การกลับมาของคุณเพชร

คอยดูนะ... ถ้าเกิดเขาต้องสูญพันธุ์ขึ้นมาเมื่อไหร่ จะตามจองล้างจองผลาญยัยเด็กเวรนี่ไม่เลิกแน่ ชายหนุ่มนึกพลางประคองร่างโงนเงนลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ใครจะนึกว่าคนตัวเล็กหุ่นอย่างกับจะปลิวลมได้นั่นจะมีฤทธิ์เดชแสบสันต์นัก แต่มาคิดดูอีกที จะว่าไปแล้วจากที่ได้สัมผัสเพียงชั่วครู่นั่นก็ทำให้พอกะการณ์ได้ว่า รูปร่างที่ถูกพรางตานั้นไม่ใช่จะบางเสียทีเดียว แถมแรงดีซะด้วย เขาปัดไม้ปัดมือไปมาไล่ฝุ่น รู้สึกแสบจี๊ด จึงก้มมองแล้วก็ได้เห็นถึงต้นเหตุที่หลุดติดมือ

สายสร้อยทองเส้นน้อย ห้อยตุ้งติ้งรูปทรงแปลกตา สะท้อนวับๆ ในความมืด เฮอะ... ขืนเอาไปส่งคืนเจ้าของตอนนี้ ก็คงจะถูกหาว่า... จี้ชิงทรัพย์มาอีกสิ...

“หึๆ ซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง” เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอเบาๆ ทั้งเคืองขุ่นทั้งขำ กรอบตาลึกคมเข้มวาวโรจน์ในเงามืดแลตามทางที่ร่างระหงหายลับไป พอได้เห็นเงารั้วอัลลอยถนัดตาเท่านั้นเอง ร่างทั้งร่างก็ชาวาบ ริมฝีปากคลี่ยิ้มกว้างอย่างดีใจ สิ่งที่ควานหามาหลายชั่วโมงในที่สุดก็มาเจอเอาง่ายๆ

‘บ้าน’ ที่จากไปนานเกือบสิบปี บ้าน... ที่แม้จะนอนหลับก็ยังคงฝันเห็น และยามตื่นก็ยังคงคิดถึงอยู่ทุกลมหายใจ ในที่สุดเขาก็ได้หวนกลับมาอีกคร