้นว่าตกลงใครจะได้ไปส่งครูสาวคนสวยกันแน่! ไม่ต้องรอนานผลก็ออกว่าเป็นใคร
“ไม่เป็นไรค่ะพี่เจต แพรวกลับเองดีกว่าค่ะ” แรงบีบบริเวณสะโพกทำให้แพรวพรรณต้องบอกอย่างนั้น และคิดว่าเจตคงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องในวันนี้แน่
หญิงสาวไม่ใช่คนที่จะเข้าไปสุงสิงกับใครง่าย ๆ แล้วยังเป็นณภัทรอีกด้วย ดูยังไงทั้งสองก็ไม่น่าจะรู้จักกันมาก่อน แต่ด้วยเหตุผลอะไรเพื่อนถึงปฏิบัติกับครูสาวอย่างนี้
เจตหวนกลับไปนึกถึงเรื่องราวทั้งหมด ทั้งการเข้าหาตนเอง เจาะจงลงที่แพรวพรรณ เสนอมอบทุนมากเกินความจำเป็น ทั้งที่ไปจ้างนักแสดงมืออาชีพน่าจะดีกว่า แล้วยังให้ขึ้นไปมอบดอกไม้โดยที่ไม่ใช่งานในส่วนของเธอเลย ทุกเหตุการณ์ล้วนเกี่ยวข้องกับแพรวพรรณ!
บทที่เกี่ยวข้อง
ตีตรารัก สาดโคลนด้วยวาจา
แพรวพรรณเลี่ยงออกมาจากกลุ่มของณภัทร หลังจากเขาออกไปคุยเรื่องงานกับลูกค้ารายสำคัญ ถึงแม้จะไม่ชอบเจ้าของงาน แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่าเป็นคนที่เก่งมาก ๆ อัญมณีถูกนำออกโชว์ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก ทั้งจากกลุ่มคุณหญิงคุณนายและเหล่าไฮโซ รวมไปถึงกลุ่มนักธุรกิจยังสนใจอยากจะร่วมลงทุนด้วยเธอยืนอยู่ตรงมุมห้องเพียงลำพัง ซึ่งงานประเภทนี้ตนไม่ค่อยถนัดเอาเสียเลย แม้กระทั่งในพีเจก็มีเพียงพ่อและอาสาวที่มักออกงานสังคมพวกนี้ จะว่าไปทำไมพวกท่านถึงไม่ได้มาร่วมงานนี้ด้วย ทั้ง ๆ ที่อยู่แวดวงเดียวกัน!“สวัสดีครับผมชื่อริว บนเวทีคุณเต้นได้สวยมาก ๆ ไม่ทราบว่าสนใจอยากจะทำงานร่วมกับทางเราไหมครับ นี่ครับนามบัตรของผม”แพรวพรรณหันมาตามเสียง ชายหนุ่มรูปร่างสูงแต่งตัวภูมิฐาน กำลังส่งนามบัตรมาให้ เธอยิ้มให้กับเขา แล้วรับบัตรมาถือไว้“ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าฉันไม่ได้รับงานแสดงเป็นประจำ ที่มาในวันนี้ก็เพราะเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีค่ะ” แพรวพรรณปฏิเสธเสียงนุ่ม“อ้อ ไม่เป็นไรครับ เผื่อว่าวันข้างหน้าคุณสนใจ ติดต่อมาได้ทุกเมื่อเลยนะครับ ผมชอบทักษะและไลน์เต้นของคุณมาก ถ้าหากมีโอกาสได้ร่วมงานกันคงดีไม่น้อย” ชายหนุ่มผู้มาใหม่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17ตีตรารัก ต้นเหตุของความแค้น
แกรก!เมื่อทนฟังวาจาปรักปรำเหล่านั้นไม่ไหว แพรวพรรณจึงเปิดประตูออกมา“.....”“.....”หญิงสาวทั้งสองหันไปพร้อม ๆ กัน ดวงตาของพวกเธอเบิกโพลงเมื่อเห็นว่าเป็นใครเดินออกมาจากด้านหลัง“ตกใจเหรอคะที่เป็นฉัน!” ดวงตาวาวโรจน์มองหญิงสาวทั้งสอง ชุดที่พวกเธอสวมใส่ล้วนหรูหราดูแพงแต่วาจากลับต่ำตมสิ้นดี เธอเดินออกมายืนด้านนอก“อย่าคิดว่าคนอื่นจะนิสัยเหมือนตัวเองสิ” แพรวพรรณพูดต่อ“อย่าแก้ตัวไปหน่อยเลย” หญิงสาวในชุดเกาะอกสีดำขลับยาวละพื้นพูดอย่างเย้ยหยัน ในน้ำเสียงของเธอก็ยังดูแคลนแพรวพรรณอยู่“ฉันไม่ได้แก้ตัว อีกอย่างก็ไม่เคยคิดที่จะไปนอนให้ผู้ชายเอาเล่น ๆ แล้วเที่ยวออกมาป่าวประกาศในที่สาธารณะ ให้คนอื่นรับรู้อย่างพวกคุณ ไม่อายกันบ้างหรือคะ”“นี่แก!”คำบริภาษของแพรวพรรณทำให้สองสาวโมโห จนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หนึ่งในนั้นปรี่เข้าหาหมายจะฟาดฝ่ามือบนแก้มเนียน ด้วยความที่ระวังตัวอยู่ก่อนแล้วเธอจึงคว้าข้อมือของหล่อนเอาไว้ได้ทัน“สันดานคนมองกันจากภายนอกไม่ได้จริง ๆ พวกคุณแต่งตัวดูดีมีชาติตระกูล ใส่เพชรใส่พลอยหรูหรา แต่ทำไมถึงมีความคิดที่ต่ำ ให้ร้ายผู้หญิงด้วยกันได้ถึงขนาดนี้” พูดจบแพรวพรรณก็ผลักหญิงสาวออก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17ตีตรารัก ถูกลักพาตัว!
