ตอนที่ 45

ข่าวเรื่องเสวียนกุ้ยเฟยทรงมีรับสั่งให้ลูกสะใภ้เข้าวัง เพื่ออยู่      เป็นเพื่อนดังไปทั่วทั้งวังหลวง ฮ่องเต้เองก็ทราบความเคลื่อนไหวมาบ้างเช่นเดียวกัน พระองค์ยังไม่เคยพบหน้าลูกสะใภ้คนนี้มาก่อน จึงอยากจะรู้ว่านางมีดีอะไร ถึงทำให้ทั้งกุ้ยเฟยและพระโอรสโปรดปรานถึงเพียงนี้

“อืม เราได้ยินมาว่ากุ้ยเฟยเรียกหลานสาวของท่านมาอยู่เป็นเพื่อน หมอหลวงซูทราบข่าวนี้หรือไม่” ฮ่องเต้หรี่ตามองหมอหลวงชราผู้เก่งกาจ แม้ว่าจะอายุมากแล้วทว่ากลับยังแข็งแรง พระองค์เองก็ตัดใจให้หมอหลวงซูออกจากวังหลวงไปไม่ได้ จึงได้แต่ใช้ข้ออ้างให้อยู่ถวายงานรับใช้

“ทราบมาบ้างพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงตอบคำถาม แต่ยังคงทำทีเป็นจัดเตรียมกล่องยา ซึ่งเตรียมมาสำหรับตรวจพระวรกายประจำเดือนอยู่

“แล้วท่านไม่อยากจะไปพบหน้าหลานสาวสักครั้งหรือ” ฮ่องเต้ทรงหยั่งเชิง

“ทูลฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้ตำหนักของกุ้ยเฟย หวังว่าพระองค์จะยังจำได้นะพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงซูตอบไปตามความจริง ครั้งแรกที่ได้ยินรับสั่ง เขาก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายใจกับบุรุษหนุ่มผู้นี้ ช่วยชีวิตคนเป็นหน้าที่ของหมอเช่นเขาอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าฮ่องเต้ผู้นี้จะใจแคบใช้ข้ออ้างสารพัดในการกักตัวเขาเอาไว้

หมอหลวงซูเคยเห็นหน้าหลานสาว เมื่อครั้งหลี่หานพาเข้าวัง แต่ครั้งนั้นนางยังเยาว์วัยนัก อายุน่าจะราวสามขวบปีได้ เด็กน้อยตัวอวบอ้วนหน้าตาน่ารักมักจะถูกองค์ชายแปดกลั่นแกล้งอยู่เสมอ

“อะแฮ่ม!!! เช่นนั้น เราจะถือเสียว่าให้รางวัลที่ท่านดูแลเราเป็นอย่างดีมาตลอด ท่านว่าดีหรือไม่” ฮ่องเต้กระแอมออกมาแก้เขิน เนื่องจากว่าตอนนี้พระองค์กำลังกลืนน้ำลายตัวเองอยู่

“เป็นพระมหากรุณาธิคุณพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงซูตอบรับอย่าง   ไม่ต้องคิด อยู่ด้วยกันมาทำไมจะไม่รู้ว่าฮ่องเต้เจ้าเล่ห์ต้องการสิ่งใด

ในวังหลวงนี้ ไม่มีผู้ใดไม่รู้ มีเพียงเสวียนกุ้ยเฟยเท่านั้นที่สามารถปฏิเสธฮ่องเต้ได้ แม้กระทั่งฮองเฮายังไม่กล้าทำเช่นนั้น แต่นั่นเป็นเพราะว่านางได้รับความเจ็บช้ำมา

“ไม่ต้องมากพิธี เช่นนั้นเราก็รีบไปเถอะ” ฮ่องเต้ดีใจจนออกนอกหน้า แต่แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้ “กงกง ไปแจ้งกับทางตำหนักกุ้ยเฟย หมอหลวงซูต้องการพบหน้าหลานสาวสักครั้ง เราผู้เป็นฮ่องเต้เปี่ยมไปด้วยความเมตตา จึงให้โอกาสตาหลานได้พบหน้า ภายใต้ข้อแม้ว่าจะต้องอยู่ในสายตาของเราด้วยเช่นกัน” พระองค์จำเป็นต้องตรัสอย่างครอบคลุม มิเช่นนั้นยอดดวงใจคงจะอนุญาตเพียงหมอหลวงซู ที่สามารถเข้าตำหนักได้ โอกาสดีมาถึงแล้วจะปล่อยให้หลุดมือไปได้อย่างไร

