LOGINShare
งอนง้อ 5
Last Updated:
2025-07-10 09:01:07
Latest chapter
ตื๊อรักวาณิช งอนง้อ 6
"จริงหรือ?" เขาดึงมือมาให้มาที่เก้าอี้ พอเขานั่งแล้วก็ดึงนางมานั่งที่ตัก...เขาอยากเห็นดวงตาของนางชัดๆ ดวงตาของคนที่ไม่ฉายแววลังเลใดๆแววตามุ่งมั่นของนาง ไร้แววลังเลดังที่เขาอยากให้เป็น แต่ยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะใจอ่อนหมิงเสวี่ยที่นั่งบนตักเขาก็นั่งอย่างเรียบร้อยราวกับแมวที่เก็บมือเก็บเท้าขณะอยู่บนตักเจ้านาย นางเพียงจ้องตาเขาคล้ายจะบอกให้เขารู้ถึงความในใจ"ที่ผ่านมาท่านรักข้ามาตลอดและไม่เคยทำเรื่องที่ผิดต่อข้า ท่านมักคิดถึงความรู้สึกของข้าเสมอ ดังนั้นจากนี้ไป ข้าจะเชื่อทุกสิ่งที่ท่านทำ ว่าท่านจะไม่ทำให้ข้าเสียใจ ข้าขอยืนยันว่าข้าจะรักและไม่ทำให้เจ้าเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง"เขาลูบแก้มนวลขาวของภรรยาตัวน้อย "ขอเพียงต่อแต่นี้เจ้าเชื่อใจข้า""อื้อ...""แล้วยังอยากรู้หรือไม่ว่าข้าไปทำอะไรที่หอเมรัยหอม?""อยากเจ้าค่ะ ท่านไปทำอะไรหรือเจ้าคะ" นางรีบถามก่อนจะหัวเราะแหะๆ "คือ ท่านเคยบอกว่าข้าชอบคิดเอาเอง หากอยากรู้สิ่งใด ให้ถามตามตรง"ไป๋จิ้งเหอพยักหน้า"เช่นนั้น...ข้าถามท่าน ว่าท่านไปทำอะไรที่นั่น""ไปติดต่อการค้า" เขาตอบเรียบๆ"กับนางโลม!?"เขาพยักหน้าอีก "ไม่ได้หรือ?""มันดูแปลกๆ ไม่น่าที่จะ..
ตื๊อรักวาณิช งอนง้อ 5
"ทำเอง? เจ้าไปเอาวัตถุดิบมาจากที่ใดกัน?" เฉี่ยวเหมยมองหมิงเสวี่ยที่แกะห่อเกี๊ยวออก ในห่อนั้นมีเกี๊ยวรูปทรงบิดเบี้ยวไม่สวยนักอัดอยู่ในนั้น"ข้า..." นางเหลือบมองไป๋จิ้งเหอแล้วรู้สึกเขินๆ "พ่อครัวที่เคยอยู่ที่ชุนสุ่ยทำเกี๊ยวอร่อยมาก ข้าเลยไปขอให้เค้าสอนให้...""ไหนๆ มาให้เฉี่ยวเกอเกอชิมหน่อย" เฉี่ยวเหมยหันไปหยิบชามกับตะเกียบที่จื่อหนี่เตรียมไว้รอท่าแล้ว ทำท่าจะคีบเกี๊ยวมากินสักตัวแต่หมิงเสวี่ยกลับยกห่อเกี๊ยวหนี "ทีแรกข้าตั้งใจว่าหากท่านยอมบอกว่านายท่านชอบทานสิ่งใดข้าจะแบ่งให้ท่านบ้าง แต่ในเมื่อท่านไม่ยอมบอก เช่นนั้นก็อย่ากินเลย""น้องสาวใจร้าย..." นางเปลี่ยนไป ไม่ใช่น้องสาวคนดีของเขาแล้ว...เฉี่ยวเหมยเศร้าใจนัก"แค่บอกมาก็ได้กินแล้ว" นางร่อนเกี๊ยวตัวบางน่ากินไปมาหน้าเฉี่ยวเหมย "บอกมา...""ไม่! เจ้านั่นล่ะส่งเกี๊ยวมา!" เขาไม่ขายนายตัวเองเด็ดขาด!"ถ้าบอกนะ ข้าให้สองตัวเลย!""สองตัวจะพอยาไส้อันใดเล่า!""งั้นก็อด...""ฮึ่ย...""สอง...ตัว..." นางเอ่ยยั่วเย้า"สี่ได้หรือไม่" ไม่ใช่เล่นๆ นะ กลิ่นหอมมากจริงๆ"...สาม""เอาล่ะข้าจะบอก..." เฉี่ยวเหมยพ่ายในที่สุด "ของโปรดของนายท่านคือ...""อะแฮ่ม...
