LOGINสกุลซุนทานอาหารเช้ารวมทั้งเครื่องดื่มบางส่วนที่เมิ่งเหยาจะทำขายที่ร้านเจ่าชานแล้วต่างก็พอใจกันมาก เพราะมีความแปลกใหม่ทั้งด้านหน้าตา กลิ่นหอมของเนย และรสชาติอร่อยแปลกไม่คุ้นลิ้นแต่ถูกอกถูกใจกันถ้วนหน้า
“เหยาเอ๋อนี่เก่งจริงๆนะ ทำอะไรออกมาอร่อยทุกอย่างเลย” ลี่จิ่นเอ่ยอย่างพอใจพร้อมคีบออมเล็ตหรือไข่เจียวหนักเครื่องขึ้นมากินอย่างมีความสุข
“นั่นสิ ต้องขายดีมากแน่ๆ” นายท่านซุนกล่าว
“ชากุหลาบนี่ก็หอมแปลกดีจริง มีกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลาบ ดื่มแล้วรู้สึกผ่อนคลายเหมือนได้จิบชาอยู่ในสวนดอกไม้ยังไงอย่างงั้น” คุณนายซุนชื่นชอบชากุหลาบที่เมิ่งเหยาทำออกมาให้ชิมเป็นครั้งแรก
ทุกคนพากันชื่นชมอาหารตรงหน้า จะมีก็แต่ชิงเหยียนที่นั่งหน้าหงิกหน้างอไม่พอใจอยู่ตรงนั้น เพราะเมื่อวานนี้เธอเพิ่งจะพูดว่าอาหารที่เมิ่งเหยาทำขายคงจะกินไม่ได้ ขายไม่ออกอยู่เลย แต่วันนี้กลับมานั่งก้มหน้าก้มตากินจนจะหมดอยู่แล้ว เนื่องจากมันอร่อยทุกอย่าง แต่เธอไม่มีวันยอมรับออกไปหรอก
“หนูทำชาผลไม้กับชากุหลาบเผื่อเอาไว้ให้ที่นี่ด้วย ถ้าหมดเมื่อไหร่หนูจะ
ทุกคนที่ได้ชิมอาหารเช้าฝีมือเมิ่งเหยาต่างพากันติดอกติดใจไปตามๆกัน เนื่องจากเป็นอาหารตะวันตกแบบแปลกใหม่ มีกลิ่นหอมของนมเนยและรสชาติดีมาก ส่วนอาหารจีนนั้นเริ่มแรกเมิ่งเหยาทำเพียงแค่ซาลาเปาซึ่งมีไส้หมูสับ ไส้ผักรวม ไส้ถั่วดำ ไส้เผือกที่เธอทำเตรียมเอาไว้แล้วตั้งแต่เช้า โดยมีเหม่ยลี่มาช่วยเป็นลูกมือด้วยทางด้านเครื่องดื่มก็มีชาสารพัดอย่างซึ่งเป็นชาที่พ่อแม่ของเธอส่งมาให้จากไร่ชาลู่ชางเฉินมีทั้งชาแบบดั้งเดิมและที่เมิ่งเหยานำมาปรับเปลี่ยนคู่กับผลไม้แห้งและดอกไม้ ดังเช่นที่เคยทำให้ครอบครัวสกุลซุนได้ลิ้มลอง เช่นชาเปลือกส้ม ชาแอปเปิล ชากุหลาบ นอกนั้นก็มีชาดอกกุ้ยฮวาชาเก๊กฮวยชาดอกเหมยที่ขาดไม่ได้คือชานมที่ทุกคนต่างก็ชื่นชอบโดยเฉพาะกลุ่มลูกค้าที่เป็นผู้หญิงเปิดมาวันแรกก็มีผู้คนมาอุดหนุนเยอะแยะมากมายจนเมิ่งเหยาและเหม่ยลี่มือเป็นระวิงกันเลยทีเดียว ชิงเหยียนที่มาด้วยความอยากรู้ ทั้งหมั่นไส้และเจ็บใจที่ร้านอาหารของสองสาวดำเนินไปด้วยดี จึงคิดว่ากล่าว หาเรื่องเมิ่งเหยาอีกแล้ว“เมิ่งเหยานี่แย่จังเลยนะคะ เป็นลูกจ้างของเหม่ยลี่แท้ๆ แต่ใช้งานเจ้านายชนิด
หลังจากมู่เฉินกลับออกไปแล้วเมิ่งเหยาก็หันมาทำงานต่อโดยคิดหาขนมของว่างอาหารเช้าทั้งแบบตะวันตกและท้องถิ่น รวมไปถึงรูปแบบผสมผสานที่น่าสนใจมาเตรียมเอาไว้ทำขายในร้านเพิ่มเติมช่วงพักกลางวันมู่เฉินกลับมาหาเมิ่งเหยาที่ร้านตามที่นัดหมายไว้ เมื่อมาถึงเขาก็ได้กลิ่นหอมของอาหารที่ชวนให้ท้องร้องขึ้นมาทันที ก่อนจะเดินเข้าไปหาเมิ่งเหยาด้านใน