ตอนที่ 14 เฉินอี้กลับมาคุ้มครอง

ตอนที่ 14 เฉินอี้กลับมาคุ้มครอง

“ใครจะกล้าขัดคำสั่งพี่ใหญ่เล่า ยินดีด้วยจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พี่ได้วางมือและมีคนมาสานต่อ จากนี้แก๊งพยักฆ์มังกรคงจะเจริญรุ่งเรืองมากกว่าเดิม เพราะหัวหน้าแก๊งเรียนจบมาจากต่างประเทศ ยินดียินดี” เหว่ยจงยกแก้วไวน์ ขึ้นเหนือหัวสรรเสริญหยางหลงต่อหน้าทุกคน แต่ทว่าในใจกลับร้อนรุ่มราวกับมีไฟเผาไหม้อยู่กลางอก ก่อนที่จะปลีกตัวออกไป หากอยู่ในงานต่อเขาคงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกต่อไป

ทุกคนในงานต่างพากันฉลองให้กับหัวหน้าแก๊งคนใหม่ ชิงชิงเหนื่อยเหลือเกินจนไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ ไม่เข้าใจทำไมต้องพาเธอมาออกงานแบบนี้ ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญกับเธอตรงไหนแถมยังมีแต่อันตราย ชิงชิงยืนอยู่เพียงลำพังเธอเดินไปหยิบไวน์มาจิบกิน ตั้งแต่ทะลุมิติมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ดื่มมาหลายวันเมื่อเห็นอย่างนั้นเธอยกดื่มอย่างสดชื่นก่อนจะวางลงและเอาแก้วใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า

“ซ้อดื่มเยอะไปแล้วนะเดี๋ยวก็ถูกคุณชายทำโทษอีกหรอก” เสียงของเฉินอี้ดังขึ้น ชิงชิงหันขวับไปมองทันที ตั้งแต่เธอกลับมาจากมณฑลจิงชีนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นหน้าของเฉินอี้ เธอเคยถามหาจากติงเฉิงได้ยินมาว่าถูกหยางหลงลงโทษที่ปล่อยให้เธอออกไปข้างนอกกับป้าอวี้ถิงจนเธอแอบหนีไป ร่างกายของชิงชิงมีแอลกอฮอล์ไหลเวียนทันทีที่เห็นหน้าความรู้ผิดต่อเฉินอี้มีมากกว่าเดิม เธอรีบก้มหัวลงขอโทษเฉินอี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

“เฉินอี้ ฉันขอโทษ ฉันของโทษจริง ๆ ที่ทำให้นายถูกลงโทษ หากวันนั้นฉันไม่ออกไปจากบ้านนายก็คงไม่ถูกลงโทษ หยางหลงไอ้คนโหดร้ายนั่นลงโทษนายรุนแรงมั้ย หรือว่านายโดนทุบตี โดนอดข้าวอดน้ำ หรือโดนมัดลากกับรถ” ชิงชิงรีบจับตัวของเฉินอี้หันซ้ายหันขวาเพื่อสำรวจดูร่างกาย ขนาดหวงจิ้นยังถูกเขาทำร้ายจนสลบแล้วนี่เป็นลูกน้องเขาเองต้องถูกมากกว่านั้นแน่นอน เฉินอี้หัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางของนายหญิงที่เป็นห่วงตนเอง

“ซ้อครับ คุณชายไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นหรอก เขาลงโทษให้ผมไปอยู่ที่โกดังแทนเท่านั้นไม่ได้ร้ายแรงอะไรแต่ว่าครั้งนั้นตามหาตัวซ้อไม่เจอ ผมคงตายไปแน่ ๆ ต่อจากนี้ซ้ออย่าหนีคุณชายไปอีกเลยนะครับ ยิ่งตอนนี้คุณชายเปิดตัวรับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งแล้ว และซ้อเองก็เป็นที่รู้จักต่อจากนี้ทุกคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของแก๊งพยักฆ์มังกรทุกคนต่างรู้จักและเคารพซ้อทุกคน แต่ใช่ว่าจะไม่เกิดเรื่องอันตรายต่อซ้อนะครับ อยู่ใกล้ ๆ คุณชายเอาไว้เป็นการดีที่สุดแถมวันนี้ผมได้กลับมาอยู่ข้างกายซ้อเหมือนเดิมแล้ว ได้ยินว่าไม่กี่วันมานี้ซ้ออยู่กับติงเฉิงเป็นอย่างไรบ้างครับรายนั้นไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาแต่เขาเป็นลูกน้องที่ดีนะครับ”

