ตอนที่ 30 บอกความรู้สึกที่มีต่อกัน

หลังจากมู่เฉินได้ยินคำถามเชิงเย้าแหย่เขาจากปากเมิ่งเหยาก็คิดมันเขี้ยวพร้อมคว้าร่างบอบบางของเธอเข้ามาในอ้อมกอดอันแข็งแกร่งทันที

“ถ้าเธอไม่เป็นของฉันแล้วจะเป็นของใครกัน อย่าบอกนะว่านายจื่อหยางอะไรนั่นน่ะ” มู่เฉินเอ่ยถามพร้อมจ้องมองสบตาเมิ่งเหยา สีหน้าท่าทางแสดงออกถึงความหึงหวงอย่างไม่ปิดบัง

“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่จื่อหยางซะหน่อย เขาเป็นแค่พี่ชายและมิตรสหายที่ดีคนหนึ่งก็เท่านั้น” เมิ่งเหยาตอบกลับไป

“แล้วกับฉันล่ะ เธอคิดยังไง” มู่เฉินได้โอกาสถามความในใจเธอกลับไปทันที พร้อมมองสบตารอฟังคำตอบด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ เมิ่งเหยาแสร้งทำทีเป็นคิดหนักอยู่พักหนึ่ง

“ว่ายังไงล่ะ เธอชอบฉันหรือเปล่า” จู่ๆ มู่เฉินก็กลายเป็นคนใจร้อนขึ้นมาเสียอย่างงั้น เมิ่งเหยาอดยิ้มให้กับท่าทีของเขาซึ่งราวกับว่าเป็นหนุ่มน้อยที่เพิ่งหัดมีความรักครั้งแรกไม่ได้

“ถ้าไม่ชอบฉันคงไม่ปล่อยให้คุณกอดฉันเอาไว้แบบนี้หรอกค่ะ แม้นแต่จะก้าวเข้ามาในห้องนี้ยังไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำไป” เมิ่งเหยาตอบตามความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา เมื