ตอนที่ 51

ข่าวเรื่องอาการบาดเจ็บขององค์รัชทายาท ต่างคาดเดาไปต่าง ๆ นานา เนื่องจากว่าฮ่องเต้ทรงมีรับสั่ง ห้ามไม่ให้ผู้ใดเข้าเยี่ยมโดยเด็ดขาด แม้กระทั่งเสวียนกุ้ยเฟยและพระคู่หมั้นอย่างคุณหนูใหญ่สกุลหลี่

เรื่องนี้ค่อนข้างเป็นประเด็นถกเถียงกันในราชสำนัก เหล่าขุนนางต่างหยิบยกถึงความมั่นคงของการสืบทอดบัลลังก์มาพูดกัน

“เหลวไหล รัชทายาทบาดเจ็บ พวกเจ้าไม่เพียงไม่แสดงความภักดี แต่ยังแสดงออกว่าไม่เชื่อมั่นในสายตาของเราผู้เป็นฮ่องเต้ อีกอย่างเรายังไม่ตาย พวกเจ้าก็กังวลกันไปใหญ่โต เช่นนี้จะให้เราคิดเป็นอื่นได้อย่างไร” ฮ่องเต้ทรงพิโรธหนัก เหล่าขุนนางอกสั่นขวัญแขวนด้วยความกลัว รีบคุกเข่าขอความเมตตา ด้วยรู้ดีว่าโอรสสวรรค์ผู้นี้อารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าสตรี

“ขอฝ่าบาทอย่าทรงพิโรธ พวกเราเพียงแต่คิดเผื่อเอาไว้เท่านั้น  พ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีฝ่ายซ้ายพูดขึ้น

“ความหวังดีของพวกท่านเรารับรู้ เพียงแต่อยากขอให้พวกท่านอย่าได้กังวล รัชทายาทบาดเจ็บครั้งนี้ โทษของตำหนักชินอ๋องยากเกินให้อภัยได้ จำเป็นต้องรีบจับกุมตัวชินอ๋องเข้ามารับโทษไปพร้อมกับคนในตำหนัก”

ทางด้านรัชทายาทเซ่าหมิงหยวน แท้จริงแล้วเขาออกจากวังตั้งแต่คืนที่ได้รับบาดเจ็บแล้ว หมอหลวงซูทำการรักษาบาดแผล พร้อมทั้งให้ยาถอนพิษได้ทันเวลา ประกอบกับร่างกายที่แข็งแรงทำให้ฟื้นฟูได้รวดเร็ว

เขาได้รับข่าวจากม้าเร็วว่าก่อนหน้านี้ชินอ๋องเข้าโจมตี เพื่อยึดครองหางโจว โชคดีที่ทัพของแม่ทัพใหญ่เสวียนเข้าตั้งรับได้ทันท่วงที     ด้วยประสบการณ์ รวมไปถึงความได้เปรียบทางทหาร ทำให้ใช้เวลาเพียง 1 เดือนก็สามารถโจมตีทัพของชินอ๋องจนแตกพ่าย เพียงแต่ในเวลานี้ยังหาตัวชินอ๋องไม่พบ

จากความทรงจำในชาติก่อน แม้ว่าจะไม่เหมือนเสียทีเดียว       แต่เซ่าหมิงหยวนจำได้ว่าอีกไม่นาน ชินอ๋องจะต้องลอบเข้าวังหลวง      เพื่อปลงพระชนม์ฮ่องเต้อีกครั้ง เขาจึงไปดักซุ่มรออยู่ที่นอกเมืองหลวง    ทั้งปล่อยข่าวเรื่องงานอภิเษกขององค์หญิงเก้ากับซื่อจื่อออกไป เชื่อว่าเรื่องนี้จะต้องกระตุ้นให้อีกฝ่ายปรากฏตัวเร็วขึ้นอย่างแน่นอน

หนึ่งเดือนผ่านไป ทางด้านชินอ๋องที่หลบหนีแทบเอาชีวิตไม่รอด ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตั้งรับจนเขาเองก็คาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วนั้น การศึกครั้งนี้เป็นความลับ และไม่ได้รับการวางแผนอย่างที่ควรจะเป็น

“ได้ข่าวจากทางเมืองหลวงบ้างหรือไม่” ร่างสูงใหญ่แผ่ไอสังหารออกมา ต้องยอมรับว่าแม้วันเวลาจะผ่านไป ทว่ากลับทำอะไรคนผู้นี้ไม่ได้เลย ยังคงท่วงท่าสง่างามตามแบบฉบับของเชื้อพระวงศ์ แต่ที่เพิ่มเข้ามาคือ กลิ่นอายสังหาร แม้กระทั่งคนกันเองยังรู้สึกหายใจไม่สะดวก