ตื๊อรักวาณิช งอนง้อ 4
ไป๋จิ้งเหอเดินลากนางออกมาจากหอนางโลมชื่อดังอย่างไม่ยอมปล่อย เขาเห็นนางน้ำตาไหลพรากเช่นนี้ เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าโรคคิดเอาเองของนางนั้นกำเริบอีกแล้ว ร่างสูงแค่นเสียงหึออกมาขณะสะบัดมือปล่อยนางให้เป็นอิสระ "เจ้าไม่เชื่อใจข้าเลยสินะ"นางนิ่งเงียบแต่ยังสะอึกสะอื้นไม่คลาย นางอยากเชื่อเขา อยากเชื่อใจจะขาด แต่ทุกสิ่งทุกอย่างผูกโยงเข้าด้วยกันจนนางไม่อาจคิดเป็นอื่นได้อีก"อยากเชื่อเช่นไร อยากคิดเช่นไร ก็ตามใจเจ้าเถอะ" คราวนี้ไป๋จิ้งเหอกลับไม่คิดจะอธิบายให้นางสบายใจเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังปล่อยให้นางยืนน้ำตาตกอยู่กลางตลาดหมิงเสวี่ยเจ็บปวดหัวใจ มองผู้คนที่เดินขวักไขว่ด้วยความรู้สึกเคว้างคว้าง ไม่รู้จะไปไหน แต่ก็ยังไม่อยากกลับบ้าน...เวลาล่วงเลยจนหัวค่ำแต่หมิงเสวี่ยก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับบ้าน จนเฉี่ยวเหมยเริ่มนั่งไม่ติด"นายท่าน ไปตามหาเสวี่ยเอ๋อร์กันเถอะขอรับ ข้าร้อนใจจะตายอยู่แล้ว" เฉี่ยวเหมยเดินไปเดินมาเป็นหนูติดจั่น "ป่านนี้จะไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้"ไป๋จิ้งเหอยังอ่านหนังสือด้วยท่วงท่าใจเย็นเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น "เดี๋ยวนางก็กลับมาเอง""แล้วถ้านางไม่กลับ...""ไม่กลับก็ไม่ต้องกลับมาให้ข้าเห็นหน้
ตื๊อรักวาณิช งอนง้อ 3
แต่งงาน... เขาเคยขอนางแต่งงาน... และนางปฏิเสธอย่างไม่ไยดี...เพราะอคติ ความโกรธ และทิฐิของนางโดยแท้!เขามีสาวงามมาแทนที่นางนานแล้ว นางจะมีเรี่ยวแรงที่ไหนไปตามจิ้งเหอกลับมา..."เขาคงไม่คิดแต่งพี่หญิงของเจ้าเป็นภรรยาหรอก..." นางเปรยทั้งที่แทบจะกระอักเลือดออกมาอยู่รอมร่อแล้ว"ไม่จริงน่ะ ข้ายังเคยได้ยินพี่หญิงเสี่ยวเหมยบอกว่าจะมีคนมาไถ่ตัวนางออกไป ข้าว่าต้องเป็นคุณชายไป๋คนนี้ล่ะเจ้าค่ะ" สาวน้อยเถียงกลับทันควัน "มิหนำซ้ำ พักนี้คุณชายมักหอบเครื่องหอมกับเครื่องประทินโฉมมาฝากพี่หญิงเสี่ยวเหมย กับพี่หญิงฮวาฮวาเสมอ หากบุรุษไม่พึงใจสตรีเหล่านี้ คงมิมอบของดีเหล่านี้ให้หรอกเจ้าค่ะ"คราวนี้หมิงเสวี่ยกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีกต่อไป เขาทำร้ายจิตใจนางลับหลังขนาดนี้ได้อย่างไรกัน"พี่สาว ท่านเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?" เด็กสาวรีบปลอบโยน แต่หมิงเสวี่ยกลับยิ่งหลั่งน้ำตาไม่หยุด"เขา...เขาทำเช่นนี้ได้อย่างไร ฮือๆ"สายน้อยรีบเข้ามาลูบหลังอย่างปลอบโยน "พี่สาว ท่านเองก็ทำใจเสียเถอะ สาวใช้อย่างเราก็ได้เป็นแค่เมียบ่าวคอยอุ่นเตียงให้เจ้านายเท่านั้น"หมิงเสวี่ยยิ่งเสียใจหนักเข้าไปอีก เมื่อแผนของนางกลับกลายเป็นการกดตัวเองให้ตก
ตื๊อรักวาณิช งอนง้อ 3
