LOGINShare
บทที่ 4 กลับคำ
Last Updated:
2025-01-15 05:45:09
Latest chapter
ทวงรักบัญชามาร บทส่งท้าย
“พี่ก็รักพรีมครับ จากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่มีวันปล่อยมือจากกันอีก ตกลงไหม” เธอตอบตกลงอย่างไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ต่อให้หนทางข้างหน้านับจากนี้จะไม่ได้ราบรื่นเหมือนที่ตั้งใจ แต่เธอก็พร้อมแล้วที่จะผ่านมันไปพร้อมกับเขา ขอแค่มีเขา ไม่ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่กลัวอีกแล้วในวันนี้ เพราะมีเขา เธอถึงได้รู้คุณค่าของชีวิต และอยากมีวันพรุ่งนี้ต่อไปเรื่อยๆ เพื่อที่จะได้อยู่กับเขา อยู่กับลูกของเรา ทั้งหมดนี้คือสิ่งมีค่าที่เธอหวงแหนมากกว่าอะไรทั้งหมด แค่เขาเท่านั้นที่เธอรัก และจะรักเขาไปแบบนี้อีกนานเท่านาน ชั่วนิจนิรันดร์“หลบไปๆ บอกให้หลบไปไง!”เสียงร้องตะโกนที่ดังก้องมาแต่ไกลนั้น ทำให้คเชนทร์วัยสิบแปดปีต้องขยับตัวหลบตามสัญชาตญาณ ทว่าทันทีที่เขาทำแบบนั้น รถจักรยานคันเก่าสีแดง ที่มีร่างบอบบางของผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนปั่นอยู่ก็เตลิดเข้าข้างทางอย่างแรง ส่งผลให้เจ้าของเสียงเมื่อครู่ล้มกลิ้งไปพร้อมๆ พร้อมกับจักรยานคู่ใจ“เจ็บไหมครับ มาพี่ช่วย” แม้จะไม่อยากตอบรับการช่วยเหลือจากคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่ แต่กระนั้นฝ่ามือน้อยๆ ของพิชชานันท์ก็ยื่นออกไป ก
ทวงรักบัญชามาร บทที่ 10 เปิดใจ
“ถ้าบอกก่อนจะได้เห็นสภาพเมียแกรึไง! ดูสิผอมบางออกอย่างนี้ จะเอาแรงที่ไหนมาเบ่งหลานฉัน!” นั่นแม่ก็พูดเกินไป อันที่จริงน้ำหนักเมียเขาเข้าข่ายปกติที่สุดแล้ว แม้แต่อาหมอเจ้าของไข้ยังเอ่ยปากชมไม่หยุดเพราะแม่กับเด็กแข็งแรงดี “ไว้วันที่พรีมเขาคลอด แม่ก็เข้าไปช่วยเบ่งสิครับ เมียผมเขาจะได้มีกำลังใจคลอด” เป็นพิชชานันท์ที่แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ให้กับประโยคที่เพิ่งได้ยินจากสามี ที่เหมือนอยากจะแกล้งกันเล่นเท่านั้นแต่เผชิญเธอไม่ขำด้วย! ขืนบ้าจี้ปล่อยให้แม่เขาเข้าไปห้องคลอดด้วย เธอคงกดดันหนักจนไม่มีแรงเบ่งคลอดอย่างแน่นอน แค่คิดภาพตามก็ทนแทบไม่ไหวแล้ว ไม่เอาด้วยหรอก! เพราะไม่อยากขัดใจลูกชาย คุณสินีนาถเลยต้องอยู่ทานข้าวเย็นกับคนทั้งคู่ ก่อนจะขอตัวกลับโดยมีคเชนทร์อาสาเดินออกมาส่ง “ว่างๆ ก็พากันไปนอนที่บ้านบ้าง ปู่แกบ่นเหงาจนฉันเวียนหัวไปหมดแล้วเนี่ย!” ไม่ใช่แค่ตาแก่นั่นหรอกที่เหงา นางเองก็รู้สึกเหงาไม่ต่างกัน จนกระทั่งสามีกระซิบบอกบางอย่างถึงได้ถ่อมาไกลถึงที่นี่ บางสิ่งบางอย่างที่เหมือนนางจะลืมไป “กับตาคีเลิกหวังไปได้เลยคุณ ว่ามันจะยอมย้ายกลับม
ทวงรักบัญชามาร บทที่ 9 ความลับ