ลานจอดรถของโรงแรมชั้นพรีเมียมติ้ง!เมื่อประตูลิฟต์เปิดแพรวพรรณก็รีบเดินออกมา เปิดกระเป๋าควานหากุญแจรถเร่งจ้ำฝีเท้าโดยเร็วที่สุด พอเจอแล้วนิ้วเล็กกดปลดล็อก ดึงประตูฝั่งคนขับวางกระเป๋าลงไว้อีกฝั่ง จากนั้นก็สอดตัวลงไปนั่งประจำที่คนขับ ทว่ากลับปิดประตูรถไม่ได้“คุณ!” แพรวพรรณมองมือใหญ่จับขอบประตูไว้ ก่อนจะเลื่อนไปยังใบหน้าเรียบตึง“คิดจะหนีผมงั้นเหรอ” ณภัทรถามเสียงแข็ง นัยน์ตาเคร่งขรึมก้มมองคนในรถ“ปล่อยมือของคุณออกจากรถฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับบ้าน” เธอคิดว่าตนเองออกมาเร็วแล้ว แต่ก็ยังหนีเขาไม่พ้น!ใบหน้านวลเนียนซีดเผือดลงเมื่อผลออกมาเป็นอย่างนี้“ผมบอกคุณว่าไง ให้รอกลับพร้อมผมไม่ใช่เหรอ ไม่เอาแล้วใช่ไหมเงินทุนของนักเรียน”“คุณนี่มันเลวจริง ๆ งั้นก็แล้วแต่ละกัน จะจ่ายไม่จ่ายมันก็เรื่องของคุณ ถ้าคิดจะเอาเปรียบเด็ก ๆ ด้วยการใช้งานฟรี ๆ ก็แล้วแต่เลย ยังไงก็เป็นคนประเภทชอบเอาเปรียบคนอื่นอยู่แล้วนี่ ส่วนของฉันก็จะถือเสียว่าทำบุญทำทานไปก็แล้วกัน ฉันไม่ต้องการเงินของคุณแม้แต่แดงเดียว!” นับเป็นประวัติศาสตร์ทีบริภาษยืดยาวใส่ใครสักคนอย่างนี้“ปากเก่งดีนี่ งั้นก็ช่วยเก่งให้ตลอดแล้วกัน” กรามแกร่งขึ้นส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ตีตรารัก พยศจริงนะ
ชายหนุ่มย่นหน้าทุกครั้งที่เห็นว่าเจ้านายโดนฟาด เป็นพัลวันเพราะเอาแต่สู้รบกับณภัทร จึงไม่ทันได้สังเกตว่ารอบตัวเปลี่ยนไป เส้นทางของรถยนต์ขับเคลื่อนอยู่ในตอนแรก จากถนนใหญ่ที่มีการสัญจรอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นทางสายเปลี่ยวจนแทบจะไม่มีรถขับสวนผ่าน แพรวพรรณเริ่มหวาดระแวงมองบรรยากาศโดยรอบด้วยความตื่นกลัว‘เขาจะพาเธอมาฆ่าหรือเปล่า’หัวใจเต้นรัวเมื่อคิดไปไกลถึงขั้นนั้นณภัทรเห็นปฏิกิริยาเปลี่ยนไปของแพรวพรรณ จึงนึกบางอย่างขึ้นมา“ถ้ายังไม่หยุด ผมจะโยนคุณลงจากรถเดี๋ยวนี้”“.....”จนกระทั่งรถหรูได้เลี้ยวเข้าไปจอดในอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่“ลงมา”“.....”การกระทำของเธอเหมือนกำลังท้าทาย ทั้งที่มาอยู่ในอาณาเขตเขาแล้วแต่ก็ยังอวดเก่งไม่เลิก มือที่จับอยู่บนต้นแขนบีบเนื้อนุ่มอย่างแรงพลางกระชากเพื่อให้หญิงสาวลงมาจากรถ“ผมบอกให้ลงมา” เสียงห้วน ๆ ออกคำสั่ง“ฉันเจ็บนะ” แพรวพรรณแผดเสียงร้องใส่หน้าณภัทร ถลึงตาให้เขาอย่างไม่นึกเกรงกลัว“บอกดี ๆ แล้วฟังไหม”“คุณบังคับให้ฉันมา ฉันไม่ได้เต็มใจมาเลยสักนิด แล้วทำไมต้องฟังคุณด้วยเล่า”ณภัทรกัดฟันกรอดกับความดื้อดึงของอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าหากปล่อยแล้วรอให้เดินลงมาเองคงเป็นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ตีตรารัก ทำให้ฉันพอใจก่อนสิ NC
