บทที่ 99 เพียงแค่แวะมาดูว่าที่น้องสะใภ้

บทที่ 99

เพียงแค่แวะมาดูว่าที่น้องสะใภ้

            อิ่มหนำกันแล้ว มู่เฉินช่วยทุกคนเก็บถ้วยชามไปล้าง 

            โจวหวังเยว่นั่งดื่มชาที่โต๊ะกับลู่ซินฟาง ดื่มคำหนึ่งก็ชมคำหนึ่ง

            “ชาดี…”

            ลู่ซินฟางยิ้มน้อยๆ ตอบรับคำชม

            โจวหวังเยว่กล่าวต่อ “ในแต่ละปี ห้องเครื่องจะจัดซื้อใบชาชั้นดีถวายเหล่าเชื้อพระวงศ์ ข้าเคยดื่มชารสเลิศมาไม่น้อย แต่ชากลิ่นหอมละมุนของเถ้าแก่เนี้ยลู่ ข้ากลับไม่เคยดื่มที่ไหนมาก่อน ชานี้ผลิตจากที่ไหนหรือ”

            “ท่านเห็นแปลงดอกไม้สีขาวข้างบ้านหรือไม่” ลู่ซินฟางถาม ก่อนจะเว้นช่วง เมื่อโจวหวังเยว่พยักหน้าเป็นคำตอบ นางจึงกล่าวต่อว่า “ดอกไม้สีขาวนั้นมีชื่อว่าดอกคาโมมายล์ ชาที่ท่านดื่มนี้ทำมาจากดอกคาโมมายล์เจ้าค่ะ ไม่เพียงแค่หอมละมุน ยังมีสรรพคุณช่วยให้ผ่อนคลาย หลับสบายด้วย”

            “ดอกคาโมมายล์หรือ เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกเลย...เถ้าแก่เนี้ยลู่ช่างมีความรู้ที่กว้างขวาง มิน่าเล่า เจ้าแปดถึงหลงใหลในตัวเจ้า” โจวหวังเยว่ชื่นชมลู่ซินฟางจากใจจจริง

เหนืออื่นใด ประโยคหลังทำให้แก้มของลู่ซินฟางขึ้นสีแดงเรื่อ

            “ท่านพูดเกินไปแล้ว ท่านเยียนซูไม่ได้หลงใหลข้าเสียหน่อยเจ้าค่ะ”

            “ฮะๆๆ ฮะ…” โจวหวังเยว่หัวเราะอย่างเปิดเผยเมื่อเห็นท่าทางเขินอายของหญิงสาว ก่อนจะเล่าว่า “เหล่าเชื้อพระวงศ์เกิดมาก็มีเงินมีทองให้ใช้ อยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชีวิต บรรดาองค์หญิงองค์ชายจึงใช้ชีวิตกันอย่างเรื่อยเปื่อย สุดท้ายก็ถูกผู้อื่นชักจูง แล้วบอกว่าเป็นโชคชะตา แต่ข้ากับเจ้าแปดไม่เหมือนคนพวกนั้น ท่านแม่ของพวกเราเป็นคนเปิดกว้างสุดๆ เลยถูกสอนมาว่า ให้เลือกเส้นทางชีวิตด้วยตัวเอง อย่าให้ผู้อื่นชักจูง”

            “ได้ฟังแค่นี้ ก็รู้ทันทีว่าพระสนมเป็นคนที่น่าทึ่งมากเจ้าค่ะ”

            “ถูกต้อง ท่านแม่ของพวกเราน่าทึ่งมาก นางอยู่แวดวงการค้ามาตั้งแต่เล็กๆ จึงมีความคิดอิสระเสรี”

            หลังจากนั้น โจวหวังเยว่ก็เล่าถึงอดีตของมารดาก่อนที่จะมาเป็นสนมในวัง

            มารดาของเขาเป็นคุณหนูลำดับที่สองของตระกูลกง ชื่นชอบการค้าจึงเดินทางไปทั่วแคว้นกับบิดา ด้วยความเป็นสตรี นางจึงเรียนศิลปะการต่อสู้ด้วย

            เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เกิดภัยแล้งทางตะวันออก ฮ่องเต้วัยหนุ่มเดินทางออกจากเมืองหลวง แก้ไขสถานการณ์ความอดอยากและภัยแล้ง บังเอิญพบกับหญิงสาวตระกูลการค้า นางนำสินค้าที่วางขายในร้านมาแจกจ่ายชาวบ้าน ความประทับใจนั้นทำให้ฮ่องเต้วัยหนุ่มตกหลุมรัก ภายหลังฮ่องเต้รับนางมาเป็นสนม และมีลูกชายด้วยกันสองคน 

            ท่ามกลางดอกไม้งามในวังหลังมากมาย ในสายพระเนตรของฮ่องเต้ นางยังคงเป็นหญิงสาวที่โดดเด่นและมีสีสันเสมอ วันหนึ่ง ระหว่างที่ฮ่องเต้กำลังร่างราชโองการแต่งตั้งให้นางเป็นกุ้ยเฟย นางกลับปฏิเสธ ด้วยให้เหตุผลว่า ขออยู่ตำแหน่งเล็กๆ แต่เป็นอิสระดีกว่า หากฮ่องเต้ต้องการแสดงความรักต่อนางจริงๆ ควรให้ลูกชายทั้งสองของนางได้เลือกเส้นทางของตัวเอง…

            ฟังถึงตรงนี้ ลู่ซินฟางคิดว่าตนเข้าใจถูกต้อง

            ฮ่องเต้กำลังแสดงความรักในแบบของพระองค์

            ในสายตาของคนอื่น โจวหวังเยว่กับกงเยียนซูเหมือนองค์ชายที่ถูกฮ่องเต้ทอดทิ้ง เพราะคนพี่ต้องไปอยู่ทางเหนือ คนน้องผลันตัวมาเป็นพ่อค้า โดยทั้งสองถอนตัวออกจากตำแหน่งรัชทายาท

แต่หากคิดในทางกลับกัน ทั้งสองคนถือว่าโชคดีกว่าองค์ชาองค์อื่นมาก เพราะพวกเขาสามารถเลือกเส้นทางของตัวเองได้ แถมยังได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ ในขณะที่องค์ชายองค์อื่นถูกกฎระเบียบผูกมัดเอาไว้ 

            หากพวกเขามีความทะเยอทะยานต้องการตำแหน่งรัชทายาท เกรงว่าฮ่องเต้คงยกตำแหน่งนั้นให้ทันที

            “วิธีแสดงความรักของฝ่าบาทช่างซับซ้อนไม่เหมือนใคร” ลู่ซินฟางกล่าวปนขำ

            โจวหวังเยว่ตอบกลับว่า “เห็นด้วยเลยละ ยิ่งมีอำนาจมาก ก็ยิ่งถูกจับตามอง ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ที่เข้มงวด ทำอะไรก็ไม่สะดวก น่าเบื่อออกจะตายไป”

            ลู่ซินฟางขบขับกับคำพูดเหมือนเด็กๆ ของโจวหวังเยว่ “ถูกของท่านเจ้าค่ะ”

            ว่าไปแล้ว โจวหวังเยว่เองก็เป็นผู้ชายที่มีสีสันไม่ต่างจากมารดาของเขาเลย พูดคุยด้วยง่าย และยังเป็นกันเอง  

            โจวหวังเยว่กล่าวต่อ “ข้ากับเจ้าแปดโตมาในวังหลวง เห็นเล่ห์เหลี่ยมของคนมาไม่น้อย ข้าในตอนนั้นชื่นชมความองอาจของแม่ทัพฉิน จึงทูลขอฝ่าบาทเดินตามเส้นทางชายผู้นั้น…พูดไปแล้ว อยู่ทางเหนือก็ไม่ได้เลวร้าย แม้สภาพแวดล้อมจะย่ำแย่เป็นครั้งคราว ส่วนเจ้าแปด คงได้นิสัยรักเงินมาจากท่านแม่ เลยใช้แซ่กงเปิดโรงเตี๊ยมหาเงิน และกลายเป็นกงเยียนซูอย่างทุกวันนี้”

            ลู่ซินฟางยิ้มให้กับคำพูดของชายหนุ่ม

            โจวหวังเยว่คงเป็นคนประเภทชอบกิจกรรมเอ็กซ์สตรีม รักความตื่นเต้นท้าทาย  ด้านกงเยียนซูชื่นชอบเงินจึงผลันตัวมาการทำการค้า พวกเขานับว่าโชคดีที่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร แล้วมุ่งไปสู่จุดนั้น 

            “เพราะอย่างนั้น ฝากตัวด้วย ‘ว่าที่น้องสะใภ้’ ”

            “อะ เอ๊ะ!?”