หนึ่งบุรุษองอาจผ่าเผย หนึ่งสตรีสาวใช้ผู้เดินก้มหน้าตามหลัง ทั้งคู่เดินมาหยุดที่สถานที่คุ้นตาแห่งหนึ่งหมิงเสวี่ยเบิกตากว้าง นางหันมอง เอามือชี้อาคารประดับประดาโคมไฟหลากสีเหล่านั้นและหันกลับมาชี้เจ้านาย "นายท่าน ที่นี่คือหอเมรัยหอม!""ถูกแล้ว" เขายิ้ม พลางกรีดพัดทำท่าราวคุณชายเจ้าสำราญ "ข้ามาพบคนสำคัญที่นี่"ตอนนี้หมิงเสวี่ยเหมือนกับภรรยาที่จับได้ว่าสามีไปเที่ยวหอนางโลมไม่มีผิด "นี่มันหมายความอย่างไร! ท่านอธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ!""ทำไมข้าต้องอธิบายให้สาวใช้ฟัง?" ไป๋จิ้งเหอทำหน้าซื่อ "ภรรยาไม่รักข้า ข้าจะมาหาความสำราญบ้างมิได้หรือ?""ข้า!.." หมิงเสวี่ยจะอ้าปากเถียงแต่เมื่อนึกได้ว่าตัวเองก็อยู่ในสถานะสาวใช้ ไม่มีสิทธิ์แบบนั้น จึงได้แต่ถึงก่นด่าที่ตัวเองติดบ่วงแร้วที่สร้างขึ้นมาเสียแล้วไป๋จิ้งเหอเห็นนางอ้ำอึ้ง ก็ไม่สนใจ เดินผึ่งผายเข้าไปเจอกับแม่เล้าจูเหมยเหนียงเห็นเขาก็รีบออกมาต้อนรับขับสู้"มาแล้วหรือเจ้าคะคุณชาย สาวๆ กำลังรอท่านอยู่เลยเจ้าค่ะ!""ส...สาวๆ" หมิงเสวี่ยพึมพำ นี่สามีนางกะตายคาอกเหล่านางโลมน่าตายพวกนี้ใช่หรือไม่! ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกน้อยใจจนอยากร้องไห้ไหนจะนางแม่เล้าที่พูดราวกับว
ตื๊อรักวาณิช งอนง้อ 2
หมิงเสวี่ยยอมหุบปากตัวเองในที่สุด ตอนนี้นางคิดไม่ออกแล้วว่าสตริที่เขาจะไปพบนั้นเป็นใคร มีแต่ต้องให้เขาเป็นผู้พาไปเท่านั้น เห็นท่าทีเขาเช่นนี้ นางกล้ายอมรับโดยไม่อายว่านางไม่ชอบที่เขาพูดถึงสตรีอื่นต่อหน้านางเลย งอนนางไม่เท่าไร ก็รีบแจ้นไปหาสตรีอื่นเสียแล้ว!นางคิดไปเดินไป รู้ตัวอีกทีก็มาหยุดอยู่หน้าร้านขายเครื่องหยกเสียแล้ว"เจ้าคิดว่ากำไลหยกเป็นอย่างไร?" เขาเอ่ยถาม พลางหยิบกำไลหยกสีเขียวเข้มเนื้อดีวงหนึ่ง มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นหยกน้ำดี"ก็...สวยดีเจ้าค่ะ""เจ้ายังไม่หันมามองเลยนะ" เขาถามเรียบๆ "เห็นว่าเจ้าเป็นสตรีน่าจะรู้ใจสตรีด้วยกันก็เลยพามา…น่าผิดหวังจริงๆ""ข้าน้อยเป็นแค่สาวใช้บ้านนอกเจ้าค่ะ" นางว่าประชด "จะให้มีความรู้เรื่องมารยาทหรือการเข้าสังคมอันดีนั้น คงจะมิได้""อย่างนั้นรึ...""เกิดมาก็มิเคยได้คบค้าคุณหนูในห้องหอ มิอาจเดาได้หรอกเจ้าค่ะว่าพวกนางจะชอบหรือไม่!""แล้วถ้าเป็นเจ้า..." เขายกมือบางเทียบกับกำไลหยกขาว "เจ้าชอบกำไลนี้หรือไม่?"นางมองเพียงแว่บเดียวแล้วบุ้ยปากงอนๆ "ไม่ชอบเจ้าค่ะ""เช่นนั้นข้าจะเอาอันนี้"หมิงเสวี่ยได้ยินเช่นนั้นก็โกรธจนอยากกระทืบเท้า รู้ทั้งรู้ว่านางไ
You may also like
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว344.2K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้21.6K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน83.5K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง13.8K viewsข้าไม่อยากเป็นนางเอกผู้ถูกทอดทิ้ง
ปังจัง970 viewsข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น
ปลายฝนต้นหนาว4.0K viewsตัดบัวไม่ให้เหลือใย ตัดใจไม่ให้เหลือรัก
moonlight -mini1.7K viewsคู่หมั้นอย่าหมายหวนคืน
moonlight -mini1.2K views