เสียงฉีกขาดของเดรสแสนสวยก็ดังขึ้น กลายเป็นเศษผ้าขาดวิ่นไปตามแรงกระชากของมือใหญ่ เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอิ่มล้นออกมา“ทำอะไรของคุณ!” แพรวพรรณปัดป้องมือใหญ่พัลวัน“ทำให้คุณเห็นไงว่าคนที่กล้าตบผมจุดจบมันจะเป็นยังไง”ณภัทรไม่สนใจว่าแพรวพรรณจะเจ็บหรือหวาดกลัวแค่ไหนกับการกระทำของตน ไม่เคยมีใครกล้ากับเขาเช่นนี้มาก่อนความเกรี้ยวกราดจึงเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว ใบหน้าหล่อเหลาฝังเนินเนื้ออวบอิ่ม ปากหยักหนาดูดดึงขบเม้มบริเวณนั้นอย่างแรง จนผิวเนียนขึ้นรอยช้ำเป็นสีม่วง“ฮึก เจ็บ อย่า พอแล้วฉันเจ็บ” น้ำตาร่วงเผาะลงข้างแก้มใส เมื่อถูกซาตานร้ายกระทำอย่างป่าเถื่อนเสียงสะอื้นทำให้ณภัทรผละออกห่างจากผิวนวลเนียน ไม่ใช่ความสงสารแต่เป็นเพราะว่าต้องการเห็นคนที่เคยพยศจะเป็นเช่นไรดวงตากลมโตสั่นระริกสองแก้มเปื้อนคราบน้ำตา ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจอย่างชอบใจ“ลองเจ็บดูบ้างไหมแพรวพรรณ ถ้าคุณยังกล้าทำผมเลือดออกอีกครั้ง รอยพวกนี้มันจะไม่อยู่แค่ตรงนี้ มันจะไปอยู่ทั่วเรือนร่างของคุณ ไม่เชื่อก็ลองดู” เขาตะคอกใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่คิดสงสารแพรวพรรณเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตากับดวงตาเกรี้ยวกราดคู่นั้น“ถอดชุดออก” คำสั่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ตีตรารัก แค่นี้ก็จะเป็นจะตาย NC
ณภัทรบีบเข้าที่กรอบหน้าเรียวอย่างแรง ใช้ดวงตาคมดุจ้องเข้าไปในดวงตาสุกใสผ่านม่านน้ำตา‘แค่นี้ก็ทำจะเป็นจะตาย’ยิ้มร้ายยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน“ฉันกลับบ้านได้แล้วใช่ไหม” สุ้มเสียงเอ่ยออกมายังสั่นจากแรงสะอื้น“ใครบอก! คืนนี้คุณต้องค้างที่นี่กับผม” ณภัทรเพิ่มแรงบีบขึ้นอีก เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เธอทำตัวถือดี“ไหนคุณบอกว่าถ้าฉันเอ่อ...อย่างที่คุณต้องการแล้วจะให้ฉันกลับไง” หญิงสาวกัดฟันตอบ“หึ!” ชายหนุ่มหัวเราะผ่านลำคอ หล่อนเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า เขาบอกว่า‘ถ้าทำให้เขาพอใจ’นี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยก็ร้องจะกลับแล้ว แค่รีดน้ำออกได้ก็คิดว่าตัวเองทำดีแล้วเหรอ ยัยซื่อบื้อณภัทรแยกขาคร่อมเธออยู่ออก ช้อนร่างบางขึ้นไปวางกลางเตียงนุ่ม“คุณควรให้ฉันกลับสิ” หญิงสาวดิ้นหลบหนีมือใหญ่“คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนทั้งนั้น ถ้าผมไม่อนุญาต” ชายหนุ่มรวบสองแขนเรียวของคนใต้อาณัติ ใช้ร่างใหญ่กำยำบดเบียดแนบชิดสร้างแรงเสียดสี ให้เธอรู้สึกถึงส่วนเริ่มขยายตัวขึ้นอีกครั้งสัมผัสอันร้อนผ่าวบริเวณหน้าขาแพรวพรรณเม้มปากเข้าหากันแน่น ใบหน้าแดงก่ำกระดากอายกับสัมผัสถูไถอย่างจงใจซอกคอขาวเนียนทำให้ณภัทรกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัวในความกระหา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-23ตีตรารัก ดุ คำนี้ไม่เกินจริง! NC