            ลู่ซินฟางร้องอย่างตกใจ ทั้งยังทำหน้างุนงง 

            ไหงโจวหวังเยว่ถึงวกมาเรื่องนี้ได้เล่า 

            “เจ้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่เจ้าแปดไว้ใจและเปิดใจให้ ถึงเจ้าจะเคยแต่งงานมาแล้วก็ไม่มีปัญหา อย่างที่บอก ฝ่าบาทให้อิสระกับพวกเรา จะเลือกชาวบ้านมาเป็นชายาก็ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ว่าแต่ เจ้ายังไม่มีคนรู้ใจใช่หรือไม่?” ท้ายประโยคโจวหวังเยว่ถามด้วยสีหน้าไขสือ

            “เอ่อ ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ…แต่องค์ชายกับหญิงชาวบ้าน และยังป็นแม่หม้ายอย่างข้า พวกท่านไม่คิดว่าเป็นปัญหาบ้างเลยหรือ จะเปิดกว้างเกินไปแล้ว”

            “หากมีโลกทัศน์คับแคบ แล้วจะได้พบพานคนที่รู้ใจหรือ”

            “นั่นก็ถูกเจ้าค่ะ แต่ว่า…”

            ลู่ซินฟางพูดไม่ว่าทันจบ ในตอนนั้น มู่เฉินเดินกลับมาที่ห้องโถงพอดี โจวหวังเยว่ไม่อยากฟังคำปฏิเสธของหญิงสาว เพราะรู้ว่าหากกงเยียนซูเลือกแล้ว ฝ่ายนั้นก็จะไม่เปลี่ยนใจเด็ดขาด เขาจึงเปลี่ยนเรื่องอย่างปุบปับ

            “มู่เฉิน เจ้าช่วยงานสยงจวินเสร็จแล้วหรือ”

            “เสร็จแล้วขอรับ”

            “ถ้าอย่างนั้นก็กลับกันเลยดีหรือไม่”

            “ขอรับ นายท่าน”

            ลู่ซินฟางรู้สึกลำบากใจ นางยังไม่ทันได้ปฏิเสธตำแหน่ง ‘ว่าที่น้องสะใภ้’ อย่างชัดเจนเลย โจวหวังเยว่ก็เปลี่ยนเรื่องเสียแล้ว

            หญิงสาวถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะบอกว่า “พวกท่านรอสักครู่ ประเดี๋ยวข้าจะไปเตรียมรถม้าให้”

            โจวหวังเยว่รีบปฏิเสธ “ไม่เป็นไร แค่นี้พวกเราก็เกรงใจจะแย่แล้ว อีกอย่าง คืนนี้อากาศดี เดินรับลมชมวิวยามค่ำก็ดีไม่น้อย”

            “หากท่านยืนยันแบบนั้น ก็ได้เจ้าค่ะ”  

            จากนั้น ทั้งสองคนก็ล่ำลาลู่ซินฟางกันตรงนั้น แล้วเดินเข้ากลับเข้าเมือง

            ระหว่างทางที่ชายหนุ่มทั้งสองเดินบนถนนสายเล็กในหมู่บ้านชนบท สายตาของพวกเขาทอดมองท้องฟ้ากลางคืนที่มีหมู่ดาวเกลื่อนท้องฟ้า สูดกลิ่นอายบริสุทธิ์สดชื่นของอากาศยามค่ำ

            “เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากเลยนะขอรับ”

            จู่ๆ มู่เฉินก็เอ่ยขึ้น

            “อบอุ่นจนข้ารู้สึกอิจฉาเจ้าแปดเลยละ โชคดีจริงๆ ที่ได้เจอผู้หญิงอย่างนาง ฮะๆๆ” โจวหวังเยว่พูดพลางหัวเราะ

            “คิดไม่ผิดที่เดินทางจากทางเหนือเพื่อมาดูว่าที่น้องสะใภ้”

            “เอ๋? ไม่ใช่ว่านางอยากปฏิเสธตำแหน่งนั้นหรือ อีกอย่าง ท่านเองก็มุระอื่นกับนางด้วยนี่ขอรับ”

            โจวหวังเยว่หัวเราะเบาๆ “เรื่องธุระเอาไว้คุยวันพรุ่งนี้ได้”

            “ขอรับ ขอรับ...”