“เออ ตอบแทนที่แกอุตส่าห์พาเมียกับลูกฉันไปซ่อนไง”แม้จะไม่พอใจแต่คเชนทร์กลับทำอะไรไม่ได้เลย สุดท้ายก็ปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วห้องจนกระทั่งคนที่หมดสติไปนานได้สติ ท่านก็ยังเอาแต่ต่อว่าเขาด้วยถ้อยคำเดิมๆ “ใจเย็นๆ ก่อนสิคุณ ไม่สงสารลูกมันบ้างเลยรึไง!” เดือดร้อนผู้เป็นสามีที่ต้องเอ่ยเตือนสติ เพราะไม่อาจทนฟังภรรยาต่อว่าลูกชายไปมากกว่านี้อีกแล้ว ไหนเลยจะแม่หนูคนนั้นที่ได้แต่ยืนหลบมุมอยู่เงียบๆ ยิ่งได้มองเธอท่านก็ยิ่งรู้สึกผิด “ทำไมน้องต้องใจเย็นด้วยคะ! ยังไงฉันก็ไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้อย่างเด็ดขาด! เลิกยุ่งกับเธอซะ ไม่อย่างนั้นแกกับฉันขาดกัน!” เป็นคเชนทร์ที่ได้แต่ยืนตกใจกับถ้อยคำของผู้เป็นแม่ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบอะไรท่านกลับไป เสียงทรงอำนาจของใครอีกคน ที่เพิ่งเดินทางมาถึงกลับดังขึ้นเสียก่อน “ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจเธอ!” เป็นท่านสันติที่เอ่ยขึ้น ก่อนจะจ้องมองลูกสะใภ้ ด้วยสายตาเข้มจัดมากกว่าครั้งไหนๆ ใครอยากตัดขาดกับใครก็ทำไป ไม่ใช่เรื่องที่ท่านต้องไปนั่งใส่ใจ และที่ท่านมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพราะอยากทำทุกอย่
ทวงรักบัญชามาร บทที่ 8 เหนื่อยใจ
‘พี่ไม่เคยคิดจะปล่อยพรีมไปตั้งแต่แรก ไม่เคย ยิ่งได้รู้ถึงเหตุผลว่าทำไมพรีมถึงต้องไปจากพี่ พี่ก็ยิ่งโกรธ แต่เป็นโกรธตัวเองมากกว่า ที่ตอนนั้นพี่ทำอะไรเพื่อปกป้องความรักของเราไม่ได้เลย แต่ครั้งนี้พี่จะไม่มีวันทำพลาดแบบนั้นอีก ต่อให้แม่จะไม่ยอมรับ หรือคนทั้งโลกจะไม่เข้าใจ…พี่ก็ไม่สน พี่รักพรีม แค่พรีมเท่านั้น!’ ต่อให้เหตุผลของเขาจะน่าฟังสักแค่ไหน แต่ลึกๆ ในใจแล้ว เธอกลับรู้ดีว่าตัวเองกับเขานั้น ต่างกันมากเหลือเกิน และความแตกต่างนี้เองที่มันเป็นปัญหาสำคัญ“อิงกับใบชาแอบคบกันมาห้าปีแล้ว แต่กลัวครอบครัวรับไม่ได้ เลยไม่กล้าที่จะบอกความจริง พวกเขาสองคนไม่ได้ชอบผู้ชายแบบพี่ ส่วนพี่เองก็มีคนที่รักอยู่แล้ว เพราะแบบนั้นเขาสองคนถึงได้เข้าใจความรักของเรา…” นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่เขายอมอธิบายให้ได้รับรู้ ก่อนที่ภาพความห่วงใยที่ดูจะมากไปหน่อยของคนทั้งคู่จะลอยเข้ามาในความคิด ซึ่งก็คงเป็นอย่างที่เขาว่าจริงๆ หลายต่อหลายครั้งที่เธอบังเอิญเห็นท่าทีที่คนทั้งสองแสดงต่อกันซึ่งมันออกจะเกินกว่าคำว่าเพื่อนไปมากตอนนั้นเธอคิดเพียงว่าพวกเขาคงสนิทกันมาก ก็เลยแสดงท่าทีแบบนั้นต่อกัน อิงอรเองก็ยังเป็นว่าที่คู่หมั้นของค
ทวงรักบัญชามาร บทที่ 7 ไม่รักก็พอ