“เรียนท่านอ๋อง ไม่ได้รับการส่งข่าวจากทางนั้นมาสักระยะแล้วขอรับ เพียงแต่…” ทหารรายงานอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่กล้ารายงานข่าวที่เขาได้ยินหลังจากเข้าไปสืบข่าวในเมือง

“ถ้าไม่พูดก็นำตัวออกไป” เวลานี้เขาไม่มีอารมณ์มาใจเย็น มานั่งรอฟังลูกน้องตาขาวได้ ด้วยอยากจะรู้ถึงความปลอดภัยของคนทางนั้น

ซึ่งไม่รู้ว่าเวลานี้ ซุยจิ่งจะหลบหนีออกจากวังหลวงตามที่เขาบอกหรือเปล่า แม้กระทั่งบุตรชายที่ถูกกักบริเวณอยู่ ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดีเช่นไรบ้าง

ข่าวเรื่องที่ตนก่อกบฏ ไม่แน่ชัดว่าคงได้รับรายงานไปถึงหูฮ่องเต้แล้ว อยากจะรู้เช่นกัน ว่าพี่ชายซึ่งรู้ว่าน้องชายหักหลังครั้งแล้วครั้งเล่าจะทำเช่นไร

ตนอยากจะเห็นผู้เป็นพี่โกรธมากกว่ายิ้มอ่อนโยน พร้อมทั้งยกโทษให้กับน้องชายที่ทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่า อยากจะเห็นอีกฝ่ายเจ็บปวด เมื่อรู้ว่าคนข้างกายและน้องชายที่เขารักหักหลัง

ความเจ็บปวดเดียวที่พี่ชายโต้ตอบกลับมา คือการเอาชีวิตของบุตรชายคนโต ซึ่งเกิดจากเขาและซุยฮองเฮา เป็นการฆ่าที่เลือดเย็นที่สุด และนี่ก็คือตัวตนที่แท้จริงของพี่ชาย ผู้ซึ่งวางตัวเป็นฮ่องเต้เจ้าสำราญ เป็นบิดาผู้อ่อนโยน ทั้งที่ความจริงแล้วเป็นคนเลือดเย็นเกินจะกล่าว

“คนในเมืองต่างพูดกันถึงงานอภิเษกขององค์หญิงเก้า เซ่าหรง  กับซื่อจื่อว่ายิ่งใหญ่เพียงใดพ่ะย่ะค่ะ” สายสืบรายงาน ภายในใจรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน ด้วยรู้ดีว่าเรื่องนี้มีผลต่อความรู้สึกของผู้เป็นนายมากเพียงใด

เซ่าเยี่ยนกำหมัดแน่น แทบกระอักเลือดออกมาเมื่อได้ยินข่าว    เชื่อไปแล้วเกินแปดส่วนว่าคือเรื่องจริง ด้วยรู้นิสัยของพี่ชายดี แต่นี่คือวิธีรับมือแบบลูกผู้ชายเช่นนั้นหรือ หากรับมือเช่นนี้ไม่สู้มาควักหัวใจเขาออกไปเสียยังจะดีกว่า จบสิ้นแล้วบุตรที่รักทั้งสองคน

คนหนึ่งเกิดมาด้วยความรัก แม้จะรู้ดีว่าผิดศีลธรรมและไม่ถูกไม่ควร แต่ถึงอย่างไรก็เป็นบุตรที่ตนตั้งใจให้เกิดมา ทว่ากลับไม่สามารถให้นางเรียกตนว่าบิดาได้

อีกคนหนึ่งเกิดมาจากความไม่ตั้งใจ ถึงอย่างนั้นเขาก็เลี้ยงด้วย ความเอาใจใส่ แม้ว่าครั้งแรกที่รู้ ภายในใจจะไม่ยินยอมก็ตาม แต่ทันทีที่เห็นหน้าบุตรชาย ตนก็รู้ว่าควรมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อสิ่งใด

จะใช้บุตรชายผู้มีชาติกำเนิดแสนต่ำต้อยผู้นี้ อยู่เหนือคนทั้งปวง   ให้พวกมันก้มหัวให้กับบุตรชายของเขา ซึ่งเป็นฮ่องเต้พระองค์แรกที่มีมารดาเป็นสาวใช้ แม้แต่หน้าตนก็จำไม่ได้เสียด้วยซ้ำ

“มุ่งหน้ากลับเมืองหลวง หากไม่ได้กุดหัวเซ่าหมิงคังและบุตรชายของมัน ชาตินี้ข้า เซ่าเยี่ยน ไม่ขอมีชีวิตอยู่เป็นอันขาด”

ชินอ๋องร้องคำรามเสียงดังด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็กระอักเลือดสีดำออกมา เนื่องจากรู้สึกเจ็บปวดยากเกินจะกล่าว ถูกคมดาบของศัตรูยังไม่รู้สึกทุรนทุรายเช่นนี้ หากไม่ได้กุดหัวสองพ่อลูกต่ำช้านั่น อย่าได้เรียกตนว่าชินอ๋องอีกต่อไป

ทางด้านเซ่าหมิงหยวน ได้รับสัญญาณจากอวี้เปิง ก็รีบห้อม้าไปยังป่าทางทิศใต้ ซึ่งเป็นเส้นทางมุ่งหน้ากลับเมืองหลวง ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากเมืองหลวงราวห้าร้อยลี้ นับว่าเซ่าเยี่ยนรักษาชีวิตเอาไว้ได้ไม่เลวเลย

ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วยาม ก็มาถึงจุดที่อวี้เปิงให้สัญญาณ เมื่อไปถึง  ก็เห็นว่าอีกฝ่ายเตรียมตั้งรับไว้อยู่แล้ว คาดไม่ถึงว่าชินอ๋องผู้ยิ่งใหญ่จะมีสภาพจนตรอกเช่นนี้

“หมิงหยวนไม่คิดว่า จะมาเห็นสภาพของเสด็จอาเช่นนี้ ชาตินี้เกิดมานับว่าไม่เสียชาติเกิดแล้ว” เซ่าหมิงหยวนหยุดอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ ระหว่างทั้งสองคนอยู่ห่างกันเพียงแม่น้ำสายหนึ่งกั้นเอาไว้เท่านั้น

“หึ ข้าไม่นับญาติกับคนต่ำช้าเช่นพวกเจ้า” เซ่าเยี่ยนกลืนเลือดตัวเองลงท้องไป พร้อมทั้งเค้นเสียงตอบหลานชาย

ก่อนหน้านี้มีทหารมารายงาน ว่าได้ยินเสียงควบอาชา ทิศทางกำลังมุ่งหน้ามายังที่พวกเขาใช้กบดานอยู่ อีกทั้งเสียงเจ้าอวี้เปิง เหยี่ยวคู่ใจของเซ่าหมิงหยวน ยังส่งเสียงดังก้องป่า คล้ายว่ามันกำลังประกาศศักดาของเจ้านายมันอย่างกึกก้อง

“หากพูดถึงความต่ำช้า คงมิอาจเทียบชั้นเสด็จอาได้ ลอบเล่นชู้กับฮองเฮา ซ้ำยังกล้าให้กำเนิดเลือดชู้ออกมาถึงสองชีวิต ไม่รู้คำว่าต่ำช้าจะคู่ควรกับการกระทำของพวกท่านหรือไม่” เซ่าหมิงหยวนพูดขึ้น คล้ายว่ากำลังพูดถึงเรื่องดินฟ้าอากาศทั่ว ๆ ไป ทว่ากลับทำเอาอีกฝ่ายถึงกับแสบร้อนที่อก คล้ายกำลังถูกกองไฟแผดเผา

“เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร” เป็นเรื่องยากที่จะไม่ถามความจริงจาก  อีกฝ่าย ไม่มีความจำเป็นต้องปฏิเสธอีกต่อไป ในเมื่อมีเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น ที่สามารถมีชีวิตต่อไปได้ ความอัปยศเช่นนี้จะต้องตายไปพร้อมกับคนพูดแน่นอนเขามั่นใจ

“เสด็จอา…อย่าคิดว่ามีท่านเพียงคนเดียวที่เล่นสกปรกได้ ข้าผู้เป็นหลานได้เรียนรู้เคล็ดลับต่าง ๆ มาจากท่านไม่น้อย น่าเสียดาย ที่ท่านไม่ได้อยู่ร่วมพิธียกน้ำชาของน้องเก้ากับสวีเฮ่า แต่ท่านไม่ต้องเป็นห่วง มีเสด็จพ่อข้าเป็นคนจัดการ นับว่าเป็นวาสนาของพวกเขาสองพี่น้องแล้ว ฮ่า ๆ”       เซ่าหมิงหยวนยั่วยุอีกฝ่ายได้สำเร็จ เวลานี้เซ่าเยี่ยนถึงกับกระอักเลือดออกมาอีกรอบ