“ฮึ ๆ ดีก็ดีแต่ว่าโหดร้ายเกินไปหน่อย ดีจริง ๆ ที่นายได้กลับมาดูแลฉันต่อจากนี้ฉันจะไม่ทำให้นายเดือดร้อนอีกแล้ว เอานี่ดื่ม ๆ ” ชิงชิงเริ่มใบหน้าแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์ไวน์ยื่นแก้วที่วางอยู่ให้กับเฉินอี้ และยกแก้วของตนเองชนกับเขาเพื่อดื่มต้อนรับการกลับมา เธออยู่กับเฉินอี้ยังดีหว่าอยู่กับติงเฉิงเงียบขรึมคนนั้น แก้วไวน์กำลังจะเข้าปากจู่ ๆ มือหนาได้มาจับแก้วไน์เอาไว้เสียก่อน

“หยุดกินได้แล้ว ฉันเห็นเธอกินไปหลายแก้วแล้วคนที่เตรียมตัวมีลูกเขาไม่ดื่มเยอะหรอกนะ เฉินอี้ในตอนนี้นายกลับมาอยู่ข้างกายซ่งชิงชิงจงดูแลเธอให้ดีอย่าได้ตามใจกันมากเกินไปเข้าใจมั้ยนี่คือโอกาสสุดท้ายของนายจำเอาไว้”

“ครับคุณชายผมจำให้ขึ้นใจ”

“ดี กลับบ้านกันเถอะดูเหมือนชิงชิงจะเหนื่อยมากแล้ว ส่วนนายติงเฉิงช่วยตามดูอาเหว่ยจงให้ที ฉันมั่นใจว่าเขาต้องโมโหและโกรธฉันมากเขาต้องมีแผนแน่นอน เรารู้ก่อนจะได้รับมือเอาไว้ทัน”

“ได้ครับคุณชาย” ติงเฉิงขานรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป หยางหลงโอบไหล่ของชิงชิงเดินออกจากงานโดยมีเฉินอี้เดินตาม ส่วนโจวเฉิงยังอยู่กับคนในแก๊งเพื่ออำลา ต่อจากนี้เขาจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับธุรกิจภายในแก๊งแล้ว วางมือจากทุกสิ่งทุกอย่างจริง ๆ ลูกน้องเก่า ๆ พากันเสียดายทั้งผูกพันที่ร่วมก่อตั้งแก๊งนี้มาด้วยกันแต่ก็ยอมรับการตัดสินใจของโจวเฉิง

“นายปล่อยมือออกจากฉันได้แล้ว ฉันเดินเองได้”

“ยังไม่รู้ตัวอีกหรือไงว่าคนอื่นมองเธอมากเท่าไหร่ คนในแก๊งแม้จะมีผู้หญิงแต่ก็มีแต่รุ่นใหญ่ ผู้ชายในแก๊งมากมายจ้องมองเธอสายตาเป็นประกายจนฉันอยากกลับบ้านตั้งแต่มาถึงที่นี่”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”

“เกี่ยวสิเพราะเธอคือภรรยาของหัวหน้าแก๊งพยักฆ์มังกรต่อจากนี้จะทำอะไรจำไว้ให้ดีทุกสายตาจับจ้องเธอเสมอ อีกอย่างหากคุณอาเหว่ยจงมาคุยกับเธอเพียงลำพังพยายามหนีเขาซ่ะ อย่าอยู่ใกล้และหนีห่างให้มากที่สุดนั่นคือคนที่อันตราย”

“เฮ้อ! ชีวิตของฉันจะเลือกอะไรได้อีกนอกจากทำตามคำพูดของนาย มีอะไรอีกมั้ยที่จะสั่ง สั่งมาได้เลยไม่ว่ายังไงฉันก็ทำได้เพียงตามคำสั่งของนายเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ออกความคิดหรือทำอะไรได้ตามใจตัวเองอยู่แล้ว” ชิงชิงพอมีเหล้าในร่างกายความกล้าเริ่มกลับมาอีกครั้งลืมความกลัวที่เคยเห็นเมื่อคราวก่อน