หลายเดือนต่อมาชุดทดสอบการตั้งครรภ์ที่ตอนนี้กำลังแสดงผลสองขีดนั้นทำให้พิชชานันท์ถึงกลับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ มันพาลทำให้คิดไปถึงคนที่จัดยาให้เธอกินขึ้นมาไม่ได้ ยาที่เขาบอกว่ามันเป็นยาคุมซึ่งเธอก็ยอมเชื่อเพราะรูปร่างยานั้นใกล้เคียงกันมากกว่าจะรู้ว่าถูกหลอกก็วันนี้ วันที่เขากำลังจะเข้าพิธีหมั้นหมายกับอิงอรในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว แต่กลับปล่อยให้เธอตั้งท้องลูกของเขา ลูกที่คงไม่มีวันเป็นทายาทโดยชอบธรรม“พรีม ร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้น!” เป็นเสียงของคนที่เพิ่งจะกลับเข้ามาที่เอ่ยถามขึ้น ก่อนที่สายตาของเขาจะไปหยุดอยู่ที่บางสิ่งในมือบอบบาง บางสิ่งที่มันทำให้อัตราการเต้นของหัวใจเขารัว ก่อนที่ความยินดีจะค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าคม“ทำแบบนี้ทำไมคะ…” ทั้งๆ ที่อีกไม่นานเธอก็จะไปแล้ว ไปจากชีวิตที่แสนจะเพียบพร้อมของเขา แต่ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ หรือที่ผ่านมายังเอาคืนกันไม่พอ ต้องให้เธอทรมานจนขาดใจตายไปเลยไหม เขาถึงจะรู้ว่าเธอเองก็เสียใจทิ้งเขาไป!เธอต้องทำยังไง เขาถึงจะให้อภัยกัน หรือมันจะไม่มีวันนั้นเลย หรือว่าเธอจะต้องอยู่ให้เขาเอาคืนไปจนวันตายรึไงกัน!“พี่จะไม่ขอโทษ เพราะทั้งหมดนี้พี่ตั้งใจทำ”
ทวงรักบัญชามาร บทที่ 6 ห่วงใยปลอมๆ
“อากาศดีจังเลยนะคะวันนี้”ทว่าความสงบสุขกลับอยู่กับเธอแค่เพียงชั่วครู่เท่านั้น ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังถามกันขึ้นมาจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน แต่เป็นอิงอรที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา พร้อมเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายถือติดไม้ติดมือมาเผื่อ“ขอบคุณค่ะคุณอิง” ซึ่งเธอก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปรับพร้อมคำขอบคุณเบาๆ ต่อน้ำตาที่อีกฝ่ายมอบให้กัน พร้อมกันนั้นก็ยังเหลือบมองอีกฝ่าย อย่างตั้งใจมากกว่าเดิมอีกเล็กน้อยผู้หญิงคนนี้เป็นคนน่ารักมาก หากพี่ครามของเธอได้อยุ่ด้วยก็คงจะมีแต่ความสุข ยิ่งได้มาเห็นก็ยิ่งรู้สึกสบายใจขึ้นที่หากต้องปล่อยมือจากเขาอีกครั้งเขาจะมีคนน่ารักอยู่เคียงข้างส่วนเธอก็คงใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป แต่ก็คงไม่คิดที่จะรักใครคนไหนอีกแล้ว เพราะทั้งใจ เธอมอบให้คนเพียงคนเดียวไปจนหมดแล้วและไม่หลงเหลือความรู้สึกใดๆ ทิ้งให้กับใครอีก“อิงอยากเจอคุณพรีมมานานแล้วนะคะ แต่พี่ครามไม่ยอมพามาให้เจอสักที” เธอไม่กล้าถามว่าอีกฝ่ายอยากเจอเธอทำไม จึงทำได้เพียงปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ของมันต่อไป“นี่อิง…ทำให้คุณพรีมรู้สึกอึดอัดรึเปล่าคะ”“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณอิง! พรีมก็แค่…ไม่รู้จะทำตัวยังไ