เมื่อเมิ่งเหยาได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นเธอจึงเดินออกมาดู พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้แก่มู่เฉินที่ยิ้มรับกลับมาให้เธออย่างอ่อนโยน“เธอทำอาหารงั้นเหรอ”“ใช่ค่ะ ฉันทำมื้อกลางวันให้คุณ จะได้ไม่เสียเวลาทำงานของคุณหมอยังไงล่ะคะ” เมิ่งเหยาเอ่ยยิ้มๆ‘เมิ่งเหยาจำได้ว่าก่อนหน้านี้ที่บังเอิญเจอกันในร้านข้าวอบ มู่เฉินต้องรีบร้อนทานอาหารมากแค่ไหนเพื่อกลับเข้าไปทำงานต่อ ความจริงคุณหมออย่างเขาถ้าไม่มีเธอมาอยู่แถวนี้ก็คงจะรีบทานอาหารในโรงอาหารของโรงพยาบาลนั่นน่ะแหละ เธอจึงถือโอกาสทำอาหารให้เขาล่วงหน้า พอมาถึงจะได้พร้อมทานไม่ต้องรอให้เสียเวลา’“ต่อไปนี้ถ้าคุณมีเวลา ให้ฉันทำมื้อเที่ยงให้คุณทานก็แล้
สกุลซุนทานอาหารเช้ารวมทั้งเครื่องดื่มบางส่วนที่เมิ่งเหยาจะทำขายที่ร้านเจ่าชานแล้วต่างก็พอใจกันมาก เพราะมีความแปลกใหม่ทั้งด้านหน้าตา กลิ่นหอมของเนย และรสชาติอร่อยแปลกไม่คุ้นลิ้นแต่ถูกอกถูกใจกันถ้วนหน้า“เหยาเอ๋อนี่เก่งจริงๆนะทำอะไรออกมาอร่อยทุกอย่างเลย”ลี่จิ่นเอ่ยอย่างพอใจพร้อมคีบออมเล็ตหรือไข่เจียวหนักเครื่องขึ้นมากินอย่างมีความสุข“นั่นสิ ต้องขายดีมากแน่ๆ” นายท่านซุนกล่าว“ชากุหลาบนี่ก็หอมแปลกดีจริง มีกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลาบ ดื่มแล้วรู้สึกผ่อนคลายเหมือนได้จิบชาอยู่ในสวนดอกไม้ยังไงอย่างงั้น” คุณนายซุนชื่นชอบชากุหลาบที่เมิ่งเหยาทำออกมาให้ชิมเป็นครั้งแรกทุกคนพากันชื่นชมอาหารตรงหน้า จะมีก็แต่ชิงเหยียนที่นั่งหน้าหงิกหน้างอไม่พอใจอยู่ตรงนั้น เพราะเมื่อวานนี้เธอเพิ่งจะพูดว่าอาหารที่เมิ่งเหยาทำขายคงจะกินไม่ได้ ขายไม่ออกอยู่เลย แต่วันนี้กลับมานั่งก้มหน้าก้มตากินจนจะหมดอยู่แล้ว เนื่องจากมันอร่อยทุกอย่าง แต่เธอไม่มีวันยอมรับออกไปหรอก“หนูทำชาผลไม้กับชากุหลาบเผื่อเอาไว้ให้ที่นี่ด้วย ถ้าหมดเมื่อไหร่หนูจะ
หลังจากมู่เฉินได้ยินคำถามเชิงเย้าแหย่เขาจากปากเมิ่งเหยาก็คิดมันเขี้ยวพร้อมคว้าร่างบอบบางของเธอเข้ามาในอ้อมกอดอันแข็งแกร่งทันที“ถ้าเธอไม่เป็นของฉันแล้วจะเป็นของใครกัน อย่าบอกนะว่านายจื่อหยางอะไรนั่นน่ะ”มู่เฉินเอ่ยถามพร้อมจ้องมองสบตาเมิ่งเหยาสีหน้าท่าทางแสดงออกถึงความหึงหวงอย่างไม่ปิดบัง“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่จื่อหยางซะหน่อย เขาเป็นแค่พี่ชายและมิตรสหายที่ดีคนหนึ่งก็เท่านั้น” เมิ่งเหยาตอบกลับไป“แล้วกับฉันล่ะ เธอคิดยังไง” มู่เฉินได้โอกาสถามความในใจเธอกลับไปทันที พร้อมมองสบตารอฟังคำตอบด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ เมิ่งเหยาแสร้งทำทีเป็นคิดหนักอยู่พักหนึ่ง“ว่ายังไงล่ะ เธอชอบฉันหรือเปล่า” จู่ๆมู่เฉินก็กลายเป็นคนใจร้อนขึ้นมาเสียอย่างงั้นเมิ่งเหยาอดยิ้มให้กับท่าทีของเขาซึ่งราวกับว่าเป็นหนุ่มน้อยที่เพิ่งหัดมีความรักครั้งแรกไม่ได้“ถ้าไม่ชอบฉันคงไม่ปล่อยให้คุณกอดฉันเอาไว้แบบนี้หรอกค่ะ แม้นแต่จะก้าวเข้ามาในห้องนี้ยังไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำไป”เมิ่งเหยาตอบตามความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา เมื
หลังทานอาหารมื้อกลางวันด้วยกันเสร็จ ทุกคนก็เอ่ยร่ำลาแยกย้ายกันกลับไป เมื่อมาถึงบ้านสกุลซุน ทุกคนก็มานั่งพักพูดคุยเล่นกันที่ห้องนั่งเล่นอย่างพร้อมหน้าเนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดที่ทุกคนตั้งใจอยู่ฉลองความสำเร็จให้กับเมิ่งเหยานั่นเอง“เหยาเอ๋อ ป้าต้องเหงาแน่เลยที่หนูย้ายออกไปแบบนี้” คุณนายซุนเอ่ยขึ้นมา“หนูรับรองว่าจะกลับมาเยี่ยมคุณป้าบ่อยๆนะคะ” เมิ่งเหยายื่นมือเข้าไปเกาะกุมมือคุณนายซุนเอาไว้พร้อมเอ่ยบอกออกไปด้วยรอยยิ้ม“หนูรับปากป้าแล้วนะ ต้องทำให้ได้ล่ะ”“แน่นอนค่ะ”“โธ่คุณป้าคะ เมิ่งเหยาไม่อยู่ แต่ก็ยังมีหนูอยู่นี่คะ ไม่เหงาหรอกค่ะ รับรองว่าหนูจะดูแลเป็นเพื่อนคุณป้าพูดคุยเอง” ชิงเหยียนเอ่ยเอาใจคุณนายซุนทันที ซึ่งท่านเพียงยิ้มรับตามมารยาทเท่านั้น ด้วยรู้นิสัยใจคอที่แท้จริงของชิงเหยียนดีแล้วนั่นเองว่าเป็นพวกชอบเสแสร้ง ขี้อิจฉาริษยา จ้องแต่จะทำร้ายผู้อื่นอีกทั้งยังมีเรื่องก่อนหน้านี้ที่มู่เฉินเล่าให้เธอ นายท่านซุนรวมทั้งลี่จิ่นรับรู้เอาไว้ว่าชิงเหยียนไปพูดจาโกหกสร้างข่าวลือในโรงพยาบาล
เมื่อมาถึงภัตตาคารเฉียนอัน คุณนายซุนกับคุณนายฉินก็ทำหน้าที่ช่วยกันสั่งอาหารมาให้ทุกคน ซึ่งเป็นอาหารเหลาหน้าตาน่ารับประทานทั้งนั้น“ถูกใจเธอสินะที่ได้กินของอร่อย”มู่เฉินที่นั่งข้างเมิ่งเหยาเอ่ยเย้าแหย่เธอที่นั่งมองอาหารตรงหน้าพร้อมกับกลืนน้ำลายไปหลายอึก“แน่นอนสิคะ ดูสิมีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย” เมิ่งเหยาตอบ“เหยาเหยามีเป็ดย่างด้วยน่ากินจัง”เหม่ยลี่ที่นั่งติดกับเมิ่งเหยาอีกฝั่งหนึ่งมองไปยังเป็ดย่างที่พ่อครัวเข้ามาแล่เนื้อจัดเรียงใส่จานให้ทานกันถึงในห้องนอกจากนั้นก็ยังมีเคาหยกหรือหมูสามชั้นตุ๋นผักกาดดอง หอยเป๋าฮื้อเจี๋ยนน้ำแดง ปลานึ่งซีอิ๊วขาห่านอบหม้อดิน ปูผัดต้นหอม หอยเชลล์ผัดซอสน้ำมันพริกกับถั่วลันเตา กุ้งนึ่งกระเทียม ปีกไก่เหล้าแดง คะน้ากับเห็ดหอมและเห็ดเป๋าฮื้อเจี๋ยนน้ำมันหอย ซุปหัวปลาต้มเผือก ปูขนนึ่ง ตามด้วยรายการสุดท้ายเป็นเต้าหู้นึ่งราดซอสมันปู“อาหารน่ากินทุกอย่างเลยค่ะ” เมิ่งเหยาเอ่ยอย่างพอใจ“ปูขนนึ่งกับเต้าหู้นึ่งราดซอสมันปูนี่ พี่มู่เฉินสั่งมาให้เธอโดยเฉพาะเลยนะเหยาเอ๋อ เพราะรู้ว่าเธอชอบกินยังไงล่ะ”







