LOGINShare
ตั้งครรภ์ 2
Last Updated:
2025-06-21 08:01:06
Latest chapter
ตื๊อรักวาณิช ตั้งครรภ์ 4
หมิงเสวี่ยมองไปรอบกาย นางเห็นทุ่งหญ้าเขียวขจี ทะเลสาบกว้าง สายลมพัดเอื่อย นางนอนหนุนตักของไป๋จิ้งเหอ สายตาเขาไม่ได้มองนางแม้มืออุ่นจะลูบเส้นผมลื่นของนางอยู่ก็ตาม ใบหน้าหล่อเหลาเหลือใจนั้นมองไปเบื้องหน้า ริมฝีปากยกยิ้มละมุนนางมองตามสายตาคู่นั้นของเขา นางเห็นเด็กชายวิ่งตามเด็กหญิงตัวน้อยเป็นวงกลม"ท่านแม่ พี่ใหญ่แกล้งข้าล่ะ" เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งมาหานาง พร้อมจมูกที่แดงเพราะล้มคะมำ "ข้าล้มเพราะพี่ใหญ่แกล้งปล่อยมือข้า ข้าเจ็บมากเลย ฮือๆ""ไหนแม่ดูซิ" นางยิ้มหวานก้มไปดูที่จมูกน้อย "เจ็บมากเลยหรือ?""เจ็บมากๆ เลย ฮืออ" แขนน้อยโอบรอบเอวนางอย่างออดอ้อน"อ่า เช่นนั้นแม่จะร่ายคาถาวิเศษทำให้หายเจ็บดีหรือไม่?""อื้ม" นางพยักหน้า แล้วซุกหน้าที่เปรอะน้ำตาน้ำมูกกับอกของมารดา แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วยิ้มให้"หลับตาสิ แม่จะเป่ามนต์วิเศษให้"เด็กน้อยหลับตาพริ้ม แก้มเป็นพวงน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน หมิงเสวี่ยเป่าลมเย็นๆ ลงที่จมูกแดงนั้นช้าๆ "จงหายไป ความเจ็บจงหายไป"เด็กน้อยลืมตาแล้วจับจมูกตัวเอง "ไม่เจ็บแล้ว ท่านแม่เก่งที่สุดเลยเจ้าค่ะ!"หมิงเสวี่ยหันไปหลิ่วตาให้จิ้งเหอที่นั่งกอดลูกชายอยู่ข้างๆ "แม่เก่งเ
ตื๊อรักวาณิช ตั้งครรภ์ 3
"งั้นก็อย่าเอาแต่พูดเลย เย็บให้ข้าดูหน่อย ข้าอยากเห็น!" หมิงเสวี่ยบอกอย่างลิงโลด หวังในใจว่าหนี่เอ๋อร์จะมาเล่นเป็นเพื่อนจื่อหนี่ทำท่าจะปฏิเสธ แต่ก็ถอนใจออกมา เดินไปหยิบตะกร้าเย็บปักมาวาง "ส่งผ้ามาสิ""อื้อ" หมิงเสวี่ยส่งผ้า และอุปกรณ์ตัดเย็บส่งให้ จากนั้นก็มองจื่อหนี่ตัดนั่นเย็บนี่ด้วยใบหน้าที่หลากหลาย ทั้งยิ้มแย้ม เบิกตา ขมวดคิ้ว ทั้งอยากจะอ้าปากถามว่าส่วนนี้คืออะไร แต่ก็หยุดเอาไว้"เจ้าไม่เย็บกระต่ายของเจ้าต่อล่ะ?" จื่อหนี่ถามเพราะเห็นหมิงเสวี่ยมองนางทำอยู่ฝ่ายเดียว"ขอโทษที ข้ามองเพลินไปหน่อย" เด็กสาวคว้าเศษผ้าของตัวเองไปตัดเย็บผ้า นางตัดผ้าเป็นรูปกระต่ายสี่ชิ้น จากนั้นก็เย็บด้วยการเย็บสอยแบบง่ายๆ เหลือที่ไว้ให้กลับเนื้อผ้าและยัดนุ่นเข้าไป แล้วก็เย็บปิด...กลายเป็นกระต่ายที่เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา"ทำไมทำตั้งสองตัว?" จื่อหนี่ย่นคิ้วถาม"หมายถึงเด็กสองคนที่ข้าสัญญาไว้..." พูดไปก็ต้องรีบเอามือปิดปาก เรื่องที่นางตกลงไว้กับเขานั้นไม่มีใครอื่นรู้"อ้อ" จื่อหนี่ไม่ได้ว่าอะไร เพียงพยักหน้ารับรู้ จากนั้นจึงก้มหน้าก้มตาเย็บตุ๊กตาต่อ...ทำไมนางจะไม่รู้ถึงเงื่อนไขที่หมิงเสวี่ยมีให้นายของนาง...แต
ตื๊อรักวาณิช ตั้งครรภ์ 2