“ซี้ด...เอามือออกแพรวพรรณ อื้ม...” ณภัทรขบกรามแน่น ส่วนหัวได้ผลุบหายเข้าไปพร้อมที่จะสำรวจด้านในแล้ว แต่กลับถูกมือเล็กของคนใต้อาณัติดันไว้ ทำให้ชายหนุ่มหัวเสียณภัทรพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อถูกขัดใจ‘ในเมื่อทำดี ๆ ไม่ชอบ’งั้นก็ต้องยอมรับในความดื้อดึงของตัวเองเถอะแพรวพรรณ! เขาดันเอวสอบเข้าอย่างแรง กระแทกแท่งร้อนขนาดใหญ่เข้าไปในช่องคับแคบสุดแรง“อ๊ะ โอ๊ย อ๊ะ อื้อ” ร่างบอบบางผวาเฮือกอีกครั้ง“อย่าเกร็ง อ่า” ณภัทรฟุบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น แพรวพรรณตอดรัดจนเขาปวดหนึบ“ฉันเจ็บ”“ผ่อนคลายหน่อย แล้วจะหาย อ่า” โทนเสียงอ่อนลงบอกอย่างเอาใจจากความเจ็บแสบแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่านหญิงสาวร้องครางผะผ่าว ณภัทรขยับเอวอย่างดุดันเร่าร้อนสร้างความวาบหวามรัญจวนใจ“อ๊ะ อ๊ะ”“อื้อ...ซี้ด...”ร่างบอบบางแอ่นอกอวบอิ่มรับริมฝีปากกำลังครอบครองเนินเนื้ออย่างบ้าคลั่ง แพรวพรรณบิดกายเร่าสองมือกำผ้าปูเตียงจนยับเยิน สะโพกสวยเด้งรับแท่งร้อนอย่างกระสันณภัทรหลงใหลมัวเมาไปกับไฟสวาทที่หญิงสาวตอบสนองกลับมา แม้ว่าเธอจะไม่เก่งไม่เร่าร้อน แต่ก็ยากจะถอนตัวออกมาได้ มือใหญ่ยกก้นสวยขึ้นมานั่งอยู่บนเอวอย่างรวดเร็วโดยเธอไม่ทันได้ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-23ตีตรารัก ปีศาจร้าย
รุ่งเช้าอีกวันณภัทรเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวของเขาเสร็จ ชายหนุ่มทิ้งตัวลงข้างเตียงมือใหญ่ยังเช็ดเส้นผมเปียกชุ่มด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กสายตาคมทอดมองไปยังใบหน้านวลเนียนของคนที่ยังนอนหลับสนิท เมื่อคืนร้องอยากกลับบ้าน แต่จนป่านนี้ยังขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาอย่างสบายอุราอยู่เลยเขาเพ่งมองดวงหน้าหวานประดับประดาไปด้วยแพขนตางอนยาว จมูกโด่งสวย ปากอวบอิ่มแม้จะไร้การเติมแต่งก็ยังดูน่ามอง‘น่ามอง’ งั้นเหรอณภัทรส่ายหัวไปมาไล่ความคิดแสนตลก ก่อนจะหวนกลับไปยังภาพกิจกรรมบนเตียงในค่ำคืนที่ผ่านมา ก็ไม่น่าแปลกถ้าหากว่าแพรวพรรณจะยังหลับอย่างหมดเรี่ยวแรงอยู่อย่างนี้“เตียงผมมันสบายมากใช่ไหมคุณถึงไม่อยากลุกขึ้นมาน่ะแพรวพรรณ” เสียงเข้มเอ่ยเมื่อเห็นร่างใต้ผ้าห่มเริ่มขยับแพรวพรรณลืมตาในทันใด ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนกลุกขึ้นนั่งลนลานถอยห่างออกไปไกล มือเล็กยังกระชับผ้าห่มผืนหนาเอาไว้แน่น“ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วผมจะไปส่ง”“.....”“มองผมแบบนั้น...จะต่ออีกงั้นเหรอ”“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”“ก็เห็นยังอิดออดก็นึกว่าอยากจะต่ออีกสักรอบ”แววตาวาวโรจน์จ้องณภัทรอย่างขุ่นเคือง ไม่กระดากอายบ้างเลยหรืออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24
บทล่าสุด
ตีตรารัก ผมชื่อเตชิน