“ฮึ! กลับมาเป็นคนเดิมอีกแล้วสินะ นี่หน่อยสมเป็นเธอ” ชิงชิงเบะปากสะบัดมือของเขาออกจากตัวเองเดินนำหน้าไปขึ้นรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าโรงแรม หยางหลงสบายใจเล็กน้อยที่เห็นเธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่เย็นชาเหมือนสองสามวันที่แล้ว

ฝั่งด้านเฟิงลี่ฉี่เธอออกมาเที่ยวเล่นกับเพื่อน ๆ เหมือนทุกวันแต่วันนี้เธอเลือกที่จะมาผับใกล้ ๆ บ้านในใจยังคงหงุดหงิดไม่หายเกี่ยวกับชิงชิง

“ทำไมวันนี้หน้าบูดแบบนี้ล่ะ อารมณ์ไม่ดีสินะเดี๋ยววันนี้ฉันเลี้ยงเอง”

“จะอารมณ์ดียังไง ฉันนะสิหลงเชื่อคำพูดของนังชิงชิงยอมช่วยเธอออกมาจากบ้านตระกูลอู๋ เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักไม่ได้ชอบ ฉันเลยช่วยเธอออกมาและจะยอมรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นไปเป็นภรรยาของอู๋หยางหลงแทน แต่เธอรู้อะไรมั้ย? หยางหลงนั่นก็น่าโง่จริง ๆ หล่อเสียเปล่ายังหลงนังชิงชิงมาต่อว่าฉัน ฮึ พูดแล้วโมโหได้ยินว่าตามหานังชิงชิงจนเจอป่านนี้คงคืนดีกันแล้วนะสิ”

“ถ้าฉันเป็นเธอก็คงโมโหไม่ต่างกัน แต่ได้ยินมาว่าวันนี้แก๊งพยักฆ์มังกรเปิดตัวลูกชายอีกทั้งยังเปลี่ยนตำแหน่งหัวหน้าแก๊งอีกด้วย นังชิงชิงคงเชิดหน้าชูตาในงานเป็นหงส์แน่ ๆ ” เพื่อนของเฟิงลี่ฉี่พูดเรื่องที่ตนเองได้ยินมาให้เพื่อนรักฟัง ยิ่งได้ยินเฟิงลี่ฉี่ยิ่งอิจฉาไปกันใหญ่

“ถ้าวันนั้นฉันตัดสินใจแต่งงานเองคนที่ยืนอยู่ตรงนั่นคงจะเป็นฉัน เฮ้อ! ทำไมเขาต้องโกหกปิดบังตัวตนด้วยนะ”

“เธอไม่ได้ยินเรื่องของอู๋หยางหลงตอนยังเด็กใช่มั้ยเขาเคยถูกลักพาตัวตามล่าด้วยล่ะ น่าจะเป็นความปลอดภัยของเขาลุงโจวเฉิงเลยปิดบังตัวตนแถมยังส่งไปเรียนที่อื่น ”

“เกิดเรื่องแบบนั้นเองสินะ”

“เฟิงลี่ฉี่ดูด้านนู้นสิเหมือนชายคนนั้นกำลังมองเธออยู่เลย เขาสนใจเธอแน่ ๆ แม้จะดูมีอายุแต่ว่าเขาเองยังดูดีไม่น้อยแถมยังแต่งตัวดีอีกด้วย เลิกสนใจหยางหลงแล้วมองหาคนอื่นที่สนใจเธอดีกว่า” เพื่อนชี้นิ้วไปโต๊ะข้าง ๆ ให้เฟิงลี่ฉี่ดูเธอเห็นชายวัยกลางคนแต่งกายมีภูมิฐานจ้องมองเธอตาไม่กระพริบเมื่อสายตาสบตาเขายกแก้วเหล้าชูขึ้นเหมือนทักทายเธอ เฟิงลี่ฉี่ยกแก้วของตัวเองขึ้นเพื่อทักทายคืนก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานให้อีกฝ่าย เขาเห็นว่าเธอเปิดโอกาสพรางลุกถือแก้วเดินตรงมาหาเธอทันที