"เจ้าเองก็ไม่คุยกับข้า" นางตัดพ้อจื่อหนี่เสียงเครือ"เจ้าเห็นหรือไม่ว่าข้างานล้นมือเพียงใด" จื่อหนี่ตอบพลางกวาดมือไปยังถาดสมุนไพรที่กองเต็มพื้น "นายท่านกับพี่ซื่อกำลังจะเปิดศึกกับฉู่หลานเทียนกับองค์ชายใหญ่ ข้าจึงมีหน้าที่เตรียมยาไว้รออย่างไรเล่า""พอข้าจะช่วยเจ้า เจ้าก็ไม่ให้ช่วย" นางยังงอแงใส่หมอสาว "ใครๆ ก็กันข้าออกไปหมดเลย""ก็เจ้ากำลังตั้งครรภ์ลูกของนายท่าน ช่วงสามเดือนนี้ครรภ์ของสตรียังไม่มั่นคง หากเจ้าเป็นอะไรขึ้นมาคงโดนนายท่านฆ่าเอาแน่ๆ ไม่มีใครอยากเสี่ยงกับเจ้าหรอก" จื่อหนี่ว่า"นั่งๆ นอนๆ กลายเป็นหมูกันพอดี" ว่าที่ท่านแม่ยังสาวบุ้ยปาก"ถ้าว่างนักก็เอาตำราการดูแลครรภ์ไปนั่งอ่านเสียสิ""เจ้าเองก็ท้อง อ่านด้วยกันสิ" นางลองอ้อนสหายรัก"ข้าเป็นหมอนะ เสวี่ยเอ๋อร์ ไม่สิ ฮูหยิน ตำราพวกนี้ข้าอ่านจนทะลุปรุโปร่งแล้ว ข้าไม่ต้องอ่านแล้วล่ะ"หมิงเสวี่ยทำหน้ามุ่ย "ข้าไม่ค่อยถูกโรคกับหนังสือเสียด้วยสิ""เจ้าอ่านไปเถอะ จะได้ไม่มีเวลาไปคิดฟุ้งซ่าน""แล้วเจ้าไม่ห่วงเฉี่ยวเกอเกอเหรอ? ไม่ฟุ้งซ่านบ้างเหรอ?" ทำไมดูเหมือนนางเป็นบ้าเป็นบอไปเองคนเดียวอย่างไรอย่างนั้นเลย"ห่วงสิ ข้าคิดจนต้องมานั่งบดยาอ
ตื๊อรักวาณิช ตั้งครรภ์ 1
หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น หมิงเสวี่ยก็เป็นอิสระ ไม่ต้องถูกกักบริเวณอีกต่อไป แต่ในขณะเดียวกัน นางก็แทบไม่ได้เจอหน้าของไป๋จิ้งเหอเลย ทุกคนในบ้านต่างก็ดูยุ่งกันมาก ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินเข้าออกกันเป็นว่าเล่น และไม่มีใครบอกอะไรนางแม้แต่คำเดียว"หนี่...เอ่อ...จื่อหนี่ ตอนนี้ที่นี่เกิดอะไรขึ้น?" หมิงเสวี่ยเอ่ยถามในที่สุด"ทำใจให้สบายเถอะ จิตใจเจ้าสำคัญต่อการตั้งครรภ์ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก" จื่อหนี่ที่กำลังนั่งบดยาอย่างตั้งใจเอ่ยตอบอย่างขอไปที"..." นางยอมสงบปากคำแต่โดยดี ความรู้สึกที่ถูกกันออกเป็นคนนอกนี่มันคืออะไรกัน ทำไม...ถึงต้องรู้สึกใจคอไม่ดีด้วย"หนี่เอ๋อร์ ยาเสร็จหรือยัง?" เฉี่ยวเหมยโผล่หน้ามาถามพอดี เมื่อเห็นหมิงเสวี่ยนั่งอยู่ก็เอ่ยทัก "เสวี่ยเอ๋อร์ก็อยู่ด้วยเหรอเนี่ย""อื้อ อยู่เฉยๆ แล้วมันไม่มีอะไรทำ" นางเอ่ยอ้อมแอ้ม "นี่ เฉี่ยวเหมย มีเรื่องอะไรกันหรือ?""ก็ไม่มีอะไรมากหรอก พักนี้มีข่าวว่าพบเบาะแสของพวกฉู่หลานเทียนน่ะ" เฉี่ยวเหมยพยายามตอบกว้างๆ "แล้วเจ้าเป็นอย่างไร แพ้ท้องบ้างหรือยัง?"จากวันที่นางลงมือใช้กำลังกับไป๋จิ้งเหอ นี่ก็ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว พอระดูนางไม่มาตามกำ
ตื๊อรักวาณิช ล่อลวง 4