มหาวิทยาลัยเจแพรวพรรณยืนอยู่หน้าห้องเรียน วันนี้เป็นชั่วโมงสอนบรรยายการแสดง บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยความรื่นเริง ใบหน้าครูสาวแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม วาดลวดลายอันงดงามประกอบการสอน สะกดสายตาอีกหลายคู่ให้หยุดอยู่แค่เบื้องหน้า ด้วยความตั้งอกตั้งใจคลาสสอนยังเป็นที่สนใจเหมือนเช่นเคยแม้จะเป็นของภาคการแสดงก็ตามที ภายในห้องเรียนแห่งนี้ไม่ได้มีเฉพาะภาควิชาเฉพาะเท่านั้น ยังมีภาควิชาอื่นเข้าร่วมฟังด้วย ซึ่งครูสาวก็ไม่ได้ว่าอะไรขอเพียงไม่รบกวนคนอื่นก็เป็นพอและหนึ่งในนั้นก็คือนักศึกษาชั้นปีที่สี่คณะบริหาร พึ่งจะเข้ามานั่งฟังเป็นครั้งแรก เนื่องจากอดทนคำรบเร้าจากเพื่อนในคณะนี้ไม่ได้ อีกฝ่ายสาธยายเสียใหญ่โตถึงคุณสมบัติครูสาวท่านนี้ ว่าสอนสนุกยิ้มเก่ง แล้วก็สวยอย่างนั้น อย่างนี้ จนกระทั่งชายหนุ่มขี้เกียจจะฟังก็เลยต้องมาให้เห็นกับตาว่าแท้จริงแล้ว เธอจะเป็นอย่างที่เพื่อนกล่าวอ้างจริงหรือเปล่าคำตอบก็คือ... ตลอดสองชั่วโมงที่ผ่านมา เขาแทบจะเรียนไม่รู้เรื่องความสนใจทั้งหมดอยู่แค่ใบหน้าหวานเพียงอย่างเดียว“ไงล่ะ มองตาไม่กะพริบเลยดิ” คนนั่งอยู่ข้างกันทักขึ้น ครั้งแรกเตชินบอกไม่อยากมาเอาเข้าจริงนั่งอมยิ้มต
ตีตรารัก พ่อเก่งที่สุด
“แต่จะว่าไปหนูเขมไม่ได้มาบ้านเรานานแล้วนะ เพื่อนเป็นยังไงบ้างแพรว”สาวน้อยที่มักจะมาเที่ยวหาและเล่นกับลูกสาวอยู่บ่อย ๆ เมื่อครั้งยังเรียนที่เดียวกัน ทำให้แพรวพราวเอ็นดูราวกับว่าเขมจิราเป็นลูกสาวอีกคน เมื่อไม่ค่อยได้เจอหน้าก็อดเป็นห่วงไม่ได้“ช่วงนี้ยัยเขมกำลังออกแบบชุดใหม่อยู่ค่ะ ก็เลยไม่ค่อยว่างมาสักเท่าไหร่”“คุณยุทธนี่ก็เก่งนะ เลี้ยงหนูเขมมาคนเดียว ส่งเสียจนลูกสาวจบมามีงานทำดี ๆ ในบริษัทใหญ่โตแบบนี้”“ใช่ค่ะพ่อยุทธเก่งมาก ๆ เหมือนพ่อของแพรวนี่ไง” แพรวพรรณซบลงที่ไหล่อันแสนอบอุ่นของผู้เป็นพ่ออย่างเอาใจและชื่นชม“พ่อต้องเก่งอยู่แล้ว ก็มีกำลังใจที่ดีอย่างหนูกับแม่นี่ไง” วงแขนกว้างยกขึ้นโอบไหล่สาวสวยทั้งสองนั่งกันคนละฝั่ง“อาเกศด้วย” เธอไม่ลืมจะเอ่ยชมอีกหนึ่งคน ซึ่งได้ยกให้เป็นคนเก่งของตนเองตลอดมา“อือ ๆ อาเกศด้วย” ไพศาลตอบรับคำลูกสาวด้วยรอยยิ้มสุขใจ“เกศทำไมเหรอคะ?”หญิงสาวผู้มาใหม่เอ่ยถามมาแต่ไกล เดินเข้ามาในเขตตัวบ้านแล้วได้ยินประโยคช่วงท้ายแต่ไม่ชัดเจนนัก เธอส่งยิ้มให้กับทุกคนพอเข้ามายังห้องรับรองหลังจากคุยงานเสร็จเกวรินก็รีบตรงกลับบ้านทันที เพื่อจะคุยงานกับพี่ชาย แต่พอได้ยินเสียงส
ตีตรารัก หรือจะเลิกสอนพิเศษดีนะ
1เดือนต่อมา“อาเกศไม่ลงมากินข้าวเหรอคะ” ดวงตาทอประกายสดใสมองรอบโต๊ะอาหารไม่เห็นอาสาวจึงได้หันไปถามผู้เป็นแม่ ซึ่งกำลังตักข้าวให้กับพ่ออยู่“อาเข้าไปดูงานที่บริษัทน่ะ” ตักข้าวให้สามีเสร็จแล้ว ด้วยความที่เป็นคนดูแลทุกอย่างภายในบ้าน ลูกนั่งลงเธอจึงตักให้ลูกสาวอีกเช่นกัน“ขอบคุณค่ะแม่ แต่วันหยุดไม่ใช่เหรอคะทำไมอาถึงไปทำงานล่ะ หรือว่ามีงานด่วน” หญิงสาวเปลี่ยนไปถามผู้เป็นพ่อ เพราะท่านอยู่แต่ทำไมอาถึงต้องไปทำงาน“พอดีมีงานด่วนเข้ามา อาเกศก็เลยเข้าไปดูแทนพ่อ...