บทที่21

บทที่ 21

หลังจากตัดสินใจจะลองเปิดใจศึกษานิสัยใจคอของจ้าวลู่เฉินให้ลึกซึ้งลงไปอีกขึ้นได้ในท้ายที่สุด เหรินซินจึงเก็บข้าวของลงกระเป๋าที่เหอหลิวมี่ไปหามาให้ทันที ส่วนจ้าวลู่เฉินหลังจากออกมาจากห้องส่วนตัวของเหรินซินแล้วเขาก็ให้จางจงเตรียมข้าวของให้กับเจ้าแมวฟาโรห์เพื่อพามันไปด้วย จากนั้นจึงโทรศัพท์ตรงไปหามารดาเลี้ยงเช่นหม่าเจินจูแจ้งเรื่องที่เขาจะย้ายออกไปอยู่บ้านของตัวเองในเร็ว ๆ นี้ ซึ่งหม่าเจินจูที่ทราบเรื่องวันนี้แล้วก็ไม่คัดค้านลูกเลี้ยงอีก เพราะก็ทราบเรื่องที่ท่านนายพลจ้าวปะทะกับเหรินซินแล้ว เธอไม่ได้ห่วงสามีหากแต่ห่วงเหรินซินมากกว่า

'หากอาเฉินกับซินเอ๋อร์สบายใจอย่างนั้นก็ไปเถอะ ถึงอย่างไรเราก็ยังคงอยู่หนานจิ้งเหมือนกัน'

เสียงปลายสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเข้าอกเข้าใจ เธอเองเป็นคนที่เข้าใจคนยุคใหม่ อีกอย่างใครจะอยากมาจมอยู่กับตาแก่ร้ายกาจเช่นสามีของเธอกันเล่า

"ขอบคุณแม่ใหญ่ที่เข้าใจผมกับเหรินซินนะครับ"

'ถ้ามีอะไรก็บอกแม่ใหญ่กับอาคังได้เสมอนะอาเฉินไม่ว่าเมื่อไหร่แกก็ยังเป็นอาเฉิน เป็นลูกและน้องชายของแม่กับอาคังตลอดไป'

"ครับแม่ใหญ่"

พูดคุยกับมารดาเลี้ยงอีกสองสามประโยค ก็เห็นว่าเหอหลิวมี่หิ้