ไป๋จิ้งเหอเลิกขัดขืนในที่สุด แม้จะรู้สึกสุขสมแต่ก็รู้สึกอดสูไม่น้อยที่เขาโดนภรรยาย่ำยีเช่นนี้ เขากัดฟันกรอด ก่อนหันไปใช้มือข้างที่ว่างบีบเคล้นหน้าอกขาว พร้อมริมฝีปากที่ดูดดุน และปลายลิ้นที่สะบัดหยอกเย้าหมิงเสวี่ยยิ้มหยันที่ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้แต่โดยดี นางแอ่นอกให้เขาดูดดื่มอย่างกระหาย มือกดศีรษะเขาไว้แนบแน่น สะโพกกลมยังขยับส่ายไม่หยุด"จิ้งเหอ...ข้า...อื๊อ!" เด็กสาวสะดุ้งเมื่อบางใหญ่ของเขาเลื่อนมายังสะโพกแล้วกดไว้นิ่ง โดยที่สะโพกสอบของอีกฝ่ายกลับขยับเสียเอง ความเสียวซ่านที่ทิ่มแทงช่องท้องทำให้นางกัดริมฝีปากตนเองนางกดศีรษะตัวเองแนบเรือนผมหลุดลุ่ยของเขาและเปล่งเสียงครางน่าอาย เรียวนิ้วจิกไหล่ลาดแรงจนเข้าเนื้อ ขาสองข้างเกร็งหนีบท่อนล่างของเขาแน่น ร่างเล็กกระตุกเกร็งเมื่อเขากดนางแนบแน่น ศีรษะเล็กพิงอกเขาอย่างอ่อนแรง...พร้อมกับการปลดปล่อยของเขาในตัวนาง....หมิงเสวี่ยยิ้มอย่างอิ่มเอม ในที่สุดแผนการของนางก็ลุล่วงไปได้ หลังจากนี้นางจะนั่งนับวันรอวันที่ลูกของนางจะถือกำเนิด ในขณะที่ไป๋จิ้งเหอกลับรู้สึกทุกข์ ถึงแม้นางจะตั้งครานี้ อย่างดีก็เป็นลูกสาวหรือลูกชายคนใดคนหนึ่ง อย่างน้อยนางก็อยู่กับเขา
ตื๊อรักวาณิช ล่อลวง 3
"หยุดเดี๋ยวนี้นะเสวี่ยเอ๋อร์!" ไป๋จิ้งเหอร้องห้ามพลางผลักนางออกเขารวบรวมกำลังเฮือกหนึ่งพุ่งกายไปที่ประตูแต่ก็พบว่าประตูถูกลั่นดาลไว้จากด้านนอก หรือว่าเกลือเป็นหนอน!"จื่อหนี่!!" เขาคำรามเรียกชื่อผู้สมรู้ร่วมคิดของหมิงเสวี่ยออกมาอย่างโกรธจัด"อย่าโทษนางเลยเจ้าค่ะ" หมิงเสวี่ยเดินเข้ามาหาอีก "นางเพราะอยากให้ข้าและท่านสมหวัง..."ไป๋จิ้งเหอก่นด่าตนเองที่ไม่คาดคิดว่านางจะมุ่งมั่นถึงขนาดทำเช่นนี้ ทั้งยังดึงจื่อหนี่มาช่วยในแผนการนี้ได้อีกวันนี้นางมอมยาปลุกกำหนัดเขา ย่อมแปลว่านางเตรียมตัวมาพร้อม ไม่ว่าอย่างไรวันนี้ก็จะต้องบังคับเขาให้สำเร็จหมิงเสวี่ยยิ้มเมื่อเห็นไป๋จิ้งเหอซมซานหนีไปรอบห้อง นางเดินไปหยิบเชือกที่จื่อหนี่เตรียมไว้มาถือ"ที่จริงข้าก็อยากเล่นไล่จับกับท่านหรอกนะ" นางปลดสายเอี๊ยมออกจนมันร่วงลงพื้น "แต่ร่างกายข้าชักจะรอไม่ไหวแล้ว" ร่างเล็กที่มีท่อนบนเปลือยเปล่าเดินมาหาไป๋จิ้งเหอที่จนมุมที่มุมหนึ่งของห้อง "เหอหลาง พื้นที่นี่แข็งมากนะ ขึ้นเตียงดีๆ แล้วรอให้ข้าปรนนิบัติเสียเถอะ มิฉะนั้น..."ไป๋จิ้งเหอสติแทบขาดอยู่รำไร ร่างกายเขาตอนนี้เกือบจะไร้สติสัมปะชัญญะอยู่แล้ว ทั้งต้องการ และไม่ต
You may also like
ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.7K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่311.9K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.3K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม108.7K viewsทะลุมิติมาแต่งงานกับสามีโง่เขลา
ต้าเหนิง3.6K viewsสอนรักพยัคฆ์หน้าตาย
ชาไทยเย็น1.7K viewsโชคชะตาวิญญาณนำพารัก
วนิลากลิ่นเลม่อน221.6K viewsสามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง
องค์หญิงโนเนม1.6K views