แค่ก แค่ก”ยังพูดไม่ทันจบไพศาลก็ไออีกครั้ง ช่วงนี้สุขภาพของเขาเริ่มแย่ลงจึงต้องให้น้องสาวเข้าไปทำงานในส่วนของเขาแทนก่อนสักระยะ“พ่อไม่สบายเหรอคะ ไปหาหมอกันไหมเดี๋ยวแพรวไปด้วย” มือที่กำลังจะตักข้าวขึ้นมาทานชะงัก หลายวันมานี้เธอเห็นว่าท่านมีอาการแบบนี้อยู่บ่อย ๆ จึงขันอาสาจะเป็นคนพาไปเอง“ไม่ต้องหรอกลูก คงเป็นเพราะอากาศมันเปลี่ยน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวก็เลยเป็นหวัดน่ะ” แววตาเป็นห่วงเป็นใยของบุตรสาวสร้างรอยยิ้มให้ไพศาล อีกอย่างก็คิดว่าตนเองไม่ได้เป็นอะไรมาก น่าจะเกิดมาจากสภาพอากาศเสียมากกว่า“งั้นพ่อก็ต้องดูแลตัวเองนะคะ หนูเป็นห่วง ถ้าไม่ไหว
ตีตรารัก แผนลวง
วันต่อมาไพศาลไล่อ่านข่าวพาดบนหน้าหนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับรายวัน บริษัทคู่แข่งกลายเป็นที่สนใจของเหล่านักลงทุนทั้งในและต่างประเทศ ไหนจะหุ้นกำลังพุ่งทะยานสูงขึ้นตามไปด้วยในขณะสภาวการณ์ของพีเจกลับดิ่งลงมาเรื่อย ๆ ซ้ำร้ายเหล่าผู้ถือหุ้นก็ทยอยถอนตัวออกไปหลายรายแต่ทว่านักธุรกิจวัยกลางคนเครียดหนักเห็นจะเป็นภาพถ่ายประกอบบนหัวข้อข่าว นักแสดงสาวสุดสวย กลายเป็นจุดสนใจภายในงานเธอคือคนที่ณภัทรยกให้เป็นขวัญใจในค่ำคืนนี้....หนังสือพิมพ์ยับไปตามแรงขย้ำของมือใหญ่ ไพศาลใจเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บหน้าอกข้างซ้าย ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นทวีคูณ‘นักแสดง’ งั้นเหรอเขาไม่เคยรู้เลยว่าลูกสาวรับงานนี้ด้วย!ก๊อก ก๊อก...เสียงเคาะประตูทำให้เจ้าของห้องหลุดออกมาจากภวังค์ผู้เดินเข้ามาก็คือน้องสาวนั่นเอง“พี่ไพศาล!” สีหน้าของพี่ชายเกวรินอุทานอย่างเป็นกังวล“นั่งก่อนสิเกศ”“พี่เห็นแล้วใช่ไหม”“อืม”“คิดว่าทางนั้นจงใจหรือเปล่าที่จ้างแพรวไปงานนั่น”“แค่ก แค่ก” ด้วยความเครียดสะสมร่างกายจึงอ่อนเพลียไพศาลไอในขณะกำลังจะตอบน้องสาว“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นอะไร เรื่องยัยหนูมันอาจจะไม่ได้ม
ตีตรารัก ปีศาจร้าย
รุ่งเช้าอีกวันณภัทรเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวของเขาเสร็จ ชายหนุ่มทิ้งตัวลงข้างเตียงมือใหญ่ยังเช็ดเส้นผมเปียกชุ่มด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กสายตาคมทอดมองไปยังใบหน้านวลเนียนของคนที่ยังนอนหลับสนิท เมื่อคืนร้องอยากกลับบ้าน แต่จนป่านนี้ยังขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาอย่างสบายอุราอยู่เลยเขาเพ่งมองดวงหน้าหวานประดับประดาไปด้วยแพขนตางอนยาว จมูกโด่งสวย ปากอวบอิ่มแม้จะไร้การเติมแต่งก็ยังดูน่ามอง‘น่ามอง’ งั้นเหรอณภัทรส่ายหัวไปมาไล่ความคิดแสนตลก ก่อนจะหวนกลับไปยังภาพกิจกรรมบนเตียงในค่ำคืนที่ผ่านมา ก็ไม่น่าแปลกถ้าหากว่าแพรวพรรณจะยังหลับอย่างหมดเรี่ยวแรงอยู่อย่างนี้“เตียงผมมันสบายมากใช่ไหมคุณถึงไม่อยากลุกขึ้นมาน่ะแพรวพรรณ” เสียงเข้มเอ่ยเมื่อเห็นร่างใต้ผ้าห่มเริ่มขยับแพรวพรรณลืมตาในทันใด ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนกลุกขึ้นนั่งลนลานถอยห่างออกไปไกล มือเล็กยังกระชับผ้าห่มผืนหนาเอาไว้แน่น“ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วผมจะไปส่ง”“.....”“มองผมแบบนั้น...จะต่ออีกงั้นเหรอ”“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”“ก็เห็นยังอิดออดก็นึกว่าอยากจะต่ออีกสักรอบ”แววตาวาวโรจน์จ้องณภัทรอย่างขุ่นเคือง ไม่กระดากอายบ้างเลยหรืออ