ทางด้านตำหนักของกุ้ยเฟย เมื่อได้รับรายงานจากนางกำนัล กงกงมารายงาน นางยังไม่อยากพบหน้าฮ่องเต้ นึกถึงการกระทำของพระองค์แล้วนางก็รู้สึกเกลียดและขยะแขยงคนผู้นี้ขึ้นมา ทว่าลูกสะใภ้กลับมีสีหน้าดีใจอย่างปิดไม่มิด เมื่อรู้ว่าท่านตาต้องการพบ

เสวียนกุ้ยเฟยรู้ดีว่าต้องเป็นแผนของคนเจ้าเล่ห์ผู้นั้น ทว่านาง     ก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ที่อย่างน้อยก็นึกถึงจิตใจของลูกสะใภ้บ้าง จึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจสักเท่าใดนัก

“เจียวเจียว ขอบพระทัยเสด็จแม่เพคะ” หลี่เจียวรีบคุกเข่าเพื่อขอบคุณแม่สามีในอนาคตของนางในทันที

แม้เพิ่งจะเดินทางเข้ามาถึงวัง ทว่ากุ้ยเฟยก็ทำการต้อนรับนางอย่างอบอุ่นเป็นกันเอง อีกทั้งยังอนุญาตให้นางเรียกพระองค์ว่าเสด็จแม่อีกด้วย  หลี่เจียวผูกพันกับมารดามาก มีคนที่ดีต่อนางเช่นนี้ จึงรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมา

“รีบลุกขึ้นเถอะ ข้าเองก็ไม่ได้พบหน้าท่านหมอซูมานานมากแล้วเหมือนกัน ทั้งที่เป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเราแม่ลูกเอาไว้” เสวียนกุ้ยเฟยสั่งให้ลูกสะใภ้ลุกขึ้น

จากนั้นไม่นาน ก็มีรายงานว่าฮ่องเต้เสด็จมาถึง เกือบสามเดือนแล้วที่ฮ่องเต้ทรงไม่ได้พบยอดดวงใจ เข้ามาถึงก็รีบตรงเข้าไปพยุงกุ้ยเฟยให้ลุกขึ้น ต่อหน้าผู้คนมากมายเสวียนกุ้ยเฟยยังไว้หน้าฮ่องเต้อยู่บ้าง ปล่อยให้พระองค์ถึงเนื้อถึงตัว

“ถวายบังคมฝ่าบาท ขอทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี” เสียงกล่าวถวายพระพรดังก้อง

“ลุกขึ้น ไม่ต้องมากพิธี กุ้ยเฟยรีบลุกขึ้นเถิด ประเดี๋ยวจะเจ็บเข่าเอาได้” ฮ่องเต้ทำเหมือนมีเพียงพระองค์และกุ้ยเฟยอยู่ในห้องนี้เท่านั้น   ลืมสิ้นว่าเข้าตำหนักมาได้เพราะเรื่องอันใด

หลี่เจียวลุกขึ้น แต่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามอง ด้วยเมื่อชาติก่อน   นางเป็นที่ชิงชังของฮ่องเต้ยิ่งนัก เนื่องจากตนได้ชื่อว่าเป็นนางนกต่อ       เข้าวังมาเพื่อสืบความเคลื่อนไหวให้กับพ่อสามีอย่างชินอ๋อง อีกทั้งตอนนี้ใบหน้ายังบวมเป่ง เกรงว่าจะไม่เป็นที่พอพระทัยของฮ่องเต้เอาได้

“ถวายพระพรกุ้ยเฟยพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงซูกล่าวถวายพระพร  ทำให้ฮ่องเต้นึกขึ้นได้ว่า แท้จริงแล้วมาด้วยเรื่องอันใด จึงชำเลืองหางตาไปมองหน้าลูกสะใภ้ พบเข้ากับสตรีรูปร่างผอมบางตามแบบฉบับคุณหนูทั่วไป แต่เพราะนางก้มหน้าจึงยังไม่รู้ว่ามีหน้าตาเป็นเช่นไร

นึกเหม็นหน้าตาหลานคู่นี้ยิ่งนัก พระองค์เป็นถึงฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน แต่กลับต้องอาศัยสองคนนี้ ถึงจะเข้ามาหายอดดวงใจได้ หากผู้อื่นล่วงรู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน

“ฝ่าบาท นี่คือคุณหนูใหญ่สกุลหลี่ หลี่เจียว คู่หมั้นขององค์ชายแปดเพคะ” กุ้ยเฟยแนะนำลูกสะใภ้ให้ฮ่องเต้ได้รู้จัก

หลี่เจียวก้าวเข้าไปข้างหน้า พร้อมทั้งยอบกายถวายพระพรอีกครั้ง ทว่าสายตาของนางกลับมองไปยังหมอหลวงผมสีดอกเลาผู้หนึ่ง เห็นหน้าท่านตาแล้วน้ำตาก็พานจะไหล ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้พบกันอีก