ตีตรารัก ดุ คำนี้ไม่เกินจริง! NC
“ซี้ด...เอามือออกแพรวพรรณ อื้ม...” ณภัทรขบกรามแน่น ส่วนหัวได้ผลุบหายเข้าไปพร้อมที่จะสำรวจด้านในแล้ว แต่กลับถูกมือเล็กของคนใต้อาณัติดันไว้ ทำให้ชายหนุ่มหัวเสียณภัทรพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อถูกขัดใจ‘ในเมื่อทำดี ๆ ไม่ชอบ’งั้นก็ต้องยอมรับในความดื้อดึงของตัวเองเถอะแพรวพรรณ! เขาดันเอวสอบเข้าอย่างแรง กระแทกแท่งร้อนขนาดใหญ่เข้าไปในช่องคับแคบสุดแรง“อ๊ะ โอ๊ย อ๊ะ อื้อ” ร่างบอบบางผวาเฮือกอีกครั้ง“อย่าเกร็ง อ่า” ณภัทรฟุบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น แพรวพรรณตอดรัดจนเขาปวดหนึบ“ฉันเจ็บ”“ผ่อนคลายหน่อย แล้วจะหาย อ่า” โทนเสียงอ่อนลงบอกอย่างเอาใจจากความเจ็บแสบแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่านหญิงสาวร้องครางผะผ่าว ณภัทรขยับเอวอย่างดุดันเร่าร้อนสร้างความวาบหวามรัญจวนใจ“อ๊ะ อ๊ะ”“อื้อ...ซี้ด...”ร่างบอบบางแอ่นอกอวบอิ่มรับริมฝีปากกำลังครอบครองเนินเนื้ออย่างบ้าคลั่ง แพรวพรรณบิดกายเร่าสองมือกำผ้าปูเตียงจนยับเยิน สะโพกสวยเด้งรับแท่งร้อนอย่างกระสันณภัทรหลงใหลมัวเมาไปกับไฟสวาทที่หญิงสาวตอบสนองกลับมา แม้ว่าเธอจะไม่เก่งไม่เร่าร้อน แต่ก็ยากจะถอนตัวออกมาได้ มือใหญ่ยกก้นสวยขึ้นมานั่งอยู่บนเอวอย่างรวดเร็วโดยเธอไม่ทันได้ต
ตีตรารัก แค่นี้ก็จะเป็นจะตาย NC
ณภัทรบีบเข้าที่กรอบหน้าเรียวอย่างแรง ใช้ดวงตาคมดุจ้องเข้าไปในดวงตาสุกใสผ่านม่านน้ำตา‘แค่นี้ก็ทำจะเป็นจะตาย’ยิ้มร้ายยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน“ฉันกลับบ้านได้แล้วใช่ไหม” สุ้มเสียงเอ่ยออกมายังสั่นจากแรงสะอื้น“ใครบอก! คืนนี้คุณต้องค้างที่นี่กับผม” ณภัทรเพิ่มแรงบีบขึ้นอีก เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เธอทำตัวถือดี“ไหนคุณบอกว่าถ้าฉันเอ่อ...อย่างที่คุณต้องการแล้วจะให้ฉันกลับไง” หญิงสาวกัดฟันตอบ“หึ!” ชายหนุ่มหัวเราะผ่านลำคอ หล่อนเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า เขาบอกว่า‘ถ้าทำให้เขาพอใจ’นี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยก็ร้องจะกลับแล้ว แค่รีดน้ำออกได้ก็คิดว่าตัวเองทำดีแล้วเหรอ ยัยซื่อบื้อณภัทรแยกขาคร่อมเธออยู่ออก ช้อนร่างบางขึ้นไปวางกลางเตียงนุ่ม“คุณควรให้ฉันกลับสิ” หญิงสาวดิ้นหลบหนีมือใหญ่“คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนทั้งนั้น ถ้าผมไม่อนุญาต” ชายหนุ่มรวบสองแขนเรียวของคนใต้อาณัติ ใช้ร่างใหญ่กำยำบดเบียดแนบชิดสร้างแรงเสียดสี ให้เธอรู้สึกถึงส่วนเริ่มขยายตัวขึ้นอีกครั้งสัมผัสอันร้อนผ่าวบริเวณหน้าขาแพรวพรรณเม้มปากเข้าหากันแน่น ใบหน้าแดงก่ำกระดากอายกับสัมผัสถูไถอย่างจงใจซอกคอขาวเนียนทำให้ณภัทรกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัวในความกระหา
ตีตรารัก ทำให้ฉันพอใจก่อนสิ NC
เสียงฉีกขาดของเดรสแสนสวยก็ดังขึ้น กลายเป็นเศษผ้าขาดวิ่นไปตามแรงกระชากของมือใหญ่ เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอิ่มล้นออกมา“ทำอะไรของคุณ!” แพรวพรรณปัดป้องมือใหญ่พัลวัน“ทำให้คุณเห็นไงว่าคนที่กล้าตบผมจุดจบมันจะเป็นยังไง”ณภัทรไม่สนใจว่าแพรวพรรณจะเจ็บหรือหวาดกลัวแค่ไหนกับการกระทำของตน ไม่เคยมีใครกล้ากับเขาเช่นนี้มาก่อนความเกรี้ยวกราดจึงเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว ใบหน้าหล่อเหลาฝังเนินเนื้ออวบอิ่ม ปากหยักหนาดูดดึงขบเม้มบริเวณนั้นอย่างแรง จนผิวเนียนขึ้นรอยช้ำเป็นสีม่วง“ฮึก เจ็บ อย่า พอแล้วฉันเจ็บ” น้ำตาร่วงเผาะลงข้างแก้มใส เมื่อถูกซาตานร้ายกระทำอย่างป่าเถื่อนเสียงสะอื้นทำให้ณภัทรผละออกห่างจากผิวนวลเนียน ไม่ใช่ความสงสารแต่เป็นเพราะว่าต้องการเห็นคนที่เคยพยศจะเป็นเช่นไรดวงตากลมโตสั่นระริกสองแก้มเปื้อนคราบน้ำตา ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจอย่างชอบใจ“ลองเจ็บดูบ้างไหมแพรวพรรณ ถ้าคุณยังกล้าทำผมเลือดออกอีกครั้ง รอยพวกนี้มันจะไม่อยู่แค่ตรงนี้ มันจะไปอยู่ทั่วเรือนร่างของคุณ ไม่เชื่อก็ลองดู” เขาตะคอกใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่คิดสงสารแพรวพรรณเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตากับดวงตาเกรี้ยวกราดคู่นั้น“ถอดชุดออก” คำสั่
ตีตรารัก พยศจริงนะ
ชายหนุ่มย่นหน้าทุกครั้งที่เห็นว่าเจ้านายโดนฟาด เป็นพัลวันเพราะเอาแต่สู้รบกับณภัทร จึงไม่ทันได้สังเกตว่ารอบตัวเปลี่ยนไป เส้นทางของรถยนต์ขับเคลื่อนอยู่ในตอนแรก จากถนนใหญ่ที่มีการสัญจรอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นทางสายเปลี่ยวจนแทบจะไม่มีรถขับสวนผ่าน แพรวพรรณเริ่มหวาดระแวงมองบรรยากาศโดยรอบด้วยความตื่นกลัว‘เขาจะพาเธอมาฆ่าหรือเปล่า’หัวใจเต้นรัวเมื่อคิดไปไกลถึงขั้นนั้นณภัทรเห็นปฏิกิริยาเปลี่ยนไปของแพรวพรรณ จึงนึกบางอย่างขึ้นมา“ถ้ายังไม่หยุด ผมจะโยนคุณลงจากรถเดี๋ยวนี้”“.....”จนกระทั่งรถหรูได้เลี้ยวเข้าไปจอดในอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่“ลงมา”“.....”การกระทำของเธอเหมือนกำลังท้าทาย ทั้งที่มาอยู่ในอาณาเขตเขาแล้วแต่ก็ยังอวดเก่งไม่เลิก มือที่จับอยู่บนต้นแขนบีบเนื้อนุ่มอย่างแรงพลางกระชากเพื่อให้หญิงสาวลงมาจากรถ“ผมบอกให้ลงมา” เสียงห้วน ๆ ออกคำสั่ง“ฉันเจ็บนะ” แพรวพรรณแผดเสียงร้องใส่หน้าณภัทร ถลึงตาให้เขาอย่างไม่นึกเกรงกลัว“บอกดี ๆ แล้วฟังไหม”“คุณบังคับให้ฉันมา ฉันไม่ได้เต็มใจมาเลยสักนิด แล้วทำไมต้องฟังคุณด้วยเล่า”ณภัทรกัดฟันกรอดกับความดื้อดึงของอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าหากปล่อยแล้วรอให้เดินลงมาเองคงเป็นเ