“ไม่เลว ๆ กุ้ยเฟยสายตาแหลมคม เลือกลูกสะใภ้ถูกใจเรายิ่งนัก” ฮ่องเต้ตรัสชมเชยกุ้ยเฟย จากนั้นก็หันไปพูดกับคนข้างกาย “หมอหลวงซู ได้ยินว่าคุณหนูใหญ่สกุลหลี่ เป็นบุตรสาวที่เกิดจากราชครูหลี่กับอดีตฮูหยินผู้ล่วงลับบุตรสาวของท่านไม่ใช่หรือ เช่นนี้ก็เท่ากับว่านางเป็นหลานสาวของท่านด้วยเช่นกัน ฮ่า ๆ พวกเราสองคนนับว่ามีวาสนาต่อกันยิ่งนัก” ฮ่องเต้ทรงพระสรวลเสียงดัง

“พ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงซูขานรับอย่างนอบน้อม พร้อมทั้งมองหลานสาวด้วยสายตาอ่อนโยน

อย่าดูถูกว่าเขาเป็นเพียงหมอหลวงแก่ ๆ คนหนึ่ง แม้ว่าจะไม่รับรู้ข่าวสารจากภายนอก แต่ก็ทราบข่าวมาบ้าง ว่าบุตรสาวและหลานสาวถูกเนรเทศไปยังบ้านเกิดของหลี่หาน แต่ด้วยสาเหตุใดนั้นเกินจะรู้ได้

เมื่อก่อนตัวเขานั้นปล่อยให้โทสะอยู่เหนือสิ่งใด แม้จะรู้ว่าสองแม่ลูกต้องพบเจอสิ่งใด ทว่าไม่คิดจะยื่นมือเข้าไปแทรก กว่าจะคิดได้ก็สายไปเสียแล้ว อีกทั้งตนยังไม่มีอำนาจมากพอที่จะขอออกจากวังหลวง จึงทำได้เพียงปล่อยให้เรื่องทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่ควรจะเป็น ทราบข่าวอีกทีถึงรู้ว่าบุตรสาวเพียงคนเดียวจากโลกนี้ไปเสียแล้ว

ความเจ็บปวดที่ฝังลึกอยู่ในใจ ไม่สามารถแสดงออกมาได้ ด้วยถูกโอรสสวรรค์ผู้นี้จองจำ หากจะโทษก็คงต้องโทษตัวเขาเอง ที่รับรู้เรื่องราวภายในมากจนเกินไป จนฝ่าบาทไม่วางใจให้ก้าวขาออกจากวังหลวงได้

“เจียวเจียว คารวะท่านตาเสียสิ” กุ้ยเฟยเอ่ยบอกลูกสะใภ้ด้วยความเอ็นดู

หลี่เจียวได้สติ ก็ยอบกายคารวะท่านตาของนางในทันที “เจียวเจียว คารวะท่านตาเจ้าค่ะ หลานอกตัญญูขอท่านตาลงโทษด้วย” นางเรียกชายชราว่าท่านตาอย่างเต็มปากเต็มคำ ไม่รู้สึกกระดากใจเลยสักนิด แต่กลับรู้สึกสนิทใจ อีกทั้งยังรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายเอ็นดูนางไม่น้อย

หมอหลวงซูนิ่งไป ด้วยไม่คิดว่าตนจะถูกเรียกว่าท่านตา แน่นอนว่าเขามีหลานชายหลานสาว แต่ล้วนเรียกเขาว่าท่านปู่ด้วยกันทั้งสิ้น เมื่อตั้งสติได้ก็รีบเดินเข้าไปประคองหลานสาวลุกขึ้นในทันที

“เจียวเอ๋อร์ลุกขึ้นเถอะ”

สองตาหลานสบตากันครั้งแรก หมอหลวงซูก็ปล่อยโฮขึ้นมาในทันที ทั้งที่คิดว่าตนเองเข้มแข็ง แต่พอเห็นหน้าหลานสาวก็อดคิดถึงบุตรสาวที่ล่วงลับไปไม่ได้ ยิ่งได้เห็นสภาพของหลานสาวก็เข้าใจได้ในทันที ว่าเหตุใดกุ้ยเฟยถึงเรียกตัวนางเข้าวังเป็นการด่วนเข้าใจใ

กุ้ยเฟยสบตากับฮ่องเต้ แล้วพาพระองค์เดินออกไปเงียบ ๆ คิดว่า ตาหลานน่าจะมีเรื่องพูดคุยกัน ในห้องนั้นเหลือเพียงแม่นมหยางซึ่งเป็นแม่นมของกุ้ยเฟย แล้วก็ฉินซินซึ่งเป็นสาวใช้ข้างกายของหลี่